10 Ιαν 2016

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, «Γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαός, ὁ καθήμενος ἐν σκότει, εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»

Ἐν Πειραιεῖ   10-01-2016
«Γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν,  ὁ λαός, ὁ καθήμενος ἐν σκότει, εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»[1].
πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Εἶναι σύντομη, ἀλλά φοβερή ἡ περικοπή ἀπό τό κατά Ματθαῖον ἅγιον Εὐαγγέλιον, πού διαβάσαμε σήμερα, Κυριακή μετά τα Φῶτα. Ὁ Χριστός, μετά τούς τρεῖς πειρασμούς στήν ἔρημο, ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής παραδόθηκε στόν Ἡρώδη καί πῆγε στή φυλακή, ἔφυγε ἀπό τήν Ἰουδαία, ἀπό τόν Ἰορδάνη, ἐγκατέλειψε τή Ναζαρέτ καί πῆγε στή Καπερναούμ, στή Γαλιλαία, στά ὅρια τῶν φυλῶν Ζαβουλών καί Νεφθαλείμ, γιά νά ἐκπληρωθεῖ ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ἠσαΐου. Ποῦ πῆγε ὁ Χριστός;

Στή «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν». Τί εἶναι αὐτή ἡ «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν»; Ἡ Γαλιλαία εἶναι ἡ βόρεια ἀπό τίς τέσσερεις ἐπαρχίες τῆς Παλαιστίνης. Οἱ ἄλλες τρεῖς εἶναι ἡ Σαμάρεια, ἡ Ἰουδαία καί ἡ Περαία. Οἱ πρῶτοι κάτοικοι τῆς Γαλιλαίας ἀπό τίς φυλές Ἰσάχαρ, Ζαβουλών, Νεφθαλείμ καί Ἀσήρ ἀναμίχθηκαν μέ ἀλλοφύλους, ἐξ οὖ καί τό περιφρονητικό ὄνομα «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν». Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τήν ἀποκαλεῖ εἰδωλολατρική Γαλιλαία[2]. Ἡ Γαλιλαία ἦταν ἕνας χῶρος, ὅπως θά λέγαμε σήμερα, ὅπου ὑπῆρχε τό ἐσχάτως πολυδιαφημιζόμενο πολυπολιτισμικό μοντέλο. Μᾶς ἔχουν ζαλίσει οἱ θολοκουλτουριάρηδες καί οἱ προοδευτικοί μ'αὐτό τό πολυπολιτισμικό μοντέλο. Πολλοί πολιτισμοί, ὅλοι οἱ πολιτισμοί, ὅλα τά ἔθνη, ὅλες οἱ θρησκεῖες μαζί. «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν». Ὑπῆρχαν ἐκεῖ ὅλα τά ἔθνη. Ἰουδαῖοι, Πέρσες, Ἀσσύριοι, Ἕλληνες κ.ἄ. Καί τί ἦταν αὐτό τό πολυπολιτισμικό μοντέλο; Ἄς τό ἀκούσουν αὐτό ὅσοι κληρικοί καί θεολόγοι εἶναι ὑπέρ τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων. Τό πολυπολιτισμικό μοντέλο ἦταν «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Σκότος ὑπῆρχε ἐκεῖ. Οἱ ὑπέρμαχοι τῶν διαθρησκεικῶν διαλόγων καί συναντήσεων ἰσχυρίζονται ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν στοιχεῖα ἀληθείας, ὅτι ὅλες ἔχουν κάτι θετικό. Ἑπομένως, μέ τη λογική τους αὐτή, κι ἐκεῖ στή «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» ὑπῆρχε φῶς, λίγο φῶς. Τό Εὐαγγέλιο, ὅμως, λέει ὅτι  ἡ «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» εἶναι «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Καί αὐτός «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει, εἶδε φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρα καί σκιά θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Νά, τό Φῶς. Ὁ Χριστός! Πουθενά ἀλλοῦ δέν ὑπάρχει φῶς. Μόνο στόν Χριστό. Καί σήμερα, ὅπου ὑπάρχουν τέτοιου εἴδους πολυπολιτισμικά μοντέλα καί διαθρησκειακές συναντήσεις καί σύγχυση, ὑπάρχει σκότος.
Ἔχουμε τονίσει πολλές φορές ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ κινεῖται σέ δύο ἐπίπεδα˙ τό πρῶτο σέ διαχριστιανικό καί τό δεύτερο σέ διαθρησκειακό. Ἔτσι, ἔχουμε τόν διαχριστιανικό οἰκουμενισμό καί τόν διαθρησκειακό οἰκουμενισμό, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν δύο ἀπό τίς βασικές κατευθύνσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός, θεωρώντας ὅτι σέ ὅλες τίς θρησκεῖες ὑπάρχουν θετικά στοιχεῖα, προωθεῖ τήν ἕνωση μεταξύ αὐτῶν καί κυρίως μεταξύ των δῆθεν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Μουσουλμανισμοῦ καί τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Μέ λίγα λόγια προωθεῖ τήν λεγομένη «πανθρησκεία». Σύμφωνα μέ τήν οἰκουμενιστική ἀρχή τοῦ «διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ», πρέπει νά βλέπουμε τά «κοινά θεολογικά σημεῖα», πού ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς «μονοθεϊστικές θρησκεῖες», ὥστε νά οἰκοδομηθεῖ ἡ θρησκευτική ἑνότητα τῆς οἰκουμένης[3].
Εἶναι δυστύχημα νά διαπιστώνει κανείς ὅτι τίς τελευταῖες δεκαετίες βρισκόμαστε σ'ἕνα πρωτοφανή καλπασμό τοῦ συγκρητιστικοῦ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τό ἀντίχριστο πνεῦμα του ἔχει ἐπηρεάσει πολλούς κληρικούς καί λαϊκούς τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας. Γιά νά γίνει αὐτό, πού λέμε, ἀντιληπτό καί γιά νά διαπιστωθεῖ, δυστυχῶς, τό μέγεθος τῆς πτώσεως ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ  Εὐαγγελίου καί τήν παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἄς ἐπισημάνουμε μερικά παραδείγματα.
Α) Ἡ ἀναγγελθεῖσα ἀνέγερση διαθρησκειακοῦ ναοῦ γιά Χριστιανούς, Μουσουλμάνους καί Ἑβραίους στό Βερολίνο, ὁ ὁποῖος θά περιέχει Ἐκκλησία, Τζαμί καί Συναγωγή[4].
Β) Ἡ συμμετοχή μέ ἀντικανονικές συμπροσευχές τῶν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων καί Ἐπισκόπων σέ διάφορες διαθρησκειακές συναντήσεις τύπου Ἀσσίζης.
Γ) Ἡ ἀποκατάσταση τοῦ προδότου Ἰούδα καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ ἀπό τό στυγερό ἔγκλημα τῆς Σταυρώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία προσυπογράφουν ἀκόμη καί ὀρθόδοξοι οἰκουμενιστές ἀρχιεπίσκοποι[5].
Δ) Ἡ ἀφαίρεση ἀπό τήν Ὀρθόδοξη λειτουργική καί ὑμνολογία, καί μάλιστα ἀπό τά ἐγκώμια τοῦ Ἐπιταφίου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, κάθε ἀντιεβραϊκῆς ἀναφορᾶς.
Ε) Ἡ προσφορά τοῦ ἀνιέρου Κορανίου, ἀντί τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀπό ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές Πατριάρχες καί Ἐπισκόπους σέ Μουσουλμάνους, καί ὁ ἀπαράδεκτος χαρακτηρισμός του ὡς «ἁγίου» καί «ἱεροῦ»[6].
ΣΤ) Ἡ ἔκδοση γραμματοσήμων, πάνω στά ὁποία παρίστανται καθήμενοι, κατά τόν τύπο τῆς Ἁγίας Τριάδος στή φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ἕνας Χριστιανός κληρικός, ἕνας Ἑβραῖος ραββίνος, καί ἕνας Μουσουλμάνος χότζας, ἡ νέα αὐτή βλάσφημη πανθρησκειακή τριάδα.
Ζ) Ἡ προσφορά ὡς δῶρο σέ κοινή καλαίσθητα ἐκτυπωμένη κασετίνα τῶν τριῶν «ἱερῶν» βιβλίων, δηλ. τῆς ἑβραϊκῆς Βίβλου, τοῦ Ἱεροῦ καί Ἁγίου Εὐαγγελίου καί τοῦ ἀνιέρου Κορανίου, τά ὁποία προβάλλει ἰσοτίμως ἐπάνω στό τραπέζι ὁ ἐμπνευστής τῆς βλάσφημης Τριάδος τοῦ προαναφερομένου γραμματοσήμου. Αὐτό ἀποτελεῖ μείξη ἄμικτη, καί κοινωνία τοῦ Φωτός μέ τό σκότος˙ γιατί, ὄχι μόνον ὡς πρός τό Κοράνιο, ἀλλά καί ὡς πρός τήν ἑβραϊκή Βίβλο, ἄν αὐτή ἰδωθεῖ καί ἑρμηνευθεῖ χωρίς Χριστό, ὑπό τό φῶς ὄχι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά τῆς παραδόσεως τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων, πού σταύρωσαν τόν Χριστό, ἀνήκει κι αὐτή στό σκότος˙ ἐφαρμόζονται καί σ' αὐτήν τά αὐστηρά «οὐαί», πού εἶπε ὁ Χριστός πρός τούς Ἑβραίους νομοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ πρός αὐτούς πρῶτα ἦλθε τό Φῶς, ἐν τούτοις παρέμειναν στό σκοτάδι˙ «εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον... καί τό φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καί ἡ σκοτία αὐτό οὐ κατέλαβε»[7].
Η) Ἡ διαθρησκειακή συνάντηση,  πού πραγματοποιήθηκε στίς 19 καί 20 Ὀκτωβρίου 2015 στό ξενοδοχεῖο Intercontinental τῶν Ἀθηνῶν, μέ πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Νικολάου Κοτζιά, καί εἶχε ὡς θέμα : «Θρησκευτικός καί Πολιτιστικός Πλουραλισμός καί Εἰρηνική Συνύπαρξη στή Μέση Ἀνατολή». Τίς ἐργασίες τῆς Διασκέψεως κήρυξε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Τό παρόν ἔδωσε ὅλη ἡ οἰκουμενιστική ἀφρόκρεμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλ. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, οἱ  Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννης καί Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος, οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Κύπρου κ. Χρυσόστομος, Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος Β΄, Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος καί Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος καί οἱ Σεβ. Μητροπολίτες Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων, Τορόντο κ. Σωτήριος, Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ καί Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ. Συμμετεῖχαν ἐπίσης ὁ Μονοφυσίτης «Καθολικός Πατριάρχης» τοῦ Μεγάλου Οἴκου τῆς Κιλικίας Ἀράμ Α΄, ὁ Μέγας Μουφτής τῆς Αἰγύπτου Ἀμπντέλ Καρίμ Ἀλάμ, ὁ Ἀρχιραββίνος Δρ. Ντέϊβιντ Ρόζεν, ἐκπρόσωποι τῶν Μονοφυσιτῶν τῆς Συρίας καί τῶν Κοπτῶν τῆς Αἰγύπτου, θρησκευτικοί ἡγέτες καί προσωπικότητες τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου καί τῆς ἰουδαϊκῆς θρησκείας, ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», καθώς καί ἐκπρόσωποι τῶν ἀραβικῶν χωρῶν, τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς, τῆς ἀκαδημαϊκῆς κοινότητας καί τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν. Ἀκόμη ἔλαβαν μέρος ἡ Ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, ἀρμόδια γιά τίς εὐρωπαϊκές ὑποθέσεις, κυρία Βικτόρια Νούλαντ, οἱ Ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν τῆς Ὀλλανδίας κ. Μπερτ Κέντερς, τῆς Αἰγύπτου κ. Σάμεχ Σούκρι, τοῦ Βατικανοῦ κ. Πολ Ρίτσαρντ Γκάλαχερ καί τῆς Κύπρου κ. Γιαννάκης Κασουλίδης[8].
Θ) Ἡ διαθρησκειακή συνάντηση, πού ἔλαβε χώρα στίς 20 καί 21 Ὀκτωβρίου 2015 στήν Ἐκάλη Ἀττικῆς, στήν οἰκία τῆς Πρέσβεως τοῦ Ἰσραήλ στήν Ἑλλάδα, κ. Ἰρίτ Μπεν-Ἄμπα, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Γραφείου Διαθρησκευτικῶν καί Διαπολιτισμικῶν Θεμάτων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἀμερικανο-Ἑβραϊκῆς Ἐπιτροπῆς, μέ θέμα : «Πνευματικά Κέντρα καί Διασπορά». Συντονιστές ἦταν ὁ Σεβ. Μητρ. Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ καί ὁ Ραβίνος David Rosen, Διευθυντής Διαθρησκευτικών Θεμάτων στήν Ἀμερικανο-Ἑβραϊκή Ἐπιτροπή. Μεταξύ τῶν συμμετεχόντων ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος, ὁ Σεβ. Μητρ. Σουηδίας κ. Κλεόπας, ὁ Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου στήν Ἀθήνα ἀρχιμ. Δαμιανός, καθώς καί σημαντικοί Ραβίνοι ἀπό τό Ἰσραήλ, τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, τή Γαλλία καί τήν Ἑλβετία μαζί μέ ὑψηλόβαθμους Ὀρθόδοξους κληρικούς ἀπό τή Γαλλία, τή Σουηδία, τή Ρουμανία, τή Σερβία, τό Ἰσραήλ, τήν Ἑλλάδα καί τή Ρωσία[9].
Ἡ Ἀθήνα, μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, κατέστη «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν».
Ι) Ἡ μετάλλαξη τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό κατηχητικό, ὁμολογιακό καί ὀρθόδοξο σέ θρησκειολογικό, συγκρητιστικό καί διαθρησκειακό.
ΙΑ) Ἡ σχεδιαζόμενη ἴδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.
ΙΒ) Ἡ ἀναγγελθεῖσα ἀνέγερση Μουσουλμανικοῦ Τεμένους στό Βοτανικό, καθώς καί Τζαμιῶν σέ  ὅλη τήν Ἑλλάδα.
Μέ την ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ κόσμος φωτίσθηκε μέ τήν ἀληθινή θεογνωσία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μέ τό φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως». Ἐγκαταλείπονται ὅλες οἱ ἄλλες ψεύτικες θρησκεῖες. Στά πρόσωπα τῶν τριῶν μάγων, πού προσκύνησαν τόν Χριστό, ἐκπροσωπεῖται ὅλη ἡ πρό Χριστοῦ θρησκεύουσα ἀνθρωπότης, ἡ ὁποία διδάσκεται πλέον νά προσκυνεῖ τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τήν ἐξ ὕψους Ἀνατολή, τό Φῶς ἐκ Φωτός, πού ἔλαμψε στόν κόσμο. Στόν Ἰορδάνη ποταμό, κατά τήν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ, «ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις».
Δέν ὑπάρχουν πλέον ἄλλα φῶτα, ἄλλες πίστες, ἄλλοι δρόμοι σωτηρίας. O Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός διακηρύσσει ὅτι «ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου»[10]. Ὅποιος δέν βαδίζει μέσα στό δικό Του φῶς, βρίσκεται στό σκοτάδι καί δέν ξέρει ποῦ πηγαίνει. Υἱοί φωτός εἶναι μόνον ὅσοι ἀκολουθοῦν τόν Χριστό καί τήν διδασκαλία του. Κατά τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, ὁ Χριστός εἶναι «τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον»[11]. Ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί Προδρόμου, τοῦ πρό τῶν Ἀποστόλων Ἀποστόλου, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν διαδόχων τους, ἔχει μία καί μοναδική ἀποστολή : νά μαρτυρεῖ περί τοῦ Φωτός, νά ἀποκαλύπτει καί νά φανερώνει αὐτό τό Φῶς στούς «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου» καθημένους καί νά τούς ὁδηγεῖ στό δρόμο τῆς σωτηρίας. Στό ἀποστολικό καί ἁγιοπατερικό αὐτό ἔργο οὐδέποτε ὑπῆρξαν ἐπιφυλάξεις καί συμψηφισμοί, κοσμικές εὐγένειες καί ἐξισώσεις, συγκρητισμοί καί ἀναμείξεις, διπλωματίες καί ὑποχωρήσεις σέ ἄρχοντες γιά λατρεία ἄλλων θεῶν ἤ ἀναγνώριση τῶν ἄλλων θεῶν καί τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Εἴτε ἐπρόκειτο γιά Ἰουδαίους ἄρχοντες, εἴτε γιά εἰδωλολάτρες, εἴτε γιά Μουσουλμάνους, εἴτε γιά ἀθέους, πού ζητοῦσαν ἀναγνώριση τῶν δικῶν τους θεῶν καί σεβασμάτων, ἡ στάση τῶν Χριστιανῶν δέν ἦταν συμβιβαστική καί ἐξισωτική, ὅπως συμβαίνει σήμερα μέ πολλούς θεολόγους καί κληρικούς τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καί διαλόγων, ἀλλά ἀπόλυτη καί σαφής. Πουθενά ἀλλοῦ, σέ κανένα ἄλλο θεό ἤ σέβασμα, δέν ὑπάρχει δυνατότης σωτηρίας. Ἐνώπιον τῶν Ἑβραίων ἀρχόντων ὁδηγηθέντες οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καί Ἰωάννης, δέν τούς εἶπαν ὅτι ἔχουμε τήν ἴδια πίστη μέ σᾶς, ὅτι πιστεύουμε στόν ἴδιο θεό, ἀλλά μέ παρρησία τούς ἐπέκριναν γιά τήν ἄρνηση καί τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν μοναδική ὁδό καί ἐλπίδα σωτηρίας : «Καί οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία. οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστίν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»[12]. Αὐτές εἶναι οἱ ἀληθινές διαθρησκειακές συναντήσεις καί οἱ γνήσιοι διαθρησκειακοί διάλογοι.
Κατά τή διάρκεια τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν ἐπιφανείας καί ἐπιλάμψεως τοῦ θεϊκοῦ Φωτός, ἔθνη, λαοί καί ἄτομα φωτίστηκαν καί σώθηκαν, ἐνσωματωθέντα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Συναντιόμαστε ἑκατομμύρια πιστῶν στήν εὐχαριστιακή συνάντηση καί κοινωνία, διαρκῶς καί ἀδιαλείπτως, κάθε ἡμέρα σχεδόν, καί ὄχι μόνον εὐχόμαστε «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου», εἰς τρόπον ὥστε νά καθιστοῦμε περιττή κάθε διαθρησκειακή συνάντηση, ἀλλά καί διακηρύσσουμε ὅτι «εἴδομεν τό Φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθή, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες», πράγμα πού δέν μποροῦν νά κάνουν οἱ διαθρησκειακές συναντήσεις, γιατί ἐκεῖ ὑπάρχουν πολλά ἔθνη καί λαοί, πιστεύοντα εἰς ἄλλους θεούς καί μή εὑρόντα τήν ἀληθή πίστη.
Ἀπό τῆς πλευρᾶς αὐτῆς ἡ διεξαγωγή διαθρησκειακῶν συναντήσεων εἶναι ὀπισθοδρόμηση, μᾶς πηγαίνει στήν πρό Χριστοῦ ἐποχή, εἶναι ἡ Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ἡ γῆ Ζαβουλών καί Νεφθαλείμ, ὅπου, κατά τό Εὐαγγέλιο, ὑπῆρχαν καί συναντιόνταν πολλές θρησκεῖες καί πολλοί πολιτισμοί, ἕνα πανθρησκειακό καί πολυπολιτισμικό μοντέλο, σάν αὐτό πού οἰκοδομοῦν σήμερα οἱ ἡγέτες τῆς ἀντιχρίστου «Νέας Ἐποχῆς» καί τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», μέ κινητήριο μοχλό τό Βατικανό καί μέ θρησκευτικό πλανητάρχη τόν αἱρεσιάρχη Πάπα. Ἐνῶ, ὅμως, σέ ἐκείνη τήν Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν ἡ ἐμφάνιση καί ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ συνετέλεσε, ὥστε «ὁ λαός, ὁ καθήμενος ἐν σκότει, εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»[13], στήν νέα Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν καί τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων, τό σκότος ἐξακολουθεῖ νά παραμένει, τά ἔθνη καί οἱ λαοί, πού ἐκπροσωποῦνται, προσεύχονται στούς δικούς τους θεούς, καί δέν ἀκούγεται τό κήρυγμα τοῦ Προδρόμου καί τοῦ Χριστοῦ· «Μετανοεῖτε˙ ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»[14], τῆς ὁποίας εἴθε νά μᾶς ἀξιώσει ὁ ἐν Ἰορδάνη ὑπό Ἰωάννου βαπτισθείς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.


[1] Μτθ. 4, 15-16.
[2] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ὑπόμνημα εἰς τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον Α΄, ΕΠΕ 9, ἐκδ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, σσ. 440-441.
[3] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, «Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος περί Οἰκουμενισμοῦ ἐπί τῇ Κυριακῇ τῆς Ὀρθοδοξίας», Θεοδρομία ΙΔ1 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2012) 128-130.
[6]www.patriarchate.org/multimedia/video καί www.augoustinos-kantiotis.gr, entoytwnikablogspot.com/2010/08/blog-post_9969.html, entoytwnikablogspot.com/2010/08/blog-post_9969.html, aktines.blogspot.com/2012/04/blog-post_28html, www.amen.gr/index.php?mod=news, www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9217, aktines.blogspot.com/2012/03/tuzlu-senad-masovic.html.
[7] Ἰω. 1, 5, 11. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές συναντήσεις˙ ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καί προσβολή τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2003, σσ. 35-36.
[8] http://www.amen.gr/article/ypsilovathmes-parousies-sti-diethni-diaskepsi-tis-athinas-gia-ton-thriskeftiko-kai-politistiko-plouralismo, http://aktines.blogspot.gr/2015/10/blog-post_653.html
[9] http://www.romfea.gr/diafora/3529-diathriskeutikos-dialogos-gia-ta-pneumatika-kentra-kai-tin-diaspora, http://www.romfea.gr/diafora/3844-oloklirothikan-oi-ergasies-tou-diethnous-sunedriou-xristianon-kai-ebraion
[10] Ἰω. 8, 12.
[11] Ἰω. 1, 9.
[12] Πράξ. 4, 12.
[13] Μτθ. 4, 12-17.
[14] Μτθ. 3, 2 και 4, 17.
στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου