Φώτης Μιχαήλ, Ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ (Ὅποιος δέχεται τούς αἱρετικούς, δέχεται τόν διάβολο)

Ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

(Ὅποιος δέχεται τούς αἱρετικούς, δέχεται τόν διάβολο)

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Τον τελευταῖο καιρό, δέν περνάει οὔτε μέρα σχεδόν, πού νά μή δημοσιεύεται τοὐλάχιστον μία συνάντηση Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων με ἀντίστοιχους αἱρετικούς ‘’συναδέλφους’’ τους!

Καί δέν φτάνουν οἱ αἴθουσες συνεδριάσεων καίτά χαλαρά τραπεζώματα γιάδαῦτες τίς δημοσιοσχετίστικες συναντήσεις, ἀλλά καταλήγουμε δυστυχῶς καί μέσα στις ἁγιασμένες μας ἐκκλησιές, νά προσευχόμαστε παρέα μαζί τους! Μέ ποιούς; Μέ τούς αἱρετικούς!

Καί τούς βάζουμε μάλιστα στό κέντρο τῆς ἐκκλησιᾶς μας, δίπλα και ἀπέναντι ἀπό τό Δεσποτικό, σέ πολυτελεῖς πολυθρόνες καί θρόνους περικαλεῖς και ὑψηλούς!

Καί, ὧ τῆς ὕβρεως και τῆς παρανομίας: Γίνεται ἡ Μεγάλη Εἴσοδος, περνᾶνε ἀπό μπροστά τους (μπροστά ἀπό τούς αἱρετικούς) τά Τίμια Δῶρα καί κανένας, μά κανένας ἀπό τούς δικούς μας παρισταμένους ἐκκλησιαστικούς ἀξιωματούχους δέν βγάζει ἄχνα διαμαρτυρίας!

Μήπως δέν ἐκφωνήθηκε τό ‘’τάς θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν’’; Μήπως ἔπαψε στις ἡμέρες μας νά ἰσχύει ἡ ἱερά αὐτή προτροπή για ἀπομάκρυνση τῶν μή μυημένων ἀπό τον χῶρο τῆς Θείας Λατρείας; Ἀπ όποῦ λάβαμε τό δικαίωμα νά κουβαλᾶμε μέσα στήν Θεία Λειτουργία γνωστούς ἀμετανόητους αἱρετικούς και αἱρεσιάρχες;

Εἶναι ἤ δέν εἶναι, οἱ παπικοί και οἱ προτεστάντες -οἱ gueststar τῶν ἱερῶν μας πανηγύρεων- σέ Φανάρι, Ἀθῆνα, Κολυμπάρι και Ὁμογένεια, ἀμετανόητοι αἱρετικοί;

Τί λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τίς περιπτώσεις αὐτές;

Τί προβλέπεται ἀπό τούς Ἱερούς μας Κανόνες; Τί γράφει τό Ἱερό μας Εὐαγγέλιο; Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι τί μᾶς ἔχουν διδάξει πάνω στό θέμα αὐτό;

Εἶναι νά ἀναρρωτιέται κανείς: Στις ἡμέρες μας, πού οἱ περισσότεροι τῶν ἱερωμένων μας εἶναι κάτοχοι τίτλων πανεπιστημιακῶν σχολῶν, πῶς νά ἀποδώσεις αὐτή τήν κατ’ ἐξακολούθηση ἐκκλησιολογική καί δογματική ἐνδοτικότητα, ἁπλά καί μόνον στην ἄγνοια; Φαίνεται, ὅτι στήν πραγματικότητα συμβαίνει κάτι ἄλλο καί μάλιστα πολύ πιό βαρύ.

Και ἐπί τοῦ προκειμένου, ὁ παρακάτω σχετικός λόγος τοῦ μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἔρχεται νά βεβαιώσει γιά πολλοστή φορά, ὅτιὄντως κάτι ἄλλο συμβαίνει, τό ὁποῖο σχετίζεται ὅχι βεβαίως με την ἄγνοια, ἀλλάμέτήν περιφρόνηση τῶν Ἁγίων μας Πατέρων και τῆς Ἱερᾶς μας Παραδόσεως. Και τοῦτο, διότι οἱ ἀσφαλεῖς γνώμονες και κανονάρχες τῆς Πίστεώς μας, δηλαδή οἱ Ἅγιοι, εἶναι πάντοτε διαθέσιμοι, εὐκόλως προσβάσιμοι καί πάντοτε σαφεῖς και ἐπίκαιροι. Γι’ αὐτό καί ἡ εὐθύνη μας ἀπέναντι στήν ζωή καί τό δόγμα τῆς πολυτίμητης Ὀρθοδοξίας μας εἶναι μοναδική καί παμμέγιστη.

Γράφει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:

‘’Ψευδαποστόλους δέ, και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους μόνους νοῶ τούς αἱρετικούς. Ὧνοἱ λόγοι και οἱ λογισμοί διεστραμμένοι εἰσίν’’.(*)

Δηλαδή: Ψευδαποστόλους και ψευδοπροφῆτες και ψευδοδιδασκάλους θεωρῶ μόνο τούς αἱρετικούς. Τῶν ὁποίων οἱ λόγοι και οἱ λογισμοί εἶναι διεστραμμένοι.

‘’Ὥσπεροὖν ὁ τούς ἀληθεῖς ἀποστόλους, και προφήτας, καί διδασκάλους δεχόμενος, Θεόν δέχεται, οὕτως καί ὁ τούς ψευδαποστόλους, και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τον διάβολον δέχεται’’.(*)

Ὅπως, λοιπόν, αὐτός πού δέχεται τούς πραγματικούς Ἀποστόλους και Προφῆτες καί Διδασκάλους, δέχεται τόν Θεό, ἔτσι και ὅποιος δέχεται τούς ψευδαποστόλους και ψευδοπροφῆτες και ψευδοδιδασκάλους, δέχεται τόν διάβολο.

____________________________________________________________________

(*) (Περί τῶν πραχθέντων ἐν Βιζύῃ..., ΕΠΕ 15Γ,25. PG 90, 144-145)

ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ, Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου, τόμος Α’, σελ. 157.

20/10/2017