Υπόμνημα Μητροπολίτου Καλαβρύτων Αμβροσίου προς τη Δ.Ι.Σ για τη Μεγάλη Σύνοδο

ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ:

ΟΧΙ!

ΟΧΙ, ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΟΔΟ  ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!

________Την προηγούμενη εβδομάδα από την 8 έως και την 10ην Μαρτίου ε.έ. η Ολομέλεια των Ιεραρχών της Εκκλησίας  της Ελλάδος συνήλθε σε έκτακτη Σύνοδο, την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, όπως επισήμως αποκαλείται.

________Θέμα της πρώτης Συνεδρίας ήταν η προσεχής Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος, η οποία πρόκειται να συνέλθη στην Κρήτη τόν προσεχή Ιούνιο. 

________Το ζήτημα τούτο έχει προκαλέσει πολλές και ποικίλες αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, στον εκκλησιαστικό χωρο.  

________Στην προαναφερθείσα Σύνοδο δεν κατέστη δυνατόν να εκθέσουμε τις ταπεινές απόψεις μας. Γι' αυτό καί τις καταθέσαμε με ένα  γραπτό Υπόμνημα. 

_________Επειδή όμως το ζήτημα της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου είναι θέμα γενικωτέρου ενδιαφέροντος, αποφασίσαμε να γνωστοποιήσουμε τις απόψεις μας στο Πλήρωμα της Εκκλησίας. Σας γνωστοποιούμε, λοιπόν, τό περιεχόμενον του κατατεθέντος Υπομνήματός μας. Τα υπόλοιπα δικά σας.

Αίγιον, 22 Μαρτίου 2016

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

***************************** 

Mακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. Ἱερώνυμον

Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας

Ἰω. Γενναδίου, 14

115 21  ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Μέ συνοχήν καρδίας ἀπευθύνομαι πρός τήν ἀγάπην Σας σήμερον, προκειμένουν νά Σᾶς ἐξωτερικεύσω σκέψεις, αἵτινες  κυριαρχοῦν εἰς τήν ταλαίπωρον καρδίαν μου καί προκαλοῦν ἀνησυχίαν οὐ τήν τυχοῦσαν.

Πρόκειται διά τήν μέλλουσαν νά συνέλθῃ εἰς τήν Κρήτην Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον κατά τόν προσεχῆ Ἰούνιον.

Πολλά εἶναι τά σημεῖα τῆς ἀνησυχίας μου.

1.      Ὁ τόπος, ὅπου συγκαλεῖται ἡ Μεγάλη αὐτή Σύνοδος. Ἡ ἐπιλογή τῆς νήσου Κρήτης ἀποτελεῖ μεγάλην ταπείνωσιν τῆς Ἐκκλησίας της Ἑλλάδος! Ἡ Κρήτη τυγχάνει μέρος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, δέν εἶναι ὅμως καί ἡ πρωτεύουσα πόλις αὐτῆς! Διερωτῶμαι, λοιπόν: τί ἄραγε θά σκεφθοῦν oἱ δεκάδες Προκαθημένων καί λοιπῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν θά βιώνουν ὡς γεγονός τήν ταπεί-νωσιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔχει ὑποτιμηθῆ;

2.      Ὁ τρόπος ἐκπροσωπήσεως τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκ-κλησιῶν.

Ἡ παράδοσις, ἥν παρελάβομεν παρά τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁρίζει, ὅτι εἰς τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους συμμετέχουν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Πατριάρχαι, Ἀρχιεπίσκοποι καί Ἐπίσκοποι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς  καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλη-σίας! Ἀντιθέτως πρός αὐτά, εἰς τήν προσεχῆ Μεγάλην Πανορ-θόδοξον Σύνοδον πρόκειται νά συμμετάσχουν Ἀντιπροσωπεῖαι τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν! Κατά τήν ταπεινήν ἡμῶν γνώμην τό σημεῖον τοῦτο ἀποτελεῖ ἀλλοίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.

3.       Ὁ τρόπος προετοιμασίας τῶν θεμάτων, διά τά ὁποῖα καί συνέρ-χεται Αὕτη.

Τά πρός συζήτησιν θέματα τῆς Μεγάλης ταύτης Συνόδου δέν ἔχουν τύχει τῆς ἐπεξεργασίας και τῆς ἐνδελεχοῦς μελέτης ἐκ μέρους τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν! Τό γεγονός, ὅτι ἀπεστάλη-σαν  πρός ἡμᾶς ταχυδρομικῶς  τά σχετικά Πρακτικά τῶν Προσυνο-δικῶν Διασκέψεων ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ τό ζήτημα.  Ἡ σεπτή Ἱεραρχία δέν ἔχει ἀσχοληθῆ ἐπ’αὐτῶν! Ἄρα, κατά τήν ταπεινήν μας γνώμην, διά τῆς Μεγάλης ταύτης  Συνόδου ἐπιχειρεῖται νά προωθηθοῦν καί νά ἀποφασισθοῦν «προκατασκευασμένα» ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ζητήματα, συνεπῶς ἡ Μεγάλη αὕτη Σύνοδος δέν πρόκειται νά ἀσχοληθῇ μέ τήν εἰς βάθος μελέτην τῶν εἰς τήν Ἡμερησίαν Διάταξιν ἐγγεγραμμένων θεμάτων, ἀλλ’ ἐντέχνως θά χειραγω-γηθῇ πρός ἔγκρισιν καί ὑπερψήφισιν αὐτῶν! Φοβούμεθα, ὅτι ἡ Φαναριώτικη πολιτική πρόκειται νά ἐγγράψῃ ὑπέρ αὐτῆς νέες σελίδες .....δόξης καί μεγαλείου! 

4.      Ὁ Ἐσωτερικός Κανονισμός λειτουργίας τῆς Συνόδου.

Πρωτάκουστος καί πρωτοφανής ἐπίσης εἶναι καί ὁ τρόπος τῆς ψηφοφορίας. Εἰς τό ζήτημα τοῦτο ἔχει ἀναφερθῆ ἐγκαίρως καί ἐπαρκῶς ὁ Ἐλλογιμώτατος Καθηγητής τῆς Δογματικής εἰς τό Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης.

Οὕτως εἰς τήν Κρήτην δέν πρόκειται νά ψηφίσουν οἱ Σύνεδροι Ἀρχιερεῖς-Μέλη τῆς Μεγάλης ταύτης Συνόδου, ἀλλ’ οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες!  Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ὄχι μόνον ἀ-π-α-ρ-ά-δ-ε-κ-τ-ο-ν, ἀλλά καί ἄκρως ἐπικίνδυνον.  Ἡ τυχόν διχοστασία καί διχογνωμία μεταξύ τῶν Μελῶν τῆς Ἀντιπροσωπείας μιᾶς Τοπικῆς Ἐκκλησίας θά μεταφερθῇ εἰς τό ἐπίπεδον τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἄρα ἡ τυχόν ΟΜΟΦΩΝΙΑ τῶν Μελῶν τῆς Μεγάλης Συνόδου θά εἶναι ἐπι-φανειακή, συνεπῶς δέ  καί ἐπίπλαστος!

5.      Ἡ εἰσαγομένη νέα θεολογική θεωρία περί τοῦ «προσώπου» κλπ. εἶναι κενοφανής καί συγχρόνως ἀπαράδεκτος! Ὁ Σεβ. Μητροπο-λίτης Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεος ἐπαρκῶς ἔχει ἀναπτύξει τό ζήτημα τοῦτο. Ὁ Γέρων Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης εἶναι μέν σεβαστός ὡς πρόσωπον, ἀλλά δέν ἠμπορεῖ νά ἀλλοιώνῃ τήν δομήν τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας. 

6.      Ἡ μέχρι σήμερον συμπεριφορά τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμε-νικοῦ Πατριάρχου  κ. Βαρθολομαίου, φεῦ, ΔΕΝ ΕΓΓΥΑΤΑΙ τήν διαφύλαξιν τῆς ἀκεραιότητος τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως κατά τήν προσεχῆ Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον.  Πῶς νά λησμονή-σωμεν περιστατικά, ὅπως τά ἕως σήμερον ἀπαράδεκτα ἀνοίγματα Αὐτοῦ πρός τε τόν Πάπαν τῆς Ρώμης, τόν Ίσλαμισμόν (βλ. τό «ἅγιον» Κοράνιον) καί την Ἑβραϊκήν Συναγωγήν (ποιμαντική ἐπί-σκεψις εἰς τήν Ν. Ὑόρκην); Τοιαῦται ἐνέργειαι ΔΕΝ παρέχουν τά ἐχέγγυα οὔτε τῆς προστασίας τοῦ περιεχομένου τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, οὔτε καί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἑνότητος τῆ Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν! Ἄς μή λησμονεῖται τό γεγονός, ὅτι παράγοντες του Φαναρίου ἐκυκλοφό-ρησαν ἤδη συγγραφήν, διά τῆς ὁποίας ἰσχυρίζονται, ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης δέν εἶναι «primus inter pares», ἀλλά ΠΡΩΤΟΣ τῆς Ορθοδοξίας! Οὕτω, λοιπόν, ὁ καθορισμός τῆς στά-σεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τό παγκόσμιον «γίγνεσθαι», ὡς θέμα τῆς  προσεχοῦς Πανορθοδόξου Συνόδου, ἐνέχει τόν κίνδυνον ἀλλοιώσεως καί παραχαράξεως τοῦ περιεχομένου καί τῆς διδασκα-λίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός χάριν σκοπιμοτήτων καί παραχωρήσεων πρός ἑτεροδόξους Ὁμολογίας καί θρησκευτικάς Κοινότητας!

7.      Εἶναι ἀξιοσημείωτον, ὅτι καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Σερβικῆς  Ἐκκλησίαςδιά τῆς ὑπ’ἀριθμ. Πρωτ. 439 /24.07.2015 Ἀνα-φορᾶς Αὑτῆς πρός τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην θίγει ἐπαρκῶς  τό ζήτημα τοῦτο (βλ. παράγρ. 1). «.....Εἰς τά πλαίσια αὐτά  θά ἦτο ἐξαιρετικῆς σημασίας νά ὁρισθῇ ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ (Πετρείου) Πρωτείου.....καθώς ἐπίσης καί ἡ θέσις τοῦ Πρώτου εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (βλ. σελ. 2).

8.      Καί ἐπειδή ὁ λόγος περί Ἐκκλησίας, περί τίνος Ἐκκλησίας θά συζητήσωμεν; Περί τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἐνσαρκώνει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καθώς ὁμολογοῦμεν καί εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως ἤ «περί τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», ὅπως ἐπ’ἐσχάτων ἀποκαλοῦνται αἱ πλεῖσται ὅσαι χριστιανικαί Ὁμολογίαι τῆς ἐποχῆς μας; Τελικῶς ἡ Ρωμαιοκαθολική Έκκλησία δύναται νά ὀνομάζεται «Άδελφή Ἐκκλησία»; Εἶναι Ἐκκλησία ἤ συνονθύλευμα Αἱρέσεων;  Θεωροῦ-μεν πονηράν τήν διατύπωσιν «Ἡ σχέσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τοῦ λοιποῦ χριστιανικοῦ κόσμου»!

9.      Ἕν εἰσέτι ζήτημα, ὅπερ δέον ὅπως ἐξετασθῇ, ἀλλά  δυστυχῶς ἀποσιωπᾶται, εἶναι ὁ περιορισμός τῶν αὐθαιρεσιῶν κανονικοῦ περιεχομένου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου εἰς βάρος τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί δή καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος.  Πῶς καί διατί ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης καί οἱ ἱερές Μητροπόλεις τῶν Δωδεκαννήσων ἀποτελοῦν αὐτόνομα τμήματα, ἐντελῶς ἀνεξάρτητα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος; Πῶς καί διατί συντηρεῖται τό ἀντικανονικόν καθεστώς τῶν ἱερῶν Μητροπόλεων τῶν Νέων Χωρῶν, ὅπου ὁ Πατριάρχης συμπεριφέρεται προ-κλητικώτατα; Πότε, λοιπόν, θά τεθοῦν  τά ζητήματα ταῦτα; Πότε ἐπί τέλουςθά ἐφαρμοσθῇ ὁ ΙΖ’ Κανών τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅστις διακελεύει, ὅτι «...τοῖς Πολιτικοῖς καί δημοσίοις τύποις καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Παροικιῶν ἡ τάξις ἀκολουθείτω»; Πότε ἐπίσης θά ἐφαρμοσθῇ καί διά τήν Ἐκκλησίαν μας ἡ ὡς ἄνω ἀνέκαθεν κρατήσασα ἀρχή, τήν ὁποίαν ἐπανέλαβεν, ἐπεκύρωσε καί ἐφήρμοσεν ὁ Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καθ’ἥν «Τά Ἐκκλησιαστικά καί μάλιστα τά περί ἐνοριῶν δίκαια συμμετα-βάλλεσθαι εἴωθε πρός τά δίκαια τῶν Πολιτειῶν»; (Βλ. Φιλαρέτου Βαφείδου, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, τόμ. Β’, σελ. 53).

 Ὀρθῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών διά τῆς ἀπό 25ης Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. ἀναφορᾶς του σημειώνει καί τά ἑξῆς: «Εἶναι λυπηρόν, ὅτι τα θέματα ὅπως τό Αὐτοκέφαλον ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καί ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, Τά Δίπτυχα καί τό Ἡμε-ρολογιακόν ζήτημα, θέματα τά ὁποῖα ὄντως ἀπασχολοῦν τήν Ὀρθό-δοξον Ἐκκλησίαν καί ἐπηρεάζουν ἀρνητικῶς τήν ἑνότητά της ....δέν περιελήφθησαν εἰς τήν Ἡμερησίαν Διάταξιν αὐτῆς» (σελ. 3).

Ἄκρως σημαντική ἐν προκειμένῳ τυγχάνει, κατά τήν ταπεινήν ἡμῶν γνώμην, ἡ ἀναφορά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί εἰς τό ἐπίμαχον τοῦτο ζήτημα. Ἡ παράγραφος 3 ἀναφέρεται ἐκτενῶς εἰς τό ζήτημα τοῦτο. «Ἡ καθ’ἡμᾶς Ἐκκλησία, σημειώνει ἡ Σερβική Ἐκκλησία, θεωρεῖ ἄκρως σημαντικόν, ὅπως εἰσαχθῇ εἰς τήν Σύνοδον τό ἤδη προετοιμασμένον θέμα “Περί τοῦ Αὐτοκεφάλου καί τοῦ Αὐτονόμου“, ὡς αυτό προετάθη εἰς τήν προσυνοδικήν Διάσκεψιν (2009).....Ὅθεν καθίσταται ἀναγκαῖον, ὅπως τό ζήτημα τῆς ἀπονομῆς τοῦ Αὐτοκεφάλου ἑδρασθῇ ἐπί ὑγειῶν, συνοδικῶν, κανονικῶν θεμελίων, οὕτως ὥστε νά ἀποτραποῦν καί νά θεραπευθοῦν σχίσματα, τά ὁποῖα....» (βλ. σελ. 3-4).  

ΠΡΟΤΑΣΙΣ:

Τούτων οὕτως ἐχόντων καταλήγομεν εἰς μίαν δυναμικήν πρότασιν πρό τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας μας: Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νά μή συμμετάσχῃ εἰς τήν μέλλουσαν νά συνέλθῃ Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον, διότι δι’ Αὐτῆς θά προέλθῃ σκανδαλισμός τῶν συνειδήσεων τῶν ψυχῶν, διά δέ τῶν ληφθησομένων Ἀποφάσεών της κινδυνεύει ἡ ἑνότης τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἄς τό τολμήσωμεν!

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

mkka.blogspot