Κυριακή των Αγίων Πάντων - «Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι. Τί άρα έσται ημίν;»

Απόστολος: Εβρ. ια΄ 33 – ιβ΄2

Ευαγγέλιον: Ματθ. ι΄ 32 – 33, 37-38, ιθ΄27-30

«Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι. Τί άρα έσται ημίν;» (Ματθ. ιθ΄, 27)

Το ερώτημα αυτό το απευθύνει ο Πέτρος εκ μέρους και των άλλων αποστόλων, ακόλουθων του Κυρίου. Ίδού εμείς αφήσαμε κάθε τι που μας συνέδεε με την προηγούμενη ζωή μας και σε ακολουθήσαμε. Ποια θα είναι η αμοιβή μας;

Πάντα είναι δύσκολη μια απόφαση, αγαπητοί μου αδελφοί, που θα μεταβάλει τη ζωή μας. Μένουμε στις συνήθειές μας, ακόμη κι όταν διαπιστώνουμε ότι δεν μας οδηγούν πουθενά. Φοβόμαστε την αλλαγή. Επιμένουμε ακόμη κι όταν φαίνεται ότι φτάνουμε σε μια πιθανή καταστροφή. Σκεφτείτε, από την άλλη πλευρά, τους απλοϊκούς ψαράδες, τους αποστόλους του Κυρίου. Ζούσαν απλά. Κάποτε είχαν πλούσια ψαριά κι άλλοτε λιγοστά ψάρια έβρισκαν στα δίκτυα τους. Μια απλή και μετρημένη ζωή περνούσαν με την οικογένειά τους και τα καθημερινά τους προβλήματα. Φυσικό λοιπόν ήταν το ερώτημά τους. Που πάμε;

Και η απάντηση του Κυρίου: Καθένας που άφησε σπίτια, αδέλφια, γονείς, γυναίκα και παιδιά και περιουσία, «εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει».

Η αμοιβή σας θα είναι τεράστια, εκατό φορές περισσότερο από ό,τι θυσιάσατε. Και όχι μόνο αυτό. Το σημαντικότερο. Θα κληρονομήσετε την αιώνια ζωή στην βασιλεία των ουρανών.

Η αποδοχή της απάντησης του Κυρίου, απαιτούσε απόλυτη εμπιστοσύνη, πίστη, αγαπητοί μου αδελφοί. Απέδειξαν την απόλυτη προσήλωση τους στον Κύριο, οι Απόστολοι, στα τρία τουλάχιστον χρόνια που έζησαν μαζί Του και Τον ακολούθησαν. Το απέδειξαν και Χριστού. Έδωσαν τα πάντα για τη διάδοση της νέας θρησκείας. Άλλαξε τελείως η ζωή τους. Μετέδωσαν την ίδια προσήλωση στον Κύριο, με μάρτυρες και αγίους και σ’ όλους τους πιστούς μέχρι τις ημέρες μας. Αυτούς τους ξεχωριστούς πιστούς τους Αγίους, τιμά και η Εκκλησία μας σήμερα. Είναι το νέφος των μαρτύρων που φωτίζει την Εκκλησία μας. Είναι αυτή η παρουσία τους και οι προσευχές τους που συμπαραστέκονται δίπλα μας και μας βοηθούν να απαλλαγούμε από τα δεσμά της καθημερινότητας και τις αμαρτωλές συνήθειές μας. Είναι αυτοί που δια των πρεσβειών αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας, που ενώ είναι αναγκαία για τη διατήρηση της ζωής μας, δεν θα πρέπει να αποτελούν το κύριο και μοναδικό μας στόχο.

Όλα αυτά που μας δένουν, άνθρωποι και πράγματα, αγαπητοί μου, δεν θα πρέπει να εμποδίζουν την πνευματική μας σχέση με το θείο. Και φυσικά θα υπάρξουν πολλές περιπτώσεις που κάποια πολύ ευχάριστα αλλά ασυμβίβαστα με τις εντολές του Θεού, θα πρέπει να τα αρνηθούμε. Θα χρειαστεί κάποτε να περιορίσουμε ή και να διακόψουμε σχέσεις με ανθρώπους που δεν μας βοηθούν στην πνευματική μας ζωή. Ή ακόμη θα εντάξουμε στον νέο αυτό τρόπο ζωής μας, την εξυπηρέτηση εκείνων που έχουν ανάγκη. Θα προσφέρουμε λίγο από τον χρόνο μας, ή θα αντιμετωπίσουμε τις υλικές τους ανάγκες. Χτίζουμε έτσι ένα νέο τρόπο ζωής. Μας διδάσκει το παράδειγμα της ζωής των Αγίων. Σ’ αυτό μας καλεί όλους ο Χριστός. Ίσως δεν είναι εύκολο να πούμε, ότι είπε ο Πέτρος. «Αφήκαμεν πάντα». Αυτό αποτελεί τον στόχο. Υπήρξε ο επιτυχημένος στόχος των Αγίων μαρτύρων, ηρώων της πίστεώς μας .

Προσφέρεται όμως και σε μας, σαν ευκαιρία επιλογής με ανάλογες συνέπειες! «Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι». Ένας αγώνας δρόμου προβάλλεται εμπρός μας. Σε όλους μας! Υπάρχει, ωστόσο, ο κίνδυνος κάποιοι να μείνουν πίσω, ενώ ξεκίνησαν καλά, και άλλοι που φαίνονταν να κινούνται με καθυστέρηση, να φτάσουν πρώτοι γιατί διατήρησαν σταθερή την αγωνιστική τους πορεία. Και πάλι δεν έχει τελικά σημασία, ποιος θα έρθει πρώτος. Ο σκοπός είναι να τερματίσουμε! Κι αυτό απαιτεί καθημερινό και σταθερό αγώνα, αγαπητοί μου. Να αφήνουμε τα βάρη που δυσκολεύουν την προσπάθειά μας, και ανάλαφροι να προχωρούμε για την επιτυχία του τελικού στόχου. Δεν είναι τόσο εύκολο να τα εγκαταλείψουμε όλα. Αλλά δεν θα σταματήσουμε την προσπάθεια. Και στις δύσκολες στιγμές, που θα βλέπουμε να μην πετυχαίνουμε το πρόγραμμα μας, θα ζητούμε τη βοήθεια του Κυρίου μας. Η ικανοποίηση θα είναι μεγάλη, όταν θα καταφέρουμε, όταν θα μπορούμε να πούμε και εμείς «ηκολουθήσαμεν σοι».

Σε ακολουθήσαμε, Κύριε. Ακολουθήσαμε τις εντολές, τις κάναμε πράξη στη ζωή μας. Και το ερώτημα: «τι άρα έσται ημίν;», δηλαδή τι κέρδος, τι συμφέρον έχουμε; Έχει σαφή την απάντησή του. Καλύπτει δυο επίπεδα. Το ένα είναι η αλλαγή της ζωής μας, στον σύγχρονο κόσμο. Το ξεκαθάρισμα των άχρηστων που κουβαλούσαμε και δυσκόλευαν την πορεία μας. Ανάλαφροι προχωρήσαμε. Νοιώσαμε τη χαρά της επιτυχίας στην πνευματική μας ζωή, κοντά στον ειρηνοποιό Κύριο μας. Προσφέραμε με χαρά, κάτι και στους γύρω μας, θυσιάζοντας τον χρόνο μας, υλικά αγαθά, δείχνοντας με ειλικρίνεια το ενδιαφέρον μας.

Το άλλο; Ο αγώνας κάποια στιγμή θα φτάσει στο τέρμα. Ο δρόμος πρέπει θα καλυφθεί. Με προσηλωμένο το βλέμμα μας στο τέρμα, προσδοκούμε να κερδίσουμε το στεφάνι της νίκης, που θα δεχτούμε από τον Κύριό μας, στην αιώνια βασιλεία Του. Είναι η υπόσχεση του Κυρίου, στον καθένα μας: «εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει». Γένοιτο!

Δ.Γ.Σ.