Ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
ΕΙΝΑΙ
ἀνησυχητικό φαινόµενο ὅτι στή Χώρα µας ἐλάχιστοι κληρικοί ἐκδηλώνονται δηµοσίως
κατά τοῦ οἰκουµενισµοῦ, χωρίς νά ὑπολογίζουν τήν ἐνόχληση τῶν πρωτεργατῶν του,
οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι µεγαλόσχηµοι κληρικοί.
Ἡ
δειλία πολλῶν µπροστά στή σκληρότητα τῶν οἰκουµενιστῶν εἶναι ἀδικαιολόγητη,
γιατί ὅταν ὑποστηρίζεις τήν ἀλήθεια, ὅταν ἔχεις βιωµατική πίστη καί ἀκολουθεῖς
τόν παραδοσιακό δρόµο τῶν ἁγίων, δέν ὑπολογίζεις τίποτα οὔτε βέβαια ὑποστέλλεις
τή σηµαία τῆς Ὀρθοδοξίας. Μπορεῖ νά χάσεις τήν εὔνοιά τους, µπορεῖ νά σέ βάλουν
στό περιθώριο, µπορεῖ νά σέ ἀποµακρύνουν ἀπό τό κέντρο, µπορεῖ νά σέ θεωρήσουν
φανατικό, ἀδιάλλακτο, µέ περιορισµένη ἀντίληψη, ὅµως ἐσύ µένεις στή βίγλα σου, ἀρνεῖσαι
τίς οἰκουµενιστικές ἐκδηλώσεις, διακηρύττεις ὅτι οἱ λεγόµενοι ἑτερόδοξοι εἶναι
αἱρετικοί καί ὡς τέτοιοι πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται καί νά µή θεωροῦνται µέλη τῆς
διαιρεµένης Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ Ἐκκλησία.
∆ηλαδή, δέν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ µία, ἁγία,
καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία.
Οἱ
οἰκουµενιστές στούς διαλόγους δέν ἀναφέρουν τήν ἁπλή πρόταση, πού θά ἔλυνε τό
πρόβληµα µέ τούς ἑτερόδοξους. ∆έν τούς ὑπενθυµίζουν ὅτι ἔχουν ἀποµακρυνθεῖ ἀπό
τήν Ἐκκλησία καί περιπλανῶνται µέ τίς αἱρετικές τους ἐπιλογές καί πρέπει µέ
ταπείνωση καί καλή προαίρεση νά ἀπαρνηθοῦν τίς πλάνες τους καί νά ἐπιστρέψουν ἐν
µετανοίᾳ στήν Ἐκκλησία. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι σχέδια ἀνθρώπων, πού ὑπηρετοῦν ἐφήµερες
σκοπιµότητες καί ὑπαγορεύονται ἀπό τούς µεγάλους τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι
θέλουν τήν ἀνώδυνη πανθρησκεία, γιά νά ἔχουν τό µυαλό τους ἥσυχο, νά µποροῦν νά
διατηροῦν τούς λαούς τῆς γῆς σέ µερική νάρκωση καί νά τούς καταδυναστεύουν
καταλλήλως.
Ὁ
ἀείµνηστος πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε ὅτι «ὁ οἰκουµενισµός εἶναι ἕνας
δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τόν ἀντίχριστο. Ναί, ναί! Καί ὅµως τό σύνθηµα,
παρακαλῶ, τοῦ οἰκουµενισµοῦ εἶναι: ἀγάπη! ἀγάπη! Καί ὑπηρέτησαν αὐτό τό σχῆµα
τοῦ οἰκουµενισµοῦ, καί τό ὑπηρετοῦν αὐτή τήν στιγµή, καί ὀρθόδοξοι κληρικοί, ἀνωτάτων
βαθµῶν! ∆υστύχηµα! Ὁ µακαριστός πατήρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι ὁ οἰκουµενισµός
δέν εἶναι µιά αἵρεση, ἀλλά εἶναι παναίρεση, δηλαδή ἔχει µέσα ὅλες τίς αἱρέσεις!
Στήν πραγµατικότητα εἶναι µία κατάργηση τοῦ χριστιανισµοῦ. Καί ὅµως ἐµφανίζεται
ἐν ὀνόµατι τῆς ἀγάπης! Καί ὅταν κανείς στραφεῖ ἐναντίον τοῦ οἰκουµενισµοῦ, τοῦ
λένε ὅτι “στρέφεται ἐναντίον τῆς ἀγάπης, εἶναι κήρυκας τοῦ µίσους”» (Ὑπάρχει
διέξοδος στά ἀδιέξοδά µας; Βεβαίως ὑπάρχει, ἔκδοση «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»,
Θεσσαλονίκη 2015, σελ.151-152).
Προσοχή,
λοιπόν, στόν δούρειο ἵππο τοῦ οἰκουµενισµοῦ.
Ορθόδοξος Τύπος, 29/04/2016
Αντί να ασχολούνται με τη συνοχή της μίας καθολικής και αποστολικής εκκλησίας εντός της ορθο-δοξίας και ορθοπραξίας αυτοί ασχολούνται με αποκομμένα αιρετικά κλαδιά.Ο εστιασμός με προσοχή στη συνοχή της ορθοδοξίας,η επιστροφή στους κανόνες της εκκλησίας πηδάλιο και αποφάσεις οικουμενικών συνόδων όπως ακριβώς παραδόθηκαν από τους πατέρες της εκκλησίας είναι η μέγιστη ασφάλεια και ο οδηγός ασφαλούς πορείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραιο άρθρο. δηλαδή, η θρησκεία δεν ειναι πρόβλημα για την εξουσία. αφου κατά τον Μαρξ ειναι ναρκωτικό, κοντά στα άλλα ναρκωτικά ας θρησκεύουν και όσοι θέλουν, λέει το σύστημα. το πρόβλημά τους ειναι η Θεότης του Χριστου. αν τους πεις πως ο Χριστός ειναι τέλειος άνθρωπος αλλά και τέλειος Θεός, αγριεύουν και ξεχνουν την "αγάπη", στο όνομα της οποίας καλουν τους ανθρώπους να ανέχονται την διαφορετικότητα. αγάπη, λοιπόν, ανεκτικότητα προς όλους εκτός από τους "φανατικούς" Χριστιανούς!
ΑπάντησηΔιαγραφή