Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου - Αλύγιστοι στους πειρασμούς

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Λουκ. ιη΄10-14

ΑΛΥΓΙΣΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ

1. Κοινὸς κλῆρος τῶν χριστιανῶν

    Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου, μιᾶς μακρᾶς ἐκκλησιαστικῆς περιόδου ἡ ὁποία μᾶς καλεῖ σὲ αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια. «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα», ψάλλουμε ἀπὸ σήμερα μαζὶ μὲ πολλοὺς ἀκόμη κατανυκτικοὺς ὕμνους τοῦ Τριωδίου, ποὺ μᾶς στρέφουν πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή. Παρομοίως καὶ τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα μᾶς βοηθοῦν νὰ ἐξετάσουμε τὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀναθερμάνουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς Αὐτόν, τὴν ὁποία ψυχραίνει ὁ κόσμος καὶ ἡ ἁμαρτία.

   Ἔτσι στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν μαθητή του Τιμόθεο: Παιδί μου, Τιμόθεε, τοῦ γράφει, ἐσὺ ἔχεις παρακολουθήσει τὴ διδασκαλία μου, τὴ γενικότερη διαγωγή μου, τὶς προθέσεις μου, τὴν πίστη, τὴ μακροθυμία, τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπομονή, τοὺς διωγμοὺς καὶ τὰ παθήματά μου, ὅπως αὐτὰ ποὺ ὑπέμεινα στὴν Ἀντιόχεια, στὸ Ἰκόνιο, στὰ Λύστρα. Ἀλήθεια, τί φοβεροὺς διω­γμοὺς ὑπέφερα! Καὶ ἀπ’ ὅλους μὲ γλύ­τω­­σε ὁ Κύριος.

    Ἀλλὰ ἂς τὸ γνωρίζεις καλά, ὅτι ὄχι μόνο ἐγώ, ἀλλὰ καὶ «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»· ὅλοι ὅσοι θέλουν νὰ ζοῦν μὲ εὐσέβεια, ὅπως ἁρμόζει στοὺς πιστοὺς ποὺ εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, θὰ καταδιωχθοῦν. 

    Φοβερὸς καὶ ἀπόλυτος ἀκούγεται ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου, ἀλλὰ εἶναι ἀληθινός. Δὲν λέει «κάποιοι» ἢ «λίγοι» ἢ «μερικοὶ» μόνο Χριστιανοὶ ἀλλὰ «πάντες»! Ὅλοι ὅσοι θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, θὰ ἀντιμετωπίσουν διωγμούς, θλίψεις, κακοπάθεια. Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος ὁμιλεῖ ἐκ πείρας, καθὼς ἤδη ὁ ἴδιος βρίσκεται φυλακισμένος στὴ Ρώμη, δεμένος μὲ ἁλυσίδες ὡς κατάδικος γιὰ χάρη τοῦ Εὐαγγελίου. 

    Αὐτὸς εἶναι ὁ κοινὸς κλῆρος τῶν Χριστιανῶν. Διαβάζουμε τὰ Συναξάρια καὶ βλέπουμε ὅτι δὲν ὑπάρχει Ἅγιος ποὺ νὰ μὴ διώχθηκε, νὰ μὴν ὑπέμεινε θλίψεις, ταλαιπωρίες ἢ καὶ μαρτύριο. Τὸ βλέπουμε καὶ στὴν καθημερινὴ ζωή: ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγωνίζεται νὰ ζεῖ μὲ τιμιότητα καὶ δικαιοσύνη, δέχεται συχνὰ τὶς εἰρωνεῖες ἢ καὶ τὶς ἀπειλὲς τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τὴ χάρη ποὺ κρύβουν ἀρετὲς ὅπως: ἡ συγχωρητικότητα, ἡ ὑποχώρηση στὴν ἀδικία, ἡ πίστη, ἡ ὑπομονή, ἡ ταπείνωση. Ἄλλωστε ὁ εὐσεβὴς καὶ δίκαιος ἄνθρωπος καὶ μόνο μὲ τὴν παρουσία του γίνεται ἔλεγχος τῆς ζωῆς τῶν ἀσεβῶν, οἱ ὁποῖοι εἴτε μετανοοῦν εἴτε παραμένουν στὴ σκληροκαρδία τους καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸν ἐξοντώσουν γιὰ νὰ μὴν ἐλέγχονται ἀπὸ τὸ παράδειγμά του. 

    Ἂν λοιπὸν θέλουμε νὰ ζήσουμε μὲ συνέπεια τὴ χριστιανικὴ ζωή, ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑπομείνουμε εἰρωνεῖες καὶ χλευασμοὺς γιὰ τὸ πιστεύω μας ἢ νὰ διακινδυνεύσουμε τὴ θέση μας ἢ καὶ τὴ ζωή μας! Ἂς μὴ δειλιάζουμε ὅμως! Ὁ Κύριος θὰ μᾶς ἐνισχύει μὲ τὴν παντοδύναμη χάρη Του καὶ θὰ μᾶς γλυτώνει ἀπὸ τοὺς πειρασμούς. Ἀρκεῖ νὰ μένουμε πιστοὶ στὸ θέλημά Του, ὅ,τι κι ἂν μᾶς κοστίσει. Αὐτὸ τονίζει καὶ στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.

2. Σταθεροὶ κι ἀσυμβίβαστοι

    Εἶναι ἀλήθεια, γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ἄνθρωποι πονηροὶ καὶ ἀπατεῶνες, ποὺ καταδιώκουν καὶ βασανίζουν τοὺς εὐσεβεῖς, θὰ προ­χωροῦν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο· θὰ πλανοῦν καὶ θὰ ἐξαπατοῦν τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι θὰ πλανῶνται καὶ θὰ ἐξαπατῶνται. 

    Ἐσὺ ὅμως, Τιμόθεε, «μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης»· νὰ μένεις ἀκλόνητος σ’ ἐκεῖνα ποὺ ἔμα­θες καὶ βεβαιώθηκες γιὰ τὴν ἀλήθειά τους ἀπὸ τὴν προσωπική σου πείρα, διότι ξέρεις καλὰ ἀπὸ ποιὸν διδάσκαλο τὰ ἔμαθες. Αὐτὸ μὴν τὸ ξεχνᾶς ποτέ, ἀλλὰ νὰ τὸ διατηρεῖς πάντοτε ζων­τανὸ στὴ μνήμη σου. Νὰ θυμᾶσαι ἀκόμη ὅτι ἀπὸ μικρὸ παιδὶ γνωρίζεις «τὰ ἱερὰ γράμματα», τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ σοῦ μεταδώσουν τὴν ἀλη­θινὴ σοφία, σοφία ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία μὲ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό. 

    Μεῖνε σταθερός! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἔντονη προτροπὴ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου, ὄχι μόνο πρὸς τὸν Τιμόθεο ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθε πιστὸ χριστιανό. Καθὼς τὸ κακὸ προχωρεῖ σὰν ὁρμητικὸς χείμαρρος, ποὺ κατακλύζει καὶ παρασύρει στὸ πέρασμά του τὰ πάντα, ἐμεῖς καλούμαστε νὰ στηριχθοῦμε στὴν πέτρα τῆς πίστεως, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Νὰ μένουμε σταθεροὶ σὲ ὅσα διδαχθήκαμε μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ ἀνθρώπους πιστοὺς ποὺ μᾶς μετέδωσαν τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ τὸ αὐθεντικὸ ὀρθόδοξο βίωμα. Νὰ μελετοῦμε τὶς θεῖες Γραφὲς καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας μέσα ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων, γιὰ νὰ μὴν παρασυρόμαστε ἀπὸ ἀντίθεες ἀντιλήψεις. Νὰ μετέχουμε στὴ λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ παίρνουμε χάρη καὶ δύναμη, ἡ ὁποία μᾶς ἐνισχύει καὶ μᾶς προστατεύει στὸν δύσκολο αὐτὸ ἀγώνα. 

    Εἰδικὰ ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου εἶναι εὐ­καιρία γιὰ πνευματικὴ μελέτη καὶ ἀνασυγκρότηση. Ἂς ἀκολουθοῦμε πορεία με­­τανοίας, στὴν ὁποία μᾶς παρακινεῖ ἡ Ἐκ­κλησία γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσει γιὰ τὴ συμ­μετοχή μας στὸ Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”