Πρεσβ. Αθανασίου Μηνά, Ἡ ἐμπειρία τῆς θεολογίας, δηλ. τῆς ἐν Χριστῷ Θείας Σαρκώσεως.

Ἡ ἐμπειρία τῆς θεολογίας, δηλ. τῆς  ἐν Χριστῷ Θείας Σαρκώσεως.

(Ἀπάντηση στήν ἀ-λογία και στήν βορβορώδη σαρκική θρησκεία,στή Νέα Ἐποχή)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Ἀληθῆ Θεοτόκον, πάντες ἐπιγνόντες σε, πάναγνε Δέσποινα, τον ἐκ σοῦ τεχθέντα, Θεόν Λόγον εἰδότες κηρύττομεν,ἐνδυσίν οὐσίαις, θελητικαῖς, αὐτεξουσίαις, ὑπέρλόγον και νόμον τῆς φύσεως».[1]

Αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ ἀλήθεια τῆς ἐκκλησίας,αὕτη ἡ θεολογία τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί πατέρων.Αὐτήν την ἐμπειρική θεολογία και ἀγάπη προς το θεανδρικόν πρόσωπον τοῦ τῆς μεγάλης βουλῆς ἀγγέλου, Ἰησοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἀφήνει ὡς παρακαταθήκην καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Μᾶς δίδαξε ὁ Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας, ὅτι οὕτως δυνάμεθα να ἑορτάζομεν ἀληθῶς και εἰλικρινῶς την Ἄχραντον αὐτοῦ Γέννησιν ἐκ τῆς ἀειπαρθένου και θεοτόκου Μαρίας.

Ἀρκεῖ να δεχτοῦμε ὡς βίωμά μας τήν δική του ἁγία ὑπακοή, την ἀγγελική του καθαρότητα, καθώς και την ὑψοποιό του ταπείνωση. Ὁ δρόμος μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἷναι ἡ πορεία ἀπό το κατ’ εἰκόνα στο καθ’ ὁμοίωσιν.

Πρότυπο αἰώνιο, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Μεσσίας.Ὁ Κύριος, ὡς τῆς μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, ὑπήκουσε κατά πάντα στόν πατέρα, ὅπως τον ἔδειξε στόν κόσμο ὁ Τίμιος Πρόδρομος λέγοντας:«Ἵδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ».Ὁ ἵδιος ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ προφήτης, ὑπάκουος κατά πάντα στόν Θεό, μετέβη στόν Ἰορδάνη καί βάπτιζε βάπτισμα μετανοίας.

Μᾶς παρέδωσε δε τήν σκυτάλη τῆς θεογνωσίας καί θεολογίας ἀπό την Π. Διαθήκη στην Κ. Διαθήκη. Δηλαδή για τον Ἄσαρκο Λόγο στον Ἔνσαρκο Λόγο, μέσω τῶν μαθητῶν Του, κυρίως τον πρῶτο θεολόγο καί παρθένο Ἀνδρέα τόν πρωτόκλητο και Ἰωάννη τον ἠγαπημένο και ἐπιστήθιο φίλο τοῦ Ἱησοῦ.Αὐτοί οἱ δύο ἀπόστολοι κάνοντας ὑπακοή στόν δικό τους πνευματικό πατέρα, ἠκολούθησαν κατά πόδας τόν Μεσσία Ἰησοῦ.

Και Ἐκεῖνος βραβεύοντας την ὑπακοή τους,ὡς και αὐτός στον οὐράνιο πατέρα Του,γύρισε τό πρόσωπό Του προς αὐτούς, τούς κοίταξε καί τούς μετέδωσε την ἐμπειρική ὀρθόδοξο θεολογία, ὡς προς τόν Μεσσία, δίνοντάς τους τήν δυνατότητα, ἐκείνη την ἡμέρα να ἐντρυφήσουν και νά ζήσουν μαζί Του τήν θέα τοῦ Ἀκτίστου φωτός και τήν γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ θεανδρικοῦ Του προσώπου.

Ἔτσι και αὐτοί,φλογισμένοι ἀπό το πῦρ τῆς θεότητος, χάριτι Χριστοῦ, ἔτρεξαν νά μεταδώσουντό χαρμόσυνο μήνυμα στούς λοιπούς ἀδελφούς τους «Εὑρήκαμεν τον Μεσσίαν».Τό ἴδιο καί σήμερα ὅπως τότε ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς ἐξέλεξετά μωρά τοῦ κόσμου και ἐξουθενημένα ἵνα καταισχύνουν τούς σοφούς, ἀσόφους καί τούς ἰσχυρούς, ἀνίσχυρους τοῦ κόσμου τούτου. Λέγω ἀδελφοί μου,γιά τούς τρεῖς μεγάλους φωστῆρες,διδασκάλους και εὐεργέτες ἡμῶν τε και ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, τον Ἅγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον Ἅγιο Παΐσιο τον Ἁγιορείτη και τον Ἅγιο Ἰάκωβο τῆς Εὐβοίας.

Και οἱ τρεῖς αὐτοί ἅγιοι, ἐκτός τῆς μεγάλης καθαρότητας καί ταπείνωσης, ἀσκήθηκαν και ἀπέκτησαν τό χάρισμα τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Ἰησοῦ και ἀνεδείχθησαν αἰώνια πρότυπα για ἐμᾶςκαί τούς μετά ἀπό ἐμᾶς, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.Τότε δηλαδή πού ὁ Χριστός Ἱησοῦς θα ἔλθει ἐν δόξη μετά τῶν ἀγγέλων και θά διαθέσει στους κατά χάριν ὁμοίους του ἀδελφούς του τήν βασιλεία τοῦ πατέρα του, σέ ὅσους δηλαδή στην ἐπίγεια παρουσία Του μοίρασε καί μοιράζει μέσῳ τῶν θείων γραφῶντάς δέκα μνᾶς[2],λέγοντάς μας ὅτι ἀναχωρεῖ με την Ἁγία Ἀνάληψή Του, νά λάβει τήν βασιλεία τοῦ πατέρα Του,την ὁποία θά χαρίσει ἐρχόμενος στήν δευτέρα παρουσία Του κρίνοντας μέ δικαιοσύνη.

Ἀδελφοί μου, « Χριστός γεννᾶται δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὑρανοῦ ἀπαντήσατε…».

Τό λοιπόν, παρακαλῶ την ἀγάπη σας, μακράν ἀπό κάθε κοσμικό καί παγανιστικό, εἰδωλολατρικό και δυσῶδες σαρκικό φρόνημα,πού ἡ Ν.Ἐποχή καί παγκοσμιοποίηση προβάλλει ἐνώπιον μας, ξεδιάντροπα, ἀδίστακτα, σχιζοφρενικά καί στανικά κατά κόρον.

Στῶμεν καλῶς,ἀδελφοί.

Ἀς τρέξουμε μέ καθαρότητα, ταπείνωση και ὑπακοή να ἀγκαλιάσουμε τόν Σωτήρα Χριστό στήν ταπεινή φάτνη προσφέροντάς Του ὡς τίμια δῶρα τήν καθαρά ἐξομολόγηση και την ὑπακοή στις ἐντολές Του, ὅπως μᾶς δίδαξαν και μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι πατέρες μας.

Εἴθε νά γίνει .Ἀμήν.

Υ.Γ.

Ἔγραφα τήν 2α Δεκεμβρίου, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.

---

[1]Τροπάριο Κανόνος τῆς Θεοτόκου εἰςτόν ὄρθρον τῆς Παρασκευῆς ,ἦχος πλ. Δ΄

[2] Κατά Λουκάν,κεφ.ιθ’ στίχ.13