“Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν”

“Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν”

•Γράφει ο Κων/νος Χαρ. Κορλός, Θεολόγος

Όσα έγραψαν οι θεοφώτιστοι προφήτες για το Χριστό και για το κοσμοσωτήριο έργο του εκπληρώθηκαν κατά γράμμα στο Θεανδρικό πρόσωπα του. Αλλά και όσα ο ίδιος ο Θεάνθρωπος προείπε στους μαθητές του για "τα μέλλοντα συμβαίνειν", δηλαδή για το εκούσιο πάθος, τη Σταύρωση, την Ανάσταση, την Ανάληψη και την Πεντηκοστή πραγματοποιήθηκαν επίσης στην ώρα τους.

 Έτσι, κατά την Ανάληψη του στους ουρανούς, αφού τους ευλόγησε τους υπενθύμισε ότι στον κόσμο θα αντιμετωπίσουν εμπόδια, θλίψεις και διωγμούς και τους έδωσε την υπόσχεση, ότι δεν θα τους αφήσει ορφανούς και ότι σε λίγες μέρες θα τους στείλει "δύναμιν εξ ύψους", τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα, που θα τους υπενθυμίσει όλα όσα είπε και έκανε ο ίδιος πάνω στη γη και θα τους οδηγήσει "εις πάσαν την αλήθειαν". Επιπλέον τους έδωσε την εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες και την εντολή να σκορπισθούν σ' όλα τα έθνη και να μεταφέρουν παντού, "εως εσχάτου της γης" το χαρμόσυνο μήνυμα της βασιλείας του Θεού". Πορευθέντες τους είπε "μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν". Τους παράγγειλε να μην απομακρυνθούν από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα, την αποστολή δηλαδή του Αγίου Πνεύματος και το βάπτισμα μ' αυτό (Πραξ. Α, 4-5).

Πράγματι, δέκα μέρες μετά την Ανάληψη και πενήντα μετά την Ανάσταση, και ενώ ήσαν συγκεντρωμένοι όλοι οι μαθητές του Χριστού (τη θέση του προδότη Ιούδα πήρε με κλήρο ο Ματθίας) καθώς και η μητέρα του Κυρίου και άλλες γυναίκες στο γνωστό υπερώο της Ιερουσαλήμ, έγινε κατά τρόπο εντυπωσιακό η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. "Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή, σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι όπου έμεναν. Τότε τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μια στον καθένα απ' αυτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα" (Πραξ. Β', 2-4). "Στην Ιερουσαλήμ βρίσκονται τότε ευσεβείς Ιουδαίοι απ' όλα τα μέρη του κό- σμου. Όταν ακούστηκε αυτή η βουή, συγκεντρώθηκε πλήθος απ' αυτούς και ήταν κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε τους αποστόλους να μι- λάνε στη δική του γλώσσα. (Πραξ. Β', 5-7). Έμεναν όλοι εκστατικοί και με απορία έλεγαν μεταξύ τους: "Μα αυτοί όλοι που μιλάνε δεν είναι Γαλιλαίοι; Πώς, λοιπόν, εμείς τους ακούμε να μιλάνε στη δική μας μητρική γλώσσα;" (Πραξ. Β, 7).

"Απορούσαν, λέγοντας ο ένας στον άλλο: "Τι να σημαίνει άραγε αυτό;". Κι άλλοι χλεύαζαν και έλεγαν: "Εί- ναι πολύ μεθυσμένοι" (Πραξ. Β, 12-13). Τις απορίες αυτές του σαστισμένου πλήθους λύνει ο Απόστολος Πέτρος, οποίος απευθυνόμενος προς αυτούς τους εξηγεί ότι τα καταπληκτικό αυτό γεγονός δεν οφείλεται σε μέθη των αποστόλων-οι μεθυσμένοι άλλωστε τραυλίζουν, δεν μπορούν να αρθρώ- σουν συγκροτημένο λόγο και πολύ πε- ρισσότερο να μιλήσουν γλώσσες που δεν γνωρίζουν αλλά στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές και τους καλεί σε μετάνοια και αλλαγή ζωής.

Πράγματι, τρεις χιλιάδες άνθρωποι θα βαπτιστούν και θα αποτελέσουν το πυρήνα της πρώτης Εκκλησίας. Η Εκκλησία με τη σημερινή της μορφή έχει ήδη γεννηθεί, γι' αυτό και η Πεντηκοστή θεωρείται η γενέθλια μέρα της Εκκλησίας. Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος σήμαινε για τους Αποστόλους και για τον κόσμο ολόκληρο μια ριζική αλλαγή και μια καινούργια αρχή. Ανακαινισμένος καθαρισμένοι ψυχικά και φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα έπαψαν να είναι δειλοί και φοβισμένοι και να κρύβονται, αλλά γίνονται θαρραλέοι και φωτισμένοι κήρυκες της αλήθειας του Χριστού. Από αγράμματοι ψαράδες θα γίνουν φωτισμένοι "αλιείς ανθρώπων". Θα προικιστούν με πολλά και ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (γλωσσολαλία, προφητεία, θαυματουργία κ.α.) και θα γίνουν ικανοί να μεταδίδουν το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού εν μέσω πολλών δυσχερειών, διωγμών, απειλών, φυλακίσεων. Η απάντηση τους στην εντολή του Συνεδρίου να μην ξαναμιλήσουν για το Χριστό είναι σταθερή, αποφασιστική και θαρραλέα: "Πειθαρχείν δε Θεώ μάλλον ή ανθρώποις".

Εξάλλου, η θαυματουργική ικανότητα με την οποία έχουν προικισθεί αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι όργανα του Θεού και ότι εμπνέονται από το Άγιο Πνεύμα. "Μέσω των Αποστόλων γίνονταν πολλά εκπληκτικά θαύματα στο λαό... Ακόμη και στις πλατείες έφερναν τους ασθενείς και τους ξάπλωναν σε κρεβάτια και σε φορεία, για να πέσει πάνω σε κάποιον απ' αυτούς έστω και η σκιά του Πέτρου όταν περνούσε. Κι από τις πόλεις που ήταν γύρω στην Ιερουσαλήμ συνέρρεε πλήθος, φέρνοντας αρρώστους κι άλλους που τους βασάνιζαν πνεύματα πονηρά κι όλοι αυτοί γιατρεύονταν" (Πραξ. ε'12,15,16). Έκτοτε το Άγιο Πνεύμα αποτελεί "την ζωοποιόν αρχήν ή ψυχήν της Χριστιανικής Εκκλησίας". Έτσι μέσα στην Εκκλησία με τη ζωοποιό παρουσία και ενέργεια του Αγίου Πνεύματος το λυτρωτικό έργο του Χριστού γίνεται προσωπικό κτήμα του κάθε πιστού, μέσω των μυστηρίω και των αγιαστικών πράξεων της. Η πίστη, η μετάνοια, η δικαίωση, ο αγιασμός, καθώς και η επιτέλεση κάθε θεάρεστου έργου οφείλεται στη χάρη και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Δίκαια, λοιπόν, η Εκκλησία μας ψάλλει σήμερα: "Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον, βρύει προφητείας, ιεράς τελειεί, αγράμματους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξαν. Πάντα συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας".