Κυριακή πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως – Ιησούς, το γλυκύτατο όνομά!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ : Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. α΄ 1-25

ΙΗΣΟΥΣ, ΤΟ ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ ΟΝΟΜΑ!

«Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»

Πλησιάζουν Χριστούγεννα· καὶ στὸ Εὐαγγέλιο αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ἀκοῦμε τὸν ἱερὸ εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο νὰ μᾶς περιγράφει τὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, νὰ μᾶς ­πληροφορεῖ δὲ καὶ γιὰ τὸ ὄνομα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ λάβει. Ἰησοῦς! 

Αὐτὸ τὸ ὄνομα θέλησε νὰ δώσει ὁ Θεὸς Πατὴρ στὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό του. Καὶ ἔστειλε ἄγγελο στὸν Ἰωσὴφ ἀφενὸς μὲν γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσει ὅτι ἡ Παρθένος ἐπρόκειτο νὰ γεννήσει υἱὸ μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο, ἀφετέρου δὲ γιὰ νὰ τοῦ ὑποδείξει τὸ ὄνομα ποὺ θὰ ἔδινε στὸ θεῖο Βρέφος: «καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν», τοῦ εἶπε. Δηλαδή, θὰ τοῦ δώσεις τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς». 

Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει τὸ θεόσδοτο ὄνομα «Ἰησοῦς» καὶ ποιὰ θέση πρέ­πει νὰ ἔχει στὴ ζωή μας.

 1. Ἰησοῦς, ὁ Σωτὴρ

Τὸ ὄνομα Ἰησοῦς στὰ Ἑ­­­βραϊκὰ σημαίνει «Σωτήρ». Κι ὅπως ἐξήγησε ὁ ἄγγελος στὸν Ἰωσήφ, ὁ Θεὸς ἔδωσε αὐτὸ τὸ ὄνομα στὸν Υἱό του, διότι Αὐτὸς ἐπρόκειτο νὰ σώσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του τὸν νέο Ἰσραήλ, τὸν εὐλογημένο λαό του, ὁ ὁποῖος θὰ Τὸν πιστέψει ὡς σωτήρα.

Ὅλοι οἱ λαοὶ τότε, βυθισμένοι στὸ σκο­τάδι τῆς πλάνης, αἰχμάλωτοι στὰ δε­σμὰ τῶν παθῶν καὶ ­τρομοκρατημένοι ἀπὸ τὴ φοβερὴ ἀπειλὴ τοῦ θανάτου, περίμεναν μὲ ἀγωνία Ἐκεῖνον ποὺ θὰ τοὺς λύτρωνε ἀπὸ αὐτὴν τὴν τραγικὴ κατάσταση. Περίμεναν τὸν Λυτρωτή!

Καὶ ἦλθε ὁ πραγματικὸς Λυτρωτής, ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Κατέβηκε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος «δι’ ἡ­­­μᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν», ὅπως ­ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Γιὰ χάρη μας ἀν­­έ­λαβε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας μας, τὸ ὁποῖο κανεὶς ἄλλος δὲν θὰ μποροῦ­σε νὰ ἀναλάβει καὶ νὰ ἐκτελέσει παρὰ μόνον Αὐτός. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς.

Τὸν Κύριο ὡς τὸν μοναδικὸ ­Σωτήρα ὁμολόγησε φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐνώπιον τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου, λέγον­τας: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία‧ οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). Δηλαδή, δὲν εἶναι δυνατὸν μὲ καν­έν­αν ἄλλον νὰ ­ἀποκτήσουμε τὴ σωτηρία ποὺ μᾶς ὑ­­­ποσχέθηκε ὁ Θεός. Διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ πάνω σ’ ὅλη τὴ γῆ κανένα ἄλλο ὄνομα τὸ ὁποῖο νὰ ἔ­­­­χει δώσει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἔχει ὁρίσει ὁ Ἴδιος ὅτι ἐπικαλούμενοι αὐτὸ μποροῦμε νὰ σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς.

Νά λοιπὸν γιατί τὸ ὄνομα τοῦ ­Ἰησοῦ ­φέρει τόση γλυκύτητα, χαρὰ καὶ παρη­γορία στὴν ψυχή μας: διότι εἶναι τὸ ὄ­­νομα τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Σωτήρα μας.

2. Ὁ Ἰησοῦς στὴ ζωή μας

Ποιὰ ὅμως εἶναι ἡ θέση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ στὴ ζωή μας; Τὸν ἔ­­χου­με δεχθεῖ ὡς Σωτήρα μας; Ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα μας; Τὸν ἔχουμε ἀγαπήσει ἀληθινά;

Δεῖγμα βαθιᾶς πίστεως καὶ γνήσιας ἀγάπης πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ εἶναι τὸ νὰ ἔχουμε τὸ ὄνομά του συνεχῶς στὰ χείλη μας καὶ στὴν καρδιά μας. Νὰ τὸ ὑμνοῦμε καὶ νὰ τὸ δοξάζουμε. Νὰ τὸ ὁμολογοῦμε μὲ τόλμη καὶ θάρρος. Νὰ ἐπικαλούμαστε τὴ δύναμή του. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς «Κλίμακος» μᾶς προτρέπει: «Ἰησοῦ ὀνόματι μάστιζε πολεμίους», δηλαδὴ χτύπα τοὺς ἐχθροὺς δαίμονες μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ.

Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο τὸ νὰ προφέρουμε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Κύριος εἶπε: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»· δηλαδή, στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δὲν θὰ εἰσέλθει ὅποιος ἁπλῶς ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομά μου – «Κύριε, Κύριε» – ἀλλὰ ἐκεῖνος πού ἐφαρμόζει τὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός (Ματθ. ζ΄ 21).

Ἔτσι ζοῦσαν οἱ Ἅγιοι. Μὲ τὴ διαρκὴ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, μὲ ἀγώνα γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ μὲ τὴ μυστηριακὴ ἕνωση μαζί του. Κι ἔτσι ἄναβε στὴν καρδιά τους ὅλο καὶ περισσότερο ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης γιὰ τὸν Κύριο.

Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὴ ἡ ­σχετικὴ προτροπὴ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁ­­γιορείτου: «Ὁ Ἰησοῦς ἂς εἶναι γλυκὺ μελέτημα τῆς καρδίας σου, ὁ Ἰησοῦς ἂς εἶναι ἐντρύφημα τῆς γλώσσης σου... ὁ Ἰη­σοῦς ἂς εἶναι ἡ ἀναπνοή σου» (Συμ­βου­λευτικὸν Ἐγχειρίδιον, Κεφάλαιον: Πε­­­­ρὶ φυλακῆς νοὸς καὶ καρδίας).

Σὲ λίγες μέρες θὰ ἑορτάσουμε Χρι­στού­γεννα! Θὰ προσκυνήσουμε τὸ Θεῖο Βρέφος ποὺ ἔλαβε τὸ «ὑπὲρ πᾶν ὄνομα»: Ἰησοῦς! Ἂν εἴχαμε συνειδητοποιήσει τί σημαίνει αὐτὸ τὸ ὄνομα... Ἂν εἴχαμε ἀντιληφθεῖ ὅσο πρέπει τὴν ­ἀκατανίκητη δύναμή του... Ἂν εἴχαμε λάβει πείρα τῶν ἀνεκτιμήτων δωρεῶν ποὺ μᾶς χαρίζει... Τό­­τε δὲν θὰ ἀφήναμε νὰ περάσει οὔτε στιγ­μὴ χωρὶς νὰ ­σκεπτόμαστε τὸ γλυκύτατο ὄνομά του. Τότε θὰ ἐπιθυμούσαμε ὅλο καὶ περισσότερο τὴν ἕνωσή μας μαζί του.

Ἂς παρακαλέσουμε λοιπὸν τὸν νεογέν­νητο Κύριο Ἰησοῦ νὰ ἐνισχύσει τὴν πίστη μας, ὥστε μόνο σ’ Ἐκεῖνον νὰ στηρί­ζουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας κι Ἐκεῖνον πάντοτε νὰ ἀγαποῦμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”