Τὰ
τελευταῖα λόγια πρὸς τὸν ἀγαπημένο μαθητή, τὶς τελευταῖες ὑποθῆκες στὸν «ἰσόψυχο»
καὶ πιστὸ ἀκόλουθό του, καταγράφει ὁ φλογερὸς ἀπόστολος Παῦλος στὴ δευτέρα πρὸς
Τιμόθεον Ἐπιστολή του.
Εἶναι τὸ «κύκνειο ἄσμα» τοῦ ὑψιπέτη Ἀποστόλου, γεμάτο παροτρύνσεις ἀγάπης
καὶ στοργικὲς συμβουλές. Δὲν παραλείπει ὅμως στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ νὰ τοῦ παρουσιάσει
καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ θὰ συναντήσει στὸ ποιμαντικό του ἔργο, τοὺς κινδύνους ἀπὸ
τὶς διδασκαλίες τῶν ψευδοδιδασκάλων, τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς παγίδες τοῦ μισόκαλου
διαβόλου. Μπροστὰ σ’ ὅλα αὐτὰ τὸν παροτρύνει: «Μπορεῖς καὶ πρέπει νὰ μείνεις σταθερὸς
καὶ πιστὸς σ’ ὅσα ἔμαθες καὶ διδάχθηκες, διότι ἀπὸ παιδὶ γνωρίζεις τὶς Ἅγιες Γραφές».
«Ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας» (Β΄ Τιμ. γ΄ 15).