Τι θα συμβεί στην Τουρκία την επομένη του δημοψηφίσματος

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΤΙΔΑ ΤΟΥ ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Τι θα συμβεί στην Τουρκία την επομένη του δημοψηφίσματος

Σάββας Καλεντερίδης

Το έχουμε ξαναγράψει σε προηγούμενο άρθρο μας, ότι ο Ερντογάν, μετά το 2009, οπότε και εξουδετέρωσε τις βασικές εστίες αντίστασης και υπονόμευσης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και του ιδίου, στους κόλπους του βαθέος τουρκικού κράτους και των ενόπλων δυνάμεων, άρχισε να αλλάζει και να μεταμορφώνεται. Ετσι, αφού εξουδετέρωσε τους «εξωτερικούς» αντιπάλους, άρχισε βήμα βήμα να εξουδετερώνει τον έναν μετά τον άλλον τους εσωκομματικούς αντιπάλους του, με τελευταίο τον Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος δεν βρίσκεται στη φυλακή, απλά γιατί ο Ερντογάν δεν θέλει να φυλακίσει ένα άτομο που διετέλεσε πρωθυπουργός της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο οποίος μάλιστα ήταν δική του επιλογή.

Αφού, λοιπόν, εξουδετέρωσε όλους τους εσωκομματικούς αντιπάλους του και αποδυνάμωσε σε μεγάλο βαθμό το αντίπαλον δέος, που ήταν το δίκτυο Γκιουλέν, ο Ερντογάν θέλησε να προχωρήσει στη συνταγματική μεταρρύθμιση, με σκοπό η Τουρκική Δημοκρατία να μετεξελιχθεί από προεδρευομένη σε προεδρική δημοκρατία. Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ενός ανδρός αρχή, ειδικά στην περίπτωση της Τουρκίας και ειδικότερα στην περίπτωση Ερντογάν. 

Οταν πριν από δύο μήνες άρχισε η προεκλογική εκστρατεία για το σημερινό δημοψήφισμα, ο κόσμος ήταν παγωμένος και οι τάσεις στην τουρκική κοινωνία ήταν προς το «όχι», γιατί ο κόσμος θεωρούσε ότι το υφιστάμενο σύστημα εξασφάλιζε μια σταθερότητα και μια ασφάλεια, αφού στην περίπτωση που ένα άτομο επικίνδυνο για τα συμφέροντα της Τουρκίας έπαιρνε την εξουσία, ως πρωθυπουργός, υπήρχαν ασφαλιστικές δικλίδες, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η δικαστική εξουσία, που μπορούσαν να λειτουργήσουν ως δίχτυ ασφαλείας.

Με το νέο σύστημα που προτείνει ο Ερντογάν υπάρχει κίνδυνος όλες οι εξουσίες να περάσουν στα χέρια ενός ανθρώπου, εξέλιξη που θεωρείται πλήγμα για τη δημοκρατία και δημιουργεί ένα κλίμα ανασφάλειας σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης.

Ομως, όσο περνούσαν οι μέρες ο Ερντογάν πήρε την κατάσταση στα χέρια του και σταδιακά άρχισε να αλλάζει το κλίμα υπέρ του «ναι». Οι παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό είναι το γεγονός ότι η παράταξη του «ναι» έχει ηγέτη, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με την παράταξη του «όχι». Επίσης, η παράταξη του «ναι» είχε στη διάθεσή της το σύνολο της κυβέρνησης και των κρατικών μηχανισμών, περίπου το 75% του συνόλου των ΜΜΕ, αλλά και πακτωλό χρημάτων.

Ενας άλλος παράγοντας που οδήγησε στη μεταστροφή της κοινής γνώμης και των ψηφοφόρων είναι η στρατηγική έντασης και σύγκρουσης που επέλεξε ο Ερντογάν με την Ευρώπη και τον χριστιανικό κόσμο που συσπείρωσαν την τουρκική κοινή γνώμη γύρω από τον Ερντογάν.
Ετσι, φθάσαμε να περιμένουμε μια νίκη του «ναι», που θα είναι ξεκάθαρα μια νίκη του Ερντογάν. Τι σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη, είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Ο Ερντογάν την επόμενη μέρα θα έχει να διαχειριστεί μια διχασμένη κοινωνία, μια εύθραυστη οικονομία και ένα εξαιρετικά ρευστό και επικίνδυνο για τα στρατηγικά συμφέροντα αλλά και για την ενότητα της Τουρκίας γεωπολιτικό περιβάλλον.

Ιδιαίτερα το τελευταίο, το γεωπολιτικό περιβάλλον και οι εξελίξεις στο Ιράκ και τη Συρία, μπορεί να αποδειχτούν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι για τον ίδιο. Η απόφαση του Μεσούτ Μπαρζανί, που θεωρείται φίλος του, να ανακηρύξει την ενσωμάτωση του Κιρκούκ και την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, θα είναι ένα δύσκολο τεστ για τον ίδιο. Θα το αντέξει;

dimokratianews, 16.04.2017