Απαράδεκτη η στάση του Υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη για μη ομολογιακό και κατηχητικό μάθημα των Θρησκευτικών

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Ν. ΦΙΛΗ ΓΙΑ ΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η αναφορά του στη Βουλή του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών, ότι θα γίνει «»μάθημα γνώσης των θρησκειών και βεβαίως της Ορθοδοξίας και όχι ομολογιακό, κατηχητικό», είναι αποτέλεσμα των κατά καιρούς διακηρύξεών του.

Να θυμίσομε αυτό που δήλωνε στις 4/10/2015 στην Εφημερίδα Καθημερινή, για το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο κατέγραφε επακριβώς τις προθέσεις του. Η αναφορά του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη είχε ως εξής : «Τα θρησκευτικά δεν πρέπει να έχουν ομολογιακό χαρακτήρα. Θρησκευτική κατήχηση και δημόσιο σχολείο δεν μπορούν να συνδυαστούν στις σύγχρονες κοινωνίες, καθώς κάτι τέτοιο θεωρείται ότι θα πλήξει καίρια ένα διαπολιτισμικό και ανεκτικό προς την ετερότητα θρησκευτικό μάθημα, που θα πρέπει να ενδιαφέρει και να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές».

Να θυμίσομε την επίσημη απάντηση του στο Τμήμα αναφορών της Διεύθυνσης Κοινοβουλευτικού ελέγχου, για το Υπόμνημα που κατάθεσε ο βουλευτής κ. Νίκος Νικολόπουλος, για το έγγραφο της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, όπου αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στα εξής : «Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των Θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό συνιστά ένα αναχρονισμό που το αντιλαμβάνονται φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι». Και φυσικά σύμφωνα με τον κ. Νίκο Φίλη είναι η αιτία να γίνει το μάθημα των Θρησκευτικών, συγκρητιστικό θρησκειολογικό μάθημα. Αναφέρθηκε σε ιστορικούς λόγους και όχι σε λόγους Ορθοδόξου Πίστεως. Φυσικά ένας Υπουργός που ανήκει σε ένα κόμμα που ταλανίζεται κατά πλειοψηφία από την αθεϊστική έπαρση, θα ομιλήσει για ιστορικούς λόγους και όχι για λόγους Ορθοδόξου Πίστεως.

Όσον αφορά τα περί ‘’φωτισμένων Ιεραρχών και θεολόγων’’ που ανέφερε τότε, δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση έπαινο. Αποτελούν κριτήρια αλλότρια, που μάλλον προσβάλλουν τους επαινόμενους, για τυχόν τέτοιο ανθρωπάρεσκο ‘’ιδεολογικό’’ ολίσθημα τους. Αυτό θα πρέπει να γίνει αφορμή προβληματισμού από τους επαινόμενους ‘’φωτισμένους Ιεράρχες και θεολόγους’’, κατά τον κ Ν. Φίλη.

Αυτό που επιζητείται με το μη ομολογιακό και κατηχητικό μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι ένα μάθημα κριτικής απέναντι στα θρησκεύματα από Ορθόδοξης πλευράς, αλλά ένα κατ’ εξοχή συγκρητιστικό μάθημα. Επιδιώκουν ξεκάθαρα τη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε συγκρητιστικό θρησκειολογικό μάθημα.