Το παλαιό αντιπαλαμικό μένος των Παπικών

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΑΝΤΙΠΑΛΑΜΙΚΟ ΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ

«Ιεροίς συγγράμμασιν έτεμες αιρέσεις ακανθώδεις» - (Ε΄ωδή δευτέρας Κυριακής των νηστειών)

Του   Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

Σε παλαίτυπο τεύχος του Εκκλησιαστικού Περιοδικού Γρηγόριος ο Παλαμάς (Θεσσαλονίκη 1918), διαβάζουμε σε κείμενο του Αρχιμανδρίτου Χρυσόστομου Παπαδόπουλου, που τιτλοφορείται «Ο Άγιος Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και Λατινική ‘’Εκκλησία’’ », που αναφέρει μεταξύ άλλων το γεγονός της καταστροφής του Τυπογραφείου στην Κωνσταντινούπολη, κατά το έτος 1627 από τους Ιησουΐτες, με αφορμή την έκδοση των «Δύο αποδεικτικών λόγων» του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Θα πρέπει επίσης να αναφέρομε ότι ακόμα και ο Migne, γνώρισε την Παπική εξουσιαστική αντίδραση, εξ αφορμής της έκδοσης έργων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, και υποχρεώθηκε στο τέλος να ζητήσει συγνώμη για την έκδοσή των.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει : «Μένε εις την Εκκλησίαν και ου προδίδοσαι υπό της Εκκλησίας.  Εάν δε φύγης από της Εκκλησίας, ουκ αιτία η Εκκλησία.  Εάν μεν γαρ ης έσω, ο λύκος ουκ εισέρχεται˙ εάν δε εξέλθης έξω, θηριάλωτος γίνη».  Θα πρέπει να παρατηρήσομε ότι κάποιοι  Παπικοί φεύγοντας από την Εκκλησία, όχι μόνο θηριάλωτοι έγιναν αλλά και θηρία, καθότι από την φυγή τους από την Εκκλησία και μετά με θρασύτητα επέδειξαν το αντιεκκλησιαστικό μένος των.

Το όχι και τόσο παλαιό, λυπηρό γεγονός της αρπαγής του Ορθοδόξου Ναού, το έτος 1989 στο Ιβανο-Φραγκόσκ, όπου εξεδιώχθη ο Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Ιβανο-Φραγκόσκ Μακάριος, μαζί με τους Ορθόδοξους εκκλησιαζομένους την ώρα που τελούσε τη Θεία Λειτουργία, καταμαρτυρεί την αλήθεια του λόγου τούτου.  Φυσικά θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί και το αδιάπτωτο  της ουνιτικής αντιπαλότητας αλλά και βίας.  Ουδείς αφιβάλλει  ότι οι Πάπες «Διαδέχοντες δολία διαθέσει τε εκ ψυχής»,  προστάτες γίνονται της Ουνίας (σε αντιδιαστολή με τη φράση το υμνολογικό ατόπημα που είχε ψαλεί στον Πατριαρχικό Ναό στην Κωνσταντινούπολη, ως ‘’φήμη’’ του αιρετικού Πάπα Φραγκίσκου: «διαδέχων διαθέσει τε εκ ψυχής», όπου ο Ιερεύς από το Ιερό Βήμα, είχε μνημονεύσει κατά την Ακολουθία του Εσπερινού, «Υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης» ).

Γι’ αυτό το μόνο που έχομε να κάνομε είναι να επαναλαμβάνομε, αυτό που  ο Ιερεύς εύχεται στη Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου «Τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε˙ τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη Αγία Σου Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

Αντί άλλης απαντήσεως στο αντιπαλαμικό μένος των Παπικών, αρκούν τα ψαλλόμενα κατά την δευτέραν Κυριακήν των νηστειών κατά την οποίαν επιτελούμε την μνήμην του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά :

«Δρεπάνη των λόγων σου, και ιεροίς συγγράμμασιν έτεμες αιρέσεις ακανθώδεις και ζιζανίων νόθα βλαστήματα της Ορθοδοξίας δε ευσεβή κατέβαλον σπέρματα, Ιεράρχα Γρηγόριε» (Από την Ε΄ωδήν)

«Την ρομφαίαν και τα τόξα κακοδόξων τε, όλως συνέτριψας και την οφρύν Βαρλαάμ και πάσαν την δύναμιν αιρετικών ως ιστόν, διεσκόρπισας, οία περ λίθος μέγιστος της αράχνης Ιεράρχα». (Από την Ζ΄ωδήν)

Με βάση τη  βατικάνειο αναφορά ότι η ‘’Παπική Εκκλησία’’ «δεν προτίθεται να επιβάλει καμιά υποχρέωση  για να φτάσουμε στην πλήρη κοινωνία με του Ορθόδοξους Χριστιανούς», συμπεραίνομε ότι οι Παπικοί θα είναι ‘’ανεχτικοί’’ απέναντι στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά που ομολόγησε τις αλήθειες της Πίστεώς μας και ο οποίος «ιεροίς συγγράμμασιν έτεμε αιρέσεις ακανθώδεις».