Εχθροί του Σταυρού (Του μακαριστού Nικ. Ἰω. Σωτηρόπουλου)

ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

     Την 14η Σεπτεμβρίου ή Εκκλησία εορτάζει την ύψωση του τιμίου σταυρού, Και οι πιστοί αισθάνονται την ήμερα αυτή σαν δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή και νηστεύουν αυστηρά, όπως τη Μεγάλη Παρασκευή.

      Ό σταυρός λέγεται τίμιος, διότι έχει τιμή, άξια, αφού με το βαρύ τίμημα τού σταυρού, της σταυρικής θυσίας, ό Κύ­ριος μάς εξαγόρασε από την αμαρτία και μάς έκανε ιδικούς του. Και επειδή ό σταυρός έχει τιμή, άξια, γι’ αυτό οι πι­στοί τιμούν το σταυρό ποικιλοτρόπως. Καυχώνται για το σταυρό, όπως ό Παύ­λος, κάνουν το σημείο τού σταυρού, ασπάζονται και προσκυνούν το σταυρό, φορούν το σταυρό σαν φυλακτό και σαν κόσμημα, σταυρώνουν διάφορα πράγματα για να είναι ευλογημένα, σταυρώνονται και οι ίδιοι για να έχουν χάρη, ενίσχυση, βοήθεια, προστασία και γενικώς ευλογία. Ό σταυρός από τούς πιστούς χρησιμοποιείται σε πλείστες εκδηλώσεις και ανάγκες της ζωής τους. Ό σταυρός, θα λέγαμε, σημαδεύει όλη τη ζωή των πιστών. Και όχι μόνο τη ζωή, αλλά και το θάνατο. Πάνω στους τά­φους είναι σταυρός, ό όποιος σημαίνει, ότι θ’ ακολουθήσει ανάσταση, ένδοξη ανάσταση για τούς πιστούς.

    Άλλ’ ό σταυρός δεν έχει μόνο φί­λους, έχει και εχθρούς· δεν έχει μόνο προσκυνητές, έχει και υβριστές.

     Έξω τού Χριστιανισμού εχθροί τού σταυρού είναι οι ’Ιουδαίοι. Καίτοι ή Πα­λαιό Διαθήκη σε πολλά σημεία προτύπωνε το σταυρό και προφήτευε το πά­θος τού Μεσσία· καίτοι ό σταυρός έκα­νε θαύματα και στην εποχή της Πα­λαιός Διαθήκης· καίτοι ό ’Ιησούς προείπε, ότι θα υψωνόταν στο σταυρό, εν τούτοις οι ’Ιουδαίοι δεν πίστευσαν στον Εσταυρωμένο. Γι’ αυτούς ό ’Εσταυρω­μένος ήταν «σκάνδαλον» (Α' Κορ. 1:23). Γι’ αυτούς ό σταυρός γινόταν αιτία να διώκουν τούς ομοεθνείς τους, πού πί­στευαν στο Χριστό (Γαλ. 6:12). Οι ’Ιου­δαίοι περίμεναν Μεσσία, ό όποιος θα ικανοποιούσε τούς εθνικούς και σωβινιστικούς τους πόθους και θα τούς έκα­νε κοσμοκράτορες! Τέτοιο Μεσσία οι Εβραίοι περιμένουν μέχρι σήμερα.

    Εχθροί τού σταυρού υπάρχουν όχι μόνον έξω τού Χριστιανισμού, αλλά και έντός τού Χριστιανισμού. Ό σταυρός σημαίνει κακοπάθεια. Ό σταυρός ση­μαίνει θυσίες σε κόπο, σε χρόνο, σε χρήμα, σε ονειδισμό, σε διωγμό, σε θλί­ψεις και δοκιμασίες. Ό σταυρός σημαί­νει πόνο. Ό σταυρός, αν παραστεί ανάγκη, σημαίνει και αυτοθυσία. Ό ιδικός μας αρχηγός, ό Χριστός, δεν υποσχέθηκε καλοπέραση στους άκολούθους του σ’ αυτό τον κόσμο. «Έλεγε πρός πάντας1 Εϊ τις θέλει όπίσω μου έρχεσθαι, άπαρνησάσθω εαυτόν και άράτω τόν σταυρόν αύτοϋ καθ’ ημέραν και άκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 9:23). ’Ιδιαιτέ­ρως αξιοπρόσεκτο το «καθ’ ημέραν». Ό Χριστός θέλει καθημερινώς να σηκώνουμε σταυρό. Αλλά δυστυχώς πολλοί, βαπτισμένοι χριστιανοί, θέλουν καθη­μερινώς να καλοπερνούν, όπως ό πλού­σιος της παραβολής, ό «ευφραινόμε­νος καθ’ ήμέραν λαμπρώς» (Λουκ. 16:19). Και αν τούς βρίσκουν δοκιμα­σίες, δυσφορούν, γογγύζουν, βλασφημούν. Αυτοί είναι εχθροί τού σταυρού έντός τού Χριστιανισμού. Γι’ αυτούς ό Παύλος γράφει: «Πολλοί περιπατοϋσιν, οϋς ττολλάκις έλεγον ύμίν, νϋν δέ και κλαίων λέγω, τούς εχθρούς τού σταυ­ρού τού Χριστού, ών το τέλος απώλεια, ών ό Θεός ή κοιλία και ή δόξα εν τη αισχύνη αύτών, οι τα επίγεια φρονούντες» (Φιλιπ. 3:18-19). Μεταφράζουμε: Πολλοί, για τούς οποίους πολλές φορές σάς έλεγα, τώρα δε και κλαίοντας σάς λέγω, ζουν ως εχθροί του σταυρού τού Χριστού. Αυτών το τέλος είναι ή απώλεια. Αυτών ό Θεός είναι ή κοιλιά. Αυτοί θεωρούν δόξα πράγματα αισχύνης. Αυτοί ενδιαφέρονται για τα επίγεια.

    Σήμερα πόσοι λεγόμενοι χριστιανοί ενδιαφέρονται μόνο για το σώμα και όχι για το πνεύμα! Πόσοι ενδιαφέρονται μόνο για την καθημερινότητα και όχι για την αιωνιότητα! Πόσοι «έλογίσαντο παίγνιον (= διασκέδασιν) είναι την ζωήν ήμών και τον βίον πανηγυρισμόν έπικερδή»! (Σοφ. Σολ. 15:12). Κλαίει ό απόστολος και θρηνεί τούς υλιστές και σαρκολάτρες αυτούς χριστιανούς, οι οποίοι γλεντώντας και χοροπηδώντας σπεύδουν προς την απώλεια, προς την αιώνια δυστυχία.

Ή εποχή μας ως κατ’ εξοχήν υλιστική και σαρκολατρική είναι κατ’ εξοχήν άντισταυρική και κατ’ εξοχήν αξιοθρήνητη.

    Εχθροί τού σταυρού έντός τού Χρι­στιανισμού είναι οι βλάσφημοι οι χυδαίως βλασφημούντες το σταυρό τού Χρι­στού. Ό Κύριος και Θεός ανέβηκε στο σταυρό και υπέστη το φρικτότερο μαρ­τύριο για να τούς σώσει, και αυτοί, αντί να συγκινούνται από το σταυρό και να πλημμυρίζει ή καρδιά τους από ευγνωμοσύνη προς τον ’Εσταυρωμένο, άνοί- γουν το στόμα τους, στόμα βόθρο, στό­μα κόλαση, και υβρίζουν αισχρώς το όργανο της σωτηρίας και αυτόν βεβαί­ως τον ’Εσταυρωμένο. Διότι, όπως ή τιμή και ή προσκύνηση τού σταυρού από τούς πιστούς ανεβαίνουν στον ’Εσταυρωμένο, έτσι και ή βλασφημία τού σταυρού από τούς ασεβείς ανεβαίνει στον ’Εσταυρωμένο και ματαιώνει τη σωτηρία τους.

’Αξιοθρήνητοι οι ζώντες άντισταυρική ζωή, αξιοθρήνητοι και οι χυδαίοι ύβρισταί τού σταυρού. "Αν δεν κόψουν τη βλασφημία, θα τούς κόψη ό Θεός, θα τούς θανατώσει με τον δεύτερο θάνα­το, την αιώνια δυστυχία. Μερικές φορές βλάσφημοι τιμωρούνται και σ’ αυτή τη ζωή με διάφορες τιμωρίες και με πρώτο θάνατο, σωματικό. Ήταν αγία ή έμπνευση ευσεβούς ιερομονάχου των ’Αθη­νών, ό όποιος σε αυτοκόλλητη ταινία έ­γραψε, «ΠΡΟΣΟΧΗ! ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΕ ΤΑ ΘΕΙΑ! ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ­ΤΟΣ!», και ευσεβείς οδηγοί την αυτοκόλλητη ταινία επικόλλησαν στο αύτοκίνητό τους, για να τη διαβάζουν άλλοι οδηγοί και άλλοι άνθρωποι προς αποφυγή της βλασφημίας.

    Οι βλάσφημοι τού σταυρού και των θείων γενικώς οφείλουν να παύσουν να βλασφημούν, και όσοι δεν βλασφημούν οφείλουν να συντελέσουν στον περιο­ρισμό και την εξάλειψη της βλασφημίας προσευχόμενοι για τη διόρθωση των βλασφήμων, συμβουλεύοντες αυτούς, ελέγχοντες αυτούς με καλό τρόπο, και ό,τιδήποτε άλλο πράττοντες με τον φωτισμό τού Θεού.

’Εχθροί τού σταυρού είναι και οι Χιλιαστές ή Ψευδο-Μάρτυρες τού ’Ιε­χωβά. Διερωτώμεθα: Αυτοί είναι εχθροί έντός τού Χριστιανισμού ή έξω τού Χρι­στιανισμού; Μάλλον έξω τού Χριστιανι­σμού και έντός τού Σιωνισμού. Είναι τό­σο σατανική ή διδασκαλία τους, ώστε να μη δύνανται να θεωρηθούν ούτε κα­κοί χριστιανοί, όπως άλλοι κακόδοξοι, άλλ’ αντίχριστοι. ’Άλλωστε πώς να θεω­ρηθούν κακοί έστω χριστιανοί οι αρνητές της θεότητος τού Χριστού;

    Οι Χιλιαστές ή Ψευδο-Μάρτυρες τού Ιεχωβά είχαν το σταυρό ως έμβλημα στο περιοδικό τους «Σκοπιά». Άλλα κα­τόπιν απέρριψαν το σταυρό, τον παρι­στάνουν σαν πάσσαλο, ομιλούν γι’ αυτόν με αισχρά λόγια, και σε μάς, πού τι­μούμε το σταυρό, φέρουν κατ’ αυτού δύο ενστάσεις. Ή μία ένσταση: Πώς τι­μάτε και προσκυνείτε το σταυρό, αφού υπήρξε όργανο εγκλήματος, φρικτής θανατικής εκτελέσεως; Έρωτούμε και εμείς τούς Ψευδο-Μάρτυρες τού ’Ιε­χωβά: Πώς έχετε και χρησιμοποιείτε μαχαίρι, αφού το μαχαίρι είναι φονικό όργανο και μ’ αυτό έσφάγησαν εκατομμύρια άνθρωποι; Θα μάς απαντήσουν οι Ψευδο-Μάρτυρες τού ’Ιεχωβά: Εμείς δεν χρησιμοποιούμε το μαχαίρι ως φο­νικό όργανο, αλλά για να κόβουμε το ψωμί, τα φρούτα κλπ. 'Ωραία! Και εμείς, απαντούμε στην ένσταση των Ψευδο­Μαρτύρων τού ’Ιεχωβά, δεν χρησιμο­ποιούμε το σταυρό ως εγκληματικό όργανο, δεν σταυρώνουμε και δεν θα­νατώνουμε κανένα, αλλά χρησιμοποι­ούμε το σταυρό με καλή έννοια, ως σύμβολο θυσίας και σωτηρίας. Ή δεύ­τερη ένσταση: Είναι ειδωλολατρία να προσκυνείτε το σταυρό. Απαντούμε: Ειδωλολατρία είναι το να λατρεύει κα­νείς είδωλο. Και είδωλο είναι το να θεωρεί κανείς ένα αντικείμενο Θεό. Άλλ’ εμείς δεν θεωρούμε το σταυρό είδωλο,Θεό- τον θεωρούμε απλώς σύμβολο, σύμβολο θυσίας και σωτηρίας. Συνεπώς δεν είμεθα ειδωλολάτρες. Οι δε Ψευ­δο-Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι όποιοι θε­ωρούν εμάς ειδωλολάτρες, είναι συκο­φάντες και αμαθείς. Και ας μάθουν, ότι ή προσκύνησις τού σταυρού στηρίζεται σε χωρία της Γραφής, όπως το «προσκυνείτε τω ύποποδίω των ποδών αύ­τοϋ» και το «προσκυνείτε εις τον τόπον, ού έστησαν οι πόδες αυτού» (Ψαλμ. 98[99]:5, 131 [132]:7 αντιστοίχως). Ας μάθουν επίσης, ότι εμείς δεν προσκυ­νούμε το σταυρό αυτόν καθ’ εαυτόν, άλλ’ εν σχέσει προς τον ’Εσταυρωμένο. Ή τιμή στο σταυρό ανεβαίνει στον ’Ε­σταυρωμένο. Ας μάθουν δε ακόμη οι αμαθείς Ίεχωβίτες, ότι διά τού σταυρού ό Θεός έκανε θαύματα ήδη από τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, και κάνει θαύματα μέχρι σήμερα.

    Αδελφοί ’Ορθόδοξοι! Είμεθα αμαρτωλοί, άλλ’ όχι εχθροί τού σταυρού. Είμεθα φίλοι και προσκυνητές τού σταυρού. Μαζί με τον απόστολο Παύλο καυχώμεθα για το σταυρό, καυχώμεθα, διότι ό Χριστός, ό Κύριός μας και ό Θε­ός μας, τόσο πολύ μάς αγάπησε, ώστε σταυρώθηκε για μάς. Κάνουμε αγώνα να ζούμε έστω και λίγο τη σταυρική ζωή. Και ελπίζουμε στο έλεος, το όποιο, δυ­νάμει τού τιμίου και ζωοποιού σταυρού, δυνάμει δηλαδή της σταυρικής θυσίας του, θα παράσχει ό ’Εσταυρωμένος σ’ όσους τιμούν το σταυρό του, αλλά ση­κώνουν και ιδικό τους σταυρό.