Κρίτων Ιακώβου, Λαθρομεταναστευτική λαίλαπα και Ορθοδοξία.

Λαθρομεταναστευτική λαίλαπα και Ορθοδοξία.

Κρίτων Ιακώβου, δρ φαρμακοποιός

«Πάντες γαρ υμείς, (οι καθαροί τη καρδία βαπτισθέντες), εις εστε εν Χριστώ Ιησού»

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται πλήρως από το Διεθνή Σιωνισμό καθώς και τα εντεταλμένα όργανά τους που αποτελούν την «Πέμπτη φάλαγγα» εντός του Ελληνικού έθνους, βομβαρδίζουν συνεχώς το Λαό μας με λέξεις παραπλανητικές και κενές περιεχομένου, του τύπου «ξενοφοβία», «ισλαμοφοβία», «ομοφοβία», «ρατσισμός», «φασισμός», «σεξισμός», «υποκίνηση μίσους», «μισαλλοδοξία», «δογματισμός», «σκοταδισμός» κ.λπ., που όμως διεγείρουν ασυναίσθητα ενοχές και τύψεις σε μεγάλη μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας. 

Πολλοί φοβούμενοι μη τυχόν και χαρακτηριστούν ρατσιστές, οπισθοδρομικοί, σκοταδιστές και φασίστες σπεύδουν να δικαιολογηθούν και για τη παραμικρή διαμαρτυρία τους που σχετίζεται με την υποκινούμενη εισβολή των λαθροαλλοδαπών στη Πατρίδα μας. Οι περισσότεροι από αυτούς που αρχικά αντιδρούν , στη συνέχεια κυριευόμενοι από το φόβο της τιμωρίας τους, υπαναχωρούν και ανασκευάζουν τα λεγόμενά τους μη τυχόν και τους προσάψουν οι καθωσπρεπιστές της καθεστηκυίας τάξης της πολιτικής ορθότητας, ρατσιστικά, ξενοφοβικά και απάνθρωπα γνωρίσματα.

Ζούμε λοιπόν σε μια χώρα που ενώ πολλοί Έλληνες βιώνουν το φριχτό ρατσισμό και τις διακρίσεις, την προκλητική αδιαφορία του αντεθνικού Κράτους μπροστά στην εξαθλίωσή τους, ταυτόχρονα το Κράτος αυτό σπαταλά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την προνομιακή μεταχείριση των λαθρομεταναστών και απειλεί με ποινικές διώξεις αυτούς που διαμαρτύρονται. Με άλλα λόγια, έκαναν το λαό μας "και κερατά και δαρμένο".

Γνωρίζοντας οι άθλιοι «Πεμπτοφαλαγγίτες» ότι ο λαός μας είναι φιλόχριστος, φιλόξενος και φιλάνθρωπος, σκέφτηκαν να τον ξεγελάσουν και να τον παραπλανήσουν, λέγοντάς του ότι είναι υποχρέωση για ένα «λαό καλών χριστιανών» να δεχθεί στους κόλπους του την πλημμυρίδα των λαθροαλλοδαπών. Όλα αυτά τα ανδρείκελα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης πιπιλάνε ασταμάτητα τη καραμέλα της Παγκοσμιοποίησης και της «Πανθρησκείας των ανύπαρκτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων»: «κάτω τα σύνορα», «Πατρίδα μας όλη η γη», «όλοι παιδιά του ίδιου Θεού», «ίνα πάντες εν ώσι» και ένα σωρό άλλες ασυναρτησίες και κενολογίες.

Όμως η Αλήθεια της Πίστεώς μας, όπως μας την αποκάλυψε ο μόνος αληθινός, ο Άγιος Τριαδικός Θεός είναι τελείως διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν όλοι αυτοί οι διεστραμμένοι νεοεποχίτες. Δεν θα συναντήσουμε πουθενά στο Ευαγγέλιο, συγκρητισμούς και αναμείξεις εθνών, που επιδιώκει να μας επιβάλλει η Νέα Παγκόσμια Τάξη.

Αντιθέτως, θα διαπιστώσουμε ότι η λαθρομετανάστευση αποτελεί εναντίωση και αντιστράτευση στο θέλημα και στην πρόνοια του Τρισάγιου Θεού. Μάλιστα, όταν η αθρόα εισβολή λαθροαλλοδαπών και αλλόθρησκων στην πλειονότητά τους, αφορά ένα έθνος που πιστεύει στον αληθινό Θεό, όπως είναι η Ελλάδα η κοιτίδα της Ορθοδοξίας, τότε η βίαιη ανάμιξη του έθνους αυτού είναι βδέλυγμα για τον Κύριο, διότι το απομακρύνει από Αυτόν, «Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5).

Μόνο με το Ορθόδοξο Χριστιανικό βάπτισμα είναι δυνατόν να αρθούν τα εμπόδια που χωρίζουν τους Ορθόδοξους Έλληνες από τους ετερόθρησκους λαθροαλλοδαπούς. («Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδοὺ εγώ μεθ᾿ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» Ματθ. κη' 18-20.)

Η Πρόνοια του Θεού έχει ορίσει τις ανθρώπινες κοινωνίες, τις φυλές και τα έθνη, τους τόπους διαβίωσής των πάνω στη Γη, τα όρια αυτών, καθώς και το χρόνο ζωής των. Επίσης, τα έθνη έχουν από ένα τουλάχιστον φύλακα άγγελο, ως φύλακα των συνόρων ολοκλήρου της χώρας των : «Έστησε όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού» (∆ευτερον. 32:8).

Κατά τη Χριστιανική ∆ιδασκαλία, η μαζική μετακίνηση πολιτών ενός έθνους, από τα εδάφη του κράτους των, προς τα εδάφη άλλου έθνους (κράτους), που συντελείται συστηματικά, κρυφά, ανεξέλεγκτα και παράνομα (δηλαδή η λαθρομετανάστευση αλλοεθνών, που γίνεται, παρά τη θέληση του λαού και των αρχών του κράτους, που δέχεται την παραβίαση των συνόρων του, και χωρίς την τήρηση των νομίμων προϋποθέσεων και διαδικασιών, που ρυθμίζουν διεθνώς τις διακρατικές σχέσεις), και έχει ως αποτέλεσμα (ή και σκοπό) τη νόθευση και την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης καθώς και την διάρρηξη των συνεκτικών (φυλετικών, ιστορικών, πολιτισμικών και θρησκευτικών) δεσμών του προσβαλλόμενου έθνους (κράτους) αποτελεί κακόβουλη και κατάφωρη παραβίαση, όχι μόνο της ανθρώπινης έννομης τάξης (∆ιεθνούς καί Εθνικού ∆ικαίου), αλλά και της Θείας Έννομης Τάξης. Πολύ περισσότερο και εμφανέστερα, μάλιστα, όταν οι λαθροεισβολείς είναι, εκτός από αλλοεθνείς, και αλλόθρησκοι, οπότε οι πολίτες του προσβαλλόμενου κράτους (και ιδίως της Ελλάδας, που είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους Ορθόδοξοι Χριστιανοί) κινδυνεύουν να έλθουν σ’ επαφή, με αντίχριστες, ειδωλολατρικές και δαιμονολατρικές δοξασίες, διδασκαλίες, πρακτικές, επιδόσεις και παραδόσεις των λαθρομεταναστών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κλίμα θρησκευτικής αντιπαράθεσης και κοινωνικής αναταραχής.

Ο ρατσισμός και κάθε έννοια διάκρισης ανθρώπων, καταδικάζονται από την Ορθοδοξία μας, διότι αποτελούν ύβρη κατά του Θεού, ο Οποίος «εποίησέ τε εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης» (Πραξ. 17, 26). Ο κάθε άνθρωπος, όλα ανεξαιρέτως τα ανθρώπινα πρόσωπα , είναι εικόνες του Θεού. Όσοι είναι αληθινοί ορθόδοξοι χριστιανοί δεν κάνουν διακρίσεις στους ανθρώπους αναλόγως με τη φυλή και τη θρησκεία στις οποίες ανήκουν, αλλά αρνούνται κατηγορηματικώς τη νόθευση του έθνους τους από αλλοεθνείς και κυρίως από αλλόθρησκους. Έχουν την πεποίθηση ότι όλοι μόνο δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό γίνονται ισότιμοι υιοί του Θεού (Γαλ. γ' 23- δ' 5). Πως κατορθώνεται αυτό; Μόνο δια του βαπτίσματος. «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Αλλά από τη στιγμή που ο άνθρωπος δεχθεί το βάπτισμα, ενδύεται τον Χριστό. «Του Χριστού τον τύπον και την ιδέαν περιεβάλλεσθε · τω Χριστώ αφομοιώθητε». Όλοι λοιπόν οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανεξαρτήτως καταγωγής δεν διακρίνονται μεταξύ τους, αλλά είναι υιοί του Αγίου Τριαδικού Θεού.

Η περίφημη φράση που ορισμένοι αδαείς και διεθνιστές παρερμηνεύουν, ότι «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς (εξυπακούεται οι καθαροί τη καρδία βαπτισθέντες) εις εστε εν Χριστώ Ιησού», δεν καταργεί τα έθνη, ούτε υποστηρίζει την απορρόφηση των λαών μέσα στη δίνη οικουμενιστικών, διεθνιστικών θεωριών και ποικιλώνυμων δοξασιών με δήθεν χριστιανικό μανδύα.

Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός έχει υπερτονίσει σε κείμενά του την πιο βασική προϋπόθεση για να θεωρηθεί ένας αλλοδαπός Έλληνας, που είναι το ορθόδοξο χριστιανικό βάπτισμα.

Σας παραθέτω αποσπάσματα της ομιλίας του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού στο «Λαϊκό Πανεπιστήμιο» της Εκκλησίας της Ελλάδος στις αρχές του 2004, με θέμα «Ορθοδοξία και Νεοελληνική Ταυτότητα».

«Ο Ελληνισμός, για να ενταχθεί στο εκκλησιαστικό σώμα πέρασε και αυτός από την διαδικασία του βαπτίσματος. Βάπτισμα όμως εκκλησιαστικά σημαίνει θάνατο και ανάσταση. Θάνατο για την «αμαρτία» (Ρωμ. 6, 10 ε.) και ανάσταση στην εν Χριστώ «καινή» ύπαρξη (Γαλ. 6, 15). Η Ελληνική συνείδηση νεκρώθηκε και αναστήθηκε, αποκτώντας μια ανανεωμένη ταυτότητα, με την οποία πολιτογραφήθηκε στο Κυριακό Σώμα. Όλα τα θεόνομα και θεοκεντρικά στοιχεία της Ελληνικότητας, αγιάζονται στο φως της Χάρης, αγιαζόμενα όμως ιεραρχούνται στην εν Χριστώ αποκάλυψη».

«Η εν Χριστώ όμως αυθυπέρβαση του Ελληνισμού συνδέθηκε και με την μετάβαση από τη φυλετική στην υπερφυλετική συνείδηση. Χωρίς να χάνεται η αυτοσυνειδησία της καταγωγής, το αίμα ιεραρχείται στο πνεύμα. Η συνείδηση αυτή, που κηρύχθηκε από τον Ισοκράτη και παγιώθηκε με το έργο του Μ. Αλεξάνδρου, αποσυνδέει το «ομόφυλο» από την πολιτιστική σύμπτωση, αφού ομολογείται ότι και ο αλλόφυλος μπορεί πολιτιστικά να είναι «Έλλην»

«Αυτή η συνείδηση θα εκφράσει το Ελληνικό Έθνος και στα πρώτα Συντάγματά του ήδη από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης (1821) : «όσοι κάτοικοι της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν είναι Έλληνες», κάτι που ερμηνεύεται από το προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου: «η επικρατούσα θρησκεία … είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας». Παρά την κατάφαση και της «νομικής ιθαγενείας» (πολιτογράφηση των «ξένων»), Ελληνισμός και Ορθοδοξία, κατά την αυθεντική Ελληνική συνείδηση, είναι μεγέθη «ασύγχυτα», αλλά και «αδιαίρετα», ως οι δύο φύσεις μιας θεανθρώπινης ένωσης».

Πως είναι δυνατόν να δεχθούμε εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες να ελληνοποιηθούν οι λαθροεθνείς αλλόθρησκοι και μάλιστα μουσουλμάνοι στη πλειοψηφία τους, που εισέβαλλαν βιαίως και κατόπιν προσκλήσεως των ανθελληνικών Κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης ; Πως είναι δυνατόν να υποταχθούμε στις δυνάμεις εκείνες που απεργάζονται τον αφελληνισμό και την ισλαμοποίησή μας ; Πως είναι δυνατόν να ανεχθούμε να έχουμε για δήθεν ορθόδοξους Ιεράρχες μας εκείνους που προδίδουν του Χριστού τη Πίστη την Αγία, αποκαλούν τον αιρεσιάρχη Πάπα Αγιότατο «Αδελφό της πρεσβυτέρας Ρώμης», αναγνωρίζουν τα φρικτά αιρετικά μορφώματα χριστιανικά και μη ως «εκκκλησίες» ή Πίστεις που οδηγούν όλες στη σωτηρία και δωρίζουν το εγκληματικό και ανίερο Κοράνιο, το βιβλίο του μίσους αντί για την Αγία Γραφή, σε υψηλόβαθμους ισλαμιστές;

Η απάντηση είναι μια και μοναδική και η πράξη μας μονόδρομος χωρίς επιστροφή: «Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού».

Επομένως, για εμάς τους Έλληνες, ο αγώνας για τη διατήρηση της ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας μας και της ομοιογενούς σύστασης του έθνους μας, είναι ύψιστο ιερό καθήκον και ζήτημα ζωής και θανάτου.