Πρωτοπρ. Βασίλειος Βολουδάκης, Φοβικοί οι ετεροφυλόφιλοι, άρα Θεοφοβικοί οι αθεόφοβοι;

Φοβικοί οι ετεροφυλόφιλοι, άρα Θεοφοβικοί οι αθεόφοβοι;

Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

«Όσοι χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ομοφυλόφιλους δεν αποτελούν παρά συνειδητούς και ολοφάνερους διεστραμμένους!» ( Σιγκµουντ Φρόϋντ)

Στην εποχή μας, εποχή της παραφροσύνης και της πλάνης, η ζωή των νουνεχών ανθρώπων έχει γίνει μαρτυρική, αφού πρέπει «εν παντί καιρώ και πάση ώρα» να αναμετρώνται με τον παραλογισμό και το ψέμα, τα οποία έχουν καθίσει για τα καλά «εν θρόνω υψηλώ και επηρμένω», στα Προεδρεία, στις Κυβερνήσεις, στα Κοινοβούλια των Κρατών και στα Μ.Μ.Ε., νομοθετημένα, μάλιστα, και κατοχυρωμένα με αποκρουστική βιαιότητα από τις σύγχρονες δικτατορίες, που έχουν την ψευδαίσθηση ότι κρύβουν έντεχνα την απολυταρχικότητά τους κάτω, από τον «διάτρητο κοινοβουλευτικό τους μανδύα!». Ακόμα και το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών) στη 10η Γενική Συνέλευσή του στο Πουσάν, στις 5-11-2015, με ομάδα εργασίας 150 προσώπων ασχολήθηκε για την πλήρη ένταξη των ΛΟΑΤΚΙ (=Λεσβίες-Ομοφυλόφιλοι-Αμφισέξουαλ-Τρανσέξουαλ-Κουήρ-Ιντερσέξουαλ) ανθρώπων!

Η διεθνής παραφροσύνη, που παράγεται και ενορχηστρώνεται κυρίως από το πολυκέφαλο τέρας, που ονομάζεται Ευρωπαική Ένωση, μεταδίδεται με φρενήρεις ρυθμούς ήδη και στην Πατρίδα μας, την πάλαι ποτέ Πνευματική Ηγέτιδα της ανθρωπότητος και σήμερα ουραγό και εντολοδόχο αφρόνων και αμοραλιστών.

Είναι αναγκαίο να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η παραφροσύνη δεν είναι μόνο θεωρητική ή ιδεολογική, αλλά έχει γίνει διεθνής πρακτική και τρόπος ζωής ανθρώπων, οι οποίοι –μάλιστα– λόγω των νευραλγικών θέσεων που κατέχουν επιδιώκουν την παράφρονα αυτή πρακτική τους να την προβάλλουν, να την διαφημίζουν και, ει δυνατόν, να την επιβάλλουν στην ανθρωπότητα.

Μια πτυχή αυτής της παραφροσύνης είναι και η ομοφυλοφιλία, η από αιώνων χαρακτηρισμένη ως όνειδος και κατάντια του ανθρώπου, όταν προέρχεται από έκλυτη ζωή και επιλογή για θήρευση σεξουαλικής ποικιλίας ή ως ψυχική πάθηση και σοβαρή διαταραχή της προσωπικότητος, όταν είναι συνισταμένη και αποτέλεσμα ψυχικής κακοποιήσεως των ανθρώπων από το περιβάλλον τους, που είχε την ευθύνη για την αγωγή και την ανάπτυξη της προσωπικότητός τους.

Η κατηγορηματική προειδοποίηση του Θεού μας διά του στόματός Του, του Αγ. Αποστόλου Παύλου ότι η ομοφυλοφιλία και μόνη αρκεί για να καταστήση τον άνθρωπο σε τέτοιον βαθμό ψυχικά ανάπηρο ώστε να μην είναι εις θέσιν να αισθανθή την Βασιλεία του Θεού έστω και αν βρίσκεται μέσα σ’ Αυτήν! («Μη πλανάσθε... αρσενοκοίται βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι»!) είναι για μας τους πιστούς αναμφισβήτητος Νόμος ψυχικής υγείαςκαί δεν μας χρειάζεται καμμιά άλλη επιχειρηματολογία, διότι όταν ομιλεί Ο Δημιουργός και Ο τελικός Κριτής της προσωπικότητος του καθενός μας δεν έχει θέση, ούτε λόγο κανείς άλλος.

Ωστόσο, άλλοι, που δεν είναι ριζωμένοι στην πίστη έχουν ανάγκη να ενισχυθούν από την υγιά επιστήμη και την λογική για να μην παραπαίουν παρασυρόμενοι από τα «πολιτικώς ορθά» (μετάφραζε «πολιτικές σκοπιμότητες») που έχουν αντικαταστήσει την Αλήθεια, αποβλακώνοντας τους ανθρώπους.

Η νόθευση της επιστημονικής αλήθειας για την ομοφυλοφιλία, συνδυάζεται στον καιρό μας με την παραγωγή –κατ’ ευφημισμόν– “ευφυολογημάτων” προκειμένου να κάμψουν τις αντιστάσεις των ανθρώπων και να υποταχθούν ασυζητητί στην πλαστή πραγματικότητα.

Έτσι, ένας ψυχολογικά κακοποιημένος από τον πατέρα του Εβραίος κλινικός ψυχολόγος της Αμερικής (προφανώς ομοφυλόφιλος για να συμφιλιωθή –μέσω των ανδρών– με τον πατέρα του) ο George Weinberg, το 1969 έγινε ο “νονός” και βάπτισε την απέχθεια των ανθρώπων για την ομοφυλοφιλία «Homophobia», δηλαδή ανθρωποφοβία!

Στη συνέχεια, οι δικοί μας νεοέλληνες επιστημονοπηθικίζοντες, μετέφεραν ως αντιδάνειο την λέξη «Honophobia» και την τροποποίησαν σε «ομοφοβία», για να “φοβηθούν” οι άνθρωποι την ρετσινιά «ομοφοβικός» και να θεωρούν πλέον την ομοφυλοφιλία ως φυσική και απόλυτα αποδεκτή κατάσταση.

Η μεταφορά της Λατινοαγγλικής λέξεως Homophobia στα Ελληνικά έγινε, όμως και με μια πρόσθετη πανουργία. Η Λατινική λέξη Homo=άνθρωπος αποδόθηκε στα Ελληνικά ως ομόηχο του όμοιος και με αυτό το τέχνασμα η λέξη «ομοφοβικός» επεξετάθη και στις λεσβίες και στους τρανσέξουαλ και σε όλα τα «ΛΟΑΤΚΙ» άτομα και όχι αποκλειστικά στους ομοφυλόφιλους! Η λέξη «ομοφοβικός» πλέον σημαίνει κατά τους νέους γλωσσοπλάστες εκείνον που δεν αποδέχεται τους ομοφυλόφιλους, που τους επικρίνει και τους αποδοκιμάζει γιατί τάχα φοβάται να σχετισθή σεξουαλικά με ομόφυλούς του, ενώ κατά βάθος επιθυμεί την ομοφυλοφιλία και προσπαθεί να καταπνίξη αυτήν την επιθυμία του!

Μετά από τον επιστημονικοφανή αυτόν σχεδιασμό δεν δυσκολεύθηκαν να χαλκεύσουν ολόκληρη ψυχολογική θεωρία, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα κυριολεκτικώς “τραβηγμένα από τα μαλλιά”, και έρευνες “του αέρα”, για να αθωώσουν την ομοφυλική διαστροφή,παραμερίζοντας τα πραγματικά επιστημονικά δεδομένα που αποδεικνύουν την ομοφυλοφιλία ως σοβαρή ψυχολογική διαστροφή με προεκτάσεις και επιπλοκές, στοιχεία που την είχαν κατατάξει στα βαρειά ψυχιατρικά νοσήματα.

Είναι αποδεικτικά τα όσα γράφει ο πολύς και πολυπροβαλλόμενος Σίγκμουντ Φρόϋντ (Freud), τον οποίον επελέξαμε, γιατί θεωρείται από όλους ως ο πλέον ρηξικέλευθος ψυχίατρος, αυτός που ασχολήθηκε όσο κανείς άλλος με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα και στήριξε σ’ αυτήν όλη την ψυχική ισορροπία του ανθρώπου και, ο οποίος, κάθε άλλο παρά πιστός και θεοφοβούμενος ήταν, και όμως, σαν πραγματικός επιστήμων δεν δίστασε να καταγράψη την ψυχοπαθολογία των ομοφυλοφίλων γιατί ήθελε να υπηρετήση την επιστήμη του και όχι την πολιτική σκοπιμότητα, όπως οι σημερινοί που οδηγούν την επιστήμη τους να υπηρετή τις αμοραλιστικές ιδεολογίες και πρακτικές τους. Ασφαλώς και δεν γνώριζε ο Freud την Οδηγία του Αγ. Πνεύματος «άνθρωπος απομακρυνόμενος του Θεού ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονώδης», ωστόσο περιγράφει πολύ έντονα την κτηνώδη κατάσταση που καταντά ο άνθρωπος όταν υποκύψη και ταυτισθή με την διαστροφή.

Γράφει, λοιπόν, στο βιβλίο του «Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση», στο 20ο κεφάλαιο:«Χάρις σε λεπτοµερείς έρευνες οι οποίες απήτησαν εκ µέρους των εξεταζοµένων ατόµων µεγάλη ψυχραιµια και τροµερή αυτοκυριαρχία, κατωρθώσαµε να διαπιστώσωµε την ύπαρξι ολοκλήρων οµάδων ατόµων, η «σεξουαλική ζωή» των οποίων έχει κτυπητές διαφορές από την συνηθισµένη και τρέχουσα σεξουαλική ζωή. Μερικοί από αυτούς τους «διεστραµµένους» έχουν διαγράψη από την ζωή τους την διαφορά των φύλων. Μόνον άτοµα του ιδίου µ’ αυτούς φύλου είναι ικανά να τους διεγείρουν τις σεξουαλικές ορµες τους..... Διά του οργάνου των επιστηµόνων εκπροσώπων των, παρουσιάζονται ως µια ιδιαιτέρα ποικιλία του ανθρωπίνου γένους, ως ένα «τρίτο φύλο» δικαιουµένου των αυτών δικαιωµάτων µε τα άλλα δύο. Ίσως µας δοθεί η ευκαιρία να κάνωµε µια κριτική ανάλυσι των ισχυρισµων των.

Ασφαλώς δεν αποτελούν, όπως διατείνονται, και προσπαθούν να µας πείσουν, τους «εκλεκτούς» του ανθρωπίνου γένους. Συναντά κανείς στις γραµµες τους άτοµα χωρίς καµµια αξία και επιβλαβή όπως και στις τάξεις των ατόµων που τα διακρίνει µια φυσιολογική σεξουαλική ζωή.

Αυτοί οι διεστραµµένοι συµπεριφέρονται προς τα σεξουαλικά τους αντικείµενα περίπου κατά τον ίδιον τρόπο που συµπεριφέρονται και οι οµαλοί προς τα δικά τους. Μετά οµως απ’ αυτούς έρχεται µια ολόκληρη: σειρά ανωµάλων τύπων, η σεξουαλική δραστηριότης των οποίων αποµακρύνεται ολοέν και περισσότερον από ο,τι ένας λογικός άνθρωπος θεωρεί ως ελκυστικόν.

Για την ποικιλία και την ιδιοµορφία τους δεν είναι δυνατόν να συγκριθούν παρά µόνον µε τα παραµορφωµένα και χονδροειδή εκείνα τέρατα µε τα οποία ο Π. Μπρέγκελ περιβάλει στον ζωγραφικό του πίνακα, τον Άγιο Αντώνιο, ή µε τους θεούς και τους πιστούς, άπό καιρό ξεχασµένους, τούςοποίους ο Γουσταύος Φλωµπερ παρατάσσει σε µίαν µακρά πορεία εµπρος στα µάτια του µετανοούντος ευσεβή του. Αυτό το µπερδεµένο πλήθος χρειάζεται µια ταξινόµησι, χωρίς την οποία είναι αδύνατον να προσανατολισθή κανείς».

Κατόπιν, αφού αναφερθεί σε κάθε λογής διαστροφή, που είναι παράγωγα της στρεβλώσεως της σεξουαλικότητος του ανθρώπου –τα οποία και παραλείπουμε διότι «αισχρόν εστί και γράφειν»– καταλήγει: «Τέλος αναφέρουµε την κατηγορία εκείνων οι οποίοι επιθυµούν το σεξουαλικό τους αντικείµενον ολοκληρωµένον και φυσιολογικόν, οµως απαιτούν απ’ αυτό ωρισµένα πραγµατα, παράδοξα και φρικτά, µέχρι σηµείου που να θέλουν να µεταβάλουν το άτοµον του σεξουαλικού τους αντικειµένου σ’ ένα άψυχο πτωµα και δεν βρίσκουν ικανοποίησι αν αυτό δεν υποκύψει στην εγκληµατική τους µανία. Οµως αρκετά ασχοληθήκαµε µ’ αυτά τα τροµερά πραγµατα!»

Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι διαπιστώσεις του Freud για εκείνους τους ομοφυλόφιλους οι οποίοι όχι μόνο δεν αισθάνονται την ομοφυλοφιλία τους σαν ασθένεια αλλά την διακηρύσσουν σαν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους και το έχουν για καμάρι τους!

Γράφει: «Ο ισχυρισµος διά του οποίου οι οµοφυλόφιλοι και οι διεστραµµένοι διαβεβαιούν πως αποτελούν εξαιρετικά όντα, καταπίπτει διά της διαπιστώσεως πως δεν υπάρχει ούτε ένας νευρωτικός στον οποίον να µη εµφανίζωνται τάσεις οµοφυλοφιλίας κι’ ότι σοβαρός αριθµος νευρωτικών συµπτωµάτων αποτελεί την έκφρασι αυτής της λανθάνουσας διαστροφής. Όσοι χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ομοφυλόφιλους δεν αποτελούν παρά συνειδητούς και ολοφάνερους διεστραμμένους και ο αριθµος τους είναι πολύ µικρός σε σύγκριση µε εκείνον που τους διακρίνει µια λανθάνουσα οµοφυλοφιλία»!

Αυτή είναι η πραγματική αποτύπωση της ψυχικής νόσου, που αρχίζει μεν από την ομοφυλοφιλία, αλλά δεν έχει τέλος έως ότου οδηγήσει τον άνθρωπο εις «πυθμένα άδου». Αυτή την εικόνα είχαν σχηματίσει και οι αρχαίοι Πρόγονοί μας και γι’ αυτό απετίναξαν την ομοφυλοφιλία και ταυτίσθηκαν με τις Οδηγίες του Ουρανού, αφού, συν τοις άλλοις, αναλογίσθηκαν ότι αυτή η ψυχική νόσος, ιστορικά, παρουσιάσθηκε σε περιόδους παρακμής της ανθρωπότητος και ψυχικής εξαθλιώσεως των ανθρώπων.

Για να αποφύγουν αυτήν την εξαθλίωση οι Αρχαίοι πατέρες μας φρόντισαν να συμπεριλάβουν στην Νομοθεσία τους και τα εξής, τα οποία παραθέτουμε σε μετάφραση:

«Αν κάποιος Αθηναίος συνάψει (οµοφυλοφιλική) σχέση µε κάποιον άλλο:

* Δεν του επιτρέπεται να γίνη µέλος των 9 αρχόντων.

* Δεν του επιτρέπεται να εκλεγή ιερέας.

* Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού.

* Δεν του επιτρέπεται να ασκήση κάποια εξουσία, εντός η εκτός της χώρας, κληρωτή ή χειροτονητή.

* Δεν του επιτρέπεται να σταλή ως κήρυκας πολέµου.

* Δεν του επιτρέπεται να εκθέση τη γνωµη του.

* Δεν του επιτρέπεται να εισέλθη στους δηµόσιους ναούς.

* Δεν του επιτρέπεται να στεφανωθή στις δηµόσιες στεφανοφορίες.

* Όποιος (πολίτης) έχει καταδικαστεί ως ερωτικός σύντροφος, αλλά ενεργήσει αντίθετα µε τις διατάξεις του νοµου, να τιµωρείται µε θάνατο»!

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, μάλιστα, μας απεκάλυψαν και μία άλλη αλήθεια που εξηγεί την σημερινή παγκόσμια ξετσιπωσιά της διαστροφής. Ένας από τους μύθους του Αισώπου γράφει ότι όταν ο Δίας δημιούργησε τον άνθρωπο έβαλε μέσα του ως τελευταία αρετή την αιδώ(δηλαδή την ντροπή) και την εσφράγισε με την θύρα που αφοδεύουν οι άνθρωποι. Η αιδώς διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτήν την ατίμωση και –μετά από πιέσεις του Δία– τελικά δέχθηκε αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα εισέλθη από την θύρα αυτή ο έρωτας. Άπαξ και η θύρα αυτή παραβιασθή έξωθεν, η αιδώς θα εξέλθη και ουδέποτε θα επανέλθη στον άνθρωπο!

Έτσι, λοιπόν, όταν η ξετσιπωσιά πληθύνθηκε, έγινε και ψυχολογική θεωρία, η οποία αντί να αναχαιτίζη την εκτροπή των ανθρώπων και να μειώνη τους ασθενείς, θεραπεύοντάς τους, τους πολλαπλασιάζει. αντί δηλαδή διαιρέσεως, έγινε πολλαπλασιασμός(!), σε τέτοιον μάλιστα βαθμό, ώστε πλέον να θεωρούνται ασθενείς οι μη διεστραμμένοι(!) και υγιείς οι έχοντες ανώμαλο σεξουαλικό προσανατολισμό!

Μάλιστα! Όσοι δεν έχετε ενημερωθεί πρέπει να γνωρίζετε ότι από τις 17 Μαίου του 1990 έπαυσε η Ομοφυλοφιλία να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και αυτό το πρωτοφανές αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, δεδομένου ότι καμμιά άλλη καταγεγραμμένη νόσος δεν έχει ποτέ αφαιρεθεί από τα Ιατρικά βιβλία, θεωρουμένη εκ των υστέρων ή ως κακώς καταγραφείσα, ή ότι έπαυσε πλέον να είναι ασθένεια!

Διεγράφη, λοιπόν, από τα ψυχιατρικά βιβλία η ομοφυλοφιλία ως ασθένεια και αντ’ αυτής, ενεγράφη μία νέα, κατασκευασμένη από ανωμάλους, χωρίς την παραμικρή επιστημονική αποδεικτική, η «ομοφοβία»!

Κατά τους εμπνευστάς αυτής της ανυπάρκτου νόσου (σημειωτέον ότι αυτή λόγω του ανυποστάτου της, βεβαίως και δεν είχε ποτέ κα¬τα¬γρα¬φεί ως νόσος, έως το 1972 που την επενόησε, όπως ήδη γρα¬ψα¬με, ο διαταραγμένος Εβραίος ψυχολόγος George Weinberg ενώ η ομοφυλοφιλία είναι καταγεγραμμένη από χιλιετηρίδων), «ομοφοβικοί» είναι όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στην πραγματική ιατρική ότι η ομοφυλοφιλία είναι ψυ¬χι¬κη ασθένεια, διότι, με την μη αποδοχή της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικού σεξουαλικού προσανατολισμού, υποδηλώνουν, χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται(!) ότι κατά βάθος τους έλκει η ομοφυλοφιλία αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν!

Εάν η θεωρία τους αυτή ήταν αληθινή, τότε πρέπει να υπάρχη ένας ψυχικός μηχανισμός που λειτουργεί προς όλες τις κατευθύνσεις με την ίδια λογική.

Δηλαδή, πρέπει να θεωρήσουμε πως κάθε αντίδραση ή μη αποδοχή μιάς ιδεολογίας ή μιάς πρακτικής σημαίνει πως κατά βάθος επιθυμούμε, επιλέγουμε και συμφωνούμε με αυτήν αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε! Δηλαδή πρέπει να σημαίνη ότι:

Ο αντιτασσόμενος στην Δικτατορία, κατά βάθος είναι οπαδός της, ο ακροδεξιός που μάχεται τον αριστερισμό είναι κατ’ ουσίαν ακροαριστερός, ο αριστερός ή ακροαριστερός που δεν αποδέχεται και μάχεται τους ακροδεξιούς είναι κατά βάθος ακροδεξιός, ο αντιτασσόμενος στους ιμπεριαλιστές είναι ιμπεριαλιστής, ο πατάσσων την φοροδιαφυγή είναι φοροφυγάς, ο τιμωρών τους δολοφόνους είναι δολοφόνος και ... τέλος ο άθεος και αθεόφοβος είναι κατά βάθος θεοφοβούμενος και πιστός χωρίς να θέλει να το παραδεχθή! Μπορούμε, λοιπόν, άνετα με την “λογική” του ψυχασθενούς ψυχιάτρου να υποστηρίξουμε –πιστοί στην θεωρία του– ότι είναι θεοφοβικοί ακόμη και οι αθεόφοβοι!

Εκτός αν η θεωρία αυτή, που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου και “θρονιάσθηκε” με το “έτσι θέλω” στην Ιατρική και στην Νομοθεσία των Κρατών, έχει το ειδικό προνόμιο να είναι το μαγικό τεστ, που λειτουργεί εξετάζοντας αποκλειστικά και μόνο τη στάση των ανθρώπων έναντι της ομοφυλοφιλίας, για να ανακαλύπτη ποιος άνθρωπος είναι ψυχικά υγιής και ποιος όχι! Σαν δεν ντρεπόμαστε!...

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 162 Φεβρουάριος 2016 από Θρησκευτικά