29 Σεπ 2016

Ανοικτή επιστολή – ομολογία για τη «Σύνοδο» της Κρήτης από τη «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
e-mail: synaxisorthkm@gmail.com
(῾Υπογράφεται καὶ ἀπὸ ὅσους συμφωνοῦν)
Πρὸς
       1. Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος,
            κ. Ἱερώνυμον
       2. Σεβασμιωτάτους ἀρχιερεῖς, μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,
ἀπὸ πολλῶν ἤδη δεκαετιῶν προετοιμαζόμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας συνῆλθε καὶ ἐπεράτωσε τὶς ἐργασίες της στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ἀπὸ 19-26 Ἰουνίου τοῦ τρέχοντος ἔτους.

Μολονότι βασικὴ ἐπιδίωξη τῆς «Συνόδου», κατὰ τοὺς ὀργανωτές της, ἦταν ἐνίσχυση καὶ φανέρωση τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, δυστυχῶς κατορθώθηκε τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο, διαίρεση καὶ διάσπαση, καὶ σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας καὶ στὸ χῶρο τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν.
Ἀπὸ τὶς δεκατέσσαρες (14) αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ἀπουσίαζαν οἱ τέσσαρες (4), δηλαδὴ οἱ ἐκκλησίες Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, καὶ μαζὶ μὲ αὐτὲς ἀπουσίαζε βέβαια καὶ τὸ ποίμνιο ποὺ ἐκπροσωποῦν, μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ ἥμισυ τοῦ συνόλου τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἡ ἀπουσία τους δὲν ὀφειλόταν σὲ λόγους ἀνάγκης, λόγῳ δυσμενῶν συνθηκῶν στὶς περιοχές τους, πολεμικῶν συγκρούσεων, φυσικῶν καταστροφῶν, ἐπιδημιῶν κ.τ.λ., ἀλλὰ στὴν φανερὴ καὶ ἐκφρασθεῖσα διαφωνία τους γιὰ τὸν κανονισμὸ λειτουργίας τῆς «Συνόδου» καὶ γιὰ πολλὲς ἀντιπατερικὲς καὶ ἀντορθόδοξες θέσεις τῶν κειμένων ποὺ εἶχαν προετοιμασθῆ. Ἐζήτησαν ἁρμοδίως τὴν ἀναβολὴ τῆς «Συνόδου», ὥστε νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀποφασισθεῖσα ὡς ἀπαραίτητος ὅρος τῆς συγκλήσεως ὁμοφωνία, καὶ νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ ἑνότης, ἀλλὰ τὸ αἴτημά τους προσέκρουσε «εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων», ἀνοικτά, φαίνεται, σὲ ἄλλες φωνὲς ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν διαίρεση τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τὴν διάβρωση τῆς δογματικῆς τους αὐτοσυνειδησίας.
Ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ἐπισκόπων τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας ἀπουσίαζαν οἱ περισσότεροι, διότι κατὰ μοναδικὴ πρωτοτυπία στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ προφανῆ ἀντικανονικότητα ἔγινε ἐπιλογή, μὲ διαβλητὰ κριτήρια, μικροῦ ποσοστοῦ ἐπισκόπων, μὲ καταστρατήγηση καὶ περιφρόνηση τῆς ἰσότητος τῶν ἐχόντων τὴν ἀρχιερωσύνη, προγραμμα-τισμένη καὶ σκόπιμη διαίρεση τοῦ σώματος τῶν ἐπισκόπων καὶ ἀποκλεισμό, διὰ τοῦ ἀποκλεισμοῦ τῶν ἐπισκόπων, τῶν προβληματισμῶν, τῶν ἀγωνιῶν, τῶν ἐρωτημάτων, τῶν σκέψεων καὶ προτάσεων τοῦ ποιμνίου.
Καὶ τὸ χειρότερο, πρωτοφανέστερο καὶ πλέον ἀπαράδεκτο· δὲν διαφυ­λάχθηκε ἡ ἑνότης καὶ ἡ ἰσότης οὔτε καὶ αὐτῶν τῶν ἐπισκόπων ποὺ ἔλαβαν μέρος στήν «Σύνοδο», ἀφοῦ τοὺς ἀφαιρέθηκε ἡ δυνατότης νὰ ψη­φίζουν. Ἔπαυσε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν συνοδικὴ ἱστορία καὶ στὴν κανονικὴ παράδοση νὰ ἰσχύει ἡ ἰσότιμη καὶ ἰσόκυρη συμμετοχὴ ὅλων τῶν ἐπισκόπων. Ἐψήφισαν τὶς ἀποφάσεις μόνον οἱ δέκα (10) παρόντες προκα­θήμενοι, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἐλέχθη ὀρθῶς ἀπὸ τὸν παρόντα στὴν «Σύνοδο» λογιώτατο Σέρβο ἐπίσκοπο Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο Μπούλοβιτς, ἔδρασαν «ὡς συλλογικός τις πάπας». Στὴν πράξη ὑπονομεύε­ται τὸ συνοδικὸ πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ καὶ ἀπὸ ὑπευθύνους πατριαρχικοὺς κύκλους ὑποστηρίζεται παρρησίᾳ καί «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἡ παπικῆς ἐμπνεύσεως ἀρχὴ ὅτι ὁ προκαθήμενος δὲν εἶναι «primus inter pares» (=πρῶτος μεταξὺ ἴσων), ἀλλά «primus sine paribus» (=πρῶτος ἄνευ ἴσων). Αὐτὴ ἡ προσβολὴ τῆς ἰσότητος τῶν ἐπισκόπων καὶ ἡ σταδιακὴ διείσδυση τοῦ μοναρχικοῦ παπικοῦ πολιτεύματος στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτολμήθηκε στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης. Δικαιολογημένα ἀρκετοὶ ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀρνήθηκαν ὑπ᾽ αὐτὲς τὶς ἀντισυνοδικές, ἀντικανονικές, παπίζουσες, αὐταρχικὲς καὶ μοναρχικὲς συνθῆκες, νὰ λάβουν μέρος στή «Σύνοδο» ὡς διακοσμητικὰ στοιχεῖα, ὡς «γλάστρες» ἢ ὡς μέλη τῆς συνοδείας τῶν προκαθημένων, οἱ ὁποῖοι μόνοι εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουν καὶ νὰ ψηφίζουν.
Τὸ τραγελαφικὸ καὶ παράλογο ὅλου αὐτοῦ τοῦ ἀντισυνοδικοῦ σκηνικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ εἶχε τὰ σπέρματα τῆς διαιρέσεως καὶ τῆς διασπάσεως, φάνηκε σὲ πολλὲς ἄλλες περιπτώσεις. Μνημονεύουμε τὶς πιὸ χαρακτηριστικές. Ἀπὸ τὴν εἰκοσιπενταμελῆ (25) ἀντιπροσωπία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας οἱ δεκαεπτὰ (17) ἀρνήθηκαν νὰ ὑπογράψουν τὸ πιὸ προβληματικὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον»· ἐπειδὴ ὅμως τὸ ἐψήφισε ὁ προκαθήμενος, θεωρεῖται ψηφισμένο ἀπὸ ὅλους, μολονότι ἡ πλειοψηφία τὸ ἀπέρριψε. Στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου τέσσαρες ἐπίσκοποι (4) δὲν ὑπέγραψαν τὸ ἴδιο κείμενο. Καὶ γιὰ νὰ μὴ φαίνεται τὸ κενὸ στὸν χῶρο τῶν ὑπογραφῶν, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, χωρὶς ἐξουσιοδότηση, τοὺς ὑποκατέστησε καὶ ὑπέγραψε «ἀντ᾽ αὐτῶν». Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ὑπῆρχε ὁμόφωνη συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας νὰ προταθοῦν συγκεκριμένες διορθώσεις ποὺ κατεδάφιζαν ἐν πολλοῖς τὶς οἰκουμενιστικὲς δομὲς τοῦ ἐπίμαχου κειμένου, ὁ Μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, ἔπεισε ἐξωσυνοδικὰ τὴν ἀντιπροσωπία καὶ ὑπεχώρησαν, πλὴν τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο τοῦ κειμένου, στὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικούς.
Ἡ μόνη μάχη μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως ποὺ δόθηκε στὴν Κρήτη, καὶ παραδόθηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι εὔκολα στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἦταν ἡ ἀντικατάσταση τῆς φράσεως τοῦ κειμένου «ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολο­γιῶν», ποὺ ἀναγνώριζε τὶς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες, μὲ τὴν φράση «ἄλλων χριστιανικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν», ποὺ ἐπρότειναν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πολλοὶ ἐπίσκοποι ἄλλων ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀπέρριπτε ὀρθοδόξως τὴν χρήση τοῦ ὅρου «ἐκκλησίες» γιὰ τοὺς αἱρετικούς. Δυστυχῶς ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ, πλὴν ἑνός, ἐγκατέλειψαν τὴν ὀρθόδοξη πρόταση, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, καὶ δέχθηκαν νὰ προτείνουν τὴν παρηλλαγμένη, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς ἀντιφατική, παράλογη καὶ ἐν πολλοῖς δυσερμήνευτη καὶ ἀκατανόητη φράση «τῶν ἄλλων ἑτεροδόξων ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν», ἡ ὁποία οὔτε τοὺς αἱρετικοὺς ἱκανοποιεῖ πλήρως, διότι τὸ «ἑτεροδόξων» καταργεῖ τό «ἐκκλησιῶν», οὔτε τοὺς Ὀρθοδόξους διότι τὸ «ἐκκλησιῶν» ἀναιρεῖ τὸ «ἑτεροδόξων». Ὅπως σωστὰ ἐλέχθη, οἱ ἔξυπνοι εἰσηγητές, ἀλλὰ καὶ οἱ ψηφίσαντες τὴν δῆθεν συμβιβαστικὴ καὶ εἰρηνοποιὸ φράση, κοροϊδεύουν καὶ τοὺς μὲν καὶ τοὺς δέ, καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἀρνοῦνται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ εἶναι ἐκκλησίες καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκκλησίες· τὸ «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες» εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τό «πόρνη παρθένος», «σκοτεινὸ φῶς», «ψεύτικη ἀλήθεια», «ὑγιὴς ἀσθένεια» καὶ «ἄθεη θεοσέβεια».
ἀντισυνοδική, ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη διαδικασία συγκλήσεως καὶ λειτουργίας τῆς «Συνόδου» προκάλεσε διαιρέσεις καὶ διάσπαση, μεταξὺ τῶν δεκατεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, μεταξὺ τῶν ἐπισκόπων κάθε αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας, μεταξὺ τοῦ πρώτου τῆς συνόδου κάθε ἐκκλησίας καὶ τῶν ἄλλων συνοδικῶν μελῶν καὶ βεβαίως μεταξὺ τοῦ ποιμνίου, ποὺ ἔβλεπε καὶ βλέπει τοὺς ποιμένες σὲ ἀσυμφωνία καὶ ἀντιπαράθεση, παραπληροφορούμενο καὶ παρασυρόμενο. Χειρότερη εἶναι ἡ ἀσυμφωνία καὶ ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητος μεταξὺ τῆς σύγχρονης καὶ τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων Πατέρων, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες ἀκολουθοῦν ἡ μία τὴν ἄλλη, ἐπικαλούμενες ἡ μία τὴν ἄλλη, ὡς συνεδρίες μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἑνιαίου σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἐκτεινομένου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ὅλες διακηρύσσουν ὅτι ἀκολουθοῦν τὸ σταθερὸ ὀρθόδοξο ἀξίωμα «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», τὸ μή «μεταίρειν ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν», ὅτι δὲν καινοτομοῦν, δὲν προσθέτουν οὔτε ἀφαιροῦν ἀπὸ ὅσα καθόρισαν οἱ προηγούμενοι Ἅγιοι Πατέρες. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης τὰ ἄλλαξε ὅλα στὸν τρόπο συγκλήσεως καὶ λειτουργίας της, διέσπασε τὴν ἑνότητά της μὲ τὶς προηγούμενες συνόδους, εἶναι ὁλοφάνερα ἄλλου εἴδους σύνοδος, «διαφορετικὸ εἶδος συνόδου», ὅπως μὲ εἰλικρίνεια καὶ καύχηση παραδέχθηκε μέσα στὴν «Σύνοδο» ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος. Ὄντως δὲν εἶναι ὀρθόδοξη σύνοδος, ἀλλὰ οἰκουμενιστικὴ σύνοδος, σύνοδος ὄχι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἔτσι εἶχε σχεδιασθῆ καὶ ἔτσι σιγά-σιγὰ προχωροῦσε, χωρὶς νὰ φανερώνει κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προετοιμασίας ἐμφανῶς τὸν στόχο της. Οἱ κατευθύνοντες τὰ τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν» πρὸς μία συγκρητιστικὴ ἕνωση μὲ ἐξίσωση τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ φωτὸς καὶ τοῦ σκότους, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πλάνης, τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶχαν πείσει τοὺς ἡγέτες τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Προτεσταντῶν νὰ μὴ διεκδικοῦν ἐκκλησιολογικὴ ἀποκλειστικότητα, ἀλλὰ νὰ ἀναγνωρίσουν ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ὅπου καὶ ἂν βαπτίσθηκαν, σὲ ὁποιαδήποτε ὁμολογία ἢ αἵρεση καὶ ἂν ἀνῆκαν, ὅτι ἀποτελοῦν ἐκκλησία, ὅτι ἀνήκουν στὴν Μία ᾽Εκκλησία. Γιὰ τοὺς Προτεστάντες, ὅπου ὁ καθένας πιστεύει καὶ πράττει ὅ,τι θέλει, μὲ τὴν ἄνευ ὁρίων ἐκκλησιολογία τους, αὐτὸ ἦταν πανεύκολο, καὶ τὸ ἐφήρμοσαν πρῶτα οἱ ἴδιοι στὸ δικό τους «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», στὸ ὁποῖο ἄκριτα προσκολληθήκαμε καὶ ἐμεῖς εὐτελίζοντας τὴν Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, τὴν Μία, Ἁγία, Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ ἐξισώνοντάς την μὲ τὴν τελευταία προτεσταντικὴ αἵρεση. ῾Ο Παπισμὸς ὑποχώρησε στὴν Β´ Βατικάνεια Σύνοδο ἀπὸ τὴν ἀποκλειστικὴ ἐκκλησιολογία στὴν διευρυμένη ἐκκλησιολογία, μὲ τὴν ἀποδοχὴ στοιχείων ἐκκλησιαστικότητας ἰδιαίτερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἄρχισε νὰ ἀποκαλεῖ «ἀδελφὴ ἐκκλησία», ποὺ θὰ ὁλοκληρώσει τὴν ἐκκλησιαστικότητά της μὲ τὴν ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα. Τώρα εἴμαστε ἐλλιπὴς ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὸν διεξαγόμενο ἀκόμη Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τὴν Ρώμη κάποιοι ἐκπρόσωποί μας τείνουν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα, γιατὶ φαίνεται ὅτι αἰσθάνονται ἐλλιπεῖς.
Στὴν συμφωνημένη καὶ ἐπιβληθεῖσα ἔξωθεν ἐγκατάλειψη τῆς ἐκκλησιολογικῆς μας ἀποκλειστικότητας, τοῦ ὅτι δηλαδὴ ἐμεῖς μόνο εἴμαστε Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀνταποκρίθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἰδιαίτερα μὲ τὴν Συνοδικὴ καὶ Πατριαρχικὴ Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 «Πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», καὶ στὸν τίτλο ἀλλὰ καὶ στὸ περιεχόμενο τοῦ κειμένου, ἀνεγνώριζε ἐκκλησιαστικότητα στοὺς μέχρι τότε θεωρουμένους αἱρετικοὺς λοιποὺς Χριστιανούς, Μονοφυσίτες, Παπικούς, Προτεστάντες. Ἡ ἐσφαλμένη αὐτὴ γραμμὴ ἐνισχύθηκε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ποὺ δεσμεύθηκε μὲ δηλώσεις καὶ ἐνέργειες νὰ ἀναγνωρίσει τὴν ἐκκλησιαστικότητα τῶν αἱρετικῶν, τολμηρότερα δὲ προώθησε αὐτὴν τὴν δέσμευση ὁ σημερινὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν Εἰδικὴ Διορθόδοξη Ἐπιτροπὴ ποὺ συνεκρότησε ἐπεχείρησε τὴν δῆθεν ἐπικαιροποίηση καὶ βελτίωση τῶν παλαιῶν προσυνοδικῶν κειμένων καὶ δι᾽ αὐτῆς συνοδικὴ ἀναγνώριση τῆς ἐκκλησιαστικότητας ἀκόμη καὶ τοῦ Βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν, δηλαδὴ συνοδικὴ ἀναγνώριση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ πεισματικὴ ἀντίδραση στὴν πρόταση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀντικατασταθεῖ τὸ «ἄλλων χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν» μὲ τό «χριστιανικῶν κοινοτήτων».
Ὅλα αὐτὰ βέβαια δὲν μποροῦν νὰ ἀναπτυχθοῦν σ᾽ αὐτὸ τὸ περιεκτικὸ κείμενο μιᾶς Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς-Ὁμολογίας. Ἔχουν ἀναλυθῆ ἀπὸ λογίους ἐπισκόπους καὶ ἀπὸ ἀκαδημαϊκοὺς διδασκάλους, τρεῖς ἐκ τῶν ὁποίων ὑπογράφουν τὸ παρὸν κείμενο, σὲ ἐπιστημονικὲς ἡμερίδες, διορθόδοξες συναντήσεις καὶ στὸν τύπο. Ὅσοι ἐκ τῶν ἐπισκόπων ἀγρυπνοῦν καὶ ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καὶ τὸν μεγάλο κίνδυνο διαιρέσεων καὶ σχισμάτων ἐντὸς τοῦ ποιμνίου, θὰ πρέπει μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸ θέμα τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, στὴν προσεχῆ συνεδρία τῆς συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.
Ἡ ἐκκλησιαστικότητα τῶν Παπικῶν ἔχει ἤδη ἀναγνωρισθῆ στὸ ἐπαίσχυντο καὶ προδοτικὸ κείμενο τοῦ Balamand τοῦ Λιβάνου (1993), στὸν Διάλογο μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, τῶν δὲ Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν στὶς Γενικὲς Συνελεύσεις τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας, (2006) καὶ στὸ Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας (2013). Ἡ ἀποφυγὴ ἀπὸ τὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης νὰ κρίνει τὰ κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων καὶ τὴν συμμετοχή μας στὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ἐνῶ ἀντίθετα ἐπαινεῖ καὶ τὰ δύο, σημαίνει ὅτι οὐσιαστικὰ ἐγκρίνει ὅτι οἱ Παπικοὶ ἔχουν Χάρη, Μυστήρια Ἱερωσύνη, Ἀποστολικὴ Διαδοχή (Balamand), καὶ ὅτι ἐμεῖς χωρισμένοι ἀπὸ τοὺς Μονοφυσίτες, τοὺς Παπικοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες δὲν μποροῦμε νά εἴμαστε ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία (Πόρτο Ἀλέγκρε, Πουσάν). Ἡ μὴ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν συνέλευση τοῦ Balamand μεταβάλλεται τώρα σὲ συνενοχὴ μὲ τὴν ἔγκριση τῶν κειμένων τῶν Διαλόγων. Καθίσταται ἔτσι ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης σύμμαχος καὶ προαγωγὸς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀντίθετη πρὸς ὅλες τὶς προηγούμενες συνόδους τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες, ἀντὶ νὰ ἐκκλησιοποιοῦν τὶς αἱρέσεις, τὶς κατεδίκαζαν καὶ τὶς ἀναθεμάτιζαν. Ἡ λέξη αἵρεση δὲν ὑπάρχει οὔτε μία φορὰ μέσα στὰ κείμενα τῆς «Συνόδου», ἡ δὲ ὀρθὴ πρόταση τοῦ Ἁγίου Ὄρους νὰ ἀπαγορευθοῦν οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἔτυχε καμμίας προσοχῆς. Ἑπομένως ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὴν διαδικασία συγκλήσεως καὶ λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὶς ἀποφάσεις της, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴν συνοδικὴ ἀναγνώριση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησιῶν, ἡ συνέλευση μερικῶν ἐπισκόπων στὴν Κρήτη δὲν μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ οὔτε Σύνοδος, οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη.
Ἡ ἄτυπη «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» ἀγωνίσθηκε καὶ ἀγωνίζεται νὰ ἀναχαιτίσει τὴν προέλαση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι­σμοῦ μὲ ἱστορικὲς πρωτοβουλίες, ὅπως ἡ σύνταξη καὶ ἡ κυκλοφόρηση τὸ 2009 τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», τοῦ κειμένου γιὰ τήν «Νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθο­λομαίου (2014)» καὶ ἄλλων, τὰ ὁποῖα ὑπέγραψαν ἀρκετοὶ ἀρχιερεῖς, ἑκατοντάδες κληρικῶν καὶ μοναχῶν καὶ δεκάδες χιλιάδες πιστῶν. Πρὸ τῆς συγκλήσεως τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης συνδιοργανώσαμε μαζὶ μὲ τὶς Ἱερὲς Μητρο­πόλεις Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως, Γλυφάδας, Κυθήρων καὶ Πειραιῶς τὴν μεγάλη Θεολογικὴ Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα στὶς 23 Μαρτίου 2016 στὸν Πειραιᾶ μὲ θέμα «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Μεγάλη προετοιμασία χωρὶς προσδοκίες». Μετὰ τὴν «Σύνοδο» μὲ σειρὰ συλλογικῶν, ἀλλὰ καὶ προσωπι­κῶν κειμένων ἀποτιμήσαμε ἀρνητικὰ καὶ ἀπορρίψαμε τήν «Σύνοδο», εἴχαμε δὲ σειρὰ διορθοδόξων ἐπαφῶν καὶ συναντήσεων πρὸ τῆς «Συνόδου» καὶ μετ᾽ αὐτήν, προσκληθέντες ἀπὸ τὰ πατριαρχεῖα Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας, ὡς καὶ ἀπὸ τὴν ἀνήκουσα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας Ἱερὰ Μη­τρόπολη Μολδαβίας.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἀποφασίσαμε νὰ συντάξουμε αὐτὴν τὴν Ἐπιστολή – Ὁμολογία, μὲ τὴν δυνατότητα νὰ ὑπογραφεῖ ἀπὸ ὅσους πιστοὺς συμφωνοῦν, λίγο πρὸ τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτήν, εἶναι γιὰ νὰ παρακαλέσουμε εὐσεβάστως νὰ μὴν ἐπικυρώσουν οἱ ἱεράρχες μας καὶ νὰ μὴν ἐγκρίνουν τὰ ἀποφασισθέντα στὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία, ὅπως σύντομα ἀναπτύξαμε, δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς ὀρθόδοξες συνόδους, ἀλλὰ εἶναι μία ἀντορθόδοξη οἰκουμενιστική «Σύνοδος». Γιὰ πρώ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽φωνπρώώτη φορὰ σὲ συνοδικὸ κείμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποτιμᾶται θετικὰ ἡ Οἰκουμενικὴ Κίνηση (Οἰκουμενισμός), καὶ ἡ «Σύνοδος ἐγκρίνει τὴ συμμετοχὴ τῶν ὀρθοδόξων καὶ ἐπιχαίρει γι᾽ αὐτήν».  Ὀρθοδόξου      Τουλάχιστον νὰ ἀπορρίψουν ὡς ἄκυρο καὶ μὴ ἐγκριθὲν τὸ πολυσυζητημένο κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», διότι οἱ διορθώσεις ποὺ πρότεινε ὁμόφωνα ἡ Ἱεραρχία πρὸ τῆς Συνόδου δὲν ἔγιναν δεκτὲς στὴν πλειονότητά τους, καὶ δὲν τὸ ἐψήφισαν στὴν Κρήτη πολλοὶ ἀρχιερεῖς. Ποῦ εἶναι ἡ ὁμοφωνία στὰ θέματα πίστεως; Ὅταν καθιστοῦμε τὶς αἱρέσεις ἐκκλησίες καὶ συμπροσευχόματε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς αὐτὸ δὲν εἶναι θέμα πίστεως; Νὰ ἀναληφθεῖ ὡς ἐκ τούτου διορθόδοξη προσπάθεια νὰ συγκληθεῖ ἄλλη Πανορθόδοξη Σύνοδος μὲ ὀρθόδοξη διαδικασία καὶ ὀρθόδοξες ἀποφάσεις, ποὺ θὰ θεωρήσει τὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης ὡς προσυνοδικὴ συνέλευση ἐπισκόπων καὶ θὰ ἀλλάξει τὶς ἀποφάσεις της.
Γνωρίζουμε τὶς δυσκολίες τοῦ πράγματος καὶ τὴν δύναμη τῶν ἰσχυρῶν, ποὺ χαίρουν καὶ συγχαίρουν γιὰ τὶς οἰκουμενιστικὲς ἀποφάσεις καὶ τὰ πρῶτα συνοδικὰ βήματα τῆς ἀναγνώρισης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἀθώωσης τῶν αἱρέσεων. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ πράξουμε τὸ καθῆκον μας, καὶ στὸ πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας στέκεται ὁ Χριστός. Ἐπισημαίνουμε πάντως μὲ ἔμφαση ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν ἔχουν κατασκανδαλισθῆ καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τῶν ἐπισκόπων ποὺ θὰ ἐπικυρώσουν τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, τὸν 31ο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὸν 15ο τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861), χωρὶς νὰ προκαλοῦν γι᾽ αὐτὸ σχίσμα οὔτε νὰ ὑπόκεινται σὲ ἐπιβολὴ ποινῶν, ἀλλὰ ἀντίθετα πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται, διότι πρόκειται γιὰ θεραπευτικὴ διαμαρτυρία, ποὺ προφυλάσσει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν σχισμάτων. Ἤδη μερικοὶ ἔχουν προχωρήσει στὴν διακοπὴ μνημοσύνου καὶ πρὸ τῆς συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, εἰς δὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπολύτως δικαιολογημένα τὸ ἔχουν πράξει πολλοὶ κελλιῶτες ἱερομόναχοι καὶ μοναχοί, ἐφ᾽ ὅσον ἐκεῖ ἄμεσος ἐπίσκοπός των εἶναι ὁ πρωτεργάτης καὶ κήρυξ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν θέλουν νὰ μνημονεύεται στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Διαπράττουν μεγάλο κανονικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ λάθος ὅσοι, ἀντὶ νὰ ἐπαινοῦν, καταδιώκουν τοὺς μοναχοὺς ποὺ τηροῦν τὴν πατερική, ἱεροκανονικὴ καὶ ἁγιορειτικὴ Παράδοση.
Ἤδη ἀμέλεια καὶ ἀδιαφορία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ νὰ ἀποφασίσει τὴν ἀποχώρησή μας ἀπὸ τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» εἶχε τὸν πρῶτο πικρὸ καρπό της. Νὰ καταργηθεῖ τὸ ὁμολογιακὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἡ ὀρθόδοξη διαπαιδαγώγηση τῶν Ἑλληνοπαίδων, καὶ νὰ εἰσαχθεῖ ἡ οἰκουμενιστικὴ θρησκειολογία. Ὅταν στὶς περισσότερες μητροπόλεις καὶ ἐνορίες δὲν ἀκούγεται τίποτε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων, ὅταν πατριάρχες καὶ ἐπίσκοποι προσφέρουν ὡς δῶρο τὸ «ἱερό» κοράνιο καὶ συμπροσεύχονται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους, ὅταν στὶς Θεολογικὲς Σχολές, τῇ συνηγορίᾳ καὶ ἐπισκόπων, εἰσάγεται ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ, ὅταν οἱ πρωτεργάτες τῆς μετατροπῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογία συνεργάζονται μὲ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ πολλὲς μητροπόλεις, ἡ εὐθύνη δὲν βαρύνει τὸν ἄθεο Ὑπουργὸ Παιδείας ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσους μέχρι σήμερα δὲν ἀντιδροῦσαν ἀλλὰ ἐνεθάρρυναν πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση τὰ πράγματα.
Πάντως ἔστω καὶ καθυστερημένα εἶναι ἀξιέπαινη ἡ ἀντίδραση τοῦ ἀρχιεπισκόπου καὶ πλείστων ἄλλων ἀρχιερέων, ἰδιαίτερα ἡ συντριπτικὴ καὶ ὁμολογουμένως ἀκαταμάχητη ἐπιχειρηματολογία τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, στὴν ἱστορικὴ ἐπιστολή του πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ κ. Τσίπρα, στὴν ὁποία ἀποδεικνύει τὴν ρατσιστικὴ κακομεταχείριση τῆς Μητέρας τοῦ Γένους Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, καὶ τὴν προνομιακὴ μεταχείριση στὴν ἐκπαίδευση τῶν Παπικῶν, τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Μουσουλμάνων, ὅπως ἐπιθυμοῦν οἱ διευθύνοντες τὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
῾Η «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» γνωρίζει ὅτι καὶ παλαιὰ καὶ πρόσφατα πολλοὶ ἀρχιερεῖς εἶχαν ζητήσει τὴν συνοδικὴ καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ἀποχώρησή μας ἀπὸ τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Ἂν καθυστερήσουμε καὶ σὲ αὐτὸ τὸ καθαρὰ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο, στὶς ἐκκλησίες μας θὰ γίνει ὅ,τι καὶ στὰ σχολεῖα. Θὰ γεμίσουν ἀπὸ Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, γιατὶ ὄχι καὶ ἀπὸ Ἑβραίους, Μουσουλμάνους, Βουδιστὲς καὶ ἄλλους. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἔκανε τὸ πρῶτο καλὸ βῆμα πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση, ὅπως ἐκτιμᾶ ὁ πάπας Φραγκῖσκος. Θὰ τὴν ἀποδεχθοῦμε; Φυσικὰ ὄχι, διότι εἶναι ξένη πρὸς τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Συνοδικὴ Παράδοση καὶ πρός τὴν Ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρία καὶ διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καὶ νέων.

Γιὰ τήν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου
Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς

Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Δημήτριος Τσελεγγίδης
Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Σύμβουλος)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν, μοναζουσῶν καὶ λαϊκῶν ἐπιθυμοῦν νὰ συμμετάσχουν στὴν μικρὴ αὐτὴ κατάθεση ὀρθοδόξου ὁμολογίας ἠμποροῦν νὰ τὸ δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνῶ μὲ τὴν Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ - Ὁμολογία γιὰ τὴ “Σύνοδο” τῆς Κρήτης καὶ προσυπογράφω». Νὰ ἀποστείλουν δὲ τὴν δήλωση μὲ τὸ ὄνομά τους, τὴν κληρική, μοναστικὴ ἢ ἐπαγγελματική τους ἰδιότητα καὶ τὸν τόπο κατοικίας ή ἤ ἐπαγγελματική τους ἰδιότητα φωνσὲ μία ἀπὸ τὶς παρακάτω διευθύνσεις:
• e-mail: synaxisorthkm@gmail.com
• Ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον» Τσιμισκῆ 128, 546 21 Θεσσαλονίκη

• Σύναξη Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «Φώτης Κόντογλου» Τ.Θ. 107, 421 32 Τρίκαλα

19 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό κείμενο. Αληθινό ιστορικό μνημείο, αλλά πόσο άδικο συγχρόνως είναι το γεγονός, πρωτίστως για τους συντάκτες του, ότι παρουσιάζεται ουσιαστικά διάσταση λόγων και έργων; Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε μία εβδομάδα η Σύνοδος της Ιεραρχίας της επισήμου Εκκλησίας θα επικυρώσει στην ουσία τα όσα έγιναν στην Σύνοδο της Κρήτης και θα απορρίψει το κείμενο αυτό που διαβάσαμε εδώ. Αλήθεια πόσο πολύ επαινετό, όπως άλλωστε οι ίδιοι οι συντάκτες στο κείμενο αυτό παραδέχονται για τους Αγιορείτες που ήδη στάμάτησαν την Κοινωνία τους με το Φανάρι, θα ήταν αν και εδώ στην Ελλάδα μετά την ουσιαστική επικύρωση της Συνόδου της Κρήτης, έκαναν και αυτοί το ίδιο που επαινούν τους άλλους στο Άγιο Όρος; Δυστυχώς δεν πρόκειται να το πράξουν, όπως δεν το έπραξαν εδώ και τόσα χρόνια, τουλάχιστον από το 2001 που ήλθε ο Πάπας στην Αθήνα και μετά, αν και πάντα παρουσίαζαν την πιθανή διακοπή του μνημοσύνου ως έμμεση απειλή. Δυστυχώς ομολογία χωρίς Πράξη, ομολογία μόνο στα λόγια, είναι ομολογία ελλειπής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είτε έχετε μπερδευτεί λιγάκι σεβαστοι πατέρες, είτε δε θέλετε να δείτε την αλήθεια κατάματα. Δεν μπορείτε να λέτε ότι ούτε οι ορθοδοξοι είναι ικανοποιημενοι πλήρως αλλά ούτε και οι αιρετικοι. Το ότι οι αιρετικοι είναι πλήρως ικανοποιημενοι φαίνεται από τη χαρά του αιρετικου πάπα για τα αποτελέσματα της " Συνόδου ". Επίσης δεν μπορείτε να προτείνετε να αλλάξει τουλάχιστον η απόφαση για τον όρο εκκλησία σε σχέση με τους αιρετικούς. Δηλαδή αν αλλαξει αυτός ο όρος σε κάποια μελλοντική πραγματικά ορθόδοξη σύνοδο ( όπως ισχυριζεστε ) και παραμείνει ως έχει το θέμα των μεικτών γάμων, όπου γίνονται εμεσως δέκτες οι αιρέσεις ως εκκλησίες μέσω τις βαπτισματικης θεολογίας, θα είστε ευχαριστημενοι και θα θεωρείται τους εαυτούς σας ως ομολογητες της ορθοδοξου πίστεως ? Είμαστε σοβαροί ή μας κάνετε πλάκα ?

    Συγνώμη για το αυστηρο ύφος, αλλά ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι.

    Κυριάκος Βαρβέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός! Νῦν ὑπέρ πάντων ὁ Ἀγών! Τό κείμενο αὐτό, πραγματική Ὁμολογία Πίστεως νά ὑπογραφεῖ μέχρι τήν ἔναρξη τῆς Ἱεραρχίας σέ λίγες ἡμέρες ἁπό ἑκατοντάδες χιλιάδες Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς πού πιστεύουν στήν Ὀρθοδοξία καί θέλουν νά πεθάνουν Ὀρθόδοξοι καί ὄχι προδότες, δηλαδή Οἰκουμενιστές! ΤΩΡΑ NA ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ νά δείξουμε ὅτι ὑπακοῦμε στόν Χριστό πού λέει καθαρά καί ξάστερα στό Ἅγιο καί Σωτήριο Εὐαγγέλιό Του: Ὅποιος μέ ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων θά τόν ὁμολογήσω καί 'γώ ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου, ἀλλά καί ὅποιος ντραπεῖ νά τό κάνει, θά τόν ἀρνηθῶ! (Ματθαίου ι΄, 32-33). Μή γένοιτο τό τελευταῖο νά συμβεῖ γιά κανέναν μας! Αὔριο δέν γνωρίζουμε ἄν θά ζοῦμε, τό τώρα εἶναι μόνο στά χέρια μας. Ἡ μή Ὁμολογία εἶναι πνευματικός θάνατος καί, μή γένοιτο, ἄρνηση τοῦ γλυκυτάτου Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς αἰωνίας Κεφαλῆς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῆς Ὀρθοδόξου, πού εἶναι καί τό μοναδικό Σῶμα Του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ας αφήσουμε ο καθένας μας την ιδική του "ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΓΝΩΜΗΣ", και ας συνταχθούμε με το ιστορικό αυτό κείμενο. Είναι το μόνο που μπορεί να σταθεί απέναντι από την ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, έτσι όπως διατυπώθηκε στην Κρήτη. Στην μελλοντική πανορθόδοξη σύνοδο ας παρουσιάσουμε τότε τις θέσεις μας και τις απόψεις μας, που δεν πειράζει και αν είναι διαφορετικής οπτικής γωνίας... ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ... ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
    Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΑΣ ΣΚΕΠΆΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ.
    π. Φώτιος Βεζύνιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δηλαδή ο Αρχιεπίσκοπος που γιόρτασε το Πάσχα με τους Μονοφυσίτες και υποδέχθηκε και συμπροσευχήθηκε με τον Πάπα, ο Άνθιμος που έβαλε τους Αρμένιους στα Άγια των Αγίων και τους πιστούς να τους φιλούν το χέρι, ο Αλεξανδρουπόλεως που χαρίζει κοράνια, ο μεταπατερικός Βόλου, ο Σύρου που συμπροσεύχεται με τους παπικούς, ο Μεσσηνίας που κάνει όλα τα πάνω και τόσοι άλλοι θα ομολογήσουν τώρα Χριστό, θα αποκηρύξουν την αίρεση θα αποστασιοποιηθούν από τον Πατριάρχη και θα υποστηρίξουν τον αγώνα των αγιορειτών πατέρων; Ή οι συντάκτες του κατά τα άλλα πραγματικά ομολογιακού κειμένου είναι αφελής ή μας θεωρούν εμάς αφελείς. Πόση υπομονή και ασυνέπεια ακόμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ πάτερ Φώτιε με όλο τον σεβασμό στο προσωπό σας και χωρίς πνεύμα αντιδικίας αλλά δικαιοσύνης πρέπει να σας πω, ότι ενότητα υπάρχει στην Εκκλησία, όταν ακολουθούμε, ιερείς και λαικοί,τους Ι. Κανόνες και τις Ι. Παρακαταθήκες των Πατέρων. Ουδέποτε έγραψε Άγιος Πατέρας τρεις!!!! ομολογίες πίστεως και συνέχισε παράλληλα να συλλειτουργεί ή να μνημονεύει με τους αιρετίζοντες Επισκόπους και ιερείς.Ουδέποτε εφάρμοσαν οι Πατέρες οικονομία μετά από συνοδική κατωχύρωση μίας αιρέσεως. Ουδέποτε συλλειτούργησαν οι Πατέρες με αυτούς που ανέδειξαν ότι αιρετίζουν. Αντιθέτως τήρησαν πραγματικά το μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού. Εμείς το αλλάζουμε σε μετά τρίτης και τετάρτης κλπ. Εδώ έχουμε επίσημη κατωχύρωση της αιρέσεως.Ποιά άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε. Αυτοί που ομολογούν αληθινά και θέλουν να ζουν ευσεβώς διώκονται, όπως τώρα οι λίγοι ομολογητές γέροντες του Αγίου Όρους. Το ποίμνιο έχει κατασκανδαλισθεί από την ασυνέπεια λόγων και πράξεων και καθημερινά μπορεί να χάνονται ψυχές. Όσο για κάποια μελλοντική σύνοδο, περίμεναν ο άγ. Μάξιμος, ο άγ. Θεόδωρος,ο αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός και τόσοι άλλοι κάποια σύνοδο; Ίσα ίσα την Σύνοδο που τους δικαίωσε δεν την έζησαν. Προτιμώ τις αλυσίδες του Παύλου έγραψε ο Ιερός Χρυσόστομος από τα θαύματα που έζησε. Εμείς τι προτιμούμε; Μάλλον μία καλή σύνταξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το κείμενο ειναι ένα μνημείον ομολογίας όπως όλα τά προηγούμενα που έχει ψηφίσει η συγκεκριμένη σύναξη εντασσόμενο στην μεγάλη παραγωγή θεολογικών καί ομολογιακών κειμένων από εγκρίτους θεολόγους κληρικους καί λαϊκούς καθ'όλη την διάρκεια τού αντιαιρετικού αγωνος Πολλοί απαξίωσαν όλη αυτή την θεολογική παραγωγή ως ΄΄χαρτοπόλεμο΄΄ ,αλλά το γράμμα της θεολογίας δέν είναι ένα κενό γράμμα Η ακαδημαϊκή θεολογία εμπλούτισε τον αντιαιρετικό αγώνα με θεολογικη γνώση και ενημέρωση του πληρώματος της εκκλησίας που έχει την θέληση να αντλήσει αυτή την γνώση , μέ επιχειρήματα απο την αγιοπνευματικη εμπειρία της εκκλσίας , απο την ιστορία και παράδοσή της ,καυτηρίασε δέ στάσεις αποκλίνουσες από το ορθόδοξο βίωμα οποθενδήποτε προερχόμενες καί οδήγησε στην αφύπνιση της αυτοσυνειδησίας της εκκλησίας άν όχι καθολικά τουλάχιστον από ένα ευάγωγο μέρος της Είμαστε ευγνώμονες στους ακαδημαϊκούς θεολόγους οι οποίοι εμφορούμενοι από ομολογιακό πνεύμα διέθεσαν το θεολογικό τους τάλαντο στην υπηρεσία της εκκλησίας συγκακοχούμενοι μαζί της Το συγκεκριμένο κείμενο είναι απόλυτα σαφές Επαινεί την κατοχυρωμένη στους Ιερούς Κανονες και την παράδοση της εκκλησίας αποτείχιση των πατέρων του Αγίου Όρους και εκτός αυτού Ολοι εκθύμως συμπαρασταθήκαμε στους διωκομένους πατέρες ,γιατί ανέδειξαν τον διχασμό του Αγίου Όρους και διέσωσαν την ομολογία της ιεράς Κοινοτητος που θα έπρεπε να είναι καθολική Μέχρι στιγμής τά μεγάλα μοναστήρια καλύφθηκαν πίσω από απαράδεκτα κείμενα με τελευταιο του γέροντος Τύχωνος της μονής Σταυρονικήτα που αντιμετωπίζει την ΄΄δημιουργική ασάφεια ΄΄ των αμφίσημων διατυπώσεων της συνόδου του Κολυμπαρίου με την ευχή( !) να μην γίνουν ΄΄πάτημα ΄΄ για τους ήδη οικουμενιστάς επισκόπους και αρχιεπισκόπους Είναι ευλογημένοι οι πατέρες του αγίου Όρους που μπορούν και εκφράζονται αυθόρμητα Είναι όμως κακό που ο γράψας ή οι γράψαντες το κείμενο ακολουθούν τις δεσμεύσεις της δεοντολογίας ; Δεν θα πρέπει να περιμένουν την τοποθέτηση της Ιεράς Συνόδου αν και είναι εικαζόμενη ; Η Ιερά Σύνοδος κωλυσιεργεί στην τοποθέτησή της επικαλούμενη συγκυρίες ,παρ’όλα αυτά δεν νομιμοποιείται κανείς να την προκαταλάβει Άς έχουμε την υπομονή να περιμένουμε την σειρά των γεγονότων και ύστερα να αποτιμήσουμε την προσωπική τοποθέτηση των προσώπων ,αν και τά σκυλιά καλό είναι πάντα να γαυγίζουν έστω και άκαιρα ,είναι ευχάριστη και ωφέλιμη πάντα η φωνή τους !

    Λωρίτου Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Κύριε Τσακίρογλου.
    Συγχωράτε με αν σας έβανα σε σκάνδαλο. Αν διαβάσατε τα κείμενα της "Συνόδου" είδατε ότι εκεί επαναλαμβάνεται η λέξη "ενότητα" πολλάκις. Βέβαια για άλλους λόγους και με άλλους "χριστιανούς" Αυτό όμως πρέπει να είναι και το δικό μας σύνθημα, "ενωμένοι μεταξύ μας" και με την Μητέρα Εκκλησία. Ναι με την "Ορθή" άποψη των πραγμάτων, ναι ακόλουθοι των Αγίων Πατέρων, αλλά εδώ μπαίνει το αλλά...αλλά μέσα στην Εκκλησία. Οι αιρετικοί οικουμενιστές, θα θεωρήσουν βούτυρο στο ψωμί τους μία δική μας "αποχώρηση". Να μην γίνουμε οι υπαίτιοι σχίσματος. Αλίμονο τότε... Πρέπει να εξαντλήσουμε και την τελευταία "ελπίδα" να δώσουμε να καταλάβουν, όσοι δεν καταλαβαίνουν εκ των επισκόπων, και των ιερέων, και των πιστών, να καταλάβουν λοιπόν τι είναι Οικουμενισμός. Γιατί αυτό που εμείς το λέμε "αίρεση" και είναι, όχι αίρεση αλλά παναίρεση... αυτοί το ονομάζουν φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Και δυστυχώς αυτή η άποψη έχει επικρατήσει και μεταξύ του ποιμνίου.
    Λοιπόν αν μου δίνετε το δικαίωμα της γνώμης, ευχαριστώ, αφήσατε να προτρέπω τα πνευματικά μου παιδιά σε μία ενότητα. Ενότητα αγωνιστική. Ενότητα μέσα στην Εκκλησία. Αυτό καίει τους Οικουμενιστές. Μην ξεχνάτε ότι Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΑΣ σε εγκύκλιό του αν δεν με γελά η μνήμη μου, μας θέλει να επιλέξουμε ακριβώς αυτό, δηλαδή να αποκόψουμε εαυτούς από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
    Εσείς ακολουθήσατε την άποψή σας. Σεβαστή καθόλα. Και αληθινή. Όμως τώρα μέσα στην μάχη, μέσα στην φωτιά του πολέμου, και ενώ ακολουθούμε συγκεκριμένη τακτική, την οποία "εν συνόδω" αποφασίσαμε, εσείς φωνάζετε, "ΠΙΣΩ, ΑΛΛΆΞΤΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΛΈΜΟΥ";
    Είμαστε στα σωστά μας; Δεν θα κουράσω άλλο.
    Σας λέγω όμως ότι για το υπονοούμενο της σύνταξης, έτσι ή αλλιώς ο ομιλών την έχει εκ της ιδιότητος του καθηγητού μαθηματικών. Δεν περιμένω να τραφώ από την ιερατική μου ιδιότητα. Επήρα δε την χάρη της Ιεροσύνης στο πεντηκοστό έτος της ηλικίας μου. Παίζω αδελφέ "για την φανέλα". Παίζω γιατί είμαι ερωτευμένος με αυτό που υπηρετώ. Κι όταν σε διακατέχει έρωτας... σκέφτεσαι πολύ.... τις κινήσεις σου.
    Λυπάμαι αν σας στεναχωρώ.
    Μένω στέρεος στην προτροπή να μείνουμε ενωμένοι απέναντι στην αίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι να καταφέρουμε με κάθε τρόπο να ανατρέψουμε τα όσα θεμελίωσε η σύνοδος της Κρήτης. Αυτή θα είναι η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.
    π. Φώτιος Βεζύνιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συγχωρέστε με αλλά το κείμενο αυτό δεν είναι πατερικό διότι η Σύναξη ζητάει κάτι πρωτοφανές στην εκκλησιαστική ιστορία, οι Επίσκοποι να απορρίψουν τουλάχιστον μία απόφαση της ληστρικής συνόδου και όχι - τουλάχιστον - όλη την σύνοδο!!!

    Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του κ. Βαρβέρη. Πως είναι δυνατόν η Σύναξη κληρικών και μοναχών να δεχθεί την επικύρωση της αιρέσεως των μεικτών γάμων;;; Πως είναι δυνατόν να ξεστρατίσει ενώ ο π. Θεόδωρος Ζήσης θεωρεί τους μεικτούς γάμους «φοβερό πρόβλημα»;;;

    Επίσης αναφέρει:
    « Ἐπισημαίνουμε πάντως μὲ ἔμφαση ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν ἔχουν κατασκανδαλισθῆ καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΚΥΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, τὸν 31ο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὸν 15ο τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861),…»

    Τί σημαίνει αυτό; Εάν η Ιεραρχία βγάζει μια απόφαση, πως θα ξέρουμε ποιοί επίσκοποι επικύρωσαν τις αποφάσεις της συνόδου της Κρήτης και ποιοί όχι; Γιατί δεν αναφέρουν οι της Συνάξεως την περίπτωση αυτή; Δεν μάθαμε από την Έκτακτη Ιεραρχία πριν την Σύνοδο της Κρήτης ότι σκοπός των οικουμενιστών Ιεραρχών είναι να αποκρύψουν από τον λαό την πίστη κάθε επισκόπου;

    Η Ιεραρχία οφείλει να απορρίψει όλη την ληστρική Σύνοδο της Κρήτης, τον κανονισμό και όλες τις αποφάσεις της. Αν δεν το κάνει, τότε επικυρώνει τις αιρέσεις της και τότε πρέπει οι ορθόδοξοι επίσκοποι να απομακρυνθούν από την Εκκλησία της Ελλάδος μαζί με τον σκανδαλισμένο κλήρο και λαό.

    Δυστυχώς το κείμενο της Συνάξεως δεν θέτει την Ιεραρχία προ των ευθυνών της. Αντιθέτως την βοηθάει να παραμείνει κακόδοξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγχαρητήρια αγαπητέ π.Φώτιε Β.(1 Οκτωβρίου 2016 - 5:18 μ.μ.).
    Πολύ σωστά απαντήσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν πρέπει να κατηγορείτε κ.Τσακίρογλου με τόση ευκολία ότι υπάρχει συμφέρον και δη οικονομικό. Επιτίθεστε σε αγωνιστές και αποδομείτε σεβαστούς θεολόγους και κληρικούς μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν κάνει διακοπή μνημοσύνου.Αυτό είναι συνετή αγωνιστική τακτική; Μήπως τελικά δεν ξέρουμε εναντίον ποιανού να στραφούμε;Noμίζετε ότι ωφελείτε με το αλληλοφάγωμα; Ότι πρέπει για τους οικουμενιστές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εξαίρετο κείμενο.Ο Θεός να σας ευλογεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το «ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ» σημαίνει διαπραγμάτευση και διαπραγματεύσεις στα θέματα πίστεως δεν χωράνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πάτερ Φώτιε λυπηθήτε μας, μη μας μιλάτε άλλο για ενότητα ,γιατί θα βγάλουμε σπυριά Την ίδια σημειολογία των λέξεων χρησιμοποιεί και ο Δημητριάδος ,στον οποίο αρχίζετε να μοιάζετε Σε λίγο θα μας μιλήσετε και για αγάπη Ας το πάρουμε πιά είδηση είτε ΄΄μέσα ΄΄ στην εκκλησία είτε ΄΄έξω ΄΄ από την εκκλησία --όπως το εννοείτε -- καρφί δεν τους καίγεται , σας ή μας έχουν γραμμένους ξέρετε πού …… και αυτό είναι μία πολύ αντικειμενική διαπίστωση Ειστε ή είμαστε σαν την μυίγα στην προβοσκίδα του ελέφαντα Και να μένετε ΄΄μέσα΄΄ στην εκκλησία το ίδιο τους κάνει και να φεύγετε πάλι το ίδιο ,γιατί αυτούς τους ενδιαφέρουν μόνο τά νούμερα να γεμίζουν οι ναοί από ΄΄ πιστούς΄΄ που θα πιστεύουν σε ο,τινάναι σύμφωνα με τις θρησκειολογικές τους αντιλήψεις Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να το συνειδητοποιούμε αυτό και να καλλιεργούμε και στον εαυτόν μας και στα πνευματικά σας παιδιά και στους γύρω μας την νοοτροπία του λείμματος και με βάση αυτό να αποκτούμε την αυτοσυνειδησία ως εκκλησία ; Αυτοί καλά τα βρήκαν με΄ την Νέα Τάξη που κινεί τά νήματα στον πολιτικό , εθνικο και εκκλησιαστικό βίο της χώρας μας και έχουν εξασφαλισμένη την πάρτη τους και τα προνόμιά τους , εφ’όσον αυτά συνιστούν το υπαρξιακό τους ζητούμενο , μήπως θα πρέπει και εμεις να τά βρούμε με την συνείδησή μας ενώπιος ενωπίω με τον Χριστό , αφήνοντας κατά μέρος τις ευσεβείς σκοπιμότητες περί ενότητος ,αγάπης κ.τ.λ. ; Τις τελευταίες τις υπηρετήσαμε τόσα χρονια και τά πράγματα έχουν πιά παγιωθεί Ο κάθε εκκλησιαστικός χώρος , μοναστήρια , αδελφότητες , κοινότητες γύρω από ένα πνευματικό , πήρε την θέση του απέναντι στις εξελίξεις ή στρουθοκαμηλίζοντας ή αφυπνιζόμενος Το μόνο που θα μπορούσε να διαταράξει τον εφησυχασμό σε μία θρησκευτικότητα αποσυνδεδεμένη από το δόγμα , που πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε ως ΄΄αίρεση του εφησυχασμού ΄΄ , είναι η εξάντληση όλων των μέσων αντίδρασης που μας δίνουν οι Ιεροί Κανόνες και η παράδοση της εκκλησίας Εγω δεν μπορώ να υποδείξω σε ανθρώπους ανωτέρους μου το ο,τιδήποτε ,ο καθείς άς πράξει κατά συνείδησιν

    Μέ σεβασμό
    Λωρίτου Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κυρία Ελένη Λωρίτου
    Χαίρετε εν Κυρίω.
    Για να δούμε που διαφωνούμε. Είστε Ορθόδοξη… και ο γράφων επίσης.
    Δεν ανήκετε στη αίρεση του Οικουμενισμού… και ο γράφων επίσης.
    Δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σας όταν σκέπτεστε την κατάντια στην οποία έχουμε περιέλθει… και τα μάτια του γράφοντος επίσης.
    Αν λοιπόν υπάρχει διαφωνία… είναι σε θέματα τακτικής. Καλό είναι αυτό για όλους μας.
    Όμως είμαστε σε λεπτό σημείο χειρισμών του θέματος, και αυτοί που τραβούν μπροστά με πολύ σύνεση, και εξετάζοντας τα βήματά τους.. αναλαμβάνουν «ΕΥΘΥΝΕΣ»…. όχι παίξε.. γέλασε..
    Σας παρακαλώ ελάτε στη θέση τους. Χειρίζονται τα θέματα και βάζουν την υπογραφή τους, αντιτασσόμενοι… σ’ όλο του φάσμα των «σκοτεινών δυνάμεων» που ελέγχουν όλα τα τεκταινόμενα… Ας μην εισέλθουμε σε λεπτομέρειες. Δεν είναι του παρόντος.
    ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΊΠΟΤΕ. ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ. ΛΑΘΟΣ ΚΤΥΠΑΤΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΔΩ…. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ… ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
    Δεν το καταλάβατε; Αφήστε λοιπόν στην άκρη τις προσπάθειες,… πιστεύω όχι συνειδητές.. να ασκείτε κριτική την ώρα του αγώνα. Θέλετε… στείλτε ένα e-mail και διορθώστε με. Βρίστε με.. Πείτε ότι θέλετε… Όχι όμως κάτω από το κείμενο που αποτελεί την «ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ» στα όσα άθλια έγιναν στην Κρήτη.
    Ο φόβος των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ - συμφωνείτε ή διαφωνείτε… είστε ελεύθερη.. - ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ. Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ. Γι’ αυτήν την «ενότητα» ομιλώ, και λυπάμαι αν σας θυμίζω τον Δημητριάδος.!!! Μάλλον δεν τον γνωρίζετε… Πολύ απέχουμε στις προσεγγίσεις μας…
    Εύχομαι να είστε πάντα έτσι, με αγωνιστική και ομολογιακή διάθεση.
    Χαίρομαι ειλικρινά.
    Χαίρετε εν Κυρίω.
    Π. Φώτιος Βεζύνιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πάτερ Φώτιε ευλογείτε !
    Σας ευχαριστώ για την σύνεση που μου υποδεικνύετε , τά εν οίκω μη εν δήμω , αλλά επειδή είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας και όχι μία σύναξη κληρικών και μοναχών που κατά κύριο λόγο τους αφορά ,δεν βλέπω γιατί να ενοχλεί ο δημόσιος διάλογος μιας και η τεχνολογία μας δίνει αυτή την δυνατότητα Όχι δεν ενοχλεί ,δεν έχουμε να κρύψουμε κάτι και να το κρύψουμε από ποιον; Άς τά διαβάσουν και οι οικουμενιστές και οι αντιοικουμενιστές Οι οικουμενιστές είναι αυτοί που μετέχουν σε κρυφές λέσχες και στήνουν ένα αόρατο δίκτυο προδοσίας πίσω από την πλάτη της εκκλησίας ,του Χριστού ,του ποιμνίου Διαμένοντας στον Βόλο είχα την ευκαιρία να εισπράξω όλο το σκηνικό της προδοσίας ,να ακούσω τα καρφιά ,τους χλευασμούς ,τις ύβρεις ,τις βλασφημίες ,τους εμπτυσμούς , να διαβάσω την περιπαικτική επιγραφή ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να εξωραΐσουμε καμμία κατάσταση Δεν είμαι εγώ αυτή που θα αμφισβητήσω την ευθύνη αυτών που τραβάνε μπροστά ,ουτε να τους αρνηθώ αυτό τον ρόλο ,από το άλλο μέρος όμως δεν μπορω να διακατέχομαι από μία προσωποληψία την στιγμή που αδελφοί σκανδαλίζονται και δεν υπηρετείται το συμφέρον της εκκλησίας πάντα κατά την γνώμη μου φυσικά ,μπορεί να κάνω και λάθος Όπως σας εξήγησα στο Βόλο μένω και δεν γνωρίζω τον Δημητριάδος και την σημειολογία της φρασεολογίας του ; Δηλαδή πάτερ Φώτιε με όλο τον σεβασμό ποια ενότητα υπηρετείται ; Αυτή η ενότητα ποιον περιλαμβάνει ; Τις κοσμικές αδελφότητες ; Αυτοί ειπαν ότι καλύφθηκαν απόλυτα από την διεξαγωγή της συνοδου και όλα στο εξής βαίνουν μια χαρά Τις μοναστικές αδελφότητες ; Αυτοί στην πλειονότητά τους καλύπτονται πίσω από την άγνοια και τον στρουθοκαμηλισμό Μήπως το άγιον Όρος ; Αυτοί διεθεσαν την λογιωσύνη τους να μας παραπέμψουν στην πολιτεία του Πλάτωνος και να εκφράσουν ευχές Μετά από τόσα χρόνια που αυτοί οι χώροι δέχονται τα΄ ίδια ερεθίσματα η θέση τους πλέον έχει παγιωθεί Ο λαός δυστυχώς δεν αποστασιοποιείται από τον πατερναλισμό που τους παρέχει ο χώρος της εκκλησιαστικής των ένταξης Μήπως όμως υπηρετείται το συμφέρον των πατέρων του Αγίου Ορους που ανέλαβαν την πρωτοβουλία της ομολογίας αποστασιοποιούμενοι από τις μονές τους ; Αυτούς τους αφήνομε τελείως ακάλυπτους Δηλαδή συγγνώμην, αν υποθέσουμε ότι κάποιος θα πρέπει να συρθει στα εκκλησιαστικά δικαστήρια ,αυτός ποιος θα πρέπει να είναι ,κάποιος μοναχός του αγίου Όρους ή εκτός αυτού ή κάποιος από τά ηγετικά πρόσωπα π.χ. ο π.Θεόδωρος Ζήσης ,ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ή ο κύριος Τσελεγγίδης ή και οι τρείς μαζί ; Δυστυχώς τά θεμέλια της εκκλησίας χρειάζονται αίμα έιτε ως μαρτύριο αίματος είτε ως μαρτύριο συνειδήσεως Δεν γίνεται αλλιώς Δεν αμφισβητω ότι έχουν γραφτεί πολύ σημαντικά θεολογικά κείμενα ,το θέμα είναι πόσο αυτά θα αντέξουν στον χρόνο Από την εποχή του ’65 της άρσης των αναθεμάτων το μονο που έμεινε ως σημείο εκκλησιαστικής αναφοράς είναι οι τρεις αποτειχίσεις επισκόπων και του Αγίου Ορους συμπεριλαμβανομένου και του αγίου Παΐσίου και η επιστολή του γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον οικουμενικό πατριάρχη Συγγνώμη , προσπάθησα να σας εκθέσω όσο πιο σύντομα γίνεται την οπτική μου με΄ αισθήματα σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς τον κόπο και την φιλοτιμία όλων των εργατων της εκκλησίας που μέχρι στιγμής στήριξαν και στηρίζουν την εκκλησία με το τάλαντο της ορθοδόξου θεολογίας

    Ευλογειτε
    Λωριτου Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να έχει φτάσει κάποιος στη θεωρία του ακτίστου φωτός για να καταλάβει ότι η "ανοικτή επιστολή-ομολογία" εκφράζει την ορθόδοξη αλήθεια. Ταπεινά φρονώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ορθοδόξων χριστιανών (κληρικών και λαϊκών) συμφωνεί και αναπαύεται συνειδησιακά με τα γραφόμενα στην επιστολή αυτή, άσχετα αν για διάφορους λόγους τελικά δεν υπογράψει την επιστολή αυτή.
    Η μόνη ένσταση που έχω είναι σχετικά με το αν πρέπει κάποιος να προχωρήσει στην διακοπή του μνημοσύνου ή όχι, παίρνοντας αφορμή από μια επιστολή του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου που είχε γράψει το έτος 1969 προς τον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Παραθέτω το συγκεκριμένο σημείο της επιστολής του Αγίου.
    «Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας, Μοναχοί και λαϊκοί, έχουν δυστυχώς αποσχισθή από αυτήν εξ αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζόμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φοράν που θα πταίη ο Πατριάρχης˙ αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον ο καθένας ν’ αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον. Εάν διά την α’ ή β’ λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκκλησίες – Θεός φυλάξοι! - , θα ξεπεράσωμε και τους Προτεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει. Δυστυχώς, έχουμε πολλές «Εκκλησίες» στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες ή και από ένα άτομο ακόμη...».
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμε 9.28 μ.μ. ,Ο άγιος Παΐσιος με το απόσπασμα που παραθέτετε εννοεί τους ζηλωτάς σχισματικούς Ο ίδιος ο άγιος Παΐσιος συμμετείχε στην διακοπή μνημοσύνου του πατριάρχη Αθηναγόρα Η εφαρμογή του σχετικού Ιερού Κανόνος που κατοχυρώνει την διακοπή μνημοσύνου ή την αποτείχιση ως ένα μέσο διαμαρτυρίας και αντίστασης προς την αίρεση δεν αποτελεί σχίσμα Το σχίσμα έάν καί όταν επέρχεται το δημιουργούν οι αιρετικοί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Επανέρχομαι και ζητώ συγνώμη για την παράθεση του σημείου της επιστολής του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου σχετικά με την διακοπή του μνημοσύνου.
    Όντως έχετε δίκιο. Ο Άγιος Παϊσιος είχε διακόψει και αυτός το μνημόσυνου του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη κυρού Αθηναγόρα. Και πάλι ζητώ συγνώμη αλλά δεν είχα ολοκληρωμένη γνώση των γεγονότων.
    Συνεπώς η ενέργεια για διακοπή του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου ενισχύεται και από την στάση που είχε κρατήσει τότε σε παρόμοια περίπτωση και ένας σύγχρονος Άγιος, ο Άγιος Παϊσιος.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή