ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ
Το να αγωνιστεί ο χριστιανός για την
πίστη δεν είναι θέμα ηθικοπλαστικής θεώρησης αλλά προσωπικών βιωμάτων πίστεως
στην εν Χριστώ ζωή. Στις μέρες μας και στον εκκλησιαστικό μας χώρο
περιορίστηκαν κατά πολύ τα βιώματα. Το άσχημο δεν είναι ότι μετατοπίσθηκε απλώς
το κέντρο βάρους από την εμπειρία της πίστεως «Ἐστὶ δὲ πίστις ἐλπιζομένων
ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων.» (Εβρ. ια΄ 1) στην εξ ακοής
πίστη «…ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ρήματος Θεοῦ»(ι, 17) αλλά ότι
δεν κρατούμε καν την παρακαταθήκη της πίστεως, καθώς διαπιστώνεται από την
ψευτοσύνοδο του Κολυμβαρίου, από την αντιμετώπιση του όλου θέματος από την
Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και από την στάση του πληρώματος της
Εκκλησίας.
Βέβαια, πρέπει να επισημανθεί -για να μην αδικήσουμε και τους
αγωνιζομένους- ότι υπάρχει μια μερίδα πιστών που αγωνιά, ενημερώνεται και
προσεύχονται όπως ο Κύριος στον κήπο της Γεσθημανή. Καθένας απ’ αυτούς ενεργεί
με τον δικό του τρόπο έχοντας συνείδηση (αυτοσυνειδησία), αυτεξούσιο, ελευθερία
έκφρασης και αυτοπροσδιορισμού. Καθένας έχει ελευθερία, λοιπόν, αλλά και την
ευθύνη των επιλογών του και θα δώσει λόγο στον Θεό! Όποιος τώρα
διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται σωστά μπορεί να ομιλήσει, να
ενεργήσει, δεν μπορεί όμως να αναγκάσει, μάλιστα, στην φάση αυτή που
ομοιάζει με ενεργοποιημένο ναρκοπέδιο από το οποίο πρέπει να εξέλθουμε. Θα μου
πείτε για την Εκκλησία «καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Μθ.
16,18) και εγώ θα σας πω ότι η Εκκλησία σαφώς δεν θα χαθεί αλλά εμείς
κινδυνεύουμε να χάσουμε την σωτηρία. Δεν μας προβληματίζει αυτό που λέει ο
Κύριος μας, ότι, όταν θα έρθει κατά την Δευτέρα του Παρουσία, θα βρει την
πίστη∙ «πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς»;
Ποιός είναι ο λόγος που σχολιάζω
σχετικά; Όλοι όσοι δεν θέλουν την αίρεση του οικουμενισμού αναζητούν το δέον
στην αντιμετώπισή της. Επειδή τα πράγματα έφτασαν σε μία κρίσιμη καμπή
και όλοι έχουμε ευθύνη θέλω να εξηγήσω στους αγωνιζομένους πού και γιατί δεν θα
συμμετάσχω στον καθολικό αγώνα. Θα είμαι μαζί τους όπου κρίνω σωστές τις
ενέργειες που γίνονται από αδελφούς μου και θα απέχω εξηγώντας και κρατώντας
τον φόβο του Θεού στην ψυχή μου για να μην γίνουν λάθη και αστοχίες με άσχημες
συνέπειες. Δεν θέλω να δημιουργήσω αντιπαράθεση στον κύκλο αυτό των
αγωνιζομένων τους οποίους υπεραγαπώ αλλά και δεν θα ταυτισθώ πλήρως μαζί τους
καθώς καλοπροαίρετα αγωνίζονται. Εστιάζοντας όμως θα ξεκαθαρίσω ακόμη
περισσότερο την θέση μου:
1. Κατ’ αρχήν θέλω να επισημάνω το αυτονόητο πως δεν
θεωρώ ως αιρετικούς μόνο τους παπικούς, τους προτεστάντες, τους μονοφυσίτες
κ.λπ. αλλά είναι αιρετικοί και οι οικουμενιστές που κηρύττουν αίρεση φανερά
όπως όλοι γνωρίζουμε.
Συνεπώς η διατύπωση: "κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος
ἔσται" δεν αναφέρεται μόνο στην σχέση του Οικουμενικού Πατριάρχη με
τον Πάπα, τους προτεστάντες, τους μονοφυσίτες και όποιους άλλους
αιρετικούς αλλά η διατύπωση αυτή αφορά και την σχέση των επισκόπων και
των πρεσβυτέρων με τον Οικουμενικό πατριάρχη που μνημονεύουν. Δεν ευσταθεί το
προσφάτως ειπωμένο ότι η κανονική ρήση: "κοινωνῶν ἀκοινωνήτω"
ισχύει μόνο για την περίπτωση της κοινωνίας του οικουμενικού
πατριάρχη με τον πάπα. Αν αυτό ήταν σωστό, θα θεωρηθεί –και δικαίως- ότι όσοι
διακόψαμε εκκλησιαστική κοινωνία με τον επίσκοπό μας που μνημονεύει τον
Πατριάρχη ότι είναι ενέργεια αντικανονική. Ο Πατριάρχης είναι αιρετικός διότι
κηρύττει γυμνή τη κεφαλή αίρεση. Ποιά αίρεση; Την αίρεση που οργάνωσε και
συνένωσε προηγούμενες συνοδικά καταγνωσμένες αιρέσεις! Το, αν δεν καταδικάσθηκε
ακόμη ο οικουμενισμός συνολικά με την έννοια που ορισμένοι ισχυρίζονται είναι
θέμα:
·
Χρόνου
·
Συνθηκών που κατ’ εξοχήν δεν επέτρεψαν να υπάρξουν στην Ιεραρχία του
Οικουμενικού Θρόνου πραγματικά ορθόδοξοι ιεράρχες, ώστε να συγκροτήσουν σύνοδο
που θα καταδικάσει πρόσωπα και πράγματα. Και ερωτώ όλους όσους ισχυρίζονται ότι
πρώτα πρέπει να γίνει αυτό για να διακόψουμε το μνημόσυνο∙ πραγματικά πιστεύετε
ότι υπάρχει τέτοια περίπτωση -μιας και έγιναν επίσκοποι άνθρωποι που το μοναδικό
όραμα στην ζωή τους ήταν να εκλεγούν μητροπολίτες- να καταδικασθεί ο
πατριάρχης από την πατριαρχική σύνοδο ή από την σύνοδο της Εκκλησίας της
Ελλάδος; Αυτό πρέπει να γίνει από μία διευρυμένη σύνοδο όχι μόνο μιας Εκκλησίας
αλλά όσων επισκόπων αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων.
2. Από την άλλη δεν με εκφράζει η θέση ότι
τα μυστήρια όσων δεν διέκοψαν ακόμη κοινωνία με επισκόπους που μνημονεύουν τους
οικουμενιστές είναι άκυρα. Άλλο είναι να λέμε ότι ο Πατριάρχης είναι αιρετικός
και γι’ αυτό άλλωστε διακόψαμε κοινωνία μαζί του, κάτι που ξεκαθαρίζεται στο 15ο
κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, και άλλο είναι να θωρούμε τα μυστήρια,
των επισκόπων και των πρεσβυτέρων που τον μνημονεύουν ακόμη, άκυρα ενώ ακόμη
δεν έχουμε συνοδική καταδίκη του προσώπου που σέρνει όλη την Εκκλησία στον
Οικουμενισμό. Ενώ, λοιπόν, δεχόμαστε οικονομικώς τα μυστήρια όσων ακόμη δεν
διέκοψαν κοινωνία ως έγκυρα, για να μην δημιουργήσουμε πρόβλημα στο ποίμνιο που
χρειάζεται στην μεταβατική αυτή φάση πρώτα ενημέρωση και έπειτα καθοδήγηση,
ωστόσο δεν δέχομαι ότι και η κοινωνία με τον πατριάρχη χωρά πλέον οικονομία,
διότι έχει γίνει πέρα των άλλων και η σύνοδος στο Κολυμβάρι που σφράγισε την
αίρεση και τα πράγματα δρομολογήθηκαν. Εδώ είναι τώρα η λεπτότητα στην οικονομία
διακρίνοντας τα πράγματα, και όχι να γίνει η οικονομία λάστιχο που τελικά θα
μας εκσφενδονίσει το πυρ το εξώτερο! Γι’ αυτό άλλο είναι να πεις στον πιστό μην
επικοινωνείς με τους οικουμενιστές αιρετικούς και άλλο είναι να λέμε στον πιστό
που δεν γνωρίζει και πηγαίνει στον παπά και κοινωνά ότι δεν κοινωνά σώμα και
αίμα Χριστού!
3. Σχετικά με το αν η διακοπή της κοινωνίας
μας με τους επισκόπους που ακόμη μνημονεύουν δημιουργεί αποστασιοποίηση και από
σωστά τοποθετημένη Εκκλησία της Βουλγαρίας και της Γεωργίας Θεωρώ:
·
Ότι δημιουργείται η καλή προϋπόθεση να συνεχίσει περαιτέρω την αντιαιρετική της
στάση καθώς θα διαπιστώσει ότι δεν αρκεί να εξηγήσεις γιατί δεν συμμετέχεις σε
μια σύνοδο και απλώς μόνο να χαρακτηρίσεις αιρετικές τις αποφάσεις αλλά πρέπει
και να προβείς στην καταδίκη της Κολυμβάριας Ψευτοσυνόδου συνοδικά!
·
Το να μπαίνουμε σε συλλογισμούς για πως θα μας αντιμετωπίσουν οι παραπάνω
Εκκλησίες εμάς που διακόψαμε κοινωνία με τον Πατριάρχη και με αυτούς που τον
μνημονεύουν και, επομένως, ότι τάχα θα στερηθούμε της συνεργασίας τους ως
διακόψαντες κοινωνία και με αυτούς δεν ευσταθεί, διότι τουναντίον τους φέρνει
προ των ευθυνών τους αλλά και προάγει πνευματικά κριτήρια διακοπής μνημοσύνου
και όχι ανθρωπάρεσκη, μη χριστοκεντρική θεώρηση που δεν βασίζεται στην πίστη
μας προς τον Θεό αλλά σε στήριξη ανθρωπίνων δυνατοτήτων, δηλαδή αδυναμιών, που
δικαίως θα οδηγήσουν σε πτώση. Ποιό είναι το πρόβλημα, επομένως, να έχουμε
διακόψει κοινωνία και με τους επισκόπους των Εκκλησιών αυτών, εφ’ όσον και
αυτοί ναι μεν καλώς μέχρι τώρα δεν αναγνώρισαν την ψευτοσύνοδο πλην όμως δεν το
ολοκλήρωσαν. Και όπως γνωρίζουμε «το καλόν ουκ εστί καλόν, εάν
μη καλώς γένηται»!
·
Εάν εσφαλμένως για λόγους τάχα οικονομίας δεχθούμε σε κοινωνία τους επισκόπους
των Εκκλησιών αυτών - σαφώς δεν εννοώ ότι θα υπαχθούμε σε αυτές της Εκκλησίες-
τότε θα γυρίσει μπούμερανγκ και θα μας πουν δέχεστε σε εκκλησιαστική κοινωνία
αυτούς και δεν δέχεστε τους επισκόπου σας; Έτσι θα καταστρέψουμε ότι
οικοδομήσαμε μέχρι τώρα με τον δίκαιο και κανονικό εκκλησιαστικό μας αγώνα!
Αυτό πραγματικά θα είναι δυναμίτης στον αγώνα μας.
4. Το πιο σημαντικό όμως από σκοπιάς αγώνα
θα είναι το ποιμαντικό κόστος που θα προκύψει καθώς θα στερηθούμε, από
επιπολαιότητες, το πραγματικά αγωνιζόμενο ποίμνιο το οποίο εν μέρει θα
απογοητευθεί καθώς θα σκανδαλισθεί από την ασυνεπή μας στάση και εν μέρει θα
ψάξει αλλού καταφύγιο. Αλλά θα βρει; Μήπως έτσι εξωθούμε το συνειδητοποιημένο
πλήρωμα σε ατραπούς περίεργους;
Για τους παραπάνω λόγους
προσωπικώς δεν παραστώ στην σχετική επιστημονική ημερίδα που θα
πραγματοποιηθεί στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης και ζητώ από τους συμμετέχοντας σ’
αυτήν φιλαδέλφως να αναγνωσθεί το υπογραφόμενο κείμενο αντί χαιρετισμού.
Επισημαίνω δε ότι τους αγαπώ ας μα συγχωρήσουν και ας μου επιτρέψουν την
διαφορετική θέση.
Ἕνας κληρικός τίθεται ἐκτός Ἐκκλησίας μέ δύο τρόπους: Εἴτε διά συνοδικῆς ἀποφάσεως εἴτε διά τῆς ἀπό μέρους του ἐγκαταλείψεως τῆς Ἐκκλησίας καί προσχωρήσεως σέ κάποια κοινότητα αἱρετικῶν. Ἡ θεωρία περί αὐτόματης ἀποκοπῆς ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἐπισκόπων πού κηρύττουν κάποια αἵρεσι καί αὐτόματης ἀπωλείας τῆς θείας Χάριτος ἀπό τά Μυστήριά τους ἀποτελεῖ ζηλωτική ἐκκλησιολογική κακοδοξία. Ἕως τήν ὁριστική καταδίκη τους ἀπό Ὀρθόδοξο Σύνοδο οἱ ἀνωτέρω ἐπίσκοποι θεωροῦνται βέβαια μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Δέν τίθενται δηλαδή αὐτόματα ἐκτός Ἐκκλησίας οὔτε γίνονται αὐτόματα ἔκπτωτοι τῆς ἱερωσύνης καί τῆς θείας Χάριτος, μόλις ἀρχίσουν νά κηρύττουν τήν αἵρεσι ἤ μόλις ἐμεῖς διακόψουμε τήν κοινωνία μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ. Παϊσιε, την ευχή σου να έχουμε. Μόνο να μας επιτρέψετέ σεβαστέ πατέρα, να πούμε ότι, ο β΄Αντιόχειας που επικαλείστε, όσο και να μην μας αρέσει, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΓΗ! Και ο Κανών προστάζει να γίνουν (όπως ερμηνεύει και ο άγιος) ακοινώνητοι, και όχι ότι ΕΙΝΑΙ ακοινώνητοι. Και όταν λέει ο Κανών (β' Αντιοχ.) ακοινώνητοι, αυτό θα πει (Κανονικά), όταν αναφέρεται σε ιερέα ή Επίσκοπο, ΑΠΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ όχι καθαίρεση, ούτε τίποτα άλλο. Εσείς πήρατε τον β' Αντιόχειας, και ενώ ο Κανών εννοεί ότι, όσοι κοινωνούν με ακοινώνητους (ήτοι αφορισμένους, εκτός Εκκλησίας) να ΓΙΝΟΝΤΑΙ ακοινώνητοι (ήτοι για ιερείς και Επισκόπους συλλείτουργο)· εσείς τον ερμηνεύεται με το ότι, όποιος κοινωνεί με ακοινώνητο (ΜΗ αφορισμένο στην περίπτωσή μας· αντίθετα με τον β' Αντιοχ.) ΕΙΝΑΙ (ενώ ο Κανών προστάζει) ακοινώνητος (ήτοι αιρετικός, ενώ ο Κανών εννοεί ακοινώνητος από συλλείτουργο). Πότε, που και ποιος κατέστησε τον Πατριάρχη ακοινώνητο; Πολύ δε περισσότερο των άγιο Φλωρίνης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως παλιά έτσι και τώρα ο κάθε αποτειχισμενος θα κάνει το δικό του μπαϊράκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήάρχισαν τα δύσκολα για τον συγχωριανό μου π. Παϊσιο. προφανως έχει, τώρα, να διαλέξει ανάμεσα σε σκληροπυρηνικούς παλαιοημερολογίτες και μετριοπαθεις αντιοικουμενιστές...
ΑπάντησηΔιαγραφήτου προτείνω να ξαναρχίσει την μνημόνευση του Σεβ. Θεοκλήτου, να λέει τις απόψεις του με ωραιο τρόπο στους πιστούς που μαζεύονται στο Μοναστήρι του και στους ιερεις της Μητροπόλεως (όταν τον ρωτανε) και να συνεχίσει την κάθαρση από τα πάθη (όπως όλοι μας πρέπει να κάνουμε)και την εξομολόγηση των πιστων και την τέλεσεη των Ιερων ακολουθιων. ο π. Αυγουστινος έλεγε πως ακούγονται οι πατημασιές του Αντίχριστου, οπότε μαλλον ειναι αργά για να σώσουμε τους άλλους.
αναγκαστικά πρέπει να περιορίσουμε το "ρεπερτόριό" μας. η καλύτερη λύση ειναι να ασχολούμαστε με τα ασκητικά κείμενα π.χ. την Κλίμακα.
ειρήνη υμιν και ημιν.
π. Γ. Θ.
Καλά κρασιά ..... στον χώρο των αποτειχισμένων που ακολουθούν την τρικαμινική αποτείχιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα να επισημάνω, πως ο β' Αντιόχειας είναι παντελώς άσχετος με την σημερινή πραγματικότητα. Ο β' Αντιόχειας μιλάει για κοινωνία με «ακοινώνητους», ήτοι αφορισμένους πιστούς (Ορθόδοξους) για λόγους ΑΤΑΞΙΑΣ!!! Υπάρχουν άλλοι Κανόνες που ρυθμίζουν τον τρόπο αντιμετώπισης όταν κάποιος κοινωνεί με «ακοινώνητους», ήτοι αιρετικούς ή Ιουδαίους (ξε', ι' Αποστολικοί κτλ), δηλαδή ΝΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ (εννοείται από σύνοδο). Δηλαδή όχι «ακοινώνητους» για λόγους αταξίας όπως θέλει ο β' Αντιόχειας, αλλά «ακοινώνητοι» για λόγους πίστεως όπως θέλουν οι άλλοι Κανόνες. Καταλαβαίνεται η διαφορά είναι όσο η γη και ο ουρανός. Οπότε η επίκληση του β' Αντιόχειας στην περίπτωση του Βαρθολομαίου είναι εντελώς άστοχη! Άλλοι είναι οι Κανόνες για αυτές τις περιπτώσεις. Τώρα τι να πούμε για τον άγιο Φλωρίνης; Είναι σαν να χρησιμοποιούμε μέτρο για να ζυγίσουμε! Στην περίπτωση αυτή όμως, θέλουμε ζυγαριά και όχι μέτρο. Έτσι και στην περίπτωση του Βαρθολομαίου (για τον άγιο Φλωρίνης μένω με το στόμα ανοιχτό), υπάρχουν Κανόνες όπως ο ξε', ι' Αποστολικοί κτλ. Όχι ο β' Αντιόχεις ο οποίος ρυθμίζει την κοινωνία με «ακοινώνητους» για λόγους αταξίας. Γιαυτό και η ποινή δεν είναι καθαίρεση, αλλά μόνο ακοινωνησία. Έτσι λοιπόν, επειδή δεν μας βολεύουν οι άλλοι Κανόνες, παίρνουμε έναν, τον οποίο τον κάνουμε λάστιχο όπως τον θέλουμε, ώστε να βολέψει στις επιδιώξεις μας, ήτοι τον αυτοσκοπό που είναι η διακοπή...
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αυτή την θέση, ο μοναχός Παϊσιος γίνεται και αποδεικνύεται super αντιοικουμενιστής και ακολουθεί το ένα από τα δύο άκρα, που βλέπουμε στην θεωρία των δύο Άκρων του ευλαβούς π Επιφανείου. ΑΙΒ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι δεν πάει καθόλου καλά στην αποτείχιση του π. Παϊσίου Παπαδόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον σχολιαστή κωνσταντινος1985.
Ἦταν ἀναμενόμενο νά προκύψουν τέτοιου εἴδους προβλήματα καί προβληματισμοί, Δέν πρέπει ὅμως νά πτοοῦν τούς ἀγωνιζομένους. Ἀπάτη καί πλάνη εἶναι νά θεωρηθεῖ ὅτι λόγω πολλῶν προβλημάτων καί πειρασμῶν παραμένουμε σέ κοινωνία μέ τόν Οἰκουμενισμό. Ὡστόσο πρέπει νά ὑπάρξει προσοχή (καί πολλή προσευχή βεβαίως) στίς κινήσεις καί τοποθετήσεις τῶν ἀγωνιζομένων. Ἡ μεγάλη θεωρητική "κανονολογία" καί ἡ σχολαστική προσέγγιση τοῦ θέματος δέν βοηθᾶ. Εἶναι περιττό αὐτή τή στιγμή νά γίνεται συζήτηση περί τοῦ ἐάν ἔχουν ἤ δέν ἔχουν χάρι τά μυστήρια ὅσων δέν ἔχουν διακόψει κοινωνία μέ τόν οἰκουμενιστή Πατριάρχη καί τούς αὐτῶ κοινωνοῦντας ὁμόφρονάς του. Τό θεμελιῶδες εἶναι τό πρῶτο πού ἐπισημαίνει καί ὁ π. Παίσιος ἐκ Φλωρίνης, δηλαδή ὅτι ὡς αἰρετικοί πρέπει νά θεωροῦνται καί κατ' ἐπέκταση νά ἀντιμετωπίζονται-ἀποφεύγονται οἱ Οἰκουμενιστές Πατριάρχες καί οἱ μετ' αὐτῶν κοινωνοῦντες ἐπίσκοποι καθώς καί πᾶς μή καταδικάζων τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Πιστεύω ὅτι τό Παλαμικό περί τῆς σχέσεως Ἐκκλησίας καί ἀληθείας(ὅσοι δέν εἶναι τῆς ἀληθείας δέν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας) εἶναι ὑπέρ-αρκετό γιά τήν περίσταση. Ὅποιος δέν καταδικάζει τόν Οἰκουμενισμό καί δέν ἀπορρίπτει τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης δέν πρέπει νά θεωρεῖται ὀρθόδοξος καί κοινωνικός. Ἡ ὁδός πού ἀκολουθεῖ δέν εἶναι ἡ εὐθεῖα ὁδός καί ὁ ἴδιος πρέπει νά ἀνησυχεῖ γιά ὅ,τι κάνει καί ἐνεργεῖ χωρίς τήν ἀπαραίτητη ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ προϋπόθεση πού ἀπαιτοῦν ὅχι μόνο οἱ Κανόνες ἀλλά ἡ διαχρονική πράξη καί ἡ συνολική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Πατέρων πού πρέπει νά εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες μας.Καί αὐτή εἶναι ἐν προκειμένω ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ:ἡ διακοπή κοινωνίας μέ τήν παναίρεση καί τούς φορεῖς της! Τά ἄλλα θά γίνουν καί θά ἐξετασθοῦν ἐν καιρῶ. Ἀκόμη καί ἐάν κάποιος θεωρεῖ ὅτι τά τελούμενα ὑπό τῶν Οἰκουμενιστῶν ἔχουν χάρι ἤ δέν ἔχουν, δέν πρέπει αὐτό νά γίνεται ἀφορμή διασπάσεως πρός τέρψιν τῶν Οἰκουμενιστῶν. Αὐτό ἄς προβληματίζει ὅσους τούς ἀκολουθοῦν. Σημασία πρώτιστη ἔχει τό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε λέγει Κύριος Παντοκράτωρ. Αὐτή τή στιγμή ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ δέν χρειάζεται! Καλή δύναμη σέ ὅλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήο Θεόκλητος την ώρα που λεει ο ορθοτομών τον λόγο της αληθείας για τον βαρθολομαίο περιπαίζει την ορθοδοξία και τους χριστιανούς.Στη κατάσταση αυτή ο Κανόνας λέει, πως όποιος παύει την «κοινωνία» από τον επίσκοπο, που κηρύττει αίρεση, προτού ακόμα αποφασίσει η Σύνοδος, αυτός όχι μόνο δεν πρέπει να τιμωρείται, αλλ’ απεναντίας να επαινείται, γιατί έπαψε την κοινωνία» από ψευδεπίσκοπο και ψευδοδιδάσκαλο, όπως αποκαλεί τον αιρετικό επίσκοπο, και δεν τεμάχισε την Εκκλησία, αλλ’ απεναντίας την έσωσε από σχίσματα.αίρεση σημαίνει διαστροφή της αλήθειας, αυτό κάνει ο Θεόκλητος γιατί ο βαρθολομαίος ξέρουμε πολύ καλά οτι ορθοτομεί τον λόγο του ψέματος.οπότε αυτό που φτιάχνει ο πάτερ Παίσιος είναι το φυσιολογικό και το σωστό.σύμφωνα με την ερμηνεία του κανόνα ο πάτερ Παίσιος προφυλάει την εκκλησία από σχίσματα,ενώ ο Θεόκλητος οδηγεί την εκκλησία σε σχίσματα.Χρήστος.Θεόδ.Ελευθεριάδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χρήστος Ελευθεριάδης συμφωνούσε με τον κ. Χειλαδάκη που πριν ένα μήνα έλεγε ότι το μπλογκ Ακτίνες υπηρετούν με δόλιο τρόπο τον Οικουμενισμό!!!!! Τώρα ξαναεπέστρεψε πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η σκέψη του δείχνει πόσο αδικεί αντιοικουμενιστές ανθρώπους που δεν βαδίζουν όπως νομίζει αυτός ότι είναι το σωστό. Καλά θα κάνει να είναι πιο μετρημένος στις απόψεις του.
Να το σχόλιο του.
Ανώνυμος27 Φεβρουαρίου 2017 - 1:14 π.μ.
να είσαι καλά κύριε Νίκο συμφωνώ μαζί σου.ήδη το ακτίνες το έβγαλα από τη γραμμή σελιδοδεικτών.Χρήστος.Θεόδ.Ελευθεριάδης.
https://katanixis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_299.html
Οι αποτειχισμένοι πρέπει να είναι πιο μετρημένοι στις απόψεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή