Η ορθότητα και η αληθινή ζωή

Οι δημοσιολογούντες, στις επιδερμικές συζητήσεις τους για το θέμα του εξισλαμισμού της γηραιάς ηπείρου, ουδέποτε κάνουν λόγο για την εκκωφαντική σιωπή των ισλαμικών κοινοτήτων έπειτα από τα μεγάλα τρομοκρατικά χτυπήματα. Το μόνο που ακούει κάποιος από τους πολυάριθμους μουσουλμάνους είναι χλιαρές καταδίκες των συμβάντων και επαναλήψεις του κλισέ ότι «αυτό δεν αντιπροσωπεύει την αληθινή εικόνα» της θρησκείας τους. Ούτε μια μαζική και αξιομνημόνευτη πορεία εναντίον της τρομοκρατίας, μια μεγάλη συγκέντρωση σε πρωτεύουσα, μια δημόσια καταδίκη των δραστών από το ισλαμικό ιερατείο. Η σιωπή αυτή λέει περισσότερα και από τα ίδια τα χτυπήματα.

Από την άλλη, όλοι όσοι μετέχουν στο δημόσιο βίο, δίχως να έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ τη δυνατότητα να σκέφτονται ανεξάρτητα, επαναλαμβάνουν την ανάγκη «να διατηρηθεί πάση θυσία η ανοχή στο διαφορετικό». Αυτό το λένε σχολιάζοντας την τρομοκρατία και τις ανθρωποσφαγές τις οποίες διαπράττουν σε καθημερινή βάση οι στρατιώτες του Τζιχάντ. Αυτά έχει διδαχθεί το νεοταξικό πολιτικό προσωπικό, αυτά επαναλαμβάνει. Ακριτα, μηχανικά, με αυτοπεποίθηση.

Οι εκπρόσωποι του δημοσιογραφικού κόσμου και οι «διαμορφωτές σκέψης», λες και πρόκειται για σκυλιά του Παβλόφ, ακούγοντας το «να διατηρηθεί πάση θυσία η ανοχή στο διαφορετικό», ενστικτωδώς κλίνουν την κεφαλή προς τα κάτω δύο και τρεις φορές για να δείξουν ότι συμφωνούν με τον «ιερό δόγμα» της πολιτικής ορθότητας.

Σχεδόν ποτέ δεν έχει σκεφτεί κάποιος να ρωτήσει τους φοβικούς και τρομαγμένους πολιτικούς τι ακριβώς εννοούν με αυτή τη φράση και, ειδικά, με δύο σημεία της: «Ανοχή στο διαφορετικό» είναι μήπως η ανοχή στις αξίες του εχθρού; Επειτα από κάθε λουτρό αίματος που προκαλούν οι ισλαμιστές τρομοκράτες, οι Δυτικοί ηγέτες αναμασούν ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο» με εκείνους. Είναι δυνατόν να πολεμάμε κάποιους επιδεικνύοντας «ανοχή» στην ιδέα και στις αντιλήψεις που τους οπλίζουν το χέρι; Είναι σωστός τρόπος καταπολέμησης του ισλαμικού φονταμενταλισμού η ίδρυση και η ανέγερση τζαμιών στις χώρες της Ευρώπης;

Η Γαλλία έχει 2.300 τζαμιά σε λειτουργία. Για το άμεσο μέλλον προγραμματίζεται η ανέγερση 200 έως 250 ακόμα! Κι όμως, όσα περισσότερα χτίζονται άλλο τόσο αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων από τις τρομοκρατικές επιθέσεις των φανατικών μουσουλμάνων.

Επίσης, το «πάση θυσία» ακούγεται σαν βλασφημία σε βάρος των αθώων θυμάτων. Γεγονότα όπως αυτό της Νίκαιας, των Παρισίων κ.ά. περιγράφουν ακριβώς τι εννοούν οι πολιτικοί με το «πάση θυσία». Προτιμούν να δουν κι άλλες εκατόμβες, παρά να αντιδράσουν αποφασιστικά στην επιβολή της σαρίας στην Ευρώπη. Η πολιτική ορθότητα ανήκει σε άλλη εποχή. Περασμένη. Σαν να στέλνεις τηλεγράφημα την εποχή του e-mail. Ο,τι πιο μοντέρνο υπάρχει σήμερα είναι η αλήθεια.

Δημοκρατία,17/07/2016