Ο Άγιος Νεομάρτυς Δούκας ο Ράπτης, ο Μυτιληναίος

Ο Άγιος Νεομάρτυς Δούκας ο Ράπτης, ο Μυτιληναίος

[24 Απριλίου 1564 - Κωνσταντινούπολη]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο

     Ο Άγιος Δούκας καταγόταν από τη Λέσβο. Ήταν νέος στην ηλικία πολύ όμορφος σωματικά, ομορφότερος όμως στην ψυχή. Στο επάγγελμα ήταν ράφτης, που το εξασκούσε στην Πόλη. Απ’ ό,τι φαίνεται ήταν καλός στην τέχνη του γι’ αυτό πελατεία του ήταν όλη η τότε αριστοκρατία της Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν θερμός χριστιανός και άμεμπτος στην ηθική του, που, όπως θα δούμε, δοκιμάστηκε και θριάμβευσε. Στο πρόσωπο του Δούκα βρίσκουμε ένα άλλο «σώφρονα Ιωσήφ», που, όπως εκείνος δεν υπέκυψε στις αμαρτωλές προτάσεις της γυναίκας του άρχοντα της Αιγύπτου, έτσι και ο Δούκας δεν παρασύρθηκε στην αμαρτία από μια τούρκισσα χανούμισσα, που αγωνίσθηκε να τον παρασύρει στην αμαρτία.

Επειδή στον Δούκα ράβονταν όλη η άρχουσα τάξη της Κωνσταντινούπολης, εκείνος ελεύθερα έμπαινε κι έβγαινε στα παλάτια των Τούρκων.

Συνέβη λοιπόν, κάποτε, να τον ερωτευθεί μια μεγάλη παντρεμένη κυρά από σπουδαία οικογένεια, από την οποία προέρχονταν πολλά ηγετικά στελέχη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκείνη πρώτα άρχισε να του κάνει διάφορα δώρα, ύστερα να του λέει ερωτικά λόγια για να τον παρασύρει. Ο Άγιος, σαν καθαρός από ερωτικές σχέσεις και αγνός ψυχή τε και σώματι, απόρησε, γιατί δεν περίμενε ποτέ να ακούσει από μια τόσο μεγάλη κυρία τέτοιους προκλητικούς λόγους.

Έκανε τον σταυρό του κι έφυγε από εκείνο το παλάτι σαν άλλος νέος Πάγκαλος Ιωσήφ. Εκείνη, όταν είδε πως δεν ερχόταν πλέον στο σπίτι της, άρχισε να του στέλνει μηνύματα μα ο Άγιος δεν απαντούσε. Πήγε τότε η ίδια στο εργαστήριό του και του είπε, σύμφωνα με το “Νέον Μαρτυρολόγιον”, περίπου τα εξής: “Άκουσε με σε παρακαλώ, θέλω να έρχεσαι στα σαράι μου, όπως και προηγουμένως και μη φοβάσαι κανένα. Ο άντρας μου λείπει σε εκστρατεία και ή έρχεται ή δεν έρχεται. Όμως, αν θέλεις να ασπαστείς το Ισλάμ, σε παίρνω για άντρα μου. Αλλά κι αν επιστρέψει ο άντρας μου, θα σε έχω τον πρώτο στο παλάτι μου. Κι αν ακόμη δεν θέλεις ν’ αλλάξεις την πίστη σου, ας μείνεις και Ρωμιός, μόνο να έρχεσαι, όπως σου είπα”.

Του είπε κι άλλα πολλά η “σύζυγος του Πετεφρή”, η νέα Αιγυπτία και, βλέποντας το αμετάθετο της γνώμης του Δούκα, κατέληξε με εκβιασμό: “Αν δεν κάνεις όπως σου είπα, να ξέρεις, θα χάσεις τη ζωή σου”.

Ο ευλογημένος εκείνος νέος, έχοντας τον εγκάρδιο έρωτα του Ιησού Χριστού μέσα του, καθόλου δεν λογάριασε τις κολακείες εκείνης της αναιδούς, ούτε και τις φοβέρες της, ούτε ποτέ ξαναπάτησε στο παλάτι της. Εκείνη του έστελνε συνέχεια μηνύματα.

Ο Άγιος δεν ανταποκρινόταν.

Οργίστηκε λοιπόν η καταραμένη εκείνη Αγαρηνή και ορκίστηκε να τον εξοντώσει, για να μην τον βλέπει να ελέγχει την ακολασία της. Πήγε, λοιπόν, στον βεζίρη και του είπε την υπόθεση αντίστροφα απ΄ότι στην πραγματικότητα. Είπε λοιπόν καταγγέλλοντας: “Έχω ένα ράφτη που ράβει στο παλάτι μου ό,τι χρειάζεται. Τον ειδοποίησα να έρθει να του δώσω μερικά ρούχα για ράψιμο και αυτός ήλθε και μου είπε λόγια τόσο άσχημα και άπρεπα που ντρέπομαι να σου τα πω, γι’ αυτό τον έδειρα και έφυγε. Τώρα είναι στο εργαστήριό του και θέλω να τον θανατώσεις”. Ο βεζίρης [οθωμανός υπουργός] υποσχέθηκε πως θα πραγματοποιήσει το θέλημά της, διότι προερχόταν από μεγάλη οικογένεια. Αμέσως ο βεζίρης διέταξε τον σούμπαση (έπαρχο) να φέρει τον νέο μπροστά του. Όταν τον έφεραν την ρώτησε: “Τι ορίζεις να του κάνω”; Κι εκείνη, όλο σατανική κακία του αποκρίθηκε: “Αν γίνει Τούρκος άφησέ τον, ειδ’ άλλως να τον ρίξεις στα τσιγκέλια!” Πρώτα άρχισε ο βεζίρης να του μιλάει με κολακευτικά λόγια, με όμορφο τρόπο. Κατόπιν διέταξε και τον βασάνισαν απάνθρωπα. Τέλος βλέποντας ότι δεν μπορούν να τον πείσουν να εξισλαμισθεί, τον έγδαραν ζωντανό και πέταξαν το δέρμα του στη θάλασσα, ενώ στη συνέχεια τον κρέμασαν στα τσιγκέλια και εκεί παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του αθλοθέτου Κυρίου από τον οποίο έλαβε τον της αθλήσεως στέφανο. Ήταν η 4η Απριλίου του 1564.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ: Ως των Ορθοδόξων ο εμψυχωτής, νεομαρτύρων ο εμπνευστής, των Λεσβίων ο βλαστός, Εκκλησίας υπέρμαχος, αθλητά Δούκα, μεγαλοφώνως τιμώμεν σε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.