Το ”Θεοδώρητον χάρισμα” της νηστείας, απαραχάρακτα άς διαφυλάξομε,‘’τη παραδόσει της Εκκλησίας επόμενοι’’.

ΤΟ ‘’ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑ’’ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ, ΑΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΑ ΑΣ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΜΕ, ‘’ΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΟΜΕΝΟΙ’’

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Το θέμα της νηστείας πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντοτε με βάση το κάλλος που προσέδωσε στην αρετή αυτή η Εκκλησία μας.  «Θεοδώρητον χάρισμα» χαρακτηρίζεται η νηστεία από την Εκκλησία.  «Υποδεξώμεθα των νηστειών το χάρισμα ως θεοδώρητον», ψάλλομε στον Όρθρο της Δευτέρας της Α΄ Εβδομάδος των Νηστειών.   «Θεοδώρητον χάρισμα», καλείται ο της νηστείας αγώνας, καταδεικνύοντας τοιουτοτρόπως το κάλλος της νηστείας που έχει θεσπίσει η Αγία μας Εκκλησία.  «Ημέρα σωτήριος», επίσης καλείται η νηστεία στην Υμνολογία της Εκκλησίας μας.  Σωτήριος καλείται  η της Νηστείας είσοδος, γιατί όντως εις σωτηρία άγει. 

«Επειδή ουκ ενηστεύσαμεν, εξεπέσομεν του παραδείσου∙ νηστεύσωμεν τοίνυν, ίνα προς αυτόν επανέλθωμεν», λέγει ο Άγιος Βασίλειος.  «Η ψυχή εκκλίνει από της πικρίας των ηδονών τη εκ νηστείας τρυφή», ψάλλομε στην Εκκλησία μας.  «Οι πνευματικοί άνθρωποι το κάνουνε για ψυχική ωφέλεια, για τον αληθινό Θεό», έλεγε Άγιος Πορφύριος, αντιλαμβανόμενος το μεγαλείο της νηστείας που η Εκκλησία μας έχει θεσπίσει.  Ποια η έννοια λογισμών ‘’ελάφρυνσής’’ της;

Ο Άγιος Βασίλειος αποκαλεί τη νηστεία «συνηλικιώτιν της ανθρωπότητος».  «Νηστεία προφήτας γεννά, δυνατούς ρώννυσι∙ νηστεία νομοθέτας σοφίζει, ψυχής αγαθόν φυλακτήριον, σώματι σύνοικος ασφαλής, όπλον αριστεύουσιν, αθληταίς γυμνάσιον», «αύτη θεατήν εποίησε του μεγάλου θεάματος τον Ηλίαν», αναφέρει  ο Άγιος Βασίλειος.

Το προς  αποφυγή παράδειγμα των αιρετικών στο θέμα της νηστείας, τόσο των Προτεσταντών όσο και των Παπικών, είναι χρήσιμο για οποιαδήποτε περί νηστείας συζήτηση.  Mετά που εξέπεσαν οι προαναφερθέντες αιρετικοί σε πλήθος κακοδοξιών, έχουν παραποιήσει και την Πατροπαράδοτη νηστεία.  Εφαρμόζουν οι αιρετικοί αυτοί  τέτοια νηστεία,  που εγγίζει μάλλον στα όρια δίαιτας, παρά νηστείας.

«Τι τον μέγαν αριστέα  τον Σαμψών ακαταγώνιστον απειργάσατο;  Ουχ η νηστεία, μεθ’ ης εν τη γαστρί της μητρός συνελήφθη;  Νηστεία αυτόν εκύησε, νηστεία αυτόν ετιθηνήσατο, νηστεία αυτόν άνδρωσεν, ην ο άγγελος διετάξατο τη μητρί», αναφέρει  ο Άγιος Βασίλειος.

«Τον φωτεινόν της νηστείας, ενδυθέντες χιτώνα», ψάλλομε στην Εκκλησία μας, καταδεικνύοντας το μεγαλείο της άσκησης της αρετής τούτης.  Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε πως «στα Φάρασα, την Μεγάλη Σαρακοστή όλοι, μικροί-μεγάλοι έκαναν ενάτη» και «στις τρεις το απόγευμα που χτυπούσε η καμπάνα για Προηγιασμένη, πήγαιναν και κοινωνούσαν».   Προς τι λοιπόν οι λογισμοί ‘’ελάφρυνσής’’ της;  «Τι τον Ησαύ εβεβήλωσε και δούλον εποίησε  του αδελφού;  Ου βρώσις μία, δι’ ην απέδοτο τα πρωτοτόκια;», διερωτάται ο Άγιος Βασίλειος.

«Εν τω όρει τω Χωρήβ, τη νηστεία καθαρθείς, είδε Θεόν Ηλίας, καθαρθώμεν και ημείς, νηστεία την καρδίαν και οψόμεθα Χριστόν», ψάλλομε στην Εκκλησία μας. Αυτό λοιπόν το «θεοδώρητον χάρισμα», πρέπει να διαφυλάξομε στην Εκκλησία μας, επόμενοι «τη παραδόσει της Μία Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».