Βουλεύονται ἤ βολεύονται;

Βουλεύονται ἤ βολεύονται;

'Αρχιμ. Δανιήλ 'Αεράκη,  ἱεροκήρυκος

Ἀδικία! Πνίγει τούς ἀδικουμένους, ἰδίως ὅσους βλέπουν τήν ἀνισότητα καί πλήττονται ἄμεσα καί ἀπό αὐτήν. Καί θά γίνουμε συγκεκριμένοι στήν ἀνισότητα, πού πολλοί τήν ἐντοπίζουν, τήν καυτηριάζουν, ἀλλά κανείς δέν τήν καταργεῖ. Καί δέν καταργεῖται ἡ ἀνισότητα αὐτή, διότι ἐκεῖνοι πού ὀφείλουν νά τήν καταργήσουν, εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ ἀδικοῦντες! Σημειώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν αὐξάνεται τό κακόν καί οἰμωγαί πανταχοῦ καί θρῆνοι καί δάκρυα τῶν ἀδικουμένων. Καί οἱ ταχθέντες διορθοῦν δικασταί, αὐτοί τόν χειμῶνα ἐπιτείνουσι καί τήν νόσον ἐπιτρίβουσιν» (Ε.Π.Ε. 31,498).

Αὐξάνεται συνεχῶς τό κακό! Παντοῦ θρῆνοι καί κλάματα. Οἱ ἀδικούμενοι σπαράζουν. Καί ἐκείνοι πού τάχθηκαν νά τακτοποιοῦν τίς ἀδικίες, αὐτοί κάνουν χειρότερο κακό καί αὐξάνουν τή διαφθoρά.

• Τά λόγια αὐτά στίς μέρες μας καί στόν τόπο μας, ἀφοροῦν κυρίως στούς βουλευτές. Αὐτοί καί ἀμέσως καί ἐμμέσως ἀδικοῦν καί ὁπωσδήποτε τήν ἀδικία καί τόν πόνο ἐπιτείνουν. Γιατί; Ἄς ρωτήσουμε συγκεκριμένα:.

• Γιατί νά εἶναι τόσοι πολλοί οἱ βουλευτές τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου (300); Σέ χώρες μέ παραπλήσιο μέ μᾶς πληθυσμό, οἱ βουλευτές δέν ξεπερνοῦν τούς 150! Ἐμεῖς γιατί νά τρέφουμε τόσους πολ­λούς βουλευτές, πού (οἱ περισσότεροι) βολεύονται, δέν βουλεύονται;.

• Γιατί νά ἀμείβωνται μέ ὑπέρογκο, γιά τίς σημερινές συνθῆκες, μισθό; Εἰσπράττουν 7.000 εὐρώ μηνιαίως! Καί ἄν ἀκόμα, ὅπως ἰσχυρίζονται, δικαιοῦνται, λόγῳ αὐτοματισμοῦ, μισθολογίου ἴδιου μέ τούς προέδρους Ἀνωτάτων Δικαστηρίων, καί πάλι ἡ ἀγάπη στό λαό πού τούς εξέλεξε, πρέπει νά τούς ὁδηγήση σέ θυσία δικαιωμάτων! Θυσία βέβαια νοεῖται, ὅταν ὄχι ἕνα «νόμιμον», ἀλλ’ ὅταν ἕνα ἠθικό δικαίωμα προσφέρεται στήν ἀγάπη καί στίς ἀνάγκες τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου..

• Γιατί νά ὁμονοοῦν ὅλοι οἱ βουλευτές, ὅλων τῶν κομματικῶν παρατάξεων, μόνο σ’ ἕνα θέμα, στή λεγόμενη βουλευτική ἀποζημίωσι; Φαντάζεσθε, ποιά ἀνακούφισι θά αἰσθάνονταν οἱ ἀδικούμενοι, οἱ φτωχοί, ἄν ἄκουγαν ὁμόφωνη ἀπόφασι τῆς Βουλῆς, ὅτι ὅλοι οἱ βουλευτές της προσφέρουν τά 2/3 τοῦ μισθοῦ τους γιά τούς ἀνέργους καί τούς μικροσυνταξιούχους;

• Γιατί κάθε τόσο ἐπανέρχεται τό θέμα πρώην (καί νῦν) βουλευτῶν, πού ζητοῦν «καθυστερημένα»; Μερικοί μάλιστα ἀπαιτούν τό ποσό τῶν 100.000 ευρώ (ἕκαστος)!

• Γιατί ἔπρεπε τό κυβερνόν κόμμα νά διορίση σέ ὅλα τά ὑπουργεία καί δημοσίους οργανισμούς δικούς του ἀνθρώπους (μέ καθαρῶς κομματικά κριτήρια), ἐνῶ πολλοί ἀπό αὐτούς πού ἀπομακρύνθηκαν ἦσαν καταξιωμένοι καί κατάλληλοι γιά τή θέσι πού κατεῖχαν; Πόσοι, στ’ ἀλήθεια, «ἡμέτεροι» διωρίσθηκαν τόν τελευταῖο καιρό, σέ μιά ἐποχή τρομερῆς, ἐφιαλτικῆς οἰκονομικῆς κρίσεως;.

Δυστυχῶς τείνουμε νά γίνουμε κράτος κλεπτῶν καί ἀδίκων. «Δύσκολον εὐρεῖν ἄνθρωπον ἀδικίας καθαρόν» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 14,112).