Από την Χιλή του Αλιέντε στην Ελλάδα του σήμερα. Υπάρχει άραγε κάποια αναλογία μεταξύ των δύο συγκυριών; Ασφαλώς όχι.

ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΗ ΤΟΥ ΑΛΙΕΝΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ο Σαλβατόρ Αλιέντε υπήρξε ο Χιλιανός ηγέτης, ο οποίος, μετά την άνοδο στην εξουσία με γνήσιες εκλογές (1970), επιχείρησε να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον λαό του να εξέλθει από το τέλμα της φτώχιας, στο οποίο τον είχαν καθηλωμένο οι προασκήσαντες την εξουσία, υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ και υπηρετούντες το αδηφάγο κεφάλαιο. Ο Αλιέντε πέρα από τα μέτρα για την αναμόρφωση της εκπαίδευσης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των φτωχών προέβη σε καθοριστική για την οικονομία της χώρας ενέργεια: Εθνικοποίησε τα μεγάλα ορυχεία χαλκού, τα οποία είχαν παραχωρηθεί σε αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες εξασφάλιζαν τεράστια κέρδη σε βάρος των συμφερόντων της Χιλής. 

Κίνησαν τότε οι ισχυροί οικονομικό πόλεμο κατά της κυβέρνησης Αλιέντε, υποστηριζόμενοι και από την φιλοαμερικανή αντιπολίτευση, και με σκοτεινή χρηματοδότηση εξαγόρασαν το συνδικάτο οδηγών φορτηγών, τα μέλη του οποίου ξεκίνησαν αμέσως απεργία, που είχε ως συνέπεια να παραλύσει η χώρα. Η ανέχεια, που παρατηρήθηκε στα αστικά κέντρα, εξώθησε στους δρόμους και σε διαμαρτυρίες τον φτωχό αστικό πληθυσμό. Τελικά, μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες, η CIA επέτυχε να ανατρέψει και να δολοφονήσει τον Αλιέντε και να επιβάλει τη σκληρή δικτατορία του Πινοσέτ (1973). Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στη Χιλή είχε τραγικό τέλος.

   Στην Ελλάδα του σήμερα κυβερνά η πρώτη αριστερή κυβέρνηση, κατά τον αυτοπροσδιορισμό της και την αποδοχή αυτού από μέρους της αντιπολίτευσης πλην ΚΚΕ. Εδώ είναι οι αγρότες, που απειλούν από στιγμή σε στιγμή να παραλύσουν τη χώρα. Μήπως πρόκειται να διαδραματίσουν ρόλο ανάλογο προς εκείνο των οδηγών φορτηγών στη Χιλή και να συντελέσουν στην πτώση της «αριστερής» κυβέρνησης και σε συνέπειες οδυνηρές για τη χώρα; Υπάρχει άραγε κάποια αναλογία μεταξύ των δύο συγκυριών; Ασφαλώς όχι.

Η κυβέρνηση Αλιέντε είχε δείξει εξ αρχής το φιλολαϊκό της πρόσωπο με τη λήψη μέτρων υπέρ του εξαθλιωμένου λαού. Η σημερινή κυβέρνηση της χώρας μας ανήλθε στην εξουσία με την υπόσχεση να απαλλάξει τον ελληνικό λαό από τα κατάπτυστα μνημόνια, που είχαν υπογράψει οι προασκήσαντες την εξουσία και οδηγήσαντες σε φτωχοποίηση μεγάλο τμήμα του λαού. Όχι μόνο δεν έλαβε κάποιο φιλολαϊκό μέτρο, αλλά υπέκυψε στους δυνάστες υπογράφοντας τρίτο και πλέον επαχθές μνημόνιο, το οποίο ίσως αποτελεί τη χαριστική βολή στην εθνική οικονομία. Οι δυνάστες ζήτησαν από την αντιπολίτευση να στηρίξει την κυβέρνηση κατά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου στη Βουλή. Έτσι τα νέα μέτρα υπερψηφίστηκαν από 229 βουλευτές (αρκετά περισσότερους από τους 193 που ψήφισαν υπέρ του συμφώνου συμβίωσης), παρά την καταψήφιση του μνημονίου από 39 κυβερνητικούς βουλευτές. Τότε πολλοί από τους εναντιωθέντες πρόσφατα στο σύμφωνο συμβίωσης δεν είχαν αντιδράσει, καθώς το μνημόνιο δεν απτόταν των χρηστών ηθών! Θα προσθέσω ότι η κυβέρνηση των αθρήσκων ή αθέων της «αριστεράς» στη χώρα μας έχει και την ανοχή, αν όχι τη στήριξη της Διοικούσας Εκκλησίας, σε αντίθεση με την κυβέρνηση Αλιέντε, εναντίον της οποίας είχε στραφεί σύσσωμος ο ανώτερος ρωμαιοκαθολικός κλήρος με τις ευλογίες του «αγίου» πατέρα της Ρώμης!

Γιατί εξήλθαν οι αγρότες και ποιοι τους εξωθούν, ώστε να απειλούν να παραλύσουν τη χώρα; Μήπως κρύβεται πίσω από τις κινητοποιήσεις η πανταχού παρούσα για τη συμφορά CIA; Αλλά σε αντίθεση προς τον Αλιέντε, ο οποίος εξ αρχής προβλήθηκε ως το μαύρο πρόβατο της Λατινικής Αμερικής, ο έλληνας πρωθυπουργός έγινε με τιμές δεκτός στην Ουάσιγκτον και σε διάφορες συσκέψεις των οικονομικά ισχυρών του κόσμου. Έδειξε μάλιστα εξαιρετικά καλή διαγωγή ερμηνεύοντας κατά τρόπο αρεστό στους δυνάστες του λαού μας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του παρελθόντος θέρους. Γι’ αυτό και η αντιπολίτευση στη χώρα μας παραπαίει, ώστε η κυβέρνηση να μην έχει σοβαρό αντίπαλο στη Βουλή! Αλλά, αν δεν κρύβεται ξένος δάκτυλος πίσω από τις κινητοποιήσεις των αγροτών, τι συμβαίνει; Είναι προφανέστατο: Οι αγρότες μας, γεωργοί, κτηνοτρόφοι και αλιείς βρίσκονται σε απόγνωση με τα προβλεπόμενα στο τρίτο μνημόνιο και ετοιμαζόμενα προς ψήφιση από τη Βουλή νομοσχέδια σε βάρος τους. Βέβαια υπάρχει τμήμα του ελληνικού λαού, το οποίο εστιάζει την προσοχή του στους λίγους μεγαλοκτηματίες (τσελιγκάδες δεν υπάρχουν πλέον, καθώς η κτηνοτροφία μας βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης) και επιμένει στην ορθότητα των προβλεπομένων να ληφθούν μέτρων.
Είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου: Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι έναντι του νόμου και υπόκεινται στις ίδιες υποχρεώσεις, συνεπώς και φορολογικές και ασφαλιστικές. Όμως το μείζονος σημασίας ερώτημα είναι: Ποια η προστασία που σήμερα η Πολιτεία παρέχει στους αγρότες έναντι της άγριας εκμετάλλευσης που υφίστανται από τους μεσάζοντες; Πόσες φορές απασχόλησε την επικαιρότητα η τρομακτική απόκλιση της τιμής πώλησης του γεωργοκτηνοτροφικού προϊόντος από την τιμή διάθεσής του στη λιανική αγορά; Αγνοούμε τον εκβιασμό για την υπερτιμολόγηση των προϊόντων; Αγνοούμε ότι αγροτικά προϊόντα μας παραμένουν αδιάθετα, καθώς αδίστακτοι μεγαλέμποροι εισάγουν μεγάλες ποσότητες ομοειδών από γειτονικές χώρες; Αγνοούμε τον ρόλο που διαδραματίζει στη χώρα μας το καρτέλ του γάλακτος; Πονούμε άραγε που ο κτηνοτρόφος αναμένει την πληρωμή, για το προϊόν που διέθεσε, επί εξάμηνο αν όχι επί έτος και αρκετές φορές εξαπατάται; Μας ενοχλεί που ισχυρά συγκροτήματα αλιείας φέρουν με τις σύγχρονες μεθόδους σε απόγνωση τους φτωχούς αλιείς; Ασχολήθηκε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα, κατ’ εντολήν της Πολιτείας, με το κόστος των παραγομένων αγροτικών προϊόντων; Γιατί δεν είμαστε ανταγωνιστικοί όχι μόνο έναντι των αγροτών της Αιγύπτου και της Τουρκίας, αλλά και των άλλων των χωρών της Νότιας Ευρώπης; Υπάρχει έλεγχος στην τιμή πώλησης των αγροτικών και κτηνοτροφικών φαρμάκων και στην άλλη των σπόρων, μετά την υποταγή των γεωργών στη δουλεία των πολυεθνικών του είδους;

  Είναι προφανέστατο ότι δεν υπάρχει δάκτυλος πίσω από την κινητοποίηση των αγροτών. Δάκτυλος υπήρξε στο παρελθόν. Τότε που η «σωτήρια» ΕΟΚ και μετέπειτα ΕΕ εκμαύλισε τους αγρότες μας με τις επιδοτήσεις προς αγορά γεωργικών μηχανημάτων. Οι ελκυστήρες στους κόμβους θα ήσαν περισσότεροι, αν κάποιοι αγρότες είχαν σε καλή κατάσταση το γηρασμένο πλέον μηχάνημα ή το πετρέλαιο ήταν φθηνότερο! Δάκτυλος υπήρξε τότε που οι εγχώριοι διαχειριστές της πολιτικής, που οδήγησε στην κατάρρευση της παραγωγής μας, διέλυαν τους συνεταιρισμούς, ώστε να κατασταθούν οι αγρότες ανίσχυροι στις διαπραγματεύσεις προς διάθεση των προϊόντων τους. Τότε που απόκοπταν τον παραγωγό από τη γη του με τις επιδοτήσεις και την απόσυρση των προϊόντων, τα οποία οδηγούσαν στις χωματερές. Σήμερα είναι η απόγνωση που ωθεί τους αγρότες. Σε κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία οι «εταίροι», «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας ετοιμάζονται να φράξουν τα σύνορα της γείτονος και εκτός ΕΕ χώρας, ώστε να απομονώσουν την Ελλάδα (πρόσφατο δημοσίευμα των Financial Times) και να την καταστήσουν απέραντο hot spot, όπως αποκαλούν οι παπαγάλοι της δημοσιογραφίας, οι άγευστοι του πλούτου της ελληνικής γλώσσας, τους καταυλισμούς διαμονής επ’ αόριστον προσφύγων και μεταναστών, η κυβέρνηση και η συμψηφίσασα το τρίτο μνημόνιο αντιπολίτευση εξωθούνται να φανούν συνεπείς προς τις δεσμεύεις τους, ώστε να εξασφαλιστεί η επόμενη δόση εξάρτησης της χώρας μας. Τί και αν τα μέτρα θα αποτελέσουν τη χαριστική βολή στον πρωτογενή τομέα; Προέχει η συνέπεια στις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και των υποχειρίων τους. Και όταν θα έλθει η πείνα; Θα μας σώσει ο τουρισμός ή η ανάκαμψη μέσω των επενδύσεων και της καινοτομίας; Πού θα βρει αλεύρι ο φούρναρης της Κω;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ» Απόστολος Παπαδημητρίου