Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ;
«Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν
τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ» (Ἰω. 1,12)
Ὁ
Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία πρόσωπα τῆς
Θεότητος, ὁ ἕνας τῆς ἁγίας Τριάδος, ὁ Βασιλεὺς οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁ Δημιουργὸς τῶν
πάντων, ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγάπη του γιὰ μᾶς, φόρεσε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα –ντύθηκε
δηλαδὴ τὰ κουρέλια τοῦ ζητιάνου ἀνθρώπου– καὶ κατέβηκε ἐδῶ στὴ Γῆ.
Η υιοθεσία του ανθρώπου από τον Πατέρα αποτελεί ανεκτίμητη αγάπη προς το πλάσμα του. Να γίνεσαι κατά χάρη από το Πατέρα του κατά φύση Υιού,αδελφός του Χριστού,είναι μυστήριο και τιμή ανυπολόγιστης αξίας. Να μετέχεις και συ το μικρό πλάσμα του στην μακάρια ζωή του Πατέρα είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική. Δε μπορούμε ούτε και τώρα να το συνειδητοποιήσουμε,χρειάζεται πολύς αγώνας ώστε να γευόμαστε από τώρα τα δώρα της αιώνιας ζωής. Αυτό που χρειαζόμαστε κατ΄επειγόντως είναι η βασίλισσα των αρετών. Αυτήν που δίδαξε ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Υιός εισχωρώντας στη δημιουργία του με την ένσαρκη οικονομία του. Η ταπείνωση,δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τη ταπείνωση και την υποταγή στο θέλημα του Πατέρα. Τότε ανοίγονται πραγματικά οι πύλες,διαπιστώνουμε σταδιακά τη μηδαμινότητά μας ως άνθρωποι,φεύγουν,διαλύονται οι παρωπίδες,όλα εκείνα που εμποδίζουν τα μάτια της ψυχής να δουν το φως της αναστάσεως του παλαιού ανθρώπου,βλέπει κι ανακαλύπτει σιγά-σιγά τα μυστήρια. Παρατηρεί ότι ως τώρα ήταν νεκρός,κι αναγεννήθηκε,το φως του Χριστού διαλύει τα σκοτάδια της ψυχής και λαχταράει ολοένα περισσότερο φως. Και πάλι πτώση,και πάλι φως,μέχρι να σταθεροποιηθεί στο φως. Καλή ανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφή