Το παιδομάζωμα που οδήγησε τα Ελληνόπουλα στις χώρες της μαρξιστικής σκλαβιάς

ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ  ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Θυμούμαι πριν πολλά χρόνια που ρώτησα κάποτε ένα κομμουνιστή στη Θεσσαλονίκη για το παιδομάζωμα.  Χωρίς κανένα δισταγμό, μου ανέφερε το εξής : «Τι να σου πω;  Κι εμένα τον αδελφό μου τον πήραν στο παιδομάζωμα».  Το λυπημένο του ύφος δεν άφησε τα συζήτηση να επεκταθεί. Το παιδομάζωμα αποτελεί μια τραγική ιστορική πραγματικότητα. Τούτο το κακό δεν είχε μόνο το στοιχείο της βάναυσης αρπαγής των παιδιών από τις μανάδες τους, αλλά και την πρόσθετη λύπη, ότι με τη βία οδηγούσαν τα Ελληνόπουλα να ξεχάσουν την Πίστη τους.

Το παιδομάζωμα αποτελεί μια τραγική ιστορική πραγματικότητα.  Ας αφήσομε όμως τον πρώην Γενικό Επιθεωρητή του ‘’Παιδομαζώματος’’, Γεώργιο Μανούκα, να μας αφηγηθεί τα περί του παιδομαζώματος, έναν άνθρωπο που μετανόησε  για τη συμμετοχή του σ’ αυτό.  Δεν ήταν ένας αντιφρονών, ούτε απλό μέλος του Κ.Κ.Ε.,  αλλά ο  πρώην Γενικός Επιθεωρητής του ‘’Παιδομαζώματος’’. 

Τα μεγάλα  παιδιά ‘’δεν απέφευγαν να κάνουν το σημείον του Σταυρού και την προσευχή τους, όταν απεχωρίζοντο την πατρίδα τους ξεκινώντας για το άγνωστον’’, αναφέρει ο Γεώργιος  Χ. Μανούκας στο βιβλίο του ‘’Παιδομάζωμα – το μεγάλο έγκλημα κατά της φυλής’’*.

Και συνεχίζει αλλού την αφήγησή του ο  πρώην Γενικός Επιθεωρητής του ‘’Παιδομαζώματος’’ ως εξής : «Το Κ.Κ.Ε. όμως με τα όργανά του που είχε στο παιδομάζωμα, αλλά και τα κομμουνιστικά όργανα του Παραπετάσματος κατέβαλαν σοβαρές, συστηματικές και μεθοδικές προσπάθειες δια να Ξεριζώσουν απ’ τις ψυχές των παιδιών κάθε ανάμνησι της Χριστιανικής θρησκείας και να τους ενσταλάξουν το δηλητήριο του Μαρξισμού.  Η αντιθρησκευτική διαπαιδαγώγησις άρχισε απ’ τις πρώτες ημέρες που μπήκαν τα παιδιά στο Παραπέτασμα.  Κάθε επιθυμία δια εκκλησιασμόν έσβησε, και αν τολμούσε κανείς να πάη εκκλησία πήγαινε υπό τα βλέμματα των κουκουέδων.  Στις ψυχές των απιδιών κυριάρχησε σιγά – σιγά η αντίληψις τη Μαρξιστικής θρησκείας, δημιουργήθηκε η περιφρόνησις και καλιεργήθηκε η αποστροφή δια κάθε ιερό και όσιο και ταυτοχρόνως αναπτύχθηκε η λατρεία προς κάθε τι που σχετίζεται με τον Μαρξισμό»*. Προς τούτο είχαν διαμαρτυρηθεί πολλοί οργανισμοί τότε, όπως ο Ο.Η.Ε., ο Ερυθρός Σταυρός, και άλλοι οργανισμοί προστασίας του παιδιού. 

Μιλώντας κανείς με παλαιούς κομμουνιστές αλλά και διαβάζοντας κείμενα πολλών νέων μαρξιστών- λενινιστών, διαπιστώνει την ίδια μαρξιστική σκληρότητα, αλλά και αμετανοησία για τέτοιες απαράδεκτες και απάνθρωπες πρακτικές.  Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι έτσι έπρεπε να γίνουν για την εδραίωση του ολοκληρωτκού αυτού κατασκευάσματος.

Αυτά γράφονται εξ αφορμής μιας αντιεκκλησιαστικής μαρξιστικής μανίας, η οποία τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε ιδιαίτερη έξαρση, κυρίως στο διαδίκτυο και μάλιστα από επώνυμους κομμουνιστές, με αναφορές που δικαιολογούν τις παλιές κομμουνιστικές ‘’πρακτικές’’.  Δικαίως ο  Όσιος Παΐσιος είπε σε κάποιους μαρξιστές «Εσείς μόνο την προπαγάνδα κάνετε και σταματάτε εκεί· δεν έχετε τίποτε άλλο να απολαύσετε. Είστε οι πιο ταλαίπωροι, διότι όταν πετύχετε αυτό που θέλετε, δεν έχετε κανένα άλλο ιδανικό, μόνο το βάσανο της μαρξιστικής σκλαβιάς»**.

*‘’Παιδομάζωμα – το μεγάλο έγκλημα κατά της φυλής’’ Γεωργίου Χ. Μανούκα (Πρώην Γενικού Επιθεωρητού του ‘’Παιδομαζώματος’’.  Έκδοσις Συλλόγου Επαναπατρισθέντων εκ του Παραπετάσματος.  Αθήνα, 1961.

**(Από το βιβλίο ‘’Μαρτυρίες προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994  Β΄ Έκδοση)