Συμβολή στήν Ὀρθόδοξη προσέγγιση τῆς Παπικῆς οἰκουμενιστικῆς
κοινότητας Ταιζέ
Προφανῶς κάποιοι Ὀρθόδοξοι, θέτουν τήν δική τους γνώμη νά φανεῖ ὑπεράνω τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου.Ὁ Θεός ὅμως «ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται» .[1] Προφανῶς, καθώς ὁμοπιστοῦν μετά τῶν Λατίνων, διά τοῦ μηρυκασμοῦ τῆς Ἀζυμητικῆς πίστεως τῆς συνόδου τῆς Φλωρεντίας, μᾶς προβάλουν τούς ΑΒΑΠΤΙΣΤΟΥΣ καί ἑπομένως ΑΚΑΘΑΡΤΟΥΣ λατίνους, σάν ὁμόπιστους ἀδελφούς ,καί κατά πονηρά ἀκολουθία, ὡς τάχα μή αἱρετικούς.
Ἔτσι,
τούς ἁγίους πού τήρησαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε,
λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε», κάποιοι τους πέταξαν έξω από τον
Παράδεισο, και ἀπειλοῦν τοῦς Ορθοδόξους άδελφούς των, με ἐκκλησιαστικές ποινές,
έφόσον θελήσουν να μείνουν ἐνωρίως της Πατερικῆς εύσεβείας.
Μέ
τήν δική τους μαρτυρία ὁ λόγος τοῦτος, καί εὐελπίστως σύν Θεῶ, ὁμοδόξως τοῦ
Χριστοῦ καί ὁμοπίστως τῶν Πατέρων, τῆς μίας καί ἀδιαρέτου Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Θά τούς λέγαμε λοιπόν, νά ἄνοιγαν τήν «δική
τους», δηλαδή τήν δική μας ἔκδοση τῆς Καινῆς Διαθήκης , ἐκείνην τοῦ ΣΕΠΤΟΥ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ,τήν ὁποία παρασκεύασε ἡ γνωστή ἐπιτροπή τοῦ
μακαριστοῦ Β. Ἀντωνιάδη καί ἐξέδωσε τό οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τό 1912, στήν
σελίδα 429,
«Μὴ
γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ
κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς
πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς
Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω,
καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν
καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς,
καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει
Κύριος παντοκράτωρ.» [2]
Καί
αὐτό πρός ὑπόδειξί του ὅτι ὁ οἶκος (τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου), ὁ μεριζόμενος
κάθ΄ ἐαυτόν, βαίνει πρός ἐρήμωσιν, τῷ λόγω τοῦ Κυρίου, ἕνεκα τῆς ἐναντιώσεως
(καί μόνον...) πρός τᾶς εὐσεβεῖς ἐγκυκλίους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου , ὡς ἐκείνης
τοῦ ἔτους 1848, ἐκ τῆς συνόδου τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, τῆς λεγούσης,
“Δία
τοῦτο ἡ μία ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησιά, ἑπόμενη τοῖς ἰχνεσι τῶν ἁγίων
Πατέρων, Ἀνατολικῶν τέ καί Δυτικῶν, ἐκήρυξε τέ πάλαι ἐπί τῶν Πατέρων ἠμῶν, καί
κηρυτει πάλιν σήμερον Συνοδικῶς, αὐτήν μέν τήν ρηθείσαν καινοφανῆ δόξαν, ὅτι τό
Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐκπορεύεται ἐκ Πατρός καί Υἱοῦ, εἶναι οὐσιωδῶς αἴρ ἐσιν, καί
τούς ὀπαδούς αὐτῆς, οἱοδήποτε καί ἐν ὦσιν, αἱρετικούς, κατά τήν ρηθείσαν
Συνοδικήν ἀπόφασιν τοῦ Ἁγιώτατου Παπᾶ Δαμάσου, καί τάς ἐξ αὐτῶν συγκροτουμένας
συνάξεις αἱρετικᾶς, καί πάσαν κοινωνίαν πνευματικήν καί θρησκευτικήν τῶν ὀρθόδοξων
τεκνῶν τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησιᾶς πρός τούς τοιούτους ἄθεσμον. Μάλιστα τή δυνάμει
τοῦ Ζ΄ Κανόνος τῆς Γ΄ τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου.”[3] ,καί,
«Ἔπειτα·
πὰρ ΄ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησὰν ποτε ἐἰσαγαγεῖν νέα· διότι ὁ ὑπερασπιστὴς
τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ Λαός, ὃς τὶς ἐθέλει
τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ
ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων
μηδὲν ἀνύσαντες ἐν ᾧ ἐν τῇ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὡς οἱ κατὰ καιροὺς Πάπαι ἢ εὐκόλως ἢ
βία ἐκανόνισαν τὰ νεολογούμενα δὶ καοἰκονομίαν, καθὰ ἀπελογοῦντο πρὸς τοὺς Πατέρας
ἡμῶν, καίτοι καταμελίζοντες τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ....”[4]
Πῶς
εἶναι δυνατόν νά ἀμφισβητεῖται μς΄ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, Κανὼν μς΄ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.
« Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι
προστάττομεν. Τὶς γὰρ συμφώνησις Χριστῶ πρὸς Βελίαρ; ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;»[5]
ὅταν συνιστᾶ ἐφαρμογή τῆς θείας παραδόσεως,
«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ;
τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς
μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;» στήν καθημερινότητα τῆς Ἐκκλησίας;
Καί
πρός τιμήν καί μνήμην προσφάτως τιμωρηθέντος ἔπ΄ εὐσεβεία, ἡ ὑπόμνησις, (ἐκ τῶν
πρακτικῶν της ζ΄ ἁγίας και οἰκουμενικῆς), "Ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης Ταράσιος
εἶπεν, εἰ ἐπήνεγκεν ἐπίσκοπος οἱασδήποτε πληγᾶς καί βασάνους ἀνδράσι
φοβούμενους τόν κύριον, τοῖς τότε διωκομένοις, οὐκ ἐστιν ἄξιος ἐπισκοπῆς. Ἡ ἅγια
σύνοδος εἶπεν. οὐκ ἐστιν ἄξιος." [6] Ὠπότε ἡ ἐρώτησις του ἁγίου Ἀποστόλου
,«τὶς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι» (Γαλατας.γ’.3), ἐπέχει θέσιν αἰωνίου
Δαμοκλείου σπάθης, ἐκ τοῦ λόγου του Κυρίου , «Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ' ἑαυτὴν
ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ' ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.» (Ματθ.ιβ΄.25)
Διαπρύσιος
δέ εὐχή τῷ Κυρίω, ὑπέρ τῆς ἀνανήψεως πάντων ἠμῶν.
[1]
Καθ. Επιστ. Ιακ. δ΄.6-Εκδ.Καινῆς Διαθήκης (Ἀντωνιάδη), Οικ.Πατρ.(1912) , σελ
542
[2]
(Β΄ Κορ. ΣΤ΄,14-18)
[3]
Ἐγκύκλιος Τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς Καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησιᾶς Ἐπιστολή Πρός Τούς
Ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξους , Ἐν Κωσταντινουπολει, Ἐκ Τῆς Πατριαρχικῆς Του Γένους
Τυπογραφίας 1848 Καί Ἀνατυπωθεῖσα Ἐν Κερκῦραι, σελ 20
[4]
Ἐγκύκλιος Τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς Καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησιᾶς Ἐπιστολή Πρός Τούς
Ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξους , Ἐν Κωσταντινουπολει, Ἐκ Τῆς Πατριαρχικῆς Του Γένους
Τυπογραφίας 1848 Καί Ἀνατυπωθεῖσα Ἐν Κερκῦραι, σελ 78
[5]
«Πηδάλιον» Εκδ. Ρηγοπούλου, σελ 51
[6]
Πρακτικά τῶν ἅγιων καί οἰκουμενικῶν Σύνοδων,Ἔκδοσις Ἱερᾶς Καλύβης Τίμιου
Προδρόμου,Ἱερᾶς Σκήτης ἅγιας Ἄννης, Ἅγιον Ὅρος. Τόμος γ΄ σελ. 258
πολλά λάθη (γραμματικά)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στον εκλεκτό θεολόγο κ.Καλλισιώτη. Πολύ ωραίο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια είναι τα πολλά γραμματικά λάθη π. Γ. Θ. ??
ΑπάντησηΔιαγραφήἐνωρίως
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέ τήν δική τους μαρτυρία ὁ λόγος τοῦτος, καί εὐελπίστως σύν Θεῶ, ὁμοδόξως τοῦ Χριστοῦ καί ὁμοπίστως τῶν Πατέρων, τῆς μίας καί ἀδιαρέτου Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.
ἔσονταί μοι λαός. διὸ ἐξέλθετε
πρός ὑπόδειξί του ὅτι
κάθ΄ ἐαυτόν,
τᾶς εὐσεβεῖς
ἑπόμενη τοῖς ἰχνεσι
Ἀνατολικῶν τέ
ἐκήρυξε τέ
αἴρ ἐσιν
οἱοδήποτε καί ἐν ὦσιν
τῶν ὀρθόδοξων τεκνῶν (ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΡΓΚΟ…)
Ἐκκλησιᾶς (ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΙΑΝΙΚΟ ΠΕΤΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΛΛΙΑΡΗ…)
τή δυνάμει
ἐἰσαγαγεῖν
ὃς τὶς (ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΑ…)
τῇ Δυτικὴ
δὶ καοἰκονομίαν
Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀμφισβητεῖται μς΄ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, Κανὼν μς΄ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.
ἔπ΄ εὐσεβεία,
φοβούμενους (ΟΤΑΝ Η ΛΗΓΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΑ, Η ΠΡΟΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ)
ἅγια σύνοδος
Δογματικά λάθη π. Γ.Θ.?
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ ΣΟΥ ΛΕΓΑ ΤΩΡΑ...ΑΛΛΑ ΕΧΕ ΧΑΡΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφή