27 Ιαν 2017

Έκκληση διαχριστιανικού συγκρητισμού από την Κοινότητα Taizé

Αποτέλεσμα εικόνας για taize
ΕΚΚΛΗΣΗ  ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΑΙΖÉ
Tο άρθρο-έκκληση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα www.taize.fr, της οικουμενιστικής κοινότητας Taizé, με τίτλο ‘’Έκκληση προς τους ηγέτες των Εκκλησιών για το 2017.  Ας πορευτούμε μαζί’’, τη βαπτισματική θεολογία και τον διαχριστιανικό συγκρητισμό προάγει.  Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η σχετική οικουμενιστκή ‘’Έκκληση’’, «το 2017, η 500η επέτειος της Μεταρρύθμισης των Διαμαρτυρομένων προσφέρει μια ευκαιρία να προχωρήσουμε προς την ενότητα και να υπερβούμε μια απλή αμοιβαία εγκαρδιότητα.  Μεταξύ των Εκκλησιών, θα υπάρχουν πάντοτε διαφορές».

Οι οικουμενιστικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στην «Κοινότητα Taizé», σκοπό έχουν να καταδείξουν ότι οι δογματικές διαφορές αποτελούν απλά διαφορετικές παραδόσεις.  Τούτο άλλωστε υπονοείται και από τα κατά καιρούς παπικά κελεύσματα, όπου οι δογματικές διαφορές καλούνται σκοπίμως εκκλησιαστικά έθιμα. Η  οικουμενιστική «Κοινότητα Taizé» βρίσκεται στην Γαλλία και συμβάλλει τα μέγιστα στον διαχριστιανικό συγκρητισμό.
Προτείνεται μάλιστα οικουμενιστική αυτή ‘’Έκκληση’’ ο σεβασμός της δογματικής διαφορετικότητας με συγκρητιστικό περιεχόμενο.  Σεβασμός στην ελευθερία του άλλου να πιστεύει αυτό που θέλει ναι, όχι όμως σεβασμός σε αυτό που πιστεύει.  Αναφέρει σχετικά η  οικουμενιστκή αυτή ‘’Έκκληση’’ : «Κοινωνία μεταξύ όλων όσων αγαπούν τον Χριστό μπορεί να καθιερωθεί μόνον με τον σεβασμό της διαφορετικότητας». Αυτό που ιδιαίτερα προδίδει τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, στην  προαναφερθείσα οικουμενιστκή ‘’Έκκληση’’, καθώς και το ότι αυτό που επιδιώκεται δεν είναι η ενότητα εν αληθεία, είναι  η οικουμενιστική παραδοχή ότι «μεταξύ των Εκκλησιών, θα υπάρχουν πάντοτε διαφορές».
Καθίσταται η αλήθεια της Πίστης τοιουτοτρόπως δευτερεύουσα, προς χάρη της ανθρωπάρεσκης ‘’συγκρητιστικής αγάπης’’.   «Μια ερώτηση που απορρέει : δεν πρέπει μήπως οι Εκκλησίες να τολμήσουν να έρθουν κάτω από μία ίδια σκεπή, χωρίς να περιμένουν να επιτευχθεί συμφωνία σε όλα τα θεολογικά ζητήματα;  Ή έστω να έρθουν κάτω από την ίδια σκηνή: να βγουν έξω από μία στατική αντίληψη της ενότητας και να βρουν τρόπους, εκδηλώσεις, έστω και προσωρινά, τα οποία ήδη προλαμβάνουν τη χαρά της ενότητας και φανερώνουν σημεία της Εκκλησίας του Θεού, το Σώμα του Χριστού , την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», επισημαίνει  η οικουμενιστκή αυτή ‘’Έκκληση’’, προδίδοντας τον διαχριστιανικό συγκρητισμό που ενυπάρχει σ’ αυτή. Ως εκ τούτου είναι εντελώς απαράδεκτη η συμμετοχή Ορθοδόξων σ΄αυτές τις οικουμενιστικές συνάξεις της «Κοινότητας Taizé».
«Παραμένουν μία πρόκληση για ειλικρινή διάλογο», αναφέρει στη συνέχεια  η οικουμενιστική αυτή ‘’Έκκληση’’, «μπορούν  να είναι ένας εμπλουτισμός.  Όμως σε όλες τις Εκκλησίες μέσα στον χρόνο η ομολογιακή ταυτότητα έχει αποκτήσει το προβάδισμα : οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται ως Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί ή Ορθόδοξοι.  Δεν έχει έρθει μήπως ο καιρός να δοθεί προβάδισμα στην Χριστιανική ταυτότητα που μαρτυρείται δια του Βαπτίσματος;»  Προβάλλεται ξεκάθαρα η ‘’Βαπτισματική θεολογία’’ και  καθίστανται τοιουτοτρόπως η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και η ομολογία των  αληθειών της Πίστης  δευτερεύουσες.

Μέσα σ’ όλο αυτόν τον οικουμενιστικό συρφετό, αποτελεί Ορθόδοξη παρηγοριά η ανακοίνωση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας www.bg-patriarshia.bg, ημερομηνίας 29 Νοεμβρίου 2016, όπου αναφέρεται  στο  κείμενο ‘’Η σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο’’, της Συνόδου της Κρήτης, επισημαίνει  με σαφήνεια τα εξής  για τη ‘’βαπτισματική θεολογία’’ και τα συναφή οικουμενιστικά ατοπήματα : «Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να δεχτεί τις διαφορετικές έννοιες και τα δόγματα στα οποία οι ετερόδοξοι έχουν δικαιολογήσει αυτήν την ενότητα, όπως είναι οι θεωρίες για την ύπαρξη μιας φαινομενικής ‘’ενότητας’’ όλων των χριστιανικών δογμάτων, όπως οι διδασκαλίες για την ‘’αόρατη εκκλησία’’, τη ‘’θεωρία των κλάδων’’, τη ‘’βαπτισματική θεολογία’’ ή την ‘’ισότητα των δογμάτων’’».  

2 σχόλια:

  1. Απλουστεύσεις και εκκοσμίκευση. Ένα έθνος και μόνο,το των χριστιανών. Ωραίο ακούγεται. Είναι εφικτό; Όχι βέβαια,επειδή ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη χριστιανική διδασκαλία. Ο ένας δέχεται αγίους,ο άλλος όχι,ο ένας δέχεται τον Υιό του Πατέρα Θεό ο άλλος όχι,ο ένας θέλει πρωτοκαθεδρία ο άλλος μιλάει περί ισότητας,ο ένας προσθέτει δικές του δοξασίες στο κοινό σύμβολο της πίστης ο άλλος δε τα δέχεται,ο ένας δέχεται τα μυστήρια και τη νηστεία ο άλλος τα θεωρεί περιττά και προσκόμματα,ο ένας έχει μετατρέψει την Εκκλησία μουσικοχορευτικό σόου,ναι σε κάποιες συνάξεις τους χορεύουν και εκστασιάζονται,ενώ άλλοι απαρνούνται καθ΄ημέραν τον εαυτό τους ακούγοντας τον Παύλο που λέει μη κώμοις και μέθαις..αλλ΄ενδύσασθαι τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιήσθε εις επιθυμίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς παναίρεση. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀποτελεῖ σύνοψη καὶ συμπερίληψη ὅλων τῶν αἱρέσεων, ἔχει στοιχεῖα ἀπ᾽ ὅλες τὶς αἱρέσεις, ἀναμειγνύει καὶ συγκιρνᾶ ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἐπαναφέρει τὸν συγκρητισμὸ τῶν ρωμαϊκῶν χρόνων, δικαιολογεῖ καὶ προάγει τὴν πολυπολιτισμικότητα καὶ τὴν πολλαπλότητα τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου, τὰ ὁποῖα κατήργησε ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ.

    Οὐσιαστικῶς οἱ ἀντίθεες καὶ ἀντίχριστες δυνάμεις ἐπιδιώκουν νὰ ἐκδικηθοῦν τὸν Χριστιανισμό, νὰ πάρουν τὴν ρεβάνς· δὲν μπόρεσαν τότε, ἐκπροσωπούμενες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, νὰ τὸν νικήσουν μὲ τὴν θανάτωσή του ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, γιατὶ ἀναστήθηκε, καὶ τὸ εὐαγγέλιό του κηρύχθηκε καὶ ἐξαπλώθηκε ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ σ᾽ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, κατὰ θαυμαστὸ τρόπο, ἐπιτυγχάνοντας τὴν πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων, ἐκχριστιανίζοντας τὸν κόσμο. Ἐπιχειροῦν τώρα μὲ δόλια καὶ ὕπουλα μέτρα νὰ ἀποχριστιανίσουν τὸν κόσμο, νὰ καταργήσουν τὴν «καινὴ κτίση», τὴν Νέα Ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐπαναφέρουν τὴν παλαιὰ «Νέα Ἐποχή» τοῦ Ἀντιχρίστου. Από το "Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΩΣ ΙΟΥΔΑΪΖΟΥΣΑ ΑΙΡΕΣΗ"του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή