ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
Αντιμετωπίζοντας τις διάφορες
αιρέσεις με βάση την Ορθόδοξη πνευματική ζωή, αντιλαμβάνεσαι το κάλλος της
διαπύρου προσευχής, για επιστροφή των ταλαιπωρουμένων από αιρέσεις, στην Μία
Αγία Εκκλησία.
Η αντιμετώπιση των ετεροδόξων και η
προσπάθεια επιστροφής των στην Εκκλησία, πρέπει να συνοδεύεται και από την
βίωση της εν Χριστώ ζωής. «Εάν όμως ζούσαμε Πατερικά, θα είχαμε όλοι
πνευματική υγεία, την οποία θα ζήλευαν και όλοι οι ετερόδοξοι και θα άφηναν τις
αρρωστημένες τους πλάνες και θα σώζονταν χωρίς κήρυγμα»**, λέγει ο Άγιος
Παΐσιος, θέλοντας να τονίσει ότι η Ορθόδοξη ομολογία πρέπει να συνοδεύεται
από την Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή.
«Αυτό που επιβάλλεται σε κάθε
Ορθόδοξο είναι να βάζη την καλή ανησυχία και στους ετερόδοξους, να καταλάβουν
δηλαδή ότι βρίσκονται σε πλάνη, για να μην αναπαύουν ψεύτικα τον λογισμό τους,
και στερηθούν και σ’ αυτήν την ζωή τις πλούσιες ευλογίες της Ορθοδοξίας και
στην άλλη ζωή στερηθούν τις περισσότερες και αιώνιες ευλογίες του Θεού»**,
τονίζει ο Άγιος Παΐσιος, που τόσους Προτεστάντες στην Κόνιτσα μετέστρεψε στην
Ορθοδοξία, αποφεύγοντας την κοσμική συνυπαρξιακή αγάπη και εφαρμόζοντας την εν
αληθεία αγάπη.
Οι εκτός της Μίας, Αγίας Εκκλησίας
είναι αιρέσεις και σχίσματα και συνεπώς πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα από τη
Ορθόδοξη προοπτική της εν Χριστώ ζωής, που οδηγεί στην κάθαρση τον φωτισμό και
τη θέωση. Αυτό αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, λέγοντας ότι «όταν
η Εκκλησία αντιμετωπίζει μια αίρεση, το κριτήριο ότι είναι αίρεση, είναι ότι
ανατρέπει την εμπειρία της Πεντηκοστής που απεκαλύφθη η πάσα αλήθεια και
ανακόπτει την πορεία των ανθρώπων προς την θέωση»*.
«Κι αν δήτε τα κριτήρια για όλες
τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά»*,
αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. «Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις γιατί δεν οδηγούν
εκεί που πρέπει να οδηγήσουν. Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήσει στη
σωστή πνευματική ζωή»*.
Συνεπώς η Ορθόδοξη πνευματική ζωή
πρέπει να συνοδεύει την ομολογιακή στάση μας απένατι στις αιρέσεις.
Τότε αντιμετωπίζομε τον ετερόδοξο αιρετικό με την εν αληθεία αγάπη και τις
αιρέσεις με την Ορθόδοξη ακρίβεια.
*Από το βιβλίο του Μητροπολίτου
Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου
Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου
Ρωμανίδη. Τόμος Β΄».
**Γέροντος Παϊσίου
Αγιορείτου’’Επιστολές’’ – Ιερόν Ησυχαστήριον ‘’Ευαγγελιστής Ιωάννης ο
Θεολόγος’’, Σουρωτή Θεσσαλονίκης
Ουσιαστικότατη η προσέγγιση του σοβαροτάτου ζητήματος της αντιμετωπίσεως των αιρέσεων από την πλευρά του αξιοτίμου κ.Χαραλάμπους, γνωστού για το ομολογιακό του φρόνημα, επί τη βάσει των κατά καιρούς εμπνευσμένων γραπτών του παρεμβάσεων, επί θεμάτων Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους, που κοσμούν το διαδίκτυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή εδράζεται στο πνεύμα και τη συλλογιστική του οσίου Παισίου του Αγιορείτου που αποπνέει το άρωμα της Ορθοδόξου πνευματικότητος εν αντιθέσει προς την οικουμενιστική, κοσμικόφρονα και κοσμικότροπη "λογική" που εκπέμπει οσμή πνευματικής θνητότητος.
Δυστυχώς πολλοί από τους ποιμένες μας αντί να εκφράζονται και ενεργούν με όρους, προυποθέσεις και κατηγορίες ορθοδόξου πατερικής θεολογίας πλειοδοτούν σε δηλώσεις και εκδηλώσεις που συνάδουν περισσότερο με τις προδιαγραφές της "πολιτικής ορθότητας".
Έτσι τους ακούς να μιλούν και τους βλέπεις να γράφουν, ευκαίρως-ακαίρως, για "συνύπαρξη", "καταλλαγή", "ετερότητα", "διαφορετικότητα" και τα συναφή παρά για "αιρέσεις απωλείας", "κακοδοξίες", "ετεροδιδασκαλίες", "μετάνοια και απόπτυση των πλανών" και "επιστροφή στη μάνδρα της Μίας, Αξίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκλησίας"!
Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες, ακούσαμε από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη, κατά τη διάρκεια της εναρκτηρίου συνεδρίας του συνοδικού εκτρώματος του Κολυμπαρίου, την "εξυπνακίστικη" δήλωση επί τη βάσει της οποίας "η μεγαλύτερη αίρεση είναι ο...εγωκεντρισμός"! Συγχέουμε, δηλαδή, την αιτία των αιρέσεων με την ίδια την αίρεση! Τσιμουδιά για τον οικουμενισμό (κατά τα αυτά επισκοπικά χείλη ο συγκεκριμένος όρος δεν απαντά στην ελληνική γλώσσα-"φοβερό", τω όντι, "επιχείρημα" για την αμνήστευσή του...),τον εκπεσόντα της Ορθοδόξου Αληθείας παπισμό (τη βιομηχανία αυτή της παραγωγής νέων δογμάτων), τον εις ωκεανόν πλανών πλέοντα και πολυκερματισμένο προτεσταντισμό, τον παραπαίοντα αγγλικανισμό, τον βλασφημότατο και ανίερο μονοφυσιτισμό, τη "βαπτισματική θεολογία", την "ευχαριστιακή εκκλησιολογία", τον "επισκοποκεντρικό μονισμό" του "δεξιού βραχίονα", τη "θεωρία των δύο πνευμόνων" και των "κλάδων" κ.τ.ό.
Ο έντιμος κλήρος και ο πιστός λαός του Θεού θα αντιμετωπίζει αείποτε τις αιρέσεις και τους αιρετικούς επί τη βάσει των όσων διακελεύουν οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, οι εν Αγίω Πνεύματι θεσπισθέντες και οι αποστολικές και αγιοπατερικές παρακαταθήκες και πρακτικές.
Δεν πρόκειται να επηρεασθεί από αλλότριες φωνές που δε στοιχούν με τις προμνημονευθείσες παρακαταθήκες έστω και αν αυτές οι φωνές εκπορεύονται από υψηλόβαθμους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους!
Λ.Ν.