Ψευδο-διλήμματα καί παρασκήνιο στά «παίγνια» τοῦ Ὑπουργείου (πρώην Ἐθνικῆς) Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων, περί τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Ψευδο-διλήμματα καί παρασκήνιο στά «παίγνια» τοῦ Ὑπουργείου (πρώην Ἐθνικῆς) Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων, περί τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Ἰησοῦς καί .... Ἰούδας!

ὑπό Δημητρίου Κ. Ἀναγνώστου, θεολόγου

Πάντα εἶχα γνώμη καί πάντα εἶχα τό θάρρος νά τή λέω. Ἔτσι καί τώρα, ὡς θεολόγος θά πῶ τή γνώμη μου γιά τό σάλο πού ξέσπασε γιά τό νέο πρόγραμμα σπουδῶν στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως μοῦ ζητοῦν καί πολλοί φίλοι. Λοιπόν, τό δίλημμα ὁμολογιακό ἤ θρησκειολογικό (μέ θύματα καί τόν κ. Φίλη ἀλλά καί τόν κ. Μητσοτάκη, γιά τόν Ποταμίσιο κ. Θεοδωράκη κἄν δέν τό συζητᾶμε) εἶναι, γιά ὅσους γνωρίζουν ἐκ τῶν ἔνδον τό ἀντικείμενο, τεχνητό, ἀνόητο καί ἄσχετο. Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν εἶχε καί πρέπει νά συνεχίσει νά ἔχει χαρακτήρα γνώσεως τῆς συγκεκριμένης Θρησκευτικῆς παραδόσεως τοῦ τόπου καί τοῦ λαοῦ, ὅπου αὐτό διδάσκεται.

Αὐτή ἡ παράδοση στήν Ἑλλάδα εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ Ὀρθοδοξία. Αὐτή πού γέννησε τήν φιλολογικά, ἐπιστημονικά, γλωσσικά καί θεολογικά ἀνυπέρβλητη Πατερική Γραμματεία (ρωτῆστε τόν κυρ-Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη καί τόν Γ. Μπαμπινιώτη), τήν ἀνεπανάληπτη Ὑμνολογία (ρωτῆστε τόν Ὀδυσσέα Ἐλύτη καί τόν Μίκυ Θεοδωράκη γι' αὐτά), τή βυζαντινή Ἀρχιτεκτονική (δεῖτε τήν Ἁγια-Σοφιά, τό Μυστρᾶ, τή Μονεμβασιά τοῦ Γιάννη Ρίτσου, τό συναρπαστικότερο ζωντανό «μουσεῖο» στόν κόσμο, τό Ἄγιον Ὄρος), τή βυζαντινή Μουσική (ἀκοῦστε τό παιδί της, τήν ἀθάνατη Δημοτική μουσική) καί τήν μοναδική Εἰκονογραφία-Ἁγιογραφία (ρωτῆστε τόν Πανσέληνο καί τόν Γιάννη Τσαρούχη). Ἡ θρησκειολογία εἶναι ἄλλη ὑπόθεση, ἄλλο θέμα. Δέν χρειάζεται νά εἶναι μάθημα ξεχωριστό καί ἀποκλειστικό. Ἀρκεῖ ἡ διάθεση ἑνός τετραμήνου σέ τάξη τοῦ Λυκείου γιά μία ἐγκυκλοπαιδική θρησκειολογική ἐπιμόρφωση. Δέν ἔχει σημασία ἐάν πιστεύεις, ἤ ὄχι. Κάθε οἰκουμενικός Ἕλληνας καί ὄχι μισο-ἕλληνας χρειάζεται τά θρησκευτικά, κατά τά ἀνωτέρω, ὡς γνώση ἑνός μεγάλου μέρους τοῦ Πολιτισμοῦ καί τῆς κουλτούρας τοῦ τόπου του καί τοῦ λαοῦ στόν ὁποῖο ἀνήκει. Χωρίς τή γνώση αὐτή, ἀσχέτως τῆς ἀποδοχῆς τῆς δογματικῆς της διδασκαλίας, εἶσαι πολίτης ἀγνοῶν βασικά πράγματα γιά τήν ἀνάγνωση καί κατανόηση τῆς ἱστορίας, τοῦ πολιτισμικοῦ περιβάλλοντος καί τῶν ἀνθρώπων αὐτοῦ τοῦ τόπου διαχρονικά! Δέν εἶναι ἔντιμο νά κρύβουμε μία, καλῶς ἤ κακῶς, ὑπάρχουσα ἀπόρριψη τῆς Πίστης ἤ τῆς Ἐκκλησίας πίσω ἀπό δῆθεν εἰλικρινές ἐνδιαφέρον γιά τίς ἄλλες θρησκεῖες, τίς ὁποῖες, ἐάν θεωροῦμε τόν Χριστιανισμό (καί μάλιστα στήν ὀρθόδοξη δηλαδή τήν αὐθεντική ἐκδοχή του χωρίς Σταυροφορίες, ἱερές ἐξετάσεις, ἀποικιοκρατικές ἱεραποστολές καί ὅλα τά σχετικά) ἀναχρονιστικό ἤ δογματικό, τότε αὐτές, κατά λογική συνέπεια, θά πρέπει νά τίς χαρακτηρίσουμε βλακώδεις καί τερατώδεις. Ὑπάρχει, ὅμως, καί κάτι ἀκόμη πού πρέπει νά εἰπωθεῖ. Γιά τή συγκεκριμένη ἀλλαγή καί ἐπιβολή τοῦ προγράμματος σπουδῶν γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καί μάλιστα γιά τά παιδιά τά πιό εὐάλωτα, ὡς νεώτερα, τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Δημοτικοῦ ἀκόμη, δέν εἶναι μόνον ἡ ἀντιδημπκρατική ἀπουσία πραγματικοῦ διαλόγου πού προβληματίζει. Ὑπάρχει, δυστυχῶς, κακό παρασκήνιο γιά τό ὁποῖο θά θέλαμε νά ἀποδειχθεῖ ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός ξεγελάσθηκε ἀπό τούς συνεργάτες του, πού αὐτοί, ὅμως, ἐν γνώσει τους ἔγιναν συν-ἐργάτες συγκεκριμένων ὕποπτων καί στρατευμένων, καθώς δέ καί ἀμερικανο-χρηματοδοτουμένων ὀργανώσεων. Ἄς τό γνωρίζουν, λοιπόν, ὅλοι ὅτι μέ ἀδιάσειστα στοιχεῖα καί τεκμήρια ἔχει ἀποκαλυφθεῖ καί ἀποδειχθεῖ ὅτι τό νέο πρόγραμμα σπουδῶν πού ἐπειγόντως ἐπιβάλλεται νά ἐφαρμοσθεῖ στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, δῆθεν γιά τήν μετεξέλιξή του καί τόν ἐκσυγχρονισμό του, ἀπό ὁμολογιακό σέ ἀνοικτό θρησκειολογικό, εἶναι δημιούργημα (πιστή μεταφορά καί ἀντιγραφή μέ τήν ἄμεση συνεργασία καί συμμετοχή) συγκεκριμένης νεοβουδιστικῆς ὀργάνωσης μέ παγκόσμια δράση καί ὕποπτες διασυνδέσεις καί χρηματοδοτήσεις ἀπό διάφορα κέντρα καί προσωπικότητες. Τό ὄνομα αὐτῆς: "ARIGATOU" . Περί αὐτῆς ἔχει ὁλοκληρωθεῖ σχετική ἔρευνα τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, ἡ ὁποία ἔχει δημοσιοποιηθεῖ. Ὅποιος θέλει μπορεῖ μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, ἴσως καί κάποια βοήθεια γιά νά ἐντοπίσει εὐκολότερα τό ζητούμενο, νά κάνει καί τή δική του ἔρευνα στό διαδίκτυο, ἐρευνώντας τό ἱστορικό τῆς ἐν λόγῳ ὀργανώσεως καί τίς δράσεις της ἀνά τόν κόσμο καί βεβαίως συγκρίνοντας καί διακρίνοντας τό νέο πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, διαμορφωμένο καί σφραγισμένο μέ τή συμβολή καί τήν ταυτότητά της. Εἶναι πράγματι ἐκπληκτικό! Νά γιατί πείσθηκε ὁ συνήθως μειλίχιος καί μέχρι παρεξηγήσεως μετριοπαθής Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος καί ἔφθασε νά μιλήσει γιά «ἀπαράδεκτα» καί «ἐπικίνδυνα» πράγματα πού θά προξενήσουν ζημιά στήν κοινωνία καί ρήξη στίς σχέσεις μέ τήν Πολιτεία. Εἴπαμε ὅτι πληρώνουμε τά λάθη τῶν Πολιτικῶν καί τῶν ἐπιλογῶν μας καί ἔτσι βρῆκαν πάτημα οἰ ἄσπονδοι φίλοι καί σύμμαχοί μας νά μᾶς πιοῦνε τό αἷμα. Ἔ, ὄχι νά ἀποδειχθοῦμε καί ἀνόητοι φθάνοντας σέ κοινωνικό διχασμό καί ἀναβιώνοντας ψευδοδιλήμματα, τύπου "εὐρωπαῖοι ἤ ρωμηοί;" (αὐτό τό ἀπάντησαν καταλυτικά ὁ ἐθνικός Ποιητής μας, ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, ἀλλά καί ὁ μέγας Κωνσταντίνος Καβάφης) ἐπειδή κάποιοι ἀπό πλάνη, ἀπάτη, φιλοδοξία, ματαιοδοξία, ἀλλαξοπιστία ἤ φιλαργυρία ἔφθασαν νά ἐπιδιώκουν νά μᾶς ἀλλάξουν, κατά Μακρυγιάννη, τά φῶτα! Ἄλλωστε, ἐμεῖς καί μέσα στή παραζάλη τῆς κρίσης, ποτέ δέν θά διαλέγαμε, ὑπό φυσιολογικές συνθῆκες, τόν Βούδα ἀπό τόν Κούδα καί πολύ περισσότερο τόν Ἰούδα ἀπό τόν Ἰησοῦ!