Κυριακὴ των Βαΐων – «Προ έξ ημερών του Πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν… τη επαύριον… έρχεται ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα»

Απόστολος: Φιλιπ. δ΄ 4-9

Ευαγγέλιο: Ιωάν. ιβ΄ 1-18

«Προ έξ ημερών του Πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν… τη επαύριον… έρχεται ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα» (Ιωάν, ιβ΄ 1 και 12).

Διπλής υποδοχής τυγχάνει ο Ιησούς, αρχικά στη Βηθανία, έξι μέρες πριν από το Πάσχα, από την οικογένεια του αναστημένου Λαζάρου και την επόμενη μέρα κατά την θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ από το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για την γιορτή του Πάσχα. Υποδοχή ενθουσιώδεις μεν, αλλά με διαφορετικό πνευματικό βάθος. Υποδοχή αντάξια του προσώπου του Ιησού καθώς και του έργου που επιτέλεσε και ιδιαίτερα του έργου που θα επιτελέσει σε λίγες ημέρες με τη Σταυρική του θυσία.

Έξι μέρες, λοιπόν, πριν από το Πάσχα ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία όπου έμενε Ο Λάζαρος. Εκεί ετοίμασαν για χάρη του δείπνο και στο οποίο βρισκόταν ανάμεσα σε άλλους και ο αναστημένος Λάζαρος. Οι αδελφές του Λαζάρου Μάρθα και Μαρία εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους με διαφορετικό τρόπο. Η μεν Μάρθα ασχολείται με την ετοιμασία του δείπνου, η δε Μαρία με ένα τρόπο ανώτερο και συνάμα συμβολικό: ¨Πήρε μια φιάλη από το πιο ακριβό άρωμα της νάρδου και άλειψε τα πόδια του Ιησού. Έπειτα σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του Ιησού και όλο το σπίτι γέμισε με την ευωδία του μύρου».

Πραγματικά υπέροχη στιγμή. Το άρωμα του μύρου της ευγνωμοσύνης ψυχής της Μαρίας ξεπερνά, μέσα και από την πράξη της, την ευωδία του μύρου. Γιατί, αν η ευωδία του μύρου γέμισε ολόκληρο το σπίτι, η ευωδία της πράξης της Μαρίας γεμίζει μάσα από τους αιώνες όλη την οικουμένη. Η Μαρία μας τονίζει διαχρονικά τόσο μέσα από την προσφορά, όσο και μέσα από την πράξη της, τη διαρκή αναγκαιότητα και για ένα δικό μας ευχαριστώ προς το Θεό για όσα προσφέρει καθημερινά για μας και ιδιαίτερα για τη σωτηρία μας, Ακούσαμε πριν λίγες μέρες στους «Χαιρετισμούς», «Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς αν προσφέρωμεν σοι, Βασιλεύ Άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας υμίν». Δηλαδή κι αν ακόμα σου προσφέρουμε, ω Άγιε Βασιλιά, ψαλμωδίες τόσες σε αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου, δε κάμνουμε τίποτε αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες Εσύ σε μας.

Τα πιο πάνω επιβεβαιώθηκαν την επόμενη μέρα, όπως ίσως και καθημερινά από μας με πράξεις στιγμιαίου ενθουσιασμού, από τις οποίες όμως λείπει το πνευματικό βάθος και η συναίσθηση τα αναγκαιότητας της δικής μας σωτηρίας. «Ω σαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Μια «κραυγή» ενθουσιασμού παρά συναίσθησης της αξίας του προσώπου που υποδέχονται και του έργου που θα επιτελέσει. Το ότι ήταν απλή κραυγή ενθουσιασμού και όχι ενσυνείδητη ενέργεια επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι αρκετά από τα πρόσωπα που ζητωκραύγαζαν το «ωσαννά, σε διάστημα πέντε μόλις ημερών θα ζητούσαν επιτακτικά το θάνατο του λέγοντας «Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν» (Ιωάν. ιθ΄ 15).

Διπλή υποδοχή, λοιπόν, αλλά και διπλές ενστάσεις που προήλθαν τόσο από το περιβάλλον του Ιησού και της θρησκευτικής ηγεσίας, όσο και του ευεργετημένου λαού και που επισκιάζουν αυτή την υποδοχή. Ο μεν Ιούδας διαμαρτύρεται για τη «σπατάλη» του μύρου, οι δε αρχιερείς, υποκινώντας και το λαό εξοργίζονται εναντίον του Ιησού και τροχιοδρομούν το θάνατο του. Υποκρίνεται ο Ιούδας αγάπη προς τους φτωχούς λέγοντας: «Γιατί να μην πουληθεί ο μύρο για τριακόσια δηνάρια και τα χρήματα να διανεμηθούν στους φτωχούς; Και το είπε αυτό, συμπληρώνει ο Ευαγγελιστής όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σ’ αυτό».

Αλλά και οι αρχιερείς, αντί να αποδεχτούν το Μεσσία και να τον ακολουθήσουν, αντίθετα τον κατεδίωξαν ως το θάνατο. Φάνηκαν κατώτεροι και του ίδιου του λαού ο οποίος, παρά τις μεταπτώσεις του, στο τέλος μετανόησε και σώθηκε. Αποκρουστική η αντίδραση, αρχιερέων και Ιούδα που πρόδωσαν και παρέδωσαν συνειδητά στο θάνατο τον Ιησού. Ιδιαίτερα αποκρουστική και αντίθετη προς την εκδήλωση της Μαρίας η εκδήλωση του Ιούδα. Η Μαρία καθοδηγείται από ευγνωμοσύνη και αγάπη. Αντίθετα ο Ιούδας καθοδηγείται από αγνωμοσύνη και διάθεση προδοσίας και δε διστάζει μάλιστα να τον πουλήσει σήμερα για τριακόσια δηνάρια και σε λίγες μέρες για τριάντα αργύρια.

Πέραν από την αντιφατική συμπεριφορά τόσο του κόσμου, όσο ακόμα και των Μαθητών του, με εξαίρεση το Ιωάννη και την οποία, είτε αποδέχεται, είτε καταδικάζει, ο Ιησούς θέλει να μας προφυλάξει από παρόμοια συναισθήματα. Ιδιαίτερα όμως θέλει να μας βοηθήσει να αντιληφτούμε την ουσία του γεγονότος που ακολουθεί και που είναι η σταυρική του θυσία και η οποία όπως ακούσαμε την περασμένη Κυριακή, θα προσφερθεί ως «λύτρον αντί πολλών» (Μαρκ. ι΄ 45).

Σήμερα, λοιπόν, καλούμαστε να μην περιοριστούμε σε μια συμβολική πορεία ακολουθώντας νοερά τον Ιησού στην πορεία προς τα Ιεροσόλυμα και προσφέροντας του τα δικά μας Βάϊα και που είναι τα κλαδιά της ελιάς. Σήμερα καλούμαστε σε συναίσθηση της μέγιστης προσφοράς του Ιησού προς την ανθρωπότητα μέσα από τη σταυρική του θυσία και που αποτελεί την έκφραση της απέραντης αγάπης του για όλους τους ανθρώπους και για τον καθένα από μας ξεχωριστά. Με την απόθεση των κλαδιών της ελιάς ας αποθέσουμε και το πλήθος των αμαρτιών μας. Καλούμαστε σήμερα να συμπορευτούμε και να συσταυρωθούμε με τον Ιησού, για να μπορέσουμε να γίνουμε μέτοχοι των αγαθών της σταυρικής του θυσίας και άρα και συμμέτοχοι της Αναστάσεως Του.

Αδελφοί μου, η Εκκλησία, μέσω του Ευαγγελίου, μας μεταφέρει τα γεγονότα όπως διαδραματίστηκαν «Προ εξ ημερών του Πάσχα». Την ίδια στιγμή μεταφέρει τα γεγονότα χρονικά και τοπικά στην εποχή μας με σκοπό να γίνουμε συμμέτοχοι σ’ αυτά και όχι απλοί θεατές και μάλιστα από απόσταση. Συμπόρευση και συσταύρωση υπάρχει μόνον όταν συνοδεύεται με ειλικρίνεια προθέσεων και συναισθημάτων, ιδιαίτερα δε όταν τα πιο πάνω συναισθήματα μετατραπούν μέσα από πράξεις, σε τρόπο καθημερινής ζωής. Το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» που θα ψάλλουμε απόψε, ας μην είναι απλά ένας από τους πολλούς ύμνους που θα πούμε. Ας γίνει ενδόμυχη προσευχή που θα διαρκεί, τόσο όσο και η ζωή μας κρατώντας τον εαυτό μας «γρηγορούντα». Αυτή ας είναι η δική μας υποδοχή. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης