Ἀπὸ τὸν φόνο τῶν παιδιῶν στὴν διαστροφὴ τῶν φύλων, στὸ σύγχρονο παιδομάζωμα καὶ στὰ ‘νέα’ παιδιά.

Ἀπὸ τὸν φόνο τῶν παιδιῶν στὴν διαστροφὴ τῶν φύλων, στὸ σύγχρονο παιδομάζωμα καὶ στὰ ‘νέα’ παιδιά.

Toυ Βασίλειου Ευσταθίου, Δρ. Φυσικού, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας

1. Ἡ Νομοθεσία,  ὁ χαρακτήρας καὶ οἱ συνέπειες της.

Χρόνος περισσότερος ἀπὸ μία γενιὰ ἔχει ἤδη παρέλθει ἀπὸ τότε ποὺ ψηφίστηκε στὴ χώρα μας νόμος ὑπὲρ τῆς δολοφονίας ἐμβρύων.  Τὸ ἄμεσο ἀποτέλεσμα ἦταν ἀπὸ τότε ἕως σήμερα ἐκατομμύρια βρέφη νὰ βροῦν θάνατο μὲ διάφορους φρικτοὺς τρόπους  πρὶν δοῦν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, βρισκόμενα ἀκόμα μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας τους. Θάνατο ὄχι ἀπὸ φυσικὴ αἰτία, ἀλλὰ ἀπὸ σκόπιμη ἰατρικὴ παρέμβαση μὲ ἀπόφαση τῶν γονέων τους. Τὸ ἔμμεσο ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ δημογραφικὴ τραγωδία τῆς χώρας μας καὶ ταυτόχρονη ὂξυνση τῆς ἠθικῆς παρακμῆς. Το βάρος τῆς εὐθύνης γιὰ τὴν ψήφιση αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι πολὺ μεγάλο, γιατὶ ὁ ἁμαρτωλὸς ἔρωτας μπορεῖ νὰ βρεῖ τὴν θεραπεία του τελικὰ στὴ δημιουργία μίας οἰκογένειας, ἕνα δολοφονημένο ἔμβρυο ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ξανάρθει σε αὐτὴ τὴν ζωή. Καὶ γιατὶ, ἕνα παιδὶ μὲ ἀναπηρία, εἴτε τὴν ἀπέκτησε  μετὰ τὴν γέννησή του, εἴτε τὴν εἴχε ἐκ γενετῆς, είναι δυνατόν νὰ μπορέσει νὰ προσφέρει στὴν κοινωνία καὶ στὸν πολιτισμὸ περισσότερα ἀπὸ ὅτι μποροῦν να προσφέρουν χίλιοι ἄνθρωποι χωρίς ἀναπηρία (ὅπως ὁ Μπετόβεν, ὁ St. Hawking καὶ ἀμέτρητοι άλλοι), ὲνῶ ὅποιος συμβάλλει νὰ χαθεῖ ἕνας ἄνθρωπος, καὶ μαζὶ του ἡ ὅποια πιθανὴ ὠφέλιμη προσφορὰ του στὸν κόσμο ποὺ ζοῦμε, μαζὶ μὲ αὐτὸν ζημιώνει καὶ ὅλη τὴν κοινωνία.

Ὅμως ἡ παραβίαση τοῦ ἑλληνικοῦ συντάγματος μὲ τὸν νόμο ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλους ἀνθελληνικούς, ἀντιδημοκρατικούς, ἀντικοινωνικούς, ἀνήθικους,  ἀντιπαιδαγωγικοὺς καὶ ξένους στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῆς χώρας μας νόμους (ὅπως γιὰ τὸ αὐτόματο διαζύγιο, γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς, γιὰ μεταρρυθμίσεις στὴν παιδεία εἰς βάρος τοῦ ἑλληνορθόδοξου χαρακτῆρα της, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἐπίσημης χρήσης τοῦ πολυτονικοῦ ποὺ ψηφίστηκε παράνομα, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς αργίας τῆς Κυριακῆς, γιὰ τὴν ἐξαναγκαστικὴ ὑποβολὴ ἄρνησης δωρεὰς ὀργάνων, διαφορετικὰ θεωρεῖται κάποιος ὡς δότης μεταμοσχεύσεων κατὰ εἰκαζόμενη συναίνεση, ποὺ σημαίνει δότης χωρὶς ποτὲ νὰ ἔχει ἐκφράσει συναίνεση νὰ γίνει δότης, ἀλλὰ ἐπιβάλλοντάς του αὐτὸ ἄλλοι, ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος ὑπὲρ τῶν λίγων ποὺ ὅμως εἶναι ρατσιστικὸς γιὰ τοὺς πολλοὺς καὶ στρέφεται κατὰ τοῦ κοινοῦ καλοῦ μιᾶς τοπικῆς κοινωνίας, ὅλοι οἱ νόμοι ποὺ στάθηκαν ἐμπόδιο στὴν πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἀνάπτυξη τῆς χώρας προκειμένου κάποιοι νὰ διαφυλάξουν τὰ συμφέροντά τους, παραδίδοντας την ἔτσι σταδιακὰ, ἀνίκανη νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἑαυτὸ της, ἄμαχη, στὰ χέρια τῶν ὅσων ξένων ‘προστάτων’ της ἤθελαν πάντα  νὰ τὴν λυμαίνονται)  ποὺ καταπατοῦν τὰ πιστεύω, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, τὶς ἱστορικὲς μνῆμες καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια, τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς παρακαταθῆκες, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὶς ἠθικὲς ἀξίες τοῦ ἑλληνορθόδοξου λαοῦ, καὶ ἡ συντελούμενη ὡς ἀποτέλεσμα δημογραφικὴ καὶ πολιτισμικὴ καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ἀντιμέτωποι μὲ αὐτὴ πολλοὶ πείστηκαν ἀκόμα καὶ ὅτι εἰς βάρος μας πραγματοποιεῖται γενοκτονία, δὲν ἦταν ἀρκετὰ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐπιδίωκαν ὅλα αὐτὰ. Χρειαζόταν ἄλλος ἕνας νέος νόμος, ποὺ στέκεται ἱκανὸς νὰ συναγωνιστεῖ σὲ ὄλεθρο καὶ ὀδύνη τὸν νόμο τῶν ἐκτρώσεων, ὁ νόμος τοῦ συμφώνου συμβίωσης μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, ποὺ ψηφίστηκε παρόλη τὴν πλήρη ἀντίθεση τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα στὴν σχετικὴ δημόσια διαβούλευση ποὺ ἔγινε.

Ἔτσι μποροῦν καὶ οἱ δύο νόμοι μαζὶ πλέον νὰ ἀποτελοῦν τὸ τέλειο ζεύγος ποὺ θὰ ἐπιφέρει τὴν διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ τὴν ἀποσάθρωση  τῆς δομῆς τῆς κοινωνίας. Τὰ ἐπακόλουθα τοῦ τελευταίου νόμου ἀναμένεται νὰ συμπληρώσουν αὐτὰ τοῦ ἀρχικοῦ νόμου καὶ ὅτι δὲν σκότωσε ὁ προηγούμενος νόμος γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, θὰ τὰ σκοτώσει πλέον ὁ πρόσφατος νόμος γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ ἀνδρῶν ἤ μεταξὺ γυναικῶν καὶ γυναικῶν. Καὶ εἰς τὸ ἑξῆς τὰ παιδιὰ ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθουν στὸν κόσμο θὰ κινδυνεύουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ χάσουν τὴν ζωὴ τους ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς γονεῖς τους, ἐπιπλέον θὰ κινδυνεύουν (ἄν οἱ “ἀκτιβιστὲς” ὁμοφυλόφιλοι πετύχουν νὰ κατοχυρώσουν νομικὰ καὶ τὴν υἱοθέτηση παιδιῶν στὴν διεκδίκηση ποὺ θὰ ἀκολουθήσει ὡς συνέχεια μετὰ τὴν νομικὴ κάλυψη τῆς συμβίωσής τους) καὶ νὰ ὰνατραφοῦν μέσα σὲ ἕνα τέτοιο παρὰ τὴν φύση περιβάλλον (ὅπου μαζὶ μὲ αὐτὰ δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ ἕνας, οὔτε ὁ ἄλλος ἀπὸ τοὺς γονεῖς, λόγω ἐγκατάλειψης ἤ λόγω θανάτου, ἤ δὲν θὰ εἶναι ὁ ἕνας καὶ θὰ εἶναι μαζὶ μόνο ἕνας, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο τοῦ ὁμόφυλου ζευγαριοῦ - σὲ ἄλλες χώρες πολλοὶ ὁμοφυλόφιλοι χρησιμοποιοῦν παρένθετο γονέα, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ πληρωθεῖ γιὰ νὰ κάνουν μαζὶ τὸ παιδὶ ποὺ θέλουν νὰ μεγαλώσουν μὲ τὸν ἄλλο ὁμοφυλόφιλο. Ἐδῶ μποροῦν να χρησιμοποιηθοῦν καὶ μέθοδοι ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης - ἔχει γίνει ἀναφορὰ σὲ αὐτὲς καὶ στοὺς κινδύνους ποὺ προκύπτουν ἀπὸ αὐτὲς στὴν παρακάτω παράγραφο) μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο ἀρνητικὲς ἐπιπτῶσεις στὴν ψυχολογία τους, ἀλλὰ, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ πολλές ἐπιβεβαιωμένες μαρτυρίες παιδιῶν ποὺ μεγάλωσαν στὸ ἐξωτερικὸ (ὅπως Ἀμερικὴ) ἀπὸ ζευγάρια ὁμοφυλόφιλων, καὶ τὴν χρησιμοποίησή τους ἀπὸ τοὺς ὸμοφυλόφιλους στὶς ὁμοφυλοφιλικές πράξεις τους, δηλαδή τὴν σοβαρὴ σωματικὴ κακοποίησή τους. 

Πρέπει νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στὶς ἡμέρες μας κάποιος μπορεί να γίνει γονέας χωρὶς σεξουαλικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἄλλο γονέα χρησιμοποιῶντας τὶς μεθόδους ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, μὲ τὶς ὁποῖες μάλιστα μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ ἑνὸς ἄλλου γονέα ἀπὸ τράπεζες ὅπου φυλάσσεται κατεψυγμένο, χωρίς κὰν νὰ γνωρίζει τὸν ἄλλο γονέα, καὶ μπορεῖ νὰ μὴν γνωρίζει καὶ αὐτὸς ὅτι χρησιμοποιεῖται τὸ γενετικό του ὑλικὸ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἤ ἀκόμα μπορεῖ καὶ νὰ μὴ ζεῖ πιὰ. Βέβαια λόγω τῆς ἀνάγκης ἡ γυναίκα ὄχι μόνο να προσφέρει τὸ γενετικό ὑλικό, ἀλλὰ νὰ κάνει καὶ τὴν κυοφορία, θα πρέπει νὰ ὑφίσταται κάποιο πρόβλημα ποὺ νὰ τὴν ἐμποδίζει νὰ τὰ κάνει ἠ ἴδια καὶ τὰ δύο, ὥστε νὰ δώσει τὸ γενετικό ὑλικὸ της γιὰ κυοφορία ἀπὸ ἄλλη, ἥ νὰ λάβει τὸ γενετικό ύλικὸ καὶ ἄντρα καὶ ἄλλης γυναίκας γιὰ νὰ κάνει τὴν κυοφορία αὐτὴ, καὶ ἔτσι, ἀφοὺ ὑπάρχει δότρια τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ, νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ πιθανότητα νὰ μείνει ὡς δότρια ἄγνωστη καὶ οὔτε νὰ γνωρίζει ὅτι χρησιμοποιεῖται αὐτὸ. Καὶ εἶναι δυνατὸν να χρησιμοποιηθεῖ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ κάποιου ἐν ἀγνοία του καὶ παρὰ τὴν θέλησή του, ὄχι μόνο γιὰ ἐπαφὴ μὲ ἄλλο ξένο γενετικὸ ὑλικὸ καὶ γονιμοποίηση μὲ σκοπὸ τὴν γέννηση ἑνὸς παιδιοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλους λόγους, ὅπως πειράματα, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἐμπιστεύεται καὶ τὸ κάνει διαθέσιμο σέ τρίτους, καθὼς ἡ ποσότητα ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν δικὸ του σκοπὸ εἶναι πάντοτε μικρὴ, ἄν ὄχι μηδαμινὴ, μπροστὰ στὴν ποσότητα ποὺ συλλέγεται.  Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, δηλαδὴ μὲ τὴν πιθανὴ χρήση τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ κάποιου ἐν ἀγνοία του γιὰ τὴν γέννηση παιδιοῦ, μπορεῖ ἔτσι αὐτὸς, ἐνῶ οὔτε κὰν τὸ γνωρίζει, νὰ συμβάλλει στὴν δημιουργία μίας νέας γενιᾶς ἀνθρώπων, ποὺ, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες ἀντιλήψεις, τὶς διαφορετικὲς ἀπὸ τὶς ἔως τώρα κοινὲς καὶ θεωρούμενες φυσιολογικές, ποὺ θὰ ἔχει, θὰ εἶναι καὶ αὐτὴ ποὺ θεωρεῖ ὅτι ἡ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη τοῦ φύλου, καὶ ὡς ἐπακόλουθο σὲ αὐτὸ, ἀνεξάρτητη καὶ τῆς ἠλικίας. Κάτι τέτοιο θὰ ἀποτελοῦσε βέβαια, ἄν μὴ τὶ ἄλλο, ἕνα νέο εἶδος παιδομαζώματος, σύγχρονου καὶ ἐνσωματωμένου ἀναπόσπαστα στὴν ὅλη νεοεποχίτικη ἐκστρατεία τῶν ἠμερῶν μας, μὲ σκοπὸ οἱ νέοι γενίτσαροι ποὺ θα προκύψουν ἀπὸ αὐτὸ νὰ ἐκδιώκουν μὲ κάθε τρόπο κάθε τὶ προηγούμενο ποὺ βρίσκεται στὸ παραδοσιακὸ πνεῦμα καὶ ἔρχεται αὐτὸ σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τίς νέες ἀντιλήψεις ποὺ προωθοῦνται μέσα στὸ πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων.

Ὁ ἄνθρωπος ὅπου πάει χρησιμοποιεῖ καὶ τά δύο πόδια του γιὰ νὰ περπατήσει καὶ νὰ μπορέσει νὰ προχωρήσει, εἴτε κατευθύνεται ἀνηφορικά, εἴτε κατευθύνεται κατηφορικά. Στὴν κατηφορικὴ αὐτὴ σημερινὴ πορεία ποὺ ἔχουμε πάρει λοιπόν, τὸ ἕνα μεγάλο βῆμα ποὺ ἔγινε μὲ τὸ πρῶτο πόδι ἦταν ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων ἀντὶ τὴν ποινικοποίησή τους ὡς ἔγκλημα κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, τῆς οἰκογένειας καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς κοινωνίας, καὶ τῆς πατρίδας μας. Τὸ δεύτερο μεγάλο βῆμα μὲ τὸ ἄλλο πόδι δὲν ἦταν ἄλλο παρὰ ὁ νόμος γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων. Δύο μεγάλα βήματα πρὸς τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφή γιὰ τὴν χώρα μας. Δὲν ἦταν μὲ τὸ νέο νόμο αὐτὸ ἡ πρώτη φορὰ ποὺ παραβιάστηκε τὸ φυσικὸ καὶ τὸ λογικὸ ἀπὸ τὸ νομικό μας σύστημα, καθὼς οὔτε ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων φέρει ἔστω καὶ τὸν ἐλάχιστο φυσικὸ ἤ λογικὸ χαρακτῆρα. Γιατὶ δὲν εἶναι οὔτε φυσικὸ, οὔτε λογικὸ, νὰ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν νομοθεσία τὸ ‘δικαίωμα’ τοῦ γονέα (κάποιοι μιλοῦν καὶ γιὰ ὐποχρέωση!!!) νὰ σκοτώσει τὸ παιδὶ του (ἀκόμα καὶ ἄν δὲν πιστεύει ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν γονιμοποίηση τὸ ἔμβρυο εἶναι παιδὶ του ποὺ ζεῖ, ἀλλὰ δὲν γνωρίζει τὶ εἶναι, ἄν αὐτὸ εἶναι ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ ἤ ὄχι - καὶ αὐτὸ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ ὄρια τῆς ἐπιστήμης γιὰ νὰ τὸ ὰποδείξει καὶ δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ πάρει ὁλοκληρωμένη τὴν ἀπάντηση γι’ αὐτὸ ἀπὸ αὐτὴν, πέρα ἀπὸ ἐνδείξεις, ποὺ ὅποιος θέλει τὶς βλέπει, καὶ ὅποιος θέλει τὶς παραβλέπει-,  τότε ἀφοὺ δὲν πιστεύει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει μὲ βεβαιότητα, δὲν εἶναι λογικὸ καὶ φυσικὰ δὲν δικαιολογεῖται νὰ πράξει κάτι, τὸ ὁποῖο πιθανὸν νὰ εἶναι ἔγκλημα. Κατὰ συνέπεια, αὐτοὶ ποὺ ψήφισαν αὐτὸν τὸν νόμο, μὲ τὴν ‘λογικὴ’ τους μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔκαναν, θὰ μπορούσαν νὰ ψηφίσουν καὶ ἕνα νόμο γιὰ τὸ φόνο ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει κάποιο πρόβλημα καὶ ἐπομένως…δὲν γνωρίζουμε ἄν θα ζεῖ αὔριο, ἀφοὺ λόγω τοὺ προβλήματός του ταλαιπωρεῖται καὶ μπορεῖ νὰ αὐτοκτονήσει, προκειμένου ἐπεμβαίνοντας ἔτσι νὰ…βοηθήσουμε, ὅπως γιὰ παράδειγμα σὲ ἕναν ἄρρωστο, ὁπότε ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν  περίπτωση τῆς εὐθανασίας. Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ‘λογικὴ’ τους ὅτι συνιστὰ τὸ ἀφύσικο καὶ παρανοϊκὸ;).  

 2. Τὸ ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς φύλου.

Σχετικὰ μὲ τὸν νέο νόμο, ἄς ἐξετάσουμε τὸ ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς φύλου ποὺ θέτουν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ προωθήσουν τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἄν ὑπῆρχε τέτοιο ζήτημα καὶ κάποιος εἴχε τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέξει τὸ  φύλο του σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες του, χωρὶς νὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὴν φύση τὶ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ φύλου θὰ τοὺ δώσει, τότε πραγματικὰ θὰ ἦταν ὀρθὴ καὶ δίκαιη ἡ νομικὴ κάλυψη τῆς συμβίωσης κάποιου μὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἄνθρωπο ἀσχέτως φύλου. Ὠστόσο ὅμως τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ του φύλου του κάποιος, εἶναι σὲ ὅλους καλὰ γνωστὸ ὅτι, εἶναι καθορισμένα πολὺ πρὶν ἐμεῖς γνωρίσουμε ὅτι κάποιος μπορεῖ νὰ εἶναι ἄντρας ἤ γυναίκα. Μάλιστα το φύλο τοὺ κάθε ἀνθρώπου ἔχει καθοριστεὶ ἀκόμα καὶ πρὶν ἀρχίσει ὀ ἄνθρωπος νὰ ζεῖ, δηλαδὴ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γονιμοποίησης τοὺ ὠαρίου μὲ τὸν σχηματισμό τοὺ ἐμβρύου. Καὶ συμβαίνει αὐτὸ, καθὼς τὸ φύλο καθορίζεται κατὰ τὴν διαδικασία τῆς σύλληψης καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ εἶδος τοῦ σπερματοζωαρίου ποὺ εἰσέρχεται στὸ ὠάριο προκειμένου αὐτὸ νὰ γονιμοποιηθεῖ, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ποιὰ σχετικὰ μὲ τὸ φύλο χρωμοσώματα  περιέχει, Υ (ἀνδρικὸ) ἤ Χ (γυναικείο). Μετὰ τὴν εἴσοδο τοὺ σπερματοζωαρίου στὸ ὠάριο μεσολαβεῖ κάποιος σύντομος χρόνος (μερικές ὧρες) μέχρι τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γονιμοποίησης, που συμβαίνει ὅταν ἐνώνεται το γενετικὸ ὑλικὸ τοὺ σπερματοζωαρίου μὲ αὐτὸ τοὺ ὠαρίου καὶ σχηματίζεται το ἔμβρυο μὲ τὸ νέο δικὸ του γενετικὸ ύλικὸ (ἀρχικὰ μονοκύτταρο), ποὺ ἀνήκει στὸν νέο ἄνθρωπο ποὺ ἡ ζωὴ του μόλις ἀρχίζει. Ἐπομένως τὸ φύλο ἔχει προκαθοριστεῖ λίγο χρόνο νωρίτερα τῆς ὕπαρξης τοὺ ἀνθρώπου, ἐνῶ χρειάζονται ἀκόμα ἀρκετοὶ περισσότεροι ἀπὸ ἑννιὰ μῆνες μέχρι νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι ἄντρας ἤ γυναίκα, πράγμα ποὺ καὶ πάλι ἀρχικὰ τὸ διαπιστώνει στὰ πρόσωπα τῶν γονιῶν του, πρὶν τὸ διαπιστώσει καὶ στὸν ἑαυτὸ του. Καὶ ἐδῶ εὔκολα καταλαβαίνει κανεῖς τὶ ἐπίδραση θὰ ἔχει σὲ ἕνα παιδὶ, ἄν ἀντὶ γιὰ ἕνα πατέρα καὶ μιὰ μάνα, ἔχει δύο ‘πατέρες’ ἤ δύο ‘μάνες’, καὶ ἔτσι ἔρθει ἀρχικὰ σὲ ἐπαφὴ μόνο μὲ τὸ ἕνα φύλο δύο ομόφυλων ‘γονέων’, ποὺ μπορεῖ μάλιστα νὰ μὴν εἶναι καὶ τὸ δικὸ του. Ἄν δὲν εἶναι τὸ δικὸ του καὶ τοῦ μάθουν, ὅπως ἐπιδιώκουν, καὶ ὅτι τὸ φύλο ἐπιλέγεται ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ φύλο ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ φύση, τότε ἡ ὑποτιθέμενη ἐπιλογὴ φύλου, θὰ καταλήξει στὴν πραγματικότητα γιὰ ὁποιοδήποτε τέτοιο παιδὶ σὲ υἱοθέτηση συμπεριφορὰς τοῦ φύλου τοῦ ἄλλου ἀπὸ τὸ φύλο του, ἀναπόφευκτα καὶ χωρὶς καμιὰ ἐπιλογὴ. Βέβαια, ἄν ἕνα παιδὶ ἀνατραφεῖ ἀπὸ ὁμόφυλους γονεῖς, ἄσχετα ἀπὸ τὸ φύλο του, ἐφόσον αὐτοὶ καλλιεργοῦν συμπεριφορὲς ἄλλες ἀπὸ τὶς φυσιολογικὲς γιὰ τὸ κατὰ φύση φύλο τους, καὶ αὐτὸ θὰ ἔρθει σὲ σύγχυση σχετικὰ μὲ τὸ ποιοῦ φύλου συμπεριφορὰ εἶναι κατάλληλη γιὰ τὸ ἴδιο νὰ ἔχει. Γιὰ τὸν προφανὴ λόγο ὅμως ὅτι  ὀ καθένας ἔχει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ τοὺ ἑνὸς ἥ τοὺ ἄλλου φύλου ἐκ γενετῆς (πλὴν πολὺ σπάνιων ἐξαιρέσεων λόγω κάποιας γενετικῆς ἀνωμαλίας), καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν εἶναι ἐπιλογὴ του αὐτὸ, σημαίνει ὅτι τυχῶν ἐπιλογὴ του νὰ καλλιεργήσει συμπεριφορές ποὺ ταιριάζουν στὸ ἄλλο φύλο, ἀπὸ τὸ φύλο τοῦ ὁποίου φέρει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ, δὲν εἶναι μὲ κανένα τρόπο φυσιολογικὲς καὶ ὑγιεῖς.

Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ σχετικὰ μὲ τὴν γενετικὴ μηχανικὴ, ποὺ στὰ χρόνια μας προσπαθεῖ νὰ γνωρίσει ὅσο μπορεῖ τοὺς γενετικοὺς μηχανισμοὺς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπεμβαίνει σὲ αὐτοὺς καὶ νὰ τοὺς ἐλέγχει, καὶ χαρτογραφεῖ τὸ γονιδίωμα, ὅτι ἴσως καταφέρει νὰ ἐλέγχει τὴν ἐπιλογὴ φύλου ποὺ λαμβάνει χώρα πρὶν τὴν τεχνητὴ γονιμοποίηση, ἢ, πιὸ πιθανὸν, νὰ καταφέρει νὰ διακρίνει ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἔμβρυα ποὺ δημιουργοῦνται μετὰ ἀπὸ μία τεχνητὴ γονιμοποίηση, πρὶν κάνει τὴν ἐπιλογὴ αὐτοῦ ποὺ θὰ κυοφορηθεῖ, ποιὰ φέρουν Υ χρωμόσωμα καὶ ποιὰ Χ, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐπιλέγει κατὰ βούληση κάποιο μὲ τὸ ἕνα ἤ μὲ τὸ ἄλλο χρωμόσωμα (αὐτὴ εἶναι μιὰ μέθοδο βέβαια ποὺ ὀδηγεῖ στὴν καταστροφὴ τῶν πολλῶν ἀχρησιμοποίητων ἐμβρύων, ἤ στὴν κατάψυξή τους, ἡ ὁποία, ἐκτὸς τοὺ ὅτι φυσικὰ αὐτὴ καθ’ ἐαυτὴ εἶναι ἀνθυγιεινὴ καὶ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ καὶ καταστροφικὴ, ἐπίσης δεν σημαίνει ὅτι αὐτὰ ἀπαραίτητα θὰ χρησιμοποιηθοῦν σὲ κάποια ἄλλη κυοφορία καὶ ἔτσι θὰ ἀποφύγουν τελικὰ τὴν καταστροφὴ). Σὲ κάθε περίπτωση βέβαια ἡ ἐπιλογὴ θὰ γίνεται πάντα πρὶν τὴν γονιμοποίηση, ἤ, ἄν ἀντὶ γιὰ τὸ φύλο τοὺ ἐμβρύου θὰ ἐπιλέγεται τὸ ἔμβρυο μὲ το κατάλληλο φύλο, πρὶν τὴν κυοφορία, χωρὶς αυτονόητα νὰ παύει νὰ παραμένει ἀδύνατη ὁποιαδήποτε ἐπιλογὴ γενετικὴς σχετικὴ μὲ τὸ φύλο μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς κυοφορίας. Ἴσως κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀρκοῦνται στὸν τρὸπο ποὺ μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς (‘ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς’, Γεν. 1, 27::‘ὁ Θεὸς τοὺς ἐδημιούργησεν ἀπ' ἀρχῆς ἄνδρα καὶ γυναίκα’) να περιμένουν ἀπὸ τὴν γενετικὴ μηχανικὴ κάποτε νὰ κάνει δυνατὴ τὴν γέννηση ἑνὸς ἀνθρώπου μὲ τὸ Υ ἤ Χ χρωμόσωμα τοὺ φύλου νὰ ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ κάποιο ἄλλο καὶ αὐτὸς νὰ φέρει φυσικὰ χαρακτηριστικὰ ἀνάμεσα στὰ γυναικεία καὶ τὰ ἀντρικά, ἀλλὰ σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση θὰ μποροῦμε περισσότερο μάλλον νὰ μιλάμε γιὰ κάποιον ποὺ πάσχει ἀπὸ κάποια γενετικὴ ἀνωμαλία, παρὰ γιὰ ἕνα φυσιολογικὸ ἄνθρωπο.         

Μήπως ὅμως, ὅπως θὰ μπορούσε νὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος ἀπὸ ὅσους ύποστηρίζουν τὴν ὁμοφυλοφιλία, θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ νὰ βρεῖ κάποιο λογικὸ ἔρεισμα ἡ νομικὴ κάλυψη της, χωρὶς νὰ αἰωρεῖται στὸ κενὸ τοῦ παραλόγου, μία συμβίωση κάποιου μὲ κάποιον ἄλλο τοῦ ἴδιου φύλου, ὅταν ἔχει ἀλλάξει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ του φύλου μὲ μιὰ ἰατρικὴ ἐπέμβαση, πράγμα ποὺ εἶναι δυνατὸν σήμερα; Ἔστω καὶ πολλὰ χρόνια μετὰ τὴν γέννησή του δὲν μπορεῖ μὲ αὐτὸ τὸν τρὸπο νὰ κάνει τὴν δικιά του ἐπιλογὴ, σύμφωνα μὲ τὶς δικές του ἐπιθυμίες, καὶ νὰ ἀλλάξει τὸ φύλο του, ποὺ εἴχε φυσικῶς, στὸ ἄλλο φύλο; Δυστυχῶς ὅμως γιὰ αὐτοὺς ποὺ αὐτὰ τοὺς ἀπασχολοῦν καὶ αὐτὰ ζητοῦν νὰ πετύχουν, μιὰ τέτοια ἐπέμβαση δὲν πετυχαίνει τίποτα ἄλλο στὴν πραγματικότητα ἀπὸ μιὰ ἐξωτερική, φαινομενική σωματικὴ ἀλλαγή, ἐνῶ στὴν οὐσία του καὶ στὴν σύνθεσή του τὸ σῶμα παραμένει τὸ ἴδιο, δηλαδὴ ἀποτελούμενο ἀπὸ κύτταρα ποὺ ἀνάμεσα στὰ χρωμοσώματά τους περιέχουν αὐτὰ ποὺ εἶναι χαρακτηριστικὰ τοῦ φυσικοῦ φύλου τους καὶ ὄχι αὐτοῦ τοῦ ὁποίου πῆραν τὴν μορφὴ χρησιμοποιῶντας τὶς δυνατότητες τῆς ἰατρικῆς, καὶ τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι, οὔτε θὰ γίνει ποτὲ, δυνατὸν νὰ ἀλλάξουν, ὅπως ἐξηγήσαμε ἤδη παραπάνω. Ἐπομένως, καὶ μὲ ἕνα τρόπο σὰν αὐτὸ τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ εἶναι μιὰ φοβερὴ παραμόρφωση τοῦ σώματος, ποὺ τὸ βγάζει ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἰσορροπημένη φυσιολογική του κατάσταση (ὅπου τὸ σῶμα ἔχει τὸν ὑψηλὸ προορισμὸ νὰ εἶναι μέλος Χριστοῦ, ‘οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο’,  Α΄ Κορ.  6,15:: ‘Δὲν γνωρίζετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; Νὰ ἀποτραβήξω, λοιπόν, καὶ νὰ πάρω τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὰ  κάνω μέλη πόρνης; Μὴ γένοιτο.’, καὶ ναὸς Θεοῦ, ‘οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;’,  Α΄ Κορ. 6,19:: ‘Ἤ δὲν γνωρίζετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ κατοικεί μέσα σας, καὶ τὸ ἔχετε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἄρα δὲν ἀνήκετε στὸν ἐαυτόν σας;’) καὶ μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ μόνο νὰ βοηθήσει δὲν μπορεῖ στὸ νὰ δικαιολογήσει τὴν συμβίωση ἀτόμων γεννημένων μὲ τὸ ἴδιο φύλο, ἀποκαλύπτοντας ἀκόμα πιὸ πολὺ τὸ παράλογο μιὰς τέτοιας ἀπαίτησης. Βέβαια ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ κάνει τὶς ἐπιλογές του καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ τὶς ἀνεχόμαστε, ἀκόμα καὶ ἄν δεν εἶναι φυσιολογικὲς καὶ δὲν μᾶς βρίσκουν σύμφωνους, ἀρκεῖ νὰ μὴν μᾶς προκαλούν, μὴν μᾶς προσβάλλουν καὶ νὰ μὴν ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὸ κοινωνικὸ σύνολο. Ὄχι ὅμως νὰ τὶς ἀναγνωρίζουμε καὶ νὰ τὶς κατοχυρώνουμε καὶ νομικὰ, ὅταν παρεκτρέπονται ἀπὸ τὰ ὄρια τοῦ φυσιολογικοῦ, ἄτοπα, χωρὶς καμιὰ προοπτική.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι κάποιοι συνάνθρωποί μας εἶναι πραγματικὰ μπερδεμένοι, γιατὶ  ἄλλο φύλο ἔχουν καὶ ἄλλες τείνουν νὰ εἶναι οἱ ἐπιθυμίες τους, εἴτε αὐτὸ συμβαίνει, σὲ κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, λόγω κάποιας γενετικής ἀπόκλισης ἀπὸ φυσικὸ λάθος, εἴτε συχνὰ λάθος προτύπων ποὺ τοὺς προβλήθηκαν στα ΜΜΕ, ἤ τώρα καὶ στὸ σχολεῖο, καὶ χωρὶς νὰ λάβουν ἄλλη καθοδήγηση ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἤ κάποιους διδασκάλους, τὰ ἀφομοίωσαν καὶ τὰ μιμήθηκαν, εἴτε ἄλλες φορὲς πάλι λόγω σοβαρῶν προβλημάτων καὶ μὴ ὑγιῶν συνθηκῶν ποὺ ὑπῆρχαν ἀτυχῶς στὸ περιβάλλον στὸ ὁποῖο ἀνατράφηκαν, οἱ ὁποῖες ἐπέδρασαν ἀρνητικὰ στὴν ψυχολογικὴ τους κατάσταση καὶ στην σταθερότητα τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ τους, εἴτε, στὴν πιὸ χειρότερη καὶ ἀπευκταία περίπτωση, ἀπομονωμένα ἤ ἐπαναλαμβανόμενα γεγονότα κακοποίησης ποὺ ἔχουν ὑποστεὶ σὲ ἠλικία ποὺ δὲν μπορούσαν νὰ ἀντιδράσουν, τοὺς τραυμάτισαν καὶ ἀποπροσανατόλισαν αὐτοὺς ἀπὸ τὸν φυσιολογικὸ ρόλο καὶ προορισμὸ τοῦ φύλου τους. Ἡ φυλετικὴ σύγχυση στὴν ὁποία βρίσκονται κάποιοι ἄνθρωποι, ἐπειδὴ πραγματικὰ ὁ κόσμος μέσα στὸν ὁποῖο ἔζησαν τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τους δὲν ἦταν αὐτὸς ποὺ ὄφειλε νὰ εἶναι ἀπέναντί τους, δὲν σημαίνει βέβαια ὅτι ἡ καλλιέργεια ἐπιθυμιῶν καὶ ἡ ἄσκηση συμπεριφορῶν ἀσυμβίβαστων τοὺ φύλου τους εἶναι ἀναπόφευκτη καὶ δὲν εἶναι σὲ θέση πιὰ νὰ καθορίσουν τὴν ζωὴ τους κατὰ τὸν φυσιολογικὸ τρὸπο, ἐπαναφέροντας τὶς ἐπιθυμίες τους σὲ ἰσορροπία καὶ ἀρμονία μὲ τὸ φύλο τους. Κάτι τέτοιο βέβαια ἔρχεται σὲ ἀντίθεση με ὅτι διδάσκεται στὴν σύγχρονη κοινωνία, ὅπου ἡ χαλιναγώγηση τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν μας δὲν νοεῖται δυνατὸν νὰ μπορεῖ νὰ βρεῖ χῶρο στὴν ζωὴ μας, καθὼς ἀντιθέτως προβάλλεται ἡ ἐλεύθερη καλλιέργεια καὶ ἰκανοποίησή τους, καὶ αὐτὸ θεωρεῖται ὡς ἐλευθερία, ἐνῶ θεωρεῖται ἡ χαλιναγώγησή τους ὡς κατάργησή της (‘ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις’, Β΄ Πε. 2, 18::‘Διότι αὐτοὶ ὀμιλοῦν μὲ ἐξωγκωμένους κτυπητοὺς λόγους, γεμάτους ψεύδος καὶ ματαιότητα, καὶ παρασύρουν, μὲ τὸ δόλωμα τῶν σαρκικῶν επιθυμιῶν καὶ τῶν ἀκολασιῶν, τοὺς ἀστηρίκτους στὴν πίστη.’). Ὅμως οἱ ανεξέλεγκτες ἐπιθυμίες καὶ τὰ ἐξαπτόμενα πάθη δὲν μᾶς ἐλευθερώνουν, ἀλλὰ μᾶς ὑποδουλώνουν, καὶ διαπιστώνει εὔκολα κανεὶς, ὅτι καὶ νὰ θέλεις πολλὲς φορὲς νὰ τὰ ἀποφύγεις, εἶναι δύσκολο, ἄν ὄχι ἀδύνατο, νὰ τὸ πετύχεις (‘ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται.’ Β΄ Πε. 2, 19::‘Καὶ ὑπόσχονται εἰς αὐτοὺς λύτρωση καὶ ἐλευθερία, ἐνῶ αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορὰς, ποὺ ὁδηγεί εἰς τὴν καταστροφὴ. Διότι εἰς ἐκείνο τὸ πάθος, ἀπό τὸ ὁποὶον κανεὶς ἔχει νικηθεί, εἰς αὐτὸ καὶ ἔχει ὑποδουλωθεί.’ – ‘ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας.’, Ιω. 8,34::‘Τοὺς ἀπήντησε ὁ Ἰησοῦς· “σάς διαβεβαιώνω ὅτι καθένας, ποὺ πράττει τὴν ἀμαρτία καὶ μένει ἀμετανόητος εἰς τὴν ἀμαρτία, εἶναι δοῦλος τῆς ἀμαρτίας.’ – ‘παρανομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστος σφίγγεται·’, Παρ. 5,22::‘Οἱ παρανομίες παγιδεύουν καὶ συλλαμβάνουν, σὰν μέσα σὲ δίκτυον, τὸν κακὸν ἄνδρα. Κάθε δὲ πονηρός ἄνθρωπος περισφίγγεται συνεχῶς ἀπὸ τὶς ἐπαναλαμβανόμενες ἁμαρτίες του, οἱ ὁποῖες καταντοῦν δι' αὐτὸν τυραννικὸν πάθος.’). Ἐκεῖ μᾶς ὀδηγεῖ δυστυχῶς τὸ πνεῦμα τοὺ ἄθεου ὑλισμού,  καταναλωτισμού, ἐγωκεντρισμοὺ καὶ ἀτομικισμοὺ τῆς ἐποχῆς μας.

Ἀντίθετα ἄν φροντίζουμε νὰ ἐλέγχουμε τὶς ἐπιθυμίες μας κατὰ τὸ ὀρθὸ καὶ ἠθικὸ, ἤ ἀκριβέστερα κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν ἰκανοποιοῦμε τὰ πάθη μας, ἀφήνοντάς τα ἀτροφικὰ, μέχρι νὰ σβήσουν ἐντελῶς, καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ἀρετὲς, τότε ἀρχίζουμε νὰ ζοῦμε τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία (‘ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφαση καὶ καμουφλάρισμα τῆς κακίας, ἀλλὰ σὰν ἀληθινοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.’). Καὶ στὴν περίπτωση τῆς σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς κάποιου, αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι φυσιολογικὴ καὶ νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα ἀπελευθέρωσης ἀπὸ πάθη, μόνο ὅταν βρίσκεται σὲ ἀκολουθία τοῦ φυσικοῦ ρόλου τοὺ φύλου μὲ τὸ ὁποῖο γεννήθηκε, πράγμα γιὰ τὸ ὁποῖο χρειάζεται νὰ ἐλέγξει καὶ νὰ καθοδηγήσει κατὰ τὸ φυσικὸ τὶς ἐπιθυμίες του (‘Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.’,  Α΄ Κορ. 6,12::‘Ὅλα μου ἐπιτρέπεται νὰ τὰ κάμω, ἀλλὰ δὲν εἶναι συμφέρον νὰ τὰ πράττω ὅλα. Ὅλα μου ἐπιτρέπονται, ἀλλ' ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιασθῶ καὶ δὲν θὰ ὑποδουλωθῶ εἰς τίποτε.’). Ἠ ἐπανάσταση τῶν ἐπιθυμιῶν εἶναι ἠ ἀσθενὴς κατάσταση καὶ ἡ ἐπαναφορὰ τους ὑπὸ ἔλεγχο μὲ τὸν κατάλληλο τρὸπο, τὴν κατάλληλη θεραπεία (δηλαδὴ τὴν μετάνοια), εἶναι ἡ ὑγιὴς κατάσταση (γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς, προκειμένου νὰ κατανοήσουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι γιατρεύει τίς ἀσθενοῦσες ψυχὲς αὐτῶν, συγχωρῶντας τους τὶς ἀμαρτίες, ποὺ ἐξαιτὶας τους νοσοῦν ψυχικὰ, ἀλλὰ κατὰ συνέπεια κάποιες φορὲς καὶ σωματικὰ, τοὺς γιάτρευε μαζί μὲ τὴν ψυχική τους ἀσθένεια καὶ τὶς σωματικὲς ἀσθένειες πού εἴχαν: ‘καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου… ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας, τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.’, Μτ. 9, 2-8::‘καὶ ὅταν εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν τοὺ παραλυτικοὺ καὶ ἐκείνων, ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπε στὸν παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, διὰ τὴν πίστιν σου, σου συγχωρούνται οἱ ἁμαρτίες”….. Διὰ νὰ δεῖτε δὲ καὶ μάθετε καλά, ὅτι ὀ υἱὸς τοὺ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες καὶ νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖες, τότε λέγει πρὸς τὸν παραλυτικόν· “σήκω ἐπάνω ὑγιής, πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου”. Καὶ ἀμέσως σηκώθηκε ὁ παραλυτικὸς ἐντελῶς ὑγιὴς καὶ πῆγε στὸ σπίτι του.’).

 3.  Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ δράση.

Ὠστόσο οἱ σημερινές πολιτικοκοινωνικές ἐξελίξεις σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο καὶ οἱ νέες νομοθετήσεις, ὅσον ἀφορὰ τὰ περὶ ὁμοφυλοφίλων (σύμφωνα συμβίωσης, πολιτικοὶ γάμοι, υἱοθεσίες) δεν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι βρίσκουν σύμφωνους ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἤ τοὺς ἔχοντες ὁμοφυλοφιλικές ἔξεις χωρὶς ὅμως νὰ ἔπιτρέπουν τὴν ἰκανοποίηση τοὺ πάθους αὔτοὺ, ἤ τους πρώην ὁμοφυλόφιλους, ποὺ ἔχουν πιὰ ξεφύγει ἀπὸ αὐτὸ. Ἀντίθετα μάλιστα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς, ἀκόμα καὶ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ δὲν ἔχουν καταφέρει νὰ πάψουν νὰ ζοῦν μὲ αὐτὸ τὸν τρὸπο, ὅπως ἀποδεικνύουν βιβλία ποὺ ἔγραψαν καὶ δημοσιεύματα στὸ διαδίκτυο (σὲ Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη), ὅχι ἀπλὰ δεν συμφωνοῦν, ἀλλὰ καὶ ἀντιτίθενται καὶ διαμαρτύρονται ἔντονα. Αὐτὸ βέβαια εἶναι ἄκρως φυσιολογικὸ καὶ ἐλπιδοφόρο, ἀποδεικνύοντας ὅτι καὶ ἄν ἀκόμα εἶναι δέσμιοι τοὺ πάθους τους, ὠστόσο ἔχουν ἐπίγνωση ὅτι γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκονται δὲν εἶναι φυσικὸ, λογικὸ, καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση ὑπὲρ ὄφελος αὐτῶν καὶ τῆς κοινωνίας γύρω τους, νὰ καυχῶνται, νὰ ἀποθρασύνονται, νὰ αὐτοπροβάλλονται, καὶ πολὺ περισσότερο νὰ ζητοῦν ἐπίσημη κοινωνικὴ ἀναγνώριση, νομικὰ κατοχυρώνοντας τὸ πάθος τους (‘ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας. ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.’, Α΄ Ιω. 1, 9-10::‘Ἐάν ὅμως, μὲ αὐτογνωσία καὶ συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς μας, ὁμολογοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, εἶναι ἀξιόπιστος καὶ δίκαιος ὀ Θεός, διὰ τὴν τήρηση τῆς ὑποσχέσεώς του, νὰ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπό κάθε ἀδικία. Ἐάν ποῦμε, ὅτι δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει, εἶναι σὰν νὰ διαψεύδουμε τὸν Θεὸν καὶ ὁ λόγος καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει ἐντὸς μας.’), ἀλλὰ μάλλον ἀρμόζει νὰ καλύπτουν τὴν κατάστασή τους καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ κρύβονται, νιώθοντας ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνουν εἶναι ἄξιο ντροπῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ φυσιολογικὸ, ποὺ κάνουν οἱ φυσιολογικοὶ ἄνθρωποι: ὅταν κάνουν κάτι σωστό, ἄν θέλουν καυχῶνται, καὶ ὅταν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν δεν θέλουν ντρέπονται καὶ προσπαθοῦν ὅσο μποροῦν νὰ μὴν τὸ ξανακάνουν. Αὐτὴ ἡ ντροπὴ εἶναι πολύτιμη καὶ ἀποβαίνει σωτήρια, ὅταν ὁδηγεῖ στὴν μετάνοια, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐλευθερώσει κάποιον ἀπὸ τὸ  πάθος του.  Αὐτὴ εἶναι ποὺ διαπλάθει ἀνθρώπους, ἐνῶ ἡ ἔλλειψή της τους ἀποκτηνώνει.   

      Ἔτσι ἀβίαστα συμπεραίνουμε ὅτι ἠ ὅλη προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας παγκοσμίως καὶ στὸν τόπο μας δὲν εἶναι ὑπόθεση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀπλῶν συνανθρώπων ποὺ ἦταν παλιότερα λίγο ἤ πολὺ μπλεγμένοι στὰ δίκτυα της, ἥ ποὺ εἶναι ἀκόμα, ἀλλὰ παραδέχονται τὴν παρεκτροπὴ τους καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἔρθει ἡ ὥρα νὰ καταφέρουν νὰ ξεφύγουν, ἀλλὰ μίας ἄλλης ξεχωριστῆς ὁμάδας ἀτόμων, ὅχι ἀπαραίτητα μεγάλης στὸν ἀριθμό, ποὺ ὅμως διαθέτουν τὰ ἀπαραίτητα μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ καὶ ἄλλα μέσα, ὥστε νὰ ἐπιβάλλουν μὲ νόμους στὴν κάθε πολιτεία μιὰ νὲα στάση ἀπέναντι στὴν ὁμοφυλοφιλία τῆς ἀντίστοιχης τοπικῆς κοινωνίας, ὥστε νὰ τὴν ἀποδέχεται ὡς κάτι τόσο φυσιολογικὸ, ὅσο καὶ ὁ γάμος μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας. Καὶ αὐτὸ τὸ κάνουν βέβαια, ὄχι γιατὶ λογαριάζουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ὀφελεῖ σὲ κάτι, οὔτε λόγω ἐνδιαφέροντος πρὸς τοὺς ομοφυλόφιλους καὶ τὰ ‘δικαιώματά’ τους (τὶ πραγματικὰ συμβαίνει ἀποδείχτηκε τρανά κατὰ τὸ ἐπεισόδιο ποὺ ἔγινε στὴν  τελευταία ‘παρέλαση’ τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ χρηματοδότηση αὐτῆς τῆς κίνησης μὲ τὸ δήμαρχο νὰ ζητάει τὴν διαφήμιση τοὺ χρηματοδότη καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ μετείχαν στὴν κίνηση ἀντέδρασαν καὶ δὲν τὴν δέχτηκαν, ὁπότε καὶ ὀ δήμαρχος δεν παρευρέθηκε σὲ αὐτὴ), ἀλλὰ πρὸς ἐξυπηρέτηση σκοπῶν ποὺ ἔχουν, οἱ ὁποῖοι ἀφοροῦν τήν διαδικασία τῆς παγκοσμιοποίησης τῶν καιρῶν μας, σύμφωνα μὲ τὸ δικὸ τους πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων πρὸς ἐγκαθίδρυση μιὰς παγκόσμιας  κυβέρνησης, ὅπως ἔχει πλέον γίνει κοινῶς ξεκάθαρα γνωστὸ.

Αὐτοὶ λοιπὸν μὲ πολὺ συγκεκριμένους σκοποὺς ξεκίνησαν μιὰ παγκόσμια ὁμοφυλοφιλικὴ ἐκστρατεία προκειμένου νὰ τοὺς πετύχουν, τὰ στρατεύματα τῆς ὁποίας εἰσέβαλλαν στὴν χώρα μας πρὶν λίγα χρόνια μὲ τὴν διοργάνωση τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ‘παρελάσεων’, ποὺ τὶς ὀνόμασαν παρελάσεις ὑπερηφανείας. ‘Υπερηφάνειας γιατὶ κατόρθωσαν νὰ εἰσάγουν στὴν παραδοσιακὴ σεμνὴ πατρίδα μας τῶν ἑλληνορθόδοξων ἀξιῶν, αὐτὸ ποὺ ἀποτελεῖ ὅτι πιὸ αἰσχρὸ, βδελυρὸ καὶ ἐπαίσχυντο πράγμα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους μὲ θρασύτατο καὶ ξεδιάντροπο τρόπο μπροστὰ σὲ ἕνα λαὸ ποὺ κατὰ τὴν μακραίωνη ἱστορία του στὴν συνείδησή του τὸ ἀπεχθάνονταν καὶ στὴν κοινωνία του τὸ ἐλεεινολογοῦσε. Καὶ ἀφοὺ στὴν συνέχεια κατοχύρωσαν τὴν παρουσία τους στὴν χώρα μας μὲ τὸν ἀντιρατσιστικὸ νόμο ποὺ σὲ ἄρθρο του ἐξασφάλιζε καὶ τὴν κάλυψη τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὤστε νὰ μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδιά τους ἄφοβα ἀπὸ τυχῶν ἀντιδράσεις, ἦρθε τώρα ἡ ὤρα νὰ μονιμοποιήσουν τὴν ασύδοτη παρουσία τους στὴν Ελλάδα βεβηλώνοντας τὰ ἱερά αὐτοῦ τοῦ τόπου, λεηλατῶντας τὶς ἀξίες του καὶ γκρεμίζοντας τὴν κοινωνικὴ του δομή. Καὶ αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου ποὺ ἔγινε στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ σύμφωνου συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν κυβερνοῦν Ἕλληνες, οὔτε καὶ οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται μποροῦν νὰ εἶναι ἑλληνικοὶ, καὶ ἄς ψηφίζονται μέσα στὴν Βουλὴ, ὅπου κάποτε ἐκεῖ οἱ Ἔλληνες ἐψήφιζαν δημοκρατικὰ τοὺς νόμους τῆς πατρίδας τους. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ, ἕνα μεγάλο στόχο ἀκόμα ἔχουν νὰ πετύχουν γιὰ τὴν πλήρη νομικὴ κατοχύρωση τους, ποὺ μπορεῖ νὰ τοὺς ἐξισώσει πολιτειακὰ μὲ τὰ φυσιολογικὰ ἀντρὸς-γυναικὸς ἔγγαμα ζεύγη, ὁ ὁποῖος εἶναι νὰ δικαιούνται ἀπὸ τὸν νόμο τὴν υἱοθέτηση παιδιῶν! Ὁπότε τότε θὰ ἀρχίσει ἡ μεταμόρφωση τῆς φυσιολογικής κοινωνίας μὲ ἱστορικὴ ἐξέλιξη σὲ τεχνητὴ κατὰ τὶς ἐπιταγὲς τῆς νέας τάξης πραγμάτων.         

4. Τὸ μεγάλο ὄραμα.

Τὸ ὄραμα τῆς νέας ἐποχῆς, ὅπου τὰ φύλα γιὰ τὴν κοινωνία δὲν θὰ σημαίνουν τίποτα καὶ οἱ οἰκογένειες θὰ πάψουν νὰ ἔχουν τὴν θεμελιώδη θέση ποὺ ξέρουμε μέσα στὴν κοινωνία, ἄρχισε νὰ πραγματοποιεῖται. Ὥστε ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὰ γούστα του νὰ μπορεῖ νὰ ἐκλέγει σύντροφο ὅποιου φύλου θέλει καὶ γιὰ ὅσο καιρὸ θέλει ἔχοντας τὴν ἴδια τὴν Πολιτεία ἐγγυητὴ καὶ προστάτη αὐτῶν τῶν σχέσεων του, καθὼς τοὺ παρέχει τὴν δυνατότητα ὑπογραφὴς σύμφωνων συμβίωσης ποὺ φέρουν τὴν σφραγίδα τοὺ νόμου της. Καὶ μάλιστα νὰ μπορεῖ τὸτε νὰ ἔχει παιδιὰ, τὰ ὁποῖα λόγω τοὺ ὅτι φυσικῶς εἶναι αδύνατο νὰ ἀποκτηθοὺν στὴν περίπτωση ὀμόφυλου ζευγαριοῦ, θὰ μποροῦν νὰ λαμβάνονται εἴτε ἀπὸ δὺο ἄλλους γονεῖς ποὺ ἐγκατέλειψαν τὸ παιδὶ ἤ δὲν ζοῦν, εἴτε ἀπὸ τὸν ἕνα τοῦ ζευγαριοῦ καὶ ἕναν παρένθετο γονέα, ἄνευ ἠθικῶν ἐνδοιασμῶν, ἀκόμα καὶ ἐπὶ πληρωμῆς, εἴτε καὶ μὲ τὴν δυνατότητα τεχνητῆς γονιμοποίησης, ὅπου μόνο μὲ χρήση τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ κάποιου τοῦ ἄλλου φύλου μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν παιδὶ (τὸ μποροῦν αὐτὸ οἱ ὁμοφυλόφιλες, ἀλλὰ γιὰ τοὺς  ὁμοφυλόφιλους εἶναι ἀναγκαία καὶ ἠ γυναίκα γιὰ τὴν κυοφορὶα). Εὐκολα κανεῖς ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ ἀλλαγὴ στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐπιδιώκεται μέσα στὴν νέα ἐποχή, εἶναι πράγματι ἀνεπανάληπτη στὶς ἐξελίξεις τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὅπως αὐτὴ καυχᾶται ὅτι εἶναι, καὶ εἶναι ὁπωσδήποτε καὶ τρομακτική.  Ὁ νέος ἄνθρωπος ποὺ προσπαθεῖ νὰ δημιουργήσει θὰ εἶναι ἐντελῶς διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως τὸν γνωρίζουμε ἔως τώρα. Καταργώντας τὶς διαφορὲς φύλων σὲ αὐτὸν μὲ  ἐρμαφρόδιτη χρήση τοὺ σώματός του, καθὼς ἀλλάζει τὸ βασικὸ ὄρο τῆς δημιουργίας του σὲ δύο φύλα, κατὰ τὴν ὁποία ὁ καθένας ἀνήκει ἤ στὸ ἕνα ἤ στὸ ἄλλο φύλο καὶ μὲ τὸ γάμο ἐνώνονται οἱ δὺο τοῦ διαφορετικοῦ φύλου, ἀποτελῶντας οἱ δύο τὸ ἕνα ἀνδρόγυνο, καὶ ὄχι ὁ ἕνας μόνος του (ἄν ὀ ἕνας ἦταν ἐρμαφρόδιτος, καὶ ἄντρας καὶ γυναίκα, τότε μαζί μὲ ἕναν ἄλλο ἐρμαφρόδιτο δὲν θα εὔρισκαν ποτὲ ἐνότητα, καθὼς ἔτσι μαζὶ θὰ ἀποτελοῦσαν δύο ἀνδρόγυνα, καὶ ὄχι ἕνα), ἀλλοτριώνεται ὀντολογικὰ ὅλος ὀ ἄνθρωπος, ὅχι μόνο κατὰ τὴν σωματικὴ φύση, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχικὴ - πνευματικὴ, ἀφοὺ αὐτὲς οἱ δύο φύσεις του ποὺ ἔχει εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένες. Ἔτσι μέσα στὸ νεοεποχίτικο πνεῦμα τοὺ ὄχι μόνο ‘κάνετε ὅτι θέλετε’, ἀλλὰ καὶ ‘εἶστε ὅτι θέλετε’, οἱ ἀφανεῖς υποκινοῦντες τὰ νῆματα καταφέρνουν νὰ διαπλάσουν τοὺς ‘ἀπρόσωπους ἀνθρώπους’ ποὺ ὑποδουλώθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ χωρὶς ἐλευθερὶα πιὰ ὁδηγήθηκαν στὴν ἀλλοτρίωση, καὶ ποὺ θὰ ἀποτελέσουν μιὰ ὁμοιόμορφη ἀλλὰ καὶ ἄμορφη μάζα, ὅπου οἱ διαφορὲς τους στὸ σύνολό τους ἀναμιγνυόμενες ἀδιακρίτως μεταξὺ τους ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ καὶ ἐξομαλυνθεῖ, ὅπως οἱ τροφὲς ὅταν μπαίνουν ὅλες μαζὶ μέσα στὸ μίξερ καὶ ἀνακατεύονται, μετὰ ἀπὸ αὐτὸ γίνονται ἕνα καὶ δεν ξεχωρίζουν, τόσο εὔκολα κυβερνούμενη, ὅπως καὶ μιὰ μηχανὴ που, ἄκριτα, χωρὶς νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ κρίνει ποτὲ καὶ νὰ ἀντιδρὰ, χωρὶς νὰ ἔχει δικαιώματα καὶ ἀξιώσεις, καθοδηγεῖται ἀπὸ τὸν χειριστὴ της.    

Ὅμως ἐκτὸς τοῦ ‘νέου’ ἀνθρώπου γιὰ τὸν ὁποῖο μᾶς προορίζουν νὰ γίνουμε οἱ ἰσχυροὶ, τοὺ παγκοσμιοποιημένου καὶ μαζοποιημένου, ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος, ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν παραπάνω, ποὺ τοῦ εἶναι ἐντελῶς ξένος καὶ δὲν συμβιβάζεται μαζί του, καὶ κατεδαφίζοντας τὰ σχέδια τῶν ἰσχυρῶν βρίσκεται πάντα ὑπὸ τὴν κατεδίωξή τους, τὴν μάταια καὶ ἀπέλπιδα. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὰ νέος ἄνθρωπος, ὁ καινὸς ἄνθρωπος, ποὺ γεννιέται μέσα στὴν Ὀρθόδοξη πίστη τοῦ Χριστοῦ (‘καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα.’ Εφ. 4,24, ‘καὶ νὰ ἐνδυθεῖτε τὸν νέον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀναδημιουργήθει καὶ ἀναγεννήθει σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ’) καὶ ποὺ ζητῶντας πάντα νὰ εὐαρεστεῖ τὸν Θεὸ (‘Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.’,  Γαλ. 5,25::‘Ἐάν πράγματι ζῶμεν τὴν ζωὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρέπει νὰ πορευθώμεθα καὶ νὰ συμπεριφερώμεθα σύμφωνα μὲ ὅσα τὸ Πνεῦμα μᾶς διδάσκει’ – ‘καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.’,  Ρωμ. 12,2::‘Καὶ προσέχετε νὰ μὴ συμμορφώνεσθε μὲ τὰ φρονήματα καὶ τὸν τρόπον τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων τῆς ὑλόφρονος αὐτῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ συνεχῶς νὰ μεταμορφώνεσθε μὲ τὴν ἀνανέωση καὶ τὴν εὐθυκρισίαν τοῦ νοῦ σας, ὥστε νὰ ἐξακριβώνετε καὶ νὰ διακρίνετε, ποῖον εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον ἔχει πάντοτε ὡς χαρακτηριστικὸν του γνώρισμα, ὅτι εἶναι ἀγαθόν, εὐάρεστον εἰς αὐτὸν καὶ τέλειον.’), ἀφήνει πίσω του τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ πάθη του (‘ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ’, Κολ. 3,9::‘ἔχετε ἀποβάλει πλέον τὸν παλαιόν ἄνθρωπο μαζὶ μὲ τὶς πονηρὲς αὐτοῦ πράξεις.’), καὶ εἶναι πραγματικὰ προσωπικὰ ἐλεύθερος καὶ οἰκουμενικὸς, πλήρης ἀγάπης πρὸς ὅλους (‘ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφαση καὶ καμουφλάρισμα τῆς κακίας, ἀλλὰ σὰν ἀληθινοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.’ – ‘Ὑμεῖς γὰρ ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις.’, Γαλ. 5, 13::‘Διότι σεῖς, ἀδελφοὶ, ἔχετε κληθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον, νὰ γίνετε καὶ νὰ μείνετε ἐλεύθεροι. Μόνον προσέξατε, μήπως αὐτὴν τὴν ἐλευθερίαν τὴν χρησιμοποιήσετε ὡς αφορμή διὰ σαρκικὴ ζωή.  Ἀλλὰ τουναντίον πρέπει νὰ ὑπηρετεῖτε σὰν δούλοι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.’- ‘ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη’, Γαλ. 5,22:: ‘Ὁ καρπός ὅμως, τὸν ὁποίον τὸ Ἅγιον Πνεῦμα παράγει εἱς τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν εἶναι ἡ ἁγάπη πρὸς ὅλους,’). Ἐξαγνίζει τὸν ἐαυτὸ μὲ τὴν ἐγκράτεια (‘καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.’,  Α Ιω. 3,3::‘Καὶ ὁ καθένας ποὺ ἔχει καὶ κρατεῖ σφικτὰ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα στὸν Χριστόν, καθαρίζει καὶ κρατεῖ τὸν ἐαυτὸ του ἁγνὸν ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ὅπως καὶ ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀπόλυτα καθαρὸς καὶ ἅγιος.’), εἴτε ἐγγάμως μαζί μὲ ἕναν ἐκπρόσωπο τοὺ ἄλλου φύλου συνοδοιπόρο στὸν δρόμο αὐτὸ (‘διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω.’, Α Κορ. 7,2:: ‘Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος καὶ ὑπάρχει φόβος νὰ παρασυρθεῖ εἰς πορνείας, ἄς ἔχει ὁ καθένας τὴν γυναίκα του καὶ καθεμία ἄς ἔχει τὸν ἄνδρα της.’), εἴτε μόνος στὴν ἄγαμη ζωὴ τοῦ μοναχισμού (‘Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.’, Α Κορ. 7,8::‘Λέγω δὲ στοὺς ἁγάμους καὶ εἰς τὰς χήρας, ὅτι εἶναι καλόν καὶ συμφέρον δι' αὐτούς, ἐὰν μείνουν ὅπως ἐγώ, δηλαδὴ ἄγαμοι.’), μέχρι τελικῶς, μέσα στὴν χάρη τοῦ Θεοῦ (‘ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.’, Ιω. 1,17::‘ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια ἦλθαν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.’), νὰ ὑπερβεῖ μὲ ἀπάθεια τὰ σχήματα τοῦ κόσμου τούτου (‘οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.’,  Γαλ. 3,28::‘δὲν ὑπάρχει ἄρσεν καὶ θήλυ, διότι ὅλοι σεῖς εἶσθε ἕνας νέος ἄνθρωπος, διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.’). Σὲ αὐτὴν τὴν πορεῖα του εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση νὰ ἔχει πάντα τὴν προσευχὴ στήριγμά του, ὁδηγὸ του καὶ καταφύγιο του, ὥστε νὰ προχωράει πρόθυμα, ἄφοβα καὶ σταθερὰ πρὸς τὰ ἐκεῖ ποὺ προορίζεται (‘γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.’, Μτ. 26,41::‘Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μὴ περιπέσετε εἰς πειρασμόν, ποὺ θὰ σας βυθίση εἰς τὴν ἄρνησιν· τὸ μὲν πνεῦμα εἶναι πρόθυμον καὶ ἔχει ἀγαθὴν διάθεσιν, ἀλλ' ἡ ἀνθρώπινη σάρξ εἶναι ἀσθενὴς.’).

Πηγές

1. Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου  στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

2. Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου, ‘Περί ὁμοφυλοφιλίας’, Ἰούνιος 2013

3. Μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, ‘Ὁμοφυλοφιλὶα καὶ νέα τάξη πραγμάτων’, Σύναξη διαμαρτυρίας, 20 Ἰουνίου 2014, Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου Θεσσαλονίκης.

4. Ἐγκύκλιος τῆς  Ἱεράς Συνόδου γιὰ τὴν Οἰκογένεια καὶ τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης, 12 Δεκεμβρίου 2013.

5. Ἐπιστολὴ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στὸν ‘Υπουργὸ Δικαιοσύνης τῆς περὶ τοὺ  συμφώνου συμβίωσης, 12 Ἰουνίου 2015.

6. Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ Συλλόγου Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ‘Ο  ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’, ‘Η ομοφυλοφιλία κάτω από το φως της Αγίας Γραφής’, 16 Ἰουνίου 2015.

7. ‘Να μοιραστώ μια ιστορία για την ομοφυλοφιλία;’ (Έξομολόγηση μιὰς πρώην ὁμοφυλόφυλης) στὸ www.pentapostagma.gr.

8. ‘ΗΠΑ: Οδυνηρές εμπειρίες παιδιών που μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο δικαστήριο’, στὸ redskywarning.blogspot.

9. Ἄρθρα στὸ omofylofilia.gr.

10. Ἄρθρα στὸ www.kosmogonia.gr.

11. Τοῦ ἰδίου, Ἐκτρώσεις : Δικαίωμα ἤ Φόνος; Ὅλη ἡ ἀλήθεια.

12. ‘Ἠ μαρτυρία τῆς Gianna Jessen’, Ἀξιοπρόσεκτες Θέσεις καί Μαρτυρίες γιά τίς ἀμβλώσεις, ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2011, σσ. 35-41.