Η αλφαβηταλφάβητος ομολογίας ορθοδόξου πίστεως κατά του οικουμενισμού προς τους οικουμενιστές και τους ομόφρονες ή σιωπώντες επισκόπους- ιερείς- μοναχούς και λαϊκούς [Δ΄]

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

      Οὐδέν ψεύδους δεινότερον,  [ Δ΄] οὐδέν συκοφαντίας ἄχθους βαρύτερον τοῖς ἐνεργοῦσιν ἀλλ᾿ οὐ τοῖς πάσχουσιν. Οἱ μέν γάρ ἔσθ᾿ ὅτε καί δοκιμώτεροιγίνονται καί δι᾿ ὑπομονῆς τῶν οὐρανίων βραβείων ἐπιτυγχάνουσιν,«ἀπολεῖ δέ Κύριος πάντας τούς λαλοῦντας τό ψεῦδος». (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)

 Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος, Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

Άστραψε και βρόντηξε ο διαδικτυακός τόπος. Οι οικουμενιστές έπαθαν πανωλεθρία! Δεν μπορούν να αντιπαρατάξουν ούτε επιχειρήματα ούτε ιστορικά προηγούμενα από την εκκλησιαστική ιστορία. Καταφεύγουν μόνο στην πνευματική τρομοκρατία. Εντοπίσατε τίποτα από άρθρα; Δεν είναι της έρευνας και της μελέτης. Στο θεολογικό πεδίο της μάχης το έβαλαν στα πόδια. Μόνο σχόλια ασχολίαστα στα οποία μας προσάπτουν την κατηγορία ότι θέλουμε –λέει– να κάνουμε σχίσμα! Ανήρτησαν μεταξύ άλλων και ξερό, χωρίς σχολιασμό,  τον ιγ´ Κανόνα της Α΄ και Β´ λεγομένης (της πρωτοδευτέρας όπως λέγεται, δηλαδή) Συνόδου προκειμένου να μας κουνήσουν το δάκτυλο.

 – Ξέρεις; Πρόσεχε μη μιλάς, διότι θα πας στα αζήτητα!

Βλέπετε σιγή οι επίσκοποι, τσιμουδιά. Οι ιερείς κακαρωμένοι από φόβο. Οι λίγοι αγωνιστές μοναχοί διώκονται και οι άλλοι βρίσκονται σε θεωρία! Η αίρεση οργιάζει,  η μάχη μαίνεται, η συμπλοκή γίνεται πλέον σώμα με σώμα, με τις ξιφολόγχες, και την δίνουν λίγοι κυρίως όμως οι ευσεβείς λαικοί, αυτοί που πάντοτε ήταν ο φύλακας της πίστεως.  Τώρα που τα δημοσιεύματα πέφτουν βροχή τι να πουν οι οικουμενιστές. Ακόμη δεν είδατε τίποτα! Μόνο θράσος έχουν, δύναμη δεν έχουν γιατί την δύναμη την έχει μόνο ο Κύριος ο κραταιός και δυνατός και στους πολέμους αήττητος. Όταν εμείς τον αγώνα δεν τον κάνουμε για κάποιο συμφέρον, για κάποια σκοπιμότητα γνωρίζει ο «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς». Τώρα κάτω από την σημαία του Τιμίου σταυρού και με Υπέρμαχο στρατηγό την Κυρία Θεοτόκο όλοι εσείς, η ευσεβής στρατεία, μοναχοί εντός και εκτός του αγιωνύμου όρους, ευσεβείς πρεσβύτεροι, Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες αφήστε την πολύ σκέψη και μπείτε στον αγώνα ως θεηγόροι οπλίτες. Όπως γράφει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος: « Ο δισταγμός της καρδίας εισάγει στην ψυχή την δειλία, ενώ η πίστις μπορεί να ενισχύσει την ανδρεία ακόμη και με την εκκοπή των μελών. Όσον καιρό υπερισχύει σε σένα ο πόθος της σαρκός, δεν θα μπορέσεις να γίνεις θαρραλέος και απτόητος από τα πολλά εναντιώματα που παραμένουν κοντά σ' αυτό που ποθείς».  [Πριν η ψυχή μεθύσει από την πίστη στον Θεό και αναληφθεί την πνευματική της δύναμη, δεν μπορεί να θεραπεύσει την ασθένεια των αισθήσεων ούτε να καταπατήσει με δύναμη την ορατή ύλη που αποτελεί φραγμό στις εσωτερικές κινήσεις, ούτε να αναληφθεί το λογικό γέννημα του αυτεξουσίου. Καρπός αυτών των δύο είναι η λύτρωσις. Χωρίς την πρώτη (την μέθη με την προς τον Θεό πίστη) δεν υπάρχει ούτε η δεύτερη (η θεραπεία των αισθήσεων), και όπου ορθοποδεί η δεύτερη, εκεί η τρίτη δένεται σαν με χαλινάρι ( η εκ της δουλείας των παθών απαλλαγή).     Όταν η χάρις αυξηθεί στον άνθρωπο, τότε μέσα στον πόθο της δικαιοσύνης ο φόβος του θανάτου του γίνεται ευκαταφρόνητος, και ευρίσκει πολλές αιτίες στην ψυχή του, περί του ότι πρέπει να υποφέρει θλίψεις για τον φόβο του Θεού. Όσα φαίνονται να βλάπτουν το σώμα, που εισβάλλουν ξαφνικά στην φύση και ακολούθως προκαλούν παθήματα, εμπρός στα μάτια του θεωρούνται μηδαμινά σε σύγκριση προς τα μελλοντικά αγαθά που ελπίζονται από τώρα. Δεν είναι δυνατό, χωρίς την παραχώρηση των πειρασμών, να γνωρίσουμε την αλήθεια].

13 «διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι». Δια τούτο πάρετε επάνω σας όλα τα όπλα, που δίνει ο Θεός, δια να ημπορέσετε να αντισταθήτε κατά την ημέραν των πονηρών πειρασμών και κινδύνων, και αφού εκτελέσετε με κάθε ακρίβειαν όλα τα καθήκοντά σας και νικήσετε, να σταθήτε σταθερά εις την θέσιν σας.

14 «στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης», Σταθήτε, λοιπόν, ακλόνητοι στον αγώνα αυτόν, αφού ζωσθήτε την αλήθειαν, ωσάν την ζώνην που σφίγγουν εις την μέσην των οι πολεμισταί, δια να είναι ευκίνητοι, και ενδυθήτε σαν άλλον θώρακα την δικαιοσύνην, δια να είσθε απρόσβλητοι από τα βέλη της αδικίας και της ιδιοτελείας.

15 «καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης», Και όπως οι πολεμισταί φορούν εις τα πόδια των υποδήματα, δια να τρέχουν με ασφάλειαν και ευκολίαν, και σεις φορέσατε την ετοιμασίαν, που απαιτεί το Ευαγγέλιον της ειρήνης, δια να κινήσθε με άνεσιν και δραστηριότητα.

16 «ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι»·Μαζή δε με όλα αυτά πάρετε επάνω σας και κρατείτε σταθεράν σαν άλλην ασπίδα την πίστιν, με την οποίαν θα ημπορέσετε να εξουδετερώσετε και σβήσετε όλους τους φλογοβόλους πειρασμούς του πονηρού, που ομοιάζουν με πύρινα βέλη

17 «καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ», Και δεχθήτε σαν άλλην περικεφαλαίαν την πεποίθησιν της σωτηρίας (δια να ασφαλίζετε και προφυλάσσετε έτσι τον νουν σας από λογισμούς αμφιβολίας). Παρετε και την μάχαιραν του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι ο άδολος και φωτεινός λόγος του Θεού.

 Οι εκ των λαϊκών ζωστείτε τα πνευματικά άρματα· «ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου»· Ενδυθήτε όλα τα όπλα του Θεού, δια να ημπορήτε να αντισταθήτε εις τας δολίας και πονηράς μεθόδους και παγίδας του διαβόλου και αντιπαραταχθείτε στο στράτευμα της παναίρεσης. «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις». Διότι ο αγών, που έχομεν αναλάβει, δεν είναι αγών προς ανθρώπους με αίμα και σάρκα, αλλά προς τας πονηράς αρχάς και εξουσίας, προς τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, προς τους καταχθονίους κοσμοκράτορας, που κυριαρχούν επί ανθρώπων ευρισκομένων στο βαθύ σκότος του αμαρτωλού τούτου αιώνος. Ο αγών μας διεξάγεται εναντίον των πνευματικών αυτών πονηρών όντων και γίνεται χάριν της κληρονομίας της βασιλείας των ουρανών. Ίσως μου πείτε άλλη περίπτωση είναι αυτό. Δεν είναι άλλη, πάντοτε τις αιρέσεις ο αντίδικος διάβολος τις σπέρνει μέσα στην Εκκλησία αφού πρώτα κάνει αερόστατο τα μυαλά ορισμένων εκκλησιαστικών ηγετών.

 Να μην αφήσουν να ησυχάσει ποτέ η Εκκλησία! Αντί να ασχοληθούμε κυρίως με τα πνευματικά μας με τις κακοδοξίες που διαδίδουν μέσα στην Εκκλησία αντιπαλαίουμε!  Θέλησαν να μας ρίξουν στην περιπέτεια, λοιπόν εντάξει! Τώρα θα δοκιμάσουν και το πως παλεύουμε. Δεν το θελήσαμε. Το προκάλεσαν! Εμάς θα μας βοηθήσει ο Κύριος να δούμε ποιος θα γνωρίζει εσάς έπειτα από μερικά χρόνια όταν η επίσημη τότε Εκκλησία θα σας έχει καταδικασμένους για αιρετικούς όπως έγινε πολλές φορές στην ροή της εκκλησιαστικής ιστορίας. Μόνο ως κακόδοξοι αιρετικοί θα είστε γνωστοί καθώς ο Διόσκορος, ο Σεβήρος, ο Άρειος  και ο πατριάρχης Νεστόριος. Λοιπόν αδελφοί «¹¹Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ¹² ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»¹³ (Ρωμ.13,11-13).

Σας καλεί ο Ίδιος ο αγωνοθέτης Κύριος μας Ιησούς Χριστός για τον οποίο γράφει Ιωάννης ο Θεολόγος «καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτὸν ἔχων τόξον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (αποκ. 6,2).Και είδα, και ιδού ίππος λευκός, και αυτός που κάθεται πάνω του να έχει τόξο και του δόθηκε στέφανος και εξήλθε νικώντας και για να νικήσει. 

Θέλετε να μάθετε πως ο Δεσπότης μας Χριστός αρέσκεται να μας βλέπει στον αγώνα θυμηθείτε το σχετικό με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή όραμα: «Λοιπὸν μίαν νύκτα, καθὼς ηὐχόμην, ἦλθον πάλιν εἰς θεωρίαν καὶ ἡρπάγη ὁ νοῦς μου εἰς ἕνα κάμπον· καὶ ἦσαν κατὰ τάξιν -κατὰ σειρὰν- μοναχοὶ συνταγμένοι πρὸς μάχην. Καὶ ἕνας στρατηγὸς ἦλθε πλησίον μου καὶ μοῦ λέγει: Θέλεις, μοῦ λέγει, νὰ εἰσέλθης νὰ πολεμήσης εἰς τὴν πρώτην γραμμήν; Καὶ ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα ὅτι σφόδρα ἐπιθυμῶ νὰ μονομαχήσω μὲ τοὺς ἀντίκρυ αἰθίοπας, ὅπου ἦσαν κατέναντι ὠρυόμενοι καὶ πῦρ πνέοντες ὡσὰν ἄγριοι σκύλοι, ὁποὺ μόνον ἡ θεωρία τους σοῦ ἐπροξένει τὸν φόβον. Ἀλλ᾿ εἰς ἐμένα δὲν ἦταν φόβος· διότι εἶχον τόσην μανίαν, ὅπου μὲ τὰ δόντια μου νὰ τοὺς σχίσω. Εἶναι δὲ ἀληθὲς ὅτι καὶ ὡς κοσμικὸς ἤμουν τοιαύτης ἀνδρείας ψυχῆς. Τότε λοιπὸν μὲ χωρίζει ὁ στρατηγὸς ἀπὸ τὰς γραμμάς, ὅπου ἦταν ἡ πληθὺς τῶν πατέρων. Καὶ ἀφοῦ διήλθομεν τρεῖς ἢ τέσσαρας γραμμὰς συνταγματικῶς μὲ ἔφερεν εἰς τὴν πρώτην γραμμήν, ὅπου ἦσαν ἕνας ἢ δυὸ ἀκόμη κατὰ πρόσωπον τῶν ἀγρίων δαιμόνων. Αὐτοὶ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ὁρμήσουν καὶ ἐγὼ ἔπνεον πῦρ καὶ μανίαν κατεναντίον τους. Καὶ μὲ ἄφησε ἐκεῖ ἀφοῦ εἶπε: Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ πολεμήση ἀνδρείως μὲ αὐτούς, ἐγὼ δὲν τὸν ἐμποδίζω, ἀλλὰ βοηθῶ».

  Ὦ θεία παρεμβολή, θεηγόροι ὁπλῖται, παρατάξεως Κυρίου, δοῦλοι γνησιώτατοι Χριστοῦ, πεποιθότες ἐπὶ Κύριον για να μην δειλιάσουμε ας  συλλογισθούμε  αυτό που λέγει ο άγιος Νικόδημος Ο Αγιορείτης (αποσπασματικά το αναφέρω): «…το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό: το να νοµίσεις ότι βλέπεις τον εαυτό σου κλεισμένο µέσα σε ένα τόπο και στάδιο… Και από µεν το δεξιό µέρος του σταδίου, πίστεψε πως βλέπεις τον νικηφόρο σου Αρχιστράτηγο, τον Κύριο µας Ιησού Χριστό µε την Παναγία του Μητέρα και µε πολλά τάγµατα Αγγέλων και Αγίων και µάλιστα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ· και από την αριστερή πλευρά, ότι βλέπεις τον υπόγειο διάβολο µε τους δικούς του δαίµονες …φαντάσου και πως ακούς µία φωνή, σαν από τον φύλακά σου Άγγελό, να σου λέει τα εξής:

- Εσύ σήµερα θα πολεµήσεις εναντίον αυτού του πάθους και των άλλων σου εχθρών· η καρδιά σου ας µη δειλιάσει πλήρως και αποφύγεις τον πόλεµον για τον φόβο ή άλλο περιορισµό µε κανένα τρόπο· διότι ο Κύριος µας και Αρχιστράτηγός µας Ιησούς στέκεται εδώ περιτριγυρισµένος µαζί µε όλους τους χιλιάρχους και εκατοντάρχους του, δηλαδή µε όλα του τα δοξασµένα τάγµατα, για να πολεµήσει όλους τους εχθρούς σου και να µη τους αφήσει να σε καταπισέσουν ή να σε νικήσουν «Ο Κύριος θα πολεµήσει για σας» (Εξοδ. 14,14).

Οπότε, στάσου σταθερός, βίασε τον εαυτό σου, υπόµεινε τον πόνο που θα θέλεις να αισθανθείς κάποια φορά, φώναζε πολλές φορές από τα σπλάγχνα της καρδιάς σου· «µη µε παραδώσεις στη βουλιµία των εχθρών µου» (Ψαλµ. 26,18). Φώναζε τον Κύριό σου και την Παρθένο και όλους τους Αγίους και τις Αγίες· και θα νικήσεις οπωσδήποτε· γιατί λέει· «Σας γράφω νέοι µου για να σας βεβαιώσω ότι έχετε νικήσει τον πονηρό» (Ιωάν. α' 2,13).

Και αν εσύ είσαι αδύνατος και κακοµαθηµένος, ενώ οι εχθροί σου είναι δυνατοί και πολλοί, πολύ περισσότερες είναι οι βοήθειες εκείνου που σε έπλασε και σε λύτρωσε και ασύγκριτα δυνατώτερος είναι ο Θεός στον πόλεµον αυτόν, όπως γράφτηκε· «Ο Κύριός σου είναι κραταιός και δυνατός στον πόλεµο» (Ψαλµ. 23,8).

Και περισσότερο πόθο έχει Αυτός για να σε σώσει, παρά αυτόν που έχει ο εχθρός για να σε καταστρέψει. Γι' αυτό πολέµα και µη βαρεθείς ποτέ σου τον κόπο. Γιατί από τον κόπο και από την βία και την δοκιµασία, που αισθάνεσαι για την συνήθεια που έδειξες στο κακό, γεννάται η νίκη και ο µεγάλος θησαυρός, µε τον οποίο αγοράζεται η βασιλεία των ουρανών και ενώνεται η ψυχή για πάντα µε το Θεό.

 Λοιπόν άρχισε στο όνοµα του Θεού να πολεµάς µε τα οχήµατα της απιστίας στον εαυτό σου και της ελπίδας και του θάρρους στο Θεό σου, µε την προσευχή και µε την εκγύµνασι· µάλιστα δε µε το όχηµα της καρδιακής και νοερής προσευχής, το οποίο είναι το· Κύριε, Ιησού Χριστέ, όνοµα τόσο φοβερό, που σαν µαχαίρι µε δύο στόµατα στρέφεται µέσα στη καρδιά, µασάει και κατακόβει τους δαίµονες …· γι' αυτό σχετικά είπε ο Ιωάννης της Κλίµακας. «Ιησού ονόµατι, µάστιζε πολεµίους»…     

Να κάνης πράγµατα που αρέσουν στο Θεό σου, ο οποίος, µε όλη την θριαµβεύουσα στον ουρανό Εκκλησία στέκεται αόρατα και βλέπει τον πόλεµό σου· για τον οποίο πόλεµο, δεν πρέπει να λυπάσαι σκεπτόµενος, ότι αφενός µεν είναι η υποχρέωσις που έχουµε όλοι µας να δουλεύουµε και να αρέσουµε στο Θεό και αφετέρου η ανάγκη που έχουµε να πολεµάµε, καθώς σου είπα από πριν. Γιατί, αν εγκαταλείψουµε αυτόν τον πόλεµο, οπωσδήποτε θα θανατωθούµε. Έπειτα, και αν φύγεις προς στιγµή από τον κατά Θεόν αυτό πόλεµο σαν αποστάτης και παραδοθείς στο κόσµο …πιθανόν να σε έχουν περικυκλώσει. Και τόσο να σε συντρίψουν, που εσύ µη µπορώντας, ποιό πρώτα να πολεµήσεις, θα παραδοθείς σε αιώνιο θάνατο.

Γι' αυτό, µη γίνεις τόσο ανόητος, αγαπητέ, που να θέλεις να πολεµάς τότε σε µία ώρα ασύµφορη αλλά σαν φρόνιµος, υπόµεινε τώρα την κούραση του πολέµου, για να νικήσεις, να στεφανωθείς και να ενωθείς µε τον Θεό και εδώ και εκεί στη βασιλεία του την ουράνια.

«Θυµήσου τον δηµουργό σου τις µέρες της νεότητός σου, πριν έλθουν οι µέρες οι κακές και φθάσουν τα χρόνια εκείνα που δεν θα έχεις δύναµη» (Εκκλ. 12,1).

Ας θυμηθούμε και ας αναλογισθούμε ότι στον αγώνα εναντίον της αίρεσης των οικουμενιστών θα έχουμε και την Κυρία Θεοτόκο που είναι των Ορθοδόξων το κράτος, ένα και μόνο περιστατικό από το έπος του 1940 θα μας μεταγγίσει θάρρος. Πρόκειται για το Γράμμα από τη Μόροβα… Έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε ότι θα τους πάρουμε φαλλάγγι. Ο Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στήν Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του. «Αδελφέ μου Νίκο. Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Ή φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό πού έζησα, πού το είδα με τα μάτια μου καί πού φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πρίν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.

 - Τις ει; Μιλιά...

Ό σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τις ει;

Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά, νια να καταλάβουμε τα οχυρά ΊΒάν-Μόροβας.

Υπογραμμίζω πώς ή επίθεση μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω καί τα καινούργια... κοιμόνταν! Το τί έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ή Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό καί χάθηκε».

 Ας προσευχηθούμε την ώρα αυτή όλοι μαζί όσοι θέλουμε να μπούμε στην πρώτη γραμμή της παρατάξεως του Κυρίου διότι όπου είναι δύο ή τρεις συναγμένοι στο δικό μου όνομα, εκεί είμαι, στο μέσο αυτών «οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν». Αν και μας χωρίζει η απόσταση το Πνεύμα το Άγιο ενώνει τις ψυχές μας στον κοινό αγώνα υπέρ της Ευσεβείας! «Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με, ³ μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος. ⁴ Κύριε ὁ Θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσί μου, ⁵ εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί μοι κακά, ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός· ⁶ καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι. (διάψαλμα). ⁷ ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν σου. ἐξεγέρθητι, Κύριε ὁ Θεός μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω, ⁸ καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον. ⁹ Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾿ ἐμοί. ¹⁰ συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός. ¹¹ δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ». ¹²

Μην αφήνεται μόνους τους αγιορείτες, τους αγωνιστές ιερείς και επισκόπους, συσπειρωθείτε κοντά τους. Απομονώσατε όλους τους οικουμενιστές και όσους δεν μιλούν στο ποίμνιό τους ώστε να δημιουργηθεί θέμα που θα φτάσει οπωσδήποτε στη Σύνοδο της Ιεραρχίας. Να παρακαλήτε δε με κάθε προσευχήν και δέησιν τον Κυριον να σας βοηθήση, δια να αξιοποιήσετε τον πνευματικόν αυτόν οπλισμόν, προσευχόμενοι εις κάθε καιρόν με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος. Να επιμένετε δε πολύ εις αυτό τούτο το έργον της προσευχής. Να είσθε άγρυπνοι με κάθε εγκαρτέρησιν και με δέησιν δι' όλους γενικώς τους Χριστιανούς. «διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων». Καλόν αγώνα!

 «ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός. τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». ἐκεῖνος ποὺ νικᾶ καὶ ἐγὼ θὰ τοῦ εἶμαι Θεὸς καὶ αὐτὸς θὰ μοῦ εἶναι υἱός. Ἀλλ’ οἱ δειλοί, οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ βδελυροί, οἱ φονηάδες, οἱ πόρνοι, οἱ μάγοι, οἱ εἰδωλολάτραι καὶ ὅλοι οἱ ψεῦτες θὰ ἔχουν τὴν θέσιν τους εἰς τὴν λίμνην ποὺ καίεται μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι. Αὐτὸς εἶναι ὁ δεύτερος θάνατος».(Αποκ. 21,7-8)

Δείτε και:

-Η αλφαβηταλφάβητος ομολογίας ορθοδόξου πίστεως κατά του οικουμενισμού προς τους οικουμενιστές και τους ομόφρονες ή σιωπώντες επισκόπους- ιερείς- μοναχούς και λαϊκούς[Β΄]& [ Γ΄]

-Η αλφαβηταλφάβητος ομολογίας ορθοδόξου πίστεως κατά του οικουμενισμού προς τους οικουμενιστές και τους ομόφρονες ή σιωπώντες επισκόπους- ιερείς- μοναχούς και λαϊκούς