Η αργία της Κυριακής

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

            Κυριακή αποκλήθηκε η ημέρα, η τελευταία της εβδομάδας, η αφιερωμένη στον Κύριό μας και Θεό μας. Μικρό είναι το νόημα των υπολοίπων ημερών. Οι τέσσερες πρώτες λαμβάνουν, αν και όχι ακριβώς,  το όνομά τους εκ του αριθμητικού που τις προσδιορίζει. Η πέμπτη δηλώνει ότι κατά τους Ιουδαίους ήταν ημέρα προπαρασκευής για την ημέρα του Θεού, το Σάββατο δηλαδή, που ως λέξη εισήχθη και στην ελληνική γλώσσα. 

Κατά τη χριστιανική εποχή η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, υποκατέστησε το Σάββατο ως ημέρα του Θεού και την ημέρα την αφιερωμένη στον θεό ήλιο από τους ειδωλολάτρες.

            Μεταξύ των γνωστών δέκα εντολών του Θεού προς τον προφήτη Μωυσή για εφαρμογή τους από τους Εβραίους τέταρτη κατά σειρά είναι η ακόλουθη:  «Έξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρᾳ τη εβδόμῃ σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου». Είναι σημαντική η σειρά τοποθέτησής της εντολής, καθώς έπεται τριών άλλων με τις οποίες ρυθμίζεται η λατρεία του Θεού. Ακολουθούν οι άλλες, με τις οποίες ρυθμίζονται σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.  Με την εντολή για τήρηση ημέρας αργίας ο Θεός ζήτησε από τους Εβραίους να μιμηθούν τον δημιουργό τους, ο οποίος εποίησε τα πάντα σε διάστημα έξι ημερών, μακρών χρονικών περιόδων. Συνεπώς η νομοθέτηση κατάργησης της αργίας της Κυριακής έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τον Θεό!

            Την αργία σεβάστηκαν επί αιώνες οι κοινωνίες, στις οποίες είχε γίνει αποδεκτή η πίστη στον Χριστό από μεγάλο μέρος του λαού τους. Ακόμη και στη Δύση, όπου ο ευαγγελικός λόγος στρεβλώθηκε και στραγγαλίστηκε η ελευθερία του προσώπου, οι συνθήκες εργασίας δεν ήσαν αυτές που υπονοούνται με τον ευρέως εν χρήσει όρο «εργασιακός Μεσαίων». Έντιμοι ερευνητές έφεραν στο φως στοιχεία, που δείχνουν ότι οι δουλοπάροικοι κατά τον Μεσαίωνα εργάζονταν λιγότερο από τον μέσο εργαζόμενο κατά τη βιομηχανική εποχή της νεωτερικότητας. Οι θρησκευτικοί ηγέτες υποδείκνυαν, σε κίνηση αντιρρόπησης του συμβιβασμού τους στο θέμα της στέρησης της προσωπικής ελευθερίας, την καθιέρωση από τους φεουδάρχες και άλλων αργιών πέραν εκείνης της Κυριακής. Και οι φεουδάρχες ικανοποιούσαν τα αιτήματα όχι λόγω της ευλαβείας τους βέβαια και της συμπάθειας προς τους δουλοπαροίκους, αλλά προς αποτροπή κοινωνικών αναταραχών! Έτσι κατά την όψιμη περίοδο του Μεσαίωνα οι αργίες ήσαν 120 στην Αγγλία, 150 στην Ισπανία, 180 στη Γαλλία (Edith Rodgers), κάτι που σήμερα φαίνεται εξωπραγματικό! Βέβαια ως αμοιβή για την εργασία τους ελάμβαναν μόνο τα απολύτως απαραίτητα προς το ζην. Ασφαλώς και δεν γράφουμε με συμπάθεια προς τη φεουδαρχία, την απάτη της νεωτερικότητας του αστικού « διαφωτισμού» αποκαλύπτουμε! Οι αστοί εργοδότες υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι σκληρότεροι και απαιτητικότεροι  από τους φεουδάρχες!

            Την αθλιότητα των συνθηκών εργασίας στο βιομηχανικό περιβάλλον κατά τη βιομηχανική επανάσταση διεκτραγωδεί ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο».  Όπως γράψαμε και σε άλλα άρθρα, οι αστοί προς εξασφάλιση εργασιακής ειρήνης, όταν το κομμουνιστικό κίνημα ορθώθηκε απειλητικό κατά της αστικής εξουσίας, καθιέρωσαν την αργία της Κυριακής, αργότερα το οκτάωρο της ημερήσιας εργασίας και πλήθος άλλων ευνοϊκών για τον εργαζόμενο μέτρων, τα οποία επικύρωσε το αστικό κοινοβούλιο. Αναμφισβήτητα στους αγώνες για τα εργατικά δικαιώματα πρωτοστάτησαν κομμουνιστές. Αυτό συνιστά μία ακόμη μεγάλη ντροπή για τους συμβιβασμένους «χριστιανούς», οι οποίοι, ιδίως στη Δύση, αγνοούσαν προκλητικά τη ζωή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας.  Όσο για τις αμοιβές, οι οποίες συντέλεσαν στην αλματώδη αύξηση της αγοραστικής δύναμης του εργατικού κόσμου στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες, αποσιωπούν σχεδόν οι πάντες την καταλήστευση του πλούτου των φτωχών χωρών, στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα απολύτως εργασιακό δικαίωμα και θεωρούνται αναλώσιμα είδη!

            Το αντίπαλο για το αστικό κατεστημένο δέος εξέλιπε κατά το τέλος του 20^ου αιώνα. Σήμερα είμαστε θλιβεροί και σιωπηλοί επί το πλείστον μάρτυρες της επέλασης του αδηφάγου κεφαλαίου κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι μόνο αυτών. Ξαναγράφουμε: Η νομοθέτηση κατάργησης της αργίας της Κυριακής έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τον Θεό! Το πρώτο πλήγμα καταφέρθηκε κατά της αργίας αυτής (2013) επί κυβερνήσεως, η οποία αντιπροσώπευε τον πολιτικό χώρο του αστισμού, ο οποίος επί σειρά δεκαετιών καπηλευόταν το θρησκευτικό αίσθημα και την φιλοπατρία των Ελλήνων! Σχεδόν σύσσωμος τότε ο εμπορικός κόσμος της χώρας αντιτάχθηκε στην κατάργηση της αργίας με πολλά και σοβαρά επιχειρήματα: Οι μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις θα γονατίσουν στον ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές, οι οποίες έχουν ήδη επιβάλει συνθήκες εργασίας κατά πολύ πιο οδυνηρές από εκείνες του Μεσαίωνα. Είναι κοινό μυστικό ότι  οι εργαζόμενοι στις πολυεθνικές επιχειρήσεις απασχολούνται περισσότερες από τις ώρες που προβλέπουν οι συμβάσεις εργασίας και βιώνουν τη διαρκή απειλή απόλυσης. Οι μισθοί μειώνονται διαρκώς, ενώ οι εταιρείες που ελέγχουν την αγορά ανάλγητες δεν προβαίνουν στην ελάχιστη έστω μείωση των τιμών βασικών ειδών διατροφής.

            Δεν είναι όμως μόνο οικονομικοί οι λόγοι αντίδρασης των εργαζομένων στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Το σύστημα θεωρεί και πάλι τους εργαζομένους ακόμη και στις οικονομικά ανεπτυγμένες κοινωνίες ως αναλώσιμα είδη! Δεν είναι αυτοί πρόσωπα αλλά οικονομικό αγαθό εν πλήρει επαρκία! Η κατάργηση της αργίας θα συντελέσει στην πιο σπάνια συνεύρεση όλων των μελών της οικογενείας γύρω από το τραπέζι. Το πλήγμα κατά της οικογένειας είναι ισχυρότερο από το οικονομικό. Το πλέον σημαντικό όμως για όσους ακόμη αυτοπροσδιορίζονται χριστιανοί είναι ότι ο νόμος βάλλει ευθέως κατά του Θεού, δημιουργού ανθρώπων και νόμων.  Υπό το ισχύον Σύνταγμα, στο προοίμιον του οποίου γίνεται επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος, ο νόμος αυτός και αρκετοί άλλοι είναι αντισυνταγματικοί. Οφείλει η Ιεραρχία της Εκκλησίας να τον προσβάλλει, ώστε να απαλύνει κάπως την οδύνη για τον συμβιβασμό της για νομοθετήματα όπως υπέρ των εκτρώσεων, που αποτελεί την ταφόπλακα του ελληνισμού. Το οφείλει πρωτίστως όχι προς τον λαό, αλλά προς τον Θεό!

            Τώρα οι ανάλγητοι δανειστές - δήμιοί μας επαναφέρουν το θέμα της κατάργησης της Κυριακής αργίας με κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται αριστερή! Τα οράματά της όμως έχουν σχέση με εκείνα των κομμουνιστών που σέρνονταν στα στρατόπεδα και στα ξερονήσια, όση σχέση είχαν και έχουν τα οράματα των «χριστιανών» με τον ευαγγελικό λόγο. Δυστυχώς όλοι έχουμε υποταχθεί άνευ όρων στη λαγνεία του αστισμού και λατρεύουμε το ένστικτο!     

Γίνεται λόγος τελευταία για επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Ας τολμήσουν οι κατεδαφιστές του ελληνισμού, οι ταγμένοι στην υπηρεσία των δυναστών μας, να φέρουν την αναθεώρηση προς δημοψήφισμα. Τότε θα διαπιστώσουν πως ο ελληνισμός δεν είναι ακόμη νεκρός. Το έδειξε και στο τελευταίο δημοψήφισμα, στο οποίο, ανέλπιστα για όλους τους προσκυνημένους, υπερεψήφισε το «ΟΧΙ». Το μόνο που πετυχαίνουν με τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου είναι να ευτελίζουν την αξία αυτού και της δημοκρατίας.

            ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»