Το «αδιέξοδο» της
ανθρωπότητας και η πρόταση του Στίβεν Χόκινγκ
Λέει η είδηση: «Είπε ο Χόκινγκ, πως η Γη
απειλείται από την κλιματική αλλαγή, την εξάντληση των φυσικών πόρων και την
κατάρρευση της βιοποικιλότητας, γι' αυτό τα
διαστημικά ταξίδια είναι ζωτικά, προκειμένου να διασφαλισθεί το μέλλον της
ανθρωπότητας. Ξεμένουμε από χώρο και τα μόνα μέρη να πάμε, είναι οι άλλοι
κόσμοι. Είναι καιρός πια να εξερευνήσουμε άλλα ηλιακά συστήματα. Η εξάπλωσή μας σε αυτά ίσως είναι το μόνο
πράγμα που θα μας σώσει από τους εαυτούς μας. Είμαι πεπεισμένος ότι είναι
αναγκαίο οι άνθρωποι να αφήσουν τη Γη» δήλωσε ο Χόκινγκ. «Δεν πρέπει να
αρκούμαστε να απολαμβάνουμε το σύμπαν, από τη βολή της Γης. Η Γη απειλείται από
τόσα πολλά πράγματα, που είναι δύσκολο να είμαι θετικός».
Αυτή είναι η
πρόταση που κάνει ο Χόκινγκ, ο άνθρωπος, του οποίου η γνώμη βαραίνει στο χώρο
της παγκόσμιας επιστημονικής σκηνής.
Δηλαδή, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ο άνθρωπος, κατά τον Χόκινγκ, πήρε το δρόμο
της καταστροφής και δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιστρέψει. Δεν διαβλέπει
πισωγύρισμα. Γι` αυτό κάνει έκκληση στους ισχυρούς να ετοιμάζονται το
συντομότερο για τη φυγή, την εγκατάλειψη της μητέρας Γης και την αναζήτηση
άλλων αστέρων, που πιθανόν θα είναι
κατάλληλοι για επιβίωση.
Η πρόταση αυτή του
Χόκινγκ εκφράζει καταρχήν μια συγκεκριμένη κοσμοθεωρία και βιοθεωρία. Μια
προσωπική γνώμη και γι` αυτό έχουμε το δικαίωμα και το χρέος να την προσέξουμε
και να την σχολιάσουμε. Είναι μια γνώμη,
που εντυπωσιάζει και εξάπτει τη φαντασία,
αλλά, ως ανακοίνωση από χείλη επιστήμονα τέτοιας εμβέλειας, δεν αναπαύει
τον απλό άνθρωπο, μάλλον δε, του δημιουργεί αισθήματα αβεβαιότητας, ανασφάλειας και απογοήτευσης.
Το μέλλον της
ανθρωπότητας λοιπόν, θα διασφαλισθεί με τη φυγή του μιάστορος ανθρώπου (μιάστωρ
= αυτός που μολύνει, που κάνει έγκλημα) από τον κόσμο αυτό (κόσμος = στόλισμα,
στολίδι), που ο ίδιος μετέτρεψε με πλήρη
ασέβεια σε μίασμα. Από τη μητέρα Γη, που τον αγκάλιασε χιλιετίες και τον
έθρεψε, προσφέροντάς του πλούσια τον εαυτό της. Που του χάρισε όλα τα καλά της,
για να ζήσει και να χαρεί τη ζωή του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να χαρεί και
απογόνους «από γενεάς εις γενεάν» έως σήμερα. Αυτό συμβουλεύει στους ισχυρούς
του κόσμου ο παγκοσμίως γνωστός επιστήμονας
Στίβεν Χόκινγκ, με την αφορμή της κλιματικής αλλαγής στη γη, της μόλυνσης του
περιβάλλοντος, της αύξησης του πληθυσμού και των άλλων προβλημάτων.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε
αν αυτή η ιδέα εκφράζει και την πλειονότητα των επιστημόνων και των ισχυρών της
γης, ως μια σοβαρά συγκλίνουσα πεποίθηση. Ούτως ή άλλως όμως, τι κρίμα για τον
άνθρωπο! Να προτιμάται και να προτείνεται ως επιλογή, στο υποτιθέμενο αδιέξοδο,
η αγωνιώδης καταφυγή σε ριψοκίνδυνες ουτοπιστικές «εξόδους», από τη ρεαλιστική και θαρραλέα παραμονή του στον τόπο
που γεννήθηκε και την αντιμετώπιση αυτού του κακού, που, όντως είναι μια
πραγματικότητα! Να ωραιοποιείται τo πλάνο
όνειρο, το ποτισμένο με αυτοπεποίθηση και αυταρέσκεια, το βασισμένο σε
πιθανολογίες μελλοντικής προόδου της
επιστήμης και να προτείνεται στον άνθρωπο η φυγή, παρά η γενναία επιστροφή στην κατά μέτωπο συνάντηση
με τον εαυτό του, με τα πάθη του και την πάλη για την αλλοίωσή τους, την αλλαγή
συμπεριφοράς στο βίο και στην πολιτεία του απέναντι στα κτίσματα του Θεού και
στο συνάνθρωπό του!
Ο άνθρωπος της
Δύσης - ακόμη και της μακρινής Ανατολής σήμερα-
τυφλωμένος από το συνεχές κυνήγι του ευδαιμονισμού, της ευτυχίας και της
επιτυχίας, ως δικαίωσης ενώπιον της συνειδήσεώς του – όση του απέμεινε- και της
εκπλήρωσης του προορισμού του στην παρούσα ζωή, δεν έχει εμπειρίες ασκητικής
παράδοσης. Δεν γνωρίζει συνεπώς τι σημαίνει αυτάρκεια και ολιγάρκεια ως επιλογή
του τρόπου της ζωής. Τι σημαίνει η μεσότητα μεταξύ του «υστερείσθαι» και του
«περισσεύειν» του αποστόλου Παύλου. Δεν έχει φερέγγυες πηγές, για να διδαχθεί
αυτές τις αρετές.
Έτσι η συνέχιση
της ασέλγειας επί της «πνεούσης τα λοίσθια»
μητέρας Γης, καθώς φαίνεται,
κατάντησε μονόδρομος και αφού η γη αντέχει ακόμη να ικανοποιεί το ακόρεστο των
παθών του ανθρώπου μέχρις εσχάτων, αποκλείει την επιστροφή του στη φυσική ζωή,
στην κατά φύση παραμονή και διαβίωσή του μέσα στην αγκαλιά της. Μεθυσμένος από
την αυτοθέωσή του, θα της δώσει και τη χαριστική βολή!
Δεν αναφερόμαστε
βέβαια στο έργο της επιστήμης, που σχετίζεται γενικά με τη μελέτη του Σύμπαντος
. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της φύσης του ανθρώπου και υποχρεούται να το κάνει
η επιστήμη, σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής, που η ίδια θέτει στον εαυτό της,
για την ωφέλεια πάντων των βιούντων ανά την Υφήλιο. Υπ` αυτήν την έννοια, ναι,
είναι «ζωτικά» τα διαστημικά ταξίδια.
«Η
εξάπλωσή μας σε αυτά (τα ηλιακά συστήματα) ίσως είναι το μόνο πράγμα που θα μας
σώσει από τους εαυτούς μας», λέει ο
Χόκινγκ. «Αυτή η προσπάθεια αναζήτησης νέων αστέρων προς επιβίωση, θα ενώσει τα
ανταγωνιζόμενα κράτη, για τη διάσωση του ανθρώπινου γένους».
Δηλαδή, αν
αντιλαμβανόμαστε καλά, θα είναι η ευκαιρία, για να καλλιεργηθεί η αγάπη και η
ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών. Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε πως η
πρόταση αυτή μοιάζει με την περίπτωση ενός ψυχικά ασθενούς, ο οποίος πηγαίνει
για θεραπεία στον ψυχίατρο κι εκείνος, αντί για θεραπεία, του συστήνει την …
αυτοκτονία! Διότι, όπου κι αν πάει ο άνθρωπος, «αν δεν τα βρει με το Θεό, με
τον εαυτό του και με το συνάνθρωπό του», δεν πρόκειται να σωθεί από τίποτε, δεν
πρόκειται να συμβιώσει ποτέ εν ειρήνη και πουθενά.
Η ιστορία έχει
αποδείξει πως, όσο ζει ο άνθρωπος επάνω στη γη, δεν έλειψαν ποτέ οι συγκρούσεις
για τα συμφέροντα και τις επεκτατικές διαθέσεις των ισχυρών. Και πάντα οι
αδύνατοι ήταν τα θύματα. Ποια θα είναι λοιπόν αυτή η δύναμη, που θα
μεταμορφώσει τον άνθρωπο και θα κάνει διατηρήσιμη την προσωρινή ενότητα και την
αγάπη στη συνεργασία τους αυτή, όταν θα έρθει η ώρα της μοιρασιάς στις νέες
κατακτήσεις; Διότι η περιστασιακή συνεννόηση και συνεργασία για κάποιο σκοπό μπορεί
να είναι πολύ εύκολη αλλά είναι και πολύ εύθραυστη, όταν θα μπει στη μέση το
συμφέρον.
Πάντως, για να
προσεγγίσουμε περισσότερο το θέμα, είναι καταφανές πως πουθενά, σ` όλη την
δημοσιευθείσα είδηση, δεν διαφαίνεται ούτε υπονοείται το υπερφυσικό στοιχείο. Μάλλον
παρακάμπτεται και μάλιστα με προφητικές αναγγελίες. Δεν υπάρχει ο Θεός
Δημιουργός και η πίστη στη διαρκή παρουσία του στον κόσμο. Η πίστη στη
δημιουργική, συνεκτική, συντηρητική δύναμή Του, που αφορά σ` όλα τα κτίσματά
Του. Η πίστη στην αιωνιότητα. Αλλά το σημαντικότερο όλων, δεν υπάρχει η πίστη
στην μεταμορφωτική δύναμη της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, η οποία προσφέρεται
σε κάθε ταπεινή, σε κάθε ανιδιοτελή ψυχή. Η Χάρη, που μπορεί να μεταβάλει όλον
τον άνθρωπο και να του ξαναδώσει πίσω την αντιβασιλεία της κτίσης. Και αυτή η αποστατική θέση έναντι
του Θεού είναι πραγματικά το όντως αδιέξοδο!
Ο αυτόνομος άνθρωπος αυτοθαυμάζεται και οδηγείται αυτοβούλως
στην αυτοκαταστροφή. Δεν έχει σκοπό
να εμπιστευτεί κανέναν άλλον.
Αυτές οι λίγες
φτωχές σκέψεις επάνω σε ένα θέμα, που αγγίζει τη φύση του ανθρώπου και του
γεννά ερωτήματα υπαρξιακά, επιθυμούμε να γίνουν στους καλοπροαίρετους αφορμή προσέγγισης,
μέσα από τη ζωή και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, τον ευαγγελικό λόγο και
την Ορθόδοξη ασκητική, περί σεβασμού της κτίσεως και των δημιουργημάτων, τα
οποία βιώνονται και γίνονται πράξη από
τους Αγίους μας.
Περισσότερα για την είδηση: http://www.protothema.gr/webtv/?mmid=17561
Κιλκίς, 24-6-2017
Ο Χόκινγκ εκφράζεται όπως θα εκφραζόταν ο μέσος δυτικός άνθρωπος. Σκέπτεται απόλυτα με υλικούς όρους, έχω αυτό το κάνω έτσι, δε μου αρκεί πάω στο άλλο, το ανάλωσα πάω στο παρακάτω.. Τι σημαίνει αυτό; Έλλειψη εσωτερικής επάρκειας, αδηφαγία, όλα αυτά που λένε οι πατέρες της Εκκλησίας,φιλοδοξία, φιληδονία, φιλαργυρία, και οι τρεις πειρασμοί του Χριστού στην έρημο στο Σαραντάριο όρος. Απ΄αυτά πάσχει ολάκερη η ανθρωπότητα, θα μπορούσε ο διαπρεπής επιστήμονας να τη σκαπουλάρει; Και τι μας προτείνει; Nα πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια του Άρη ως τον γαλαξία της Ανδρομέδας για να σώσουμε το τομάρι μας!! Ακριβώς για αυτό ήλθε ο Χριστός, έδειξε το πρότυπο του ιδανικού ανθρώπου το οποίο οφείλουμε να μοιάσουμε ώστε να μη χρειαστεί να ξενιτευτούμε όχι στην Ανδρομέδα αλλά στη κόλαση της Αφροδίτης με του 800 βαθμούς κελσίου στην επιφάνεια της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλαμε να δώσουμε το στίγμα του επαναστατικού-ανατρεπτικού 20ου αιώνα με λίγες εικόνες, αναμφίβολα ανάμεσα στην ατομική βόμβα τον Αϊνστάιν και την πρώτη αποστολή στο φεγγάρι θα ήταν και ο Στίβεν Χόκινγκ. Στην περίπτωση όμως αυτού του ανθρώπου δεν υπάρχει μόνο ο συμβολισμός του "επιστημονικού επιτεύγματος" ή της "επαναστατικής σκέψης" όπως για τον Αϊνστάιν ή τον Μαξ Πλανκ, αλλά κάτι περισσότερο που είναι το "πείσμα" του παρά την κατάστασή του, η εμμονή αλλά και η ικανότητα να εργάζεται νυχθημερόν σχεδόν από τα 30 του που παρέλυσαν και τα χέρια του, μόνο με το μυαλό του, και να υπαγορεύει σε άλλους τις (πολύ δύσκολες) εξισώσεις και τα αποτελέσματά τους, και παρά τη συνεχή επιδείνωσή του όχι μόνο να μην κάμπτεται και να μην ταπεινώνεται αλλά να έχει βάλει σαν στόχο ζωής πριν πεθάνει να αποδείξει ότι ο Θεός "δεν είναι απαραίτητος" για τη Δημιουργία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χόκινγκ κατατάσσεται σήμερα στην ίδια κατηγορία (ως προς την επιστημονική αξία) με τους κορυφαίους φυσικούς και αστροφυσικούς που άλλαξαν (κυριολεκτικά) τον κόσμο [με τη θεωρία της σχετικότητας, τη διάσπαση του ατόμου κ.α.], γιατί έχει "προχωρήσει" (σχεδόν μόνος του) την συλλογική επιστημονική σκέψη σε αχαρτογράφητα εδάφη κυρίως με τη θεωρία των χορδών και των περισσότερων των 10 διαστάσεων της ύλης, [που έχει ήδη βρει το πρώτο στήριγμα μετά την ανακάλυψη του περιβόητου σωματίδιου του Χιγκς στο CERN].
Σήμερα στις μαθηματικές εξισώσεις ήδη από το πρώτο έτος του Πανεπιστημίου μιλούν για "ν" διαστάσεις (δυνητικά "όσες θέλουμε", δηλ. απροσδιόριστες).
Η έννοια της ύλης του χώρου και του χρόνου έχει αλλάξει κατά "ένα δισεκατομμύριο τοις εκατό" όπως χαρακτηριστικά λένε οι αστροφυσικοί, η ύλη "δεν υπάρχει" (με την έννοια που ξέρουμε των 4, και μέχρι τον Αϊνστάιν 3 διαστάσεων), γιατί είναι συμπυκνώματα απείρως μικρών ινών ενέργειας (χορδές), και ίσως "δεν υπάρχει" ούτε ενέργεια γιατί η κλίμακα της "ουσίας" (αν μπορούμε να την πούμε έτσι) του Σύμπαντος είναι άπειρη τόσο σε μικρό όσο και σε μεγάλο επίπεδο.
Το "ανθρώπινο μέτρο" δεν ξέρουμε τελικά που βρίσκεται πιο κοντά, παρόλο που δεν φαίνεται να είναι "κάπου στη μέση" αλλά να κινείται στα όρια του "μικρόκοσμου", σε σχέση με τις άπειρες διαστάσεις του Σύμπαντος.
Όπως καταλαβαίνουμε όταν αγγίζουμε τόσο λεπτά όρια εννοιών αρχίζουν να κλονίζονται οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην "υλική" και "πνευματική" διάσταση του ανθρώπου (αλλά και ολόκληρου του Σύμπαντος), [για όσους φυσικά δεν δέχονται την Αποκάλυψη του Ίδιου του Θεού στον κόσμο, με την Ενσάρκωση και τη Διδασκαλία Του].
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βάση όλα αυτά, το "πνεύμα", "δεν χρειάζεται" να ταυτιστεί πλέον με την έννοια "ενέργεια" όπως ("χονδροειδέστατα") έλεγαν κάποιοι μέχρι τώρα, ακριβώς γιατί η δυνητικά άπειρη μικροκλίμακα της υπόστασης-σύστασής μας, φεύγει όχι μόνο από την έννοια της ύλης αλλά και της ενέργειας, και μας εμφανίζει ως κάτι άλλο, σε άλλο επίπεδο, του οποίου απλά βλέπουμε την εικόνα.
Καθώς λοιπόν ανατρέπεται τόσο ριζικά η αντίληψη του ανθρώπου και του κόσμου, και μεταλλάσσονται όλες οι έννοιες, θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου, να βρουν τον τρόπο της εκδήλωσης αυτού του "άλλου" (και των ιδιοτήτων του), που είμαστε στην πραγματικότητα.
Να καταφέρουν δηλ. να εκδηλωθούν οι "πνευματικές" ιδιότητες που "έχουμε ήδη" αλλά δεν μπορούμε ακόμα να χρησιμοποιήσουμε.
Εμείς πιστεύουμε στο "πνευματικό σώμα" με την έννοια που μας λέει ο Απ.Παύλος, που θα προσλάβουμε μετά την ανάσταση. Αυτοί θεωρούν ότι το έχουμε ήδη, ως προς τις ιδιότητες και δυνατότητες,[ χωρίς φυσικά να εμπλέκεται η έννοια του Θεού, της Σωτηρίας, και του πνευματικού κόσμου αγγελικού και δαιμονικού].Και έτσι θεωρούν ότι θα κυριαρχήσουμε και στο Σύμπαν όπως κυριαρχήσαμε στη γη.
Γνωρίζουν τις περιορισμένες δυνατότητες της τεχνολογίας [δεν μπορεί κανένας γνωστός πλανήτης σε απόσταση ετών φωτός, να μετατραπεί σε "γη" (έστω και μια μικρή έκτασή του), ώστε να κατοικηθεί], έτσι λοιπόν μιλούν περισσότερο "μεταφυσικά", θεωρώντας ότι ο "νους" του Σύμπαντος, η "συνείδηση" που το αντιλαμβάνεται και το μετασχηματίζει (αφού "εκεί έξω" "δεν υπάρχουν σχήματα χρώματα και αρώματα αλλά ένας άπειρος ωκεανός παλλόμενης ουσίας-ούτε καν ενέργειας), είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, που παράγει την ανθρώπινη νόηση, η οποία θα κυριαρχήσει τελικά μέσω της "αύξησης της συνειδητότητας" σε ολόκληρο το Σύμπαν.
Φυσικά όλα αυτά είναι το απαύγασμα της δαιμονικής απάτης του Εωσφόρου και της ανταρσίας του απέναντι στο Θεό. Ζούμε σε μια φοβερή (απ΄όλες τις απόψεις) εποχή, και ο πολιτισμός μας εξελίσσεται πλέον σε δαιμονικό αφού "σκοτισμένος νους, δαιμονικός νους".
ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΟ ΚΥΡΙΕ ΗΛΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΟΚΙΝΓΚ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΤΕ. ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΟΣ. ΑΝΑΠΗΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ.ΤΗΝ ΓΗ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ.ΤΑ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΝΧΟΥΝ ΚΑΤΕΥΘΗΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ.ΤΩΡΑ ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΤΙ ΠΧ ΟΙ ΠΑΓΟΙ ΛΙΩΝΟΥΝΕ ΑΣ ΨΑΞΟΥΝΕ ΣΤΟ YOUTUBE VIDEO ΜΕ ΤΟΝ ΝΑΙΤΖΕΛ ΦΑΡΑΖ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΜΠΑΡΟΖΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΓΟΥΣ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τέχνης τής επικοινωνίας πολλές φορές υποκαθιστά την ίδια την πραγματικότητα. Είναι άραγε ο Χόκιγνκ το ίδιο καλός επιστήμονας σε σχέση με την προβολή που αφειδώς τού παρέχουν τα media; Διάσημος Έλληνας επιστήμονας που διαπρέπει στο εξωτερικό έχει αμφισβητήσει ανοιχτά την επιστημονική αξία του Χόκινγκ, δηλώνοντας, ίσως με κάποια δόση υπερβολής ότι «δεν θα τον έπαιρνα ούτε για βοηθό μου». Φυσικά, το να θίξει κάποιος ένα τέτοιο εξαιρετικά λεπτό θέμα είναι «ταμπού», αφού σχεδόν αμέσως θα χαρακτηριστεί ρατσιστής, δεχόμενος άπειρες επιθέσεις από άπειρες πηγές. Οπότε, τουλάχιστον δημοσίως, σπανίως ο Χόκινγκ αμφισβητείται.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος 27 Ιουνίου 2017 - 4:11 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και η ζηλοφθονία.Ο Χώκινγκ είναι ο βασικός νους πίσω από «το πείραμα του αιώνα» στο CERN της Ελβετίας. Ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με όσα προσπαθούν εκεί να αποδείξουν, δεν αμφισβητείται σαν τεχνικός φυσικός επιστήμονας.
@ Ανώνυμος 27 Ιουνίου 2017 - 6:20 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει σημασία πού και γιατί είσαι διάσημος. Η επιστημονική κοινότητα το ξέρει ότι ο Ρότζερ Πενρόουζ (Roger Penrose, διάσημος και πολυβραβευμένος Βρετανός φυσικός και μαθηματικός καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης) είναι ο πλέον σημαντικός στον τομέα του. Ο Χόκινγκ νομίζω ότι είναι διάσημος στον πολύ κόσμο που δεν ξέρει ή δεν μπορεί να ανακαλύψει το βάρος της επιστημονικής εργασίας του. Είναι τόσο διάσημος όχι για το έργο του όσο επειδή έχει αυτό το πρόβλημα της αναπηρίας...
4.11
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διασημότητα και προβολή του Χόκινγκ μπορεί να σχετίζεται κατά ένα μέρος με την αναπηρία του, όπως και με τις απόψεις που κατά καιρούς έχει εκφράσει, που ταιριάζουν με την προωθούμενη φιλοσοφία της Νέας Εποχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι "δεν κάνει ούτε για βοηθός".
Δείτε κάποια πράγματα από τη Βικιπαίδεια εδώ:https://el.wikipedia.org/wiki/Στήβεν_Χώκινγκ
"O Στήβεν Χώκινγκ είναι Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Μεταξύ των σημαντικών επιστημονικών εργασιών του ήταν η συνεργασία με τον Ρότζερ Πένροουζ επάνω σε θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στα πλαίσια της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται ακτινοβολία Χώκινγκ. O Χώκινγκ ήταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής.."
Είναι ο βασικός εμπνευστής της "θεωρίας των πάντων" που θεωρείται σήμερα μια ολοκληρωμένη θεωρία για το Σύμπαν και προέρχεται από την σύνθεση της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν (που έμεινε ανολοκλήρωτη), και της κβαντικής θεωρίας του Μαξ Πλανκ.
Έχει κάνει και αρκετά λάθη που τα έχει παραδεχτεί δημόσια.
Τον ανέφερα σαν ένα "σήμα κατατεθέν" της εποχής μας όχι γιατί είναι ο κορυφαίος στον τομέα του, παρόλο που είναι από τους σημαντικότερους, αν λάβουμε μάλιστα υπ΄όψιν την τρομερή δυσκολία που του προκάλεσε η παράλυση, και σωματικά και ψυχολογικά, (και γενικά είναι απίστευτο και σχεδόν αδύνατο, να συνεχιστεί η εξέλιξη (μεγάλη ή μικρή) ενός οποιουδήποτε επιστήμονα-ερευνητή κάτω από τέτοιες συνθήκες με μια διαρκή επιδείνωση της κίνησης και της ομιλίας), αλλά κυρίως γιατί όπως είπα στο πρώτο σχόλιο:
" Στην περίπτωση αυτού του ανθρώπου δεν υπάρχει μόνο ο συμβολισμός του "επιστημονικού επιτεύγματος" ή της "επαναστατικής σκέψης" όπως για τον Αϊνστάιν ή τον Μαξ Πλανκ, αλλά κάτι περισσότερο που είναι το "πείσμα" του παρά την κατάστασή του, η εμμονή αλλά και η ικανότητα να εργάζεται νυχθημερόν σχεδόν από τα 30 του που παρέλυσαν και τα χέρια του, μόνο με το μυαλό του, και να υπαγορεύει σε άλλους τις (πολύ δύσκολες) εξισώσεις και τα αποτελέσματά τους, και παρά τη συνεχή επιδείνωσή του όχι μόνο να μην κάμπτεται και να μην ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΤΑΙ αλλά να έχει βάλει σαν στόχο ζωής πριν πεθάνει να αποδείξει ότι ο Θεός "δεν είναι απαραίτητος" για τη Δημιουργία."
[Μου προκαλεί ένα αρνητικό συναίσθημα κάθε φορά που τον βλέπω όχι επειδή είναι παράλυτος αλλά λόγω της "έλλειψης ελπίδας" που περιέχει η αθεϊα του (παρά το ότι δεν αποκλείει φανερά την ύπαρξη του Θεού, προσπαθεί όμως να αποδείξει ότι δεν είναι απαραίτητος για τη Δημιουργία).
Αν π.χ. βλέπαμε ένα πιστό άνθρωπο καθηλωμένο στο αναπηρικό καρότσι δεν θα νιώθαμε έτσι.]
Ο Θεός λέει μέσω του Πρ.Ησαϊα προς τους αποστάτες που "κατεφρόνησαν τον Θεό" :
"Δια τι παιδευόμενοι, θέλετε επιπροσθέτει στασιασμόν;"
Kάπως έτσι είναι η εποχή μας. Παρά τα φοβερά προβλήματα και την επερχόμενη Κρίση του Θεού, η ανθρωπότητα αντί να ταπεινωθεί, αυξάνει την αποστασία της. Και η αλαζονεία της την φτάνει σε παρανοϊκές σκέψεις όπως αυτές που διατυπώνονται εδώ από τον Χόκινγκ, ότι δήθεν μπορεί να επιβιώσει έξω από τη Γη σε άλλους πλανήτες.
Ο Αϊνστάιν έλεγε
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω παντού το χέρι του Θεού.
«Ο καθένας που ασχολείται σοβαρά με την επιστημονική αναζήτηση, πείθεται ότι ένα πνεύμα διακηρύσσεται μέσα στους νόμους του σύμπαντος... ένα πνεύμα απείρως ανώτερο από το ανθρώπινο, τέτοιο που μπροστά του εμείς, με τις περιορισμένες μας δυνάμεις, πρέπει να αισθανόμαστε ταπεινοί.» (Αϊνστάιν)
ΑπάντησηΔιαγραφήπρος 27 Ιουνίου 2017 - 6:20 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χώκινγκ δεν είναι ο βασικός νους πίσω από «το πείραμα του αιώνα» στο CERN της Ελβετίας, αλλά ο Βρετανός καθηγητής φυσικής Πίτερ Χιγκς (Peter Higgs) με το περίφημο «σωματίδιο Χιγκς» το καλούμενο εκλαϊκευμένα και καταχρηστικά ως «το σωματίδιο Θεός» («the God particle») ή «το σωματίδιο του Θεού».