«Δεν
υπάρχουν προβλήματα στις σχέσεις μας»
Γαβρόγλου: Από μακριά και αγαπημένοι με την Εκκλησία
Αθήνα
Τονίζοντας
την ανάγκη «συνέχειας» στην κυβερνητική πολιτική, ο νέος υπουργός Παιδείας και
Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόλγου είπε χαρακτηριστικά αναφορικά με τις σχέσεις με
την Εκκλησία: «Από μακριά και αγαπημένοι».
Λέγοντας
πως «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα» στις σχέσεις των δύο πλευρών, ο νέος υπουργός μίλησε για ουσιαστική
συνεργασία με την Εκκλησία στο ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Προσερχόμενος
στο Προεδρικό Μέγαρο για την ορκωμοσία του νέου κυβερνητικού σχήματος το
Σάββατο, οι ερωτήσεις που δέχθηκε ο Κ.Γαβρόγλου από τους δημοσιογράφους
αφορούσαν αποκλειστικά το ζήτημα των σχέσεων με την Εκκλησία, με φόντο την
«υπόθεση» Φίλη.
«Δεν
υπάρχει αλλαγή στην πολιτική, θα συνεχίσουμε στο ίδιο πνεύμα» είπε γενικά για
την στάση της κυβέρνησης ο νέος υπουργός. Την ανάγκη «συνέχειας και όχι
ασυνέχειας» υπογράμμισε όταν ρωτήθηκε συγκεκριμένα και για το μάθημα των
Θρησκευτικών.
«Κατά
τη γνώμη μου, και σας μιλάω ειλικρινά, δεν νομίζω να υπάρχει κανένα πρόβλημα
στις σχέσεις με την Εκκλησία» είπε.
Σε
ερώτηση για το εάν θα λαμβάνεται υπόψη η άποψη της Εκκλησίας για κάθε απόφαση,
ο Κ.Γαβρόγλου απάντησε πως «σε κάθε απόφαση απόκλειεται», ενώ τόνισε ότι για το
μάθημα των Θρησκευτικών «πάντοτε πρέπει να υπάρχει μία ουσιαστική συνεργασία».
«Πάντοτε
υπήρχε διάλογος, δεν διακόπτεται ο διάλογος ποτέ» με την Εκκλησία είπε.
«Ανάμεσα
σε συνεργαζόμενους, πάντα υπάρχουν αγάπες και δυσκολίες, εγώ θα προσπαθήσω να
υπάρχουν αγάπες, και νομίζω πως πρέπει
να ακολουθήσουμε και το ρητό που λέει "μακριά κι αγαπημένοι"»
κατέληξε.
Newsroom
ΔΟΛ-news.in.gr
ΜΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΕΤΑΙ
ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑΝ ΟΙ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ
Απάντηση στις πλάνες του νέου υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι "Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση".
Να "χαιρόμαστε" τον νέο υπουργό παιδείας Γαβρόγλου! Αν και τώρα ακριβώς δεν είπε κάτι το συγκεκριμένο το μόνο που είπε ότι οι σχέσεις με την Εκκλησία θα είναι όπως λέει "μακριά και αγαπημένοι", (σε αυτήν την περίπτωση εμείς κερδίζουμε, αυτοί ολικώς και τελικώς χάνουν!) όμως αυτό πρώτα-πρώτα να το πεί στον εαυτό του, που είχε σχολιάσει δυσμενώς την Εκκλησία και συγκεκριμένα το μάθημα των θρησκευτικών που απλά απαιτήσαμε το ΔΙΚΑΙΟ μας, όπως αναγνωρίζεται από τον Ελληνικό, Ευρωπαϊκό και Διεθνές (παρακαλώ) Δίκαιο, ώστε να υπάρχει απόλυτα το δικαίωμα μας, να διδάσκεται Ορθόδοξα το μάθημα των θρησκευτικών όπως ακριβώς γίνεται και στα θρησκευτικά των αλλόδοξων και αιρετικών μαθητών στην Ελλάδα όπου τα θρησκευτικά τους είναι καθαρά ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ (χωρίς ΠΟΤΕ τους στο παραμικρό να αλλάζουν) και αυτές οι ομολογίες στην Ελλάδα ορίζουν ΑΥΤΟΙ ΜΟΝΟ και συγκεκριμένα τους καθηγητές τους αλλά και τα βιβλία και μαθήματα των θρησκευτικών και καθόλου το υπουργείο Παιδείας! Αλλά ο "περισπούδαστος" Γαβρόγλου εθελοτυφλεί και κάνει πως δεν ξέρει, εκτός και αν έχει "επιλεκτική" μνήμη χρυσόψαρου!
Ο συγκεκριμένος έχει αρθρογραφήσει (που αλλού!) στην εγκάθετη φυλλάδα Αυγή (όχι...στην "Χρυσή Αυγή"! Αυτή είναι η άλλη φανατική "Αριστερή Αυγή"!) και είχε πει σε συνέντευξή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 29.05.2016 όπου υπεραμύνθηκε των απόψεων του Νίκου Φίλη για τα Θρησκευτικά. Στην ερώτηση δημοσιογράφου:
«Θα αλλάξει τελικά ο χαρακτήρας των Θρησκευτικών; Ο κ. Φίλης μιλάει για ένα μάθημα με ισχυρότερα τα στοιχεία της θρησκειολογίας. Η πλευρά της Εκκλησίας αντιδρά και κάνει λόγο για επιβολή από το Σύνταγμα του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος».
ο Κώστας Γαβρόγλου είχε απαντήσει:
«Πείτε μου μία χώρα της Ευρώπης όπου υπάρχει το μάθημα των Θρησκευτικών και διδάσκεται όπως στη χώρα μας. Μία».
- Βέβαια επειδή φαίνεται σε δημοσιογράφους και ακροατές ότι αυτός είναι (παρα)μορφωμένος, την πατάνε και "ψαρώνουν" και καθόλου δεν του απαντάνε!
- Λοιπόν θα απαντήσουμε στον Mister Γαβρόγλου, (όπου κρίμα) παρόλο τις σπουδές του, εδώ απαντάει ως πλήρες αδαής και αδιάβαστος εκτός και εάν απαντά ως εγκάθετος προπαγανδιστής όπως πασιφανώς φαίνεται!
Οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη διδάσκουν (υποχρεωτικά) ομολογιακά το μάθημα των θρησκευτικών. Όπως: Ιρλανδία, Αυστρία, Γερμανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, κ.α. Και (κατ' επιλογήν) Ομολογιακή θρησκευτική εκπαίδευση. Όπως: Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία, κ.α.
- Και επίσης σε αυτές τις ευρωπαϊκές χώρες, αυτές οι ίδιες οι θρησκευτικές ομολογίες τους ΜΟΝΟ ΑΥΤΕΣ συγγράφουν τα μαθήματα των θρησκευτικών και ΜΟΝΟ ΑΥΤΕΣ προσλαμβάνουν τους καθηγητές των ομολογιακών θρησκευτικών και καθόλου το υπουργείο Παιδείας!
Οι συγκεκριμένες επιστημονικές απαντήσεις παραθέτονται στην ιστοσελίδα της Huffington Post από τον επίκουρο καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως κ.α. για το μάθημα των θρησκευτικών και τον τρόπο διδασκαλίας τους σε όλα τα σχολεία της Ευρώπης.
Σίγουρα αξίζει να το διαβάσετε!
Σωτήρης Μητραλέξης
Επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη /
Ερευνητικός Εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Wincheste
http://www.huffingtonpost.gr/sotiris-mitralexis/-_7611_b_12254268.html
Συμπεράσματα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρούμε την εντυπωσιακή ποικιλία διαφορετικών διευθετήσεων ως προς τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, από την πληθώρα των κρατών με μάθημα ομολογιακού χαρακτήρα, μέχρι τις χώρες με μη-ομολογιακό μάθημα το οποίο παρέχει ιδιαίτερη θέση στον χριστιανισμό, μέχρι τις χώρες με κοσμικό μάθημα ηθικής και παροχή του ως εναλλακτικού μαθήματος στα θρησκευτικά, μέχρι την ειδική περίπτωση της Γαλλίας, όπου και πάλι η έκλειψη κάθε μαθήματος θρησκευτικών αναγνωρίστηκε ως επιζήμιο πρόβλημα, με αποτέλεσμα την εισαγωγή των «δεδομένων περί θρησκείας».
Παρατηρούμε επίσης ότι συνήθως στις ευρωπαϊκές χώρες όπου παρέχεται ομολογιακό μάθημα θρησκευτικών, (α) το κράτος μισθοδοτεί τους διδάσκοντες ακόμα και όταν αυτοί επιλέγονται από την εκάστοτε ομολογία, και (β) η εκάστοτε ομολογία λαμβάνει--άλλοτε εξ ολοκλήρου και άλλοτε εν μέρει--θεσμικό και αναγνωρισμένο ρόλο στην (συν)διαμόρφωση του μαθήματος. Παρατηρούμε επίσης την παρουσίαση ενός μαθήματος «ηθικής» ως αυτονόητα εκκοσμικευμένης μορφής θρησκευτικού μαθήματος (το μάθημα «ηθικής» ως «θρησκευτικά χωρίς θρησκεία», με την λογική συνεπαγωγή ότι τα θρησκευτικά είναι «μάθημα ηθικής με θρησκεία»), λογική εντελώς ξένη με το πλαίσιο ιδεών που διαπιστώνουμε στην Ορθόδοξη θεολογία, ιδίως του 20ου και 21ου αιώνα.
Το τί συμβαίνει στις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης δεν αποτελεί αναγκαστικά πανάκεια. Όμως, ένα δεσπόζον χαρακτηριστικό του ελλαδικού δημοσίου λόγου αποτελεί η αρνητική ελληνική ιδιαιτερότητα, δηλαδή η διαβεβαίωση για μια εκπληκτική ποικιλία ζητημάτων πως «αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα» και «πουθενά στην Ευρώπη», συνήθως αναφερόμενη σε καταστάσεις που αποτελούν πληκτικά κοινό τόπο σε σειρά χωρών της Ευρώπης ή του δυτικού κόσμου γενικώτερα. (Όσον αφορά στα ζητήματα εκκλησίας-κράτους, αυτή η τάση συνοδεύεται συχνά από την καθολικοποίηση της γαλλικής ιδιαιτερότητας, δηλαδή την βεβαιότητα πως ό,τι συμβαίνει κατ' αποκλειστικότητα στην Γαλλία συμβαίνει σε «όλη την Ευρώπη»). Δεδομένου ότι η σχολική θρησκευτική εκπαίδευση αποτελεί κατ' εξοχήν χώρο τέτοιων λαθροχειριών, ελπίζουμε η παρούσα αναφορά και η πληροφόρηση σχετικά με τα ευρωπαϊκώς ισχύοντα να προσφέρει λίγο ορθολογισμό σε όσους τον μονοπωλούν--ερήμην του.
Η άποψή μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα, είτε με το νέο πρόγραμμα σπουδών είτε με το παλαιό, το μάθημα είναι ομολογιακό (δηλαδή: ούτε κατηχητικό, ούτε θρησκειολογικό) και κατ' επιλογήν (αφού η εξαίρεση από αυτό δεν επιφέρει καμία συνέπεια, σε αντίθεση με την ιστορία ή τα μαθηματικά). Τί θα προτείναμε εμείς;
Αφ' ης στιγμής το μάθημα δεν είναι κατηχητικό (ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ είναι ένα μάθημα το οποίο απευθύνεται σε πιστούς, ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ είναι ένα μάθημα το οποίο επικεντρώνεται σε μία θρησκεία/ομολογία, παρέχοντας γνώσεις γι' αυτήν, χωρίς να αποκλείεται εμβριθής ενημέρωση για άλλα θρησκεύματα), δε θα πρέπει να συναρτάται με το θρήσκευμα (ή την έλλειψη αυτού) του μαθητή.
Όποιος τελειώνει το σχολείο στην Ελλάδα, οφείλει να γνωρίζει οπωσδήποτε κάποια πράγματα για τον ορθόδοξο χριστιανισμό, αλλιώς αδυνατεί να καταλάβει τη χώρα στην οποία ζει και την υποχρεωτική εκπαίδευση της οποίας έχει ολοκληρώσει--του λείπουν βασικές, θεμελιώδεις γνώσεις (κάτι που κατανόησαν και διόρθωσαν ακόμα και οι λαϊκιστές Γάλλοι). Γνώσεις όπως γιατί οι ορθόδοξοι φτιάχνουν εικόνες, σε τί Θεό πιστεύουν, πώς διαμορφώθηκε η πίστη τους, τί γιορτάζουν και γιατί, κλπ. Έλλειψη τέτοιων γνώσεων για κάποιον που ζει στην Ελλάδα σημαίνει ελλιπή εγγραμματοσύνη, κατά τον ίδιο τρόπο που θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ γνώσεις όπως το πού είναι η Πρέβεζα, πώς λύνονται οι δευτεροβάθμιες εξισώσεις, ή τί έγινε το 1940. (Ένας Ιταλός με ιταλική εθνική συνείδηση δε μπορεί να ζητήσει στο ελληνικό σχολείο την απαλλαγή του από το μάθημα της ιστορίας ή της γεωγραφίας, ώστε να διδαχθεί τις αντίστοιχες ιταλικές για λόγους συνείδησης--και ευλόγως.)
Αυτές τις γνώσεις ο απόφοιτος υποχρεωτικής εκπαίδευσης πρέπει να τις έχει ανεξάρτητα από την θρησκευτική του πίστη ή την έλλειψη αυτής. Και φυσικά, αυτό το μάθημα εννοείται πως είναι υποχρεωτικό--δεν εξαιρείσαι άνευ επιπτώσεων από τη Φυσική ή τη Φιλοσοφία ή τη Λογοτεχνία, επειδή... διαφωνείς με αυτές. (Αντιθέτως, το μάθημα των θρησκευτικών στην Ελλάδα σήμερα είναι de facto μάθημα επιλογής, όπως εξηγήσαμε παραπάνω). Υποχρεωτικό μάθημα λοιπόν, κυρίως ομολογιακό, μη-κατηχητικό (μη απευθυνόμενο σε πιστούς).
Οι παρατηρήσεις αυτές δε σχετίζονται άμεσα με την επικαιρότητα και τα νέα προγράμματα του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλά με γενικότερες συγχύσεις που διαπιστώθηκαν στον δημόσιο λόγο επ' αφορμή αυτών των συζητήσεων.
Πηγές/Βιβλιογραφία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρόν κείμενο αποτελεί αναφορά, όχι ερευνητική εργασία, και ως εκ τούτου βασίζεται σε δευτερογενείς ερευνητικές πηγές, ενίοτε μεταφράζοντας αυτές επί λέξει. Η βασική μας πηγή είναι το:
Pépin, Luce (2009). Teaching about Religions in European School Systems: Policy issues and trends. NEF Initiative on Religion and Democracy in Europe, Network of European Foundations.
Η βασική μας πηγή βασίζεται με τη σειρά της στις εξής πηγές:
Borne, Dominique and Willaime, Jean Paul (2007), Enseigner les faits religieux: quels enjeux?, Armand Colin, 2007.
Council of Europe (2005), 'Education and religion', report of the Culture, Science and Education Committee to the Parliamentary Assembly of the Council of Europe, September 2005. (Reporter: A Schneider; PPE)
Council of Europe (2007), Religious Diversity and Intercultural Education: A handbook for use in schools.
Council of Europe (2008), White Paper on Intercultural Dialogue, 'Living together in equal dignity', Strasbourg, 7 May 2008.
Debray, Régis (2002), 'L'enseignement du fait religieux dans l'école laïque', report to the minister of education, February 2002.
Estivalèzes, Mireille (2003), 'L'enseignement du fait religieux dans le système éducatif français', Revue Perspectives de l'Unesco, no. 126 'Education and Religion: the paths of tolerance', vol XXXIII, no. 2, June 2003.
European Commission (2005), Key data on education in Europe 2005, Eurydice and Eurostat (ISBN 92 894 9423 9).
European Commission (2008), Green Paper on 'Migration and Mobility: challenges and opportunities for European education systems', COM (2008) 423 final, Brussels, 3 July 2008.
European Institute for Comparative Cultural Research (ERICarts) (2008), Sharing Diversity: National approaches to intercultural dialogue in Europe, study for the European Commission, March 2008.
Eurybase (2007/8), Eurydice database on education systems in Europe.
Eurydice (2004), Integrating Immigrant Children into Schools in Europe, European Commission/Eurydice, 2004.
Eurydice (2008), Key data on teaching languages at schools in Europe, European Commission/Eurydice, 2008.
Husson, Jean François (2007), 'Training imams in Europe: the current status', King Baudouin Foundation, June 2007.