Άγιος Νικόλαος. Ομολογητής της Ορθόδοξης πίστης (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

 

         ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

1. Σήμερα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας. Εἶναι ἅγιος πολύ ἀγαπητός στήν πατρίδα μας καί αὐτό φαίνεται ἀπό τό ὅτι πολλοί Ναοί σέ πόλεις καί χωριά εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾽ αὐτόν καί πολλοί χριστιανοί, ἄνδρες καί γυναῖκες, φέρουν τό ὅνομά του.

Ἄλλοτε σᾶς μίλησα γιά τόν θαυμαστό βίο τοῦ ἁγίου, ὅτι ζοῦσε ἀσκητικά, ὅτι κήρυττε τήν ὀρθόδοξη πίστη, ὅτι ἦταν πολύ φιλάνθρωπος καί μάλιστα κατά κρυφό τρόπο, γιατί ἦταν πολύ ταπεινός καί δέν ἤθελε νά διαφημίζεται τό ὄνομά του.

2. Στό σημερινό μου κήρυγμα γιά τόν Ἅγιο Νικόλαο, ἀδελφοί, θέλω νά σᾶς ἀναφέρω δύο περιστατικά, στά ὁποῖα ὁ ἅγιος παρουσιάζεται ὡς ὑπερασπιστής τῆς ὀρθόδοξης πίστης. Πραγματικά, ὁ ἅγιος Νικόλαος ἦταν δυνατός ὁμολογητής τῆς Ὀρθόδοξης πίστης. Τό ἕνα περιστατικό, πού θά ἀναφέρω γιά νά φανεῖ αὐτό, ἦταν ὅταν ζοῦσε ὁ ἅγιος, τό δέ ἄλλο ἦταν μετά τόν θάνατό του. Ἀκοῦστε χριστιανοί:

Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός ὅμοιος - ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡς θεοθέντα ἄνθρωπο. ῾Η πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽ αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὡς ἀρχιερεύς Τριμυθοῦντος, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὡς διάκονος, βοηθός τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἀλεξάνδρου. Μεταξύ αὐτῶν πάλι ἦταν καί ὁ ἅγιος Νικόλαος, πού ἑορτάζουμε σήμερα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας. Βλέποντας ὁ ἅγιος Νικόλαος στήν Σύνοδο ὅτι ὁ Ἄρειος προσπαθοῦσε νά ἀποστομώσει ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς καί νά φαίνεται ὅτι ὑπερισχύει ἡ δική του πλάνη, ἀπό θεῖο ζῆλο κινούμενος, σηκώθηκε ἀπό τήν θέση του καί ἔδωσε σ᾽ αὐτόν, στόν αἱρετικό Ἄρειο, ἕνα δυνατό ράπισμα, ἕνα χαστούκι, ἐνώπιον μάλιστα τοῦ βασιλέως καί αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου. Δέν γνωρίζουμε ἄν εἶναι ἰστορικό γεγονός ἡ ἀναφορά αὐτή στό ἱερό Συναξάριο· γιατί μερικά ἀπό τά ἀναφερόμενα στά Συναξάρια εἶναι συγκεχυμένα καί προέρχονται ἀπό νόθες παραδόσεις. Γιά νά ἀναφερθεῖ ὅμως στόν ἅγιο Νικόλαο ἕνα τέτοιο περιστατικό, ὅτι χαστούκισε τόν Ἄρειο, αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ ἅγιος ἐθεωρεῖτο ὡς πολύ ζηλωτής τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων καί μάλιστα ἦταν ἐπιθετικός κατά τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν. Ἀλλά πρέπει νά εἶναι ἀληθινή ἡ ἀναφορά αὐτή στόν ἅγιο Νικόλαο, ὅτι δηλαδή ἐράπισε τόν Ἄρειο, γιατί στήν συνέχεια ἔχουμε τήν φυλάκιση τοῦ ἁγίου Νικολάου, πού δικαιολογεῖται ἀκριβῶς ἀπό τήν πράξη του αὐτή. Στήν φυλακή δέ ὁ ἅγιος πού πήγε γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστης μας εἶχε θεοφάνεια. Γιατί τοῦ παρουσιάστηκε ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία, ἡ Ὁποία τοῦ πρόσφερε ἕνα Ὠμοφόριο, ὅπως τό βλέπουμε καί στήν Εἰκόνα του. Αὐτό ὑποδηλώνει ὅτι ἡ Παναγία ἀνακηρύττει ὡς καλόν Ἀρχιερέα ἐκεῖνον πού ζεῖ ἀσκητικά – σάν τόν ἅγιο Νικόλαο – καί ὁμολογεῖ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλά καί πάσχει γι᾽ αὐτήν, σάν τόν ἅγιο Νικόλαο, πού φυλακίστηκε γιά τήν πίστη.

3. Ἀλλά ἔχουμε καί ἄλλο ὁμολογιακό γεγονός τῆς ὀρθόδοξης πίστης ἀπό τόν ἅγιο Νικόλαο, μετά τόν θάνατο ὅμως τό γεγονός αὐτό. Ἀκοῦστε: Τό Λείψανο τοῦ ἁγίου Νικολάου βρισκόταν στά Μύρα τῆς Λυκίας, ἐκεῖ πού ἦταν τό ποίμνιό του. Ἀλλά κατά τό ἔτος 1080 μ.Χ. ἔγινε μεγάλη ἐπιδρομή τῶν Ἰσμαηλιτῶν κατά τῶν Ρωμαίων καί ὑπῆρχε κίνδυνος τό Λείψανο τοῦ ἁγίου νά πέσει στά χέρια αὐτῶν τῶν ἀπίστων καί νά πεταχθεῖ. Γι᾽ αὐτό καί παρουσιάστηκε σέ ὀπτασία ὁ ἅγιος Νικόλαος σέ ἕνα εὐλαβῆ ἱερέα στήν πόλη Μπάρι τῆς Ἱταλίας. Παρουσιάστηκε καί τοῦ εἶπε νά πεῖ στόν Ἀρχιερέα τῆς πόλης καί σέ ὅλη τῆν Ἐκκλησία νά πᾶνε στά Μύρα τῆς Λυκίας, γιά νά παραλάβουν ἀπό ἐκεῖ τό Λείψανό του καί νά τό φέρουν στό Μπάρι τῆς Ἱταλίας. Ἕτσι καί ἔγινε, ἀδελφοί! Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, πού διηγεῖται τήν μετακομιδή αὐτή τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου, λέγει καί γιά τήν μεγαλοπρεπῆ καί εὐλαβέστατη ὑποδοχή πού ἔκαναν οἱ χριστιανοί τοῦ Μπάρι στόν ἅγιο, τήν 9η Μαΐου 1081 μ.Χ., Ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καί μοναχοί καί ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἄνδρες, γυναῖκες, γέροντες καί παιδιά, ὅλο τό πλῆθος τοῦ λαοῦ βγῆκαν μέ λαμπάδες καί θυμιάματα, ψάλλοντες ὕμνους καί ὠδές στόν Χριστό καί τόν Ἱεράρχη Του τόν Νικόλαο, γιά νά ὑποδεχθοῦν αὐτόν τόν πολύτιμο θησαυρό, πού ἦρθε στήν πόλη τους. Πρέπει ὅμως νά ποῦμε ὅτι οἱ χριστιανοί τότε στό Μπάρι καί στήν Ἱταλία καί σ᾽ ὅλη τήν Δύση ἦταν ὀρθόδοξοι καί ἦταν ἐνωμένοι μέ τήν Ἀνατολική Ἐκκλησία, γιατι δέν εἶχαν πέσει ἀκόμη στήν αἵρεση καί στήν κακοδοξία τῶν μετέπειτα Παπικῶν.

4. Ἀκοῦστε χριστιανοί. Στό Μπάρι τῆς Ἱταλίας, ὅπου βρισκόταν τώρα τό ἅγιο Λείψανο τοῦ ἁγίου Νικολάου, κάθε χρόνο στίς 9 Μαΐου, πού ἔγινε ἡ ἀνακομιδή του, γινόταν πανηγυρική θεία Λειτουργία. Καί συνέβαινε κάθε χρόνο θαυμαστό καί ὑπερφυσικό γεγονός: Ὅταν ὁ ἱερέας ἄρχιζε τήν θεία Λειτουργία αὐτή, τότε ἄρχιζε καί τό ἅγιο Λείψανο νά τρέχει Μύρο ἀπο τίς δύο πτέρνες τῶν ποδῶν Του. Καί ἦταν τόσο πολύ τό Μύρο, ὥστε φαινόταν ὅτι τρέχουν δύο βρύσες. Γι᾽ αὐτό καί ἔβαζαν μεγάλα ἀγγεῖα καί κάδους, γιά νά τό συλλέγουν. Γιατί τό ἔστελναν παντοῦ γιά θεραπεία ἀσθενούντων. Ὅταν ὅμως τελείωνε ἡ θεία Λειτουργία, σταματοῦσε καί ἡ ροή τοῦ Μύρου. Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἱερεῖς, πού τελοῦσαν τήν θεία Λειτουργία,τήν τελοῦσαν ἀργά-ἀργά, ὥστε νά συλλέγουν περισσότερο Μύρο! Ἀλλά ἀκοῦστε: Ὅταν ἡ Δύση καί τό Μπάρι, λοιπόν, προσχώρησε στήν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ, τότε σταμάτησε τό Μύρο νά τρέχει. Τελοῦσε βέβαια καί ὁ παπικός παπᾶς τήν Λειτουργία, ἀλλά δέν ἀνέβλυζε τό Μύρο. Ὅταν ὅμως καλοῦσαν ὀρθόδοξο ἱερέα γιά νά τελέσει τήν θεία Λειτουργία, τότε τό ἅγιο Λείψανο τοῦ ἁγίου ἀνέβλυζε Μύρο, ὅπως πρῶτα. Τί σᾶς λέει αὐτό, χριστιανοί μου; Ναί! Αὐτό τό σημεῖο μᾶς λέει ὅτι ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι ἀληθινή, ἐνῷ ἡ πίστη τῶν παπικῶν εἶναι ψεύτικη, εἶναι αἱρετική πλάνη.

5. Μέ δύο σημεῖα, λοιπόν, δυνατά σημεῖα, ἀδελφοί, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁμολόγησε τήν ὀρθόδοξη πίστη. Τό δεύτερο ὅμως σημεῖο, τό μετά τόν θάνατό του, ἦταν πιό δυνατό ἀπό τό πρῶτο, ἀπό τό ράπισμα στόν βλάσφημο Ἄρειο. Βλέπετε, χριστιανοί μου, οἱ ἅγιοί μας καί μετά τόν θάνατό τους κηρύττουν τήν πίστη πού ἔζησαν καί θαυματουργοῦν ἀποδεικνύοντας ἔτσι δυνατά τήν ἀλήθειά της.

Ἄς γνωρίσουμε, λοιπόν, καί ἄς σπουδάσουμε τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, ἄς τήν ζήσουμε ἐφαρμόζοντάς την στήν ζωή μας καί ἄς τήν παραδώσουμε σάν ἱερή προῖκα καί κληρονομιά στήν νέα γενεά, τά ἀγαπητά μας χρυσᾶ παιδιά.

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας