”Μαύρος Χρυσός”: Έκθεση της Ιταλικής Libero για τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των ΜΚΟ στην Ιταλία

Μια νέα έκθεση δείχνει ότι τεράστια οικονομικά συμφέροντα κρύβονται πίσω από μια σειρά ΜΚΟ και συνεταιρισμών αφιερωμένες στο να φέρουν όσους περισσότερους μετανάστες είναι δυνατόν στην Ευρώπη.

Στο άρθρο της Iταλικής εφημερίδας Libero την Δευτέρα με τίτλο “The Real Black Gold”, ο Gianluca Veneziani ερευνά τους τρόπους με τους οποίους οι διακινούμενες αποστολές διάσωσης διεξάγονται στη Μεσόγειο Θάλασσα και ποιός ακριβώς ωφελείται περισσότερο από την εκμετάλλευση της μεταναστευτικής κρίσης της Ευρώπης.

Παρά το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης περιγράφουν συνήθως επιχειρήσεις θαλάσσιας διάσωσης που λαμβάνουν χώρα στο Στενό της Σικελίας, στην πραγματικότητα οι περισσότερες από τις αποστολές πραγματοποιούνται μόλις λίγα μίλια ανοικτά των ακτών της Βόρειας Αφρικής, λέει ο Veneziani.

Το άρθρο αναφέρει ένα πρόσφατο βίντεο στο YouTube που έγινε viral από τον Luca Donadel, που χρησιμοποίησε ένα εξελιγμένο δορυφορικό σύστημα παρακολούθησης για να αποδείξει ότι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων διάσωσης των ΜΚΟ πραγματοποιούνται μόλις λίγα μίλια ανοικτά των Λιβυκών ακτών. Καμία από αυτές, ο ίδιος σημειώνει, δεν έλαβε χώρα οπουδήποτε κοντά στο Στενό της Σικελίας.

Αντίθετα, τα πλοία κάνουν μια μεταναστευτική υπηρεσία μεταφοράς κατά μήκος σαφώς καθορισμένων διαδρομών πίσω και μπρος από τις ακτές της Λιβύης στο Ιταλικό νησί της Σικελίας, δηλώνει ο Donadel.

Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), ο Donadel παρατηρεί, οι αποστολές διάσωσης που παρέχουν βοήθεια σε όσους κινδυνεύουν στις θάλασσες, υποχρεούνται να μεταφέρουν όσους έχουν ανάγκη στο «πλησιέστερο λιμάνι» κλήσης, και όχι σε ένα άλλο μακρινό λιμάνι. Στην προκειμένη περίπτωση, το Zarzis στν Τυνησία, είναι το πλησιέστερο ασφαλές λιμάνι και είναι σχεδόν τρεις φορές πιο κοντά στη βόρεια Λιβύη από τη Σικελία.

Γιατί συμβαίνει αυτό, όταν από κοινή λογική καθώς και από νομική σκοπιά οι μετανάστες θα πρέπει να πάνε σε ένα κοντινό Αφρικανικό λιμάνι παρά στην ανάλογα μακρινή Ιταλία;

Η νέα τακτική από τους διακινητές, ισχυρίζεται ο Donadel, είναι να χρησιμοποιούν φθηνά, ερειπωμένα σκάφη που δεν θα είχαν κανένα τρόπο να κάνουν ποτέ το ταξίδι σε όλη τη Μεσόγειο, βέβαιοι ότι σε μικρή απόσταση από την ξηρά θα βοηθηθούν από διασωστικά πλοία που θα μεταφέρουν το ανθρώπινο φορτίο τους στην Ιταλία. Αυτό έχει επιφέρει μια εκθετική αύξηση του αριθμού θανάτων στη θάλασσα, προσθέτει.

Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που λαμβάνουν βοήθεια δεν είναι πρόσφυγες, αλλά οικονομικοί μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δηλώσει ότι περίπου το 80% των μεταναστών που φθάνουν στην Ιταλία είναι «παράτυποι» (παράνομοι) και ως εκ τούτου, μη επιλέξιμοι για άσυλο.

Στην προσπάθεια αυτή, η Ιταλία έχει επενδύσει περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια δολάρια δημόσιων πόρων για τη βοήθεια και τη φροντίδα των μεταναστών. Η πλειοψηφία των χρημάτων που δαπανώνται από την Ιταλική κυβέρνηση καταλήγει στα χέρια των συνεταιρισμών και των ΜΚΟ, οι οποίες έχουν κάνει μια επιχείρηση μεταφέροντας μετανάστες από την Αφρική στην Ευρώπη και παρέχοντας υπηρεσίες γι’ αυτούς όταν φτάσουν στην Ιταλία. Η επιχείρηση για τον χειρισμό του μεταναστευτικού έχει αυξηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια για να φιλοξενήσει την εισροή παράνομων μεταναστών.

Η διαθεσιμότητα τεράστιων ποσών δημοσίου χρήματος έχει παράσχει ένα ακαταμάχητο κίνητρο για πολλούς συνεταιρισμούς και ΜΚΟ για να κρατήσουν ψηλά τον αριθμό των παράνομων μεταναστών, λέει ο Donadel.

Μια σειρά από συγκεκριμένα παραδείγματα μπορούν να βρεθούν σε ένα βιβλίο του Mario Giordano με τίτλο Profugopoli, το οποίο τεκμηριώνει με μεγάλη λεπτομέρεια τις οικονομικές κινήσεις που εμπλέκονται στις αυξανόμενες επιχειρήσεις για μετανάστες στην Ιταλία και που ως αποτέλεσμα πλουτίζουν.

Πηγή: http://www.breitbart.com/london/2017/03/13/report-who-is-profiting-from-the-multi-billion-business-of-european-immigration/  & offtherecord