Στην ακολουθία των Χαιρετισμών στο Μετόχι της Ι. Μονής Γρηγορίου (Όταν ήταν Ηγούμενος ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης)

ΣΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

(Όταν ήταν Ηγούμενος ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης)

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

  Το Μετόχι της Μονής Γρηγορίου ή απλά  για τους περίοικους ‘’Μετόχι’’, βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Πολίχνης, στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης.   Ο Ναός του Μετοχίου είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.  Βρίσκεται σ’ ένα περίκλειστο χώρο, όπως αρμόζει σ΄ ένα μοναστηριακό μετόχι.    Ο Ναός αυτός κτίστηκε το έτος 1978, αλλά κατόπιν δωρήθηκε το έτος 1980 στην Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους για να χρησιμοποιηθεί ως Μετόχι.  Παρενθετικά να αναφέρομε ότι στην πόλη της Θεσσαλονίκης η Μονή Γρηγορίου διαθέτει  Κονάκι (στην περιοχή Αγιου Γεωργίου-Ροτόντα), στο οποίο διαμένουν  οι μοναχοί της Μονής όταν έρχονται για κάποιο λόγο στη Θεσσαλονίκη.  

   Να αναφέρομε ότι το Μετόχι ακολουθεί το Αγιορείτικο τυπικό.  Ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, με διάκριση κατάφερε να επανέλθουν στην Εκκλησία οι αποσχισθέντες αδελφοί μας, λόγω του παλαιού ημερολογίου.  Με διάκριση και πολλή αγάπη κατάφερε να επανέλθουν οι αδελφοί μας, που λόγω του αδόκιμου ημερολογιακού ζήλου, αποσχίστηκαν από την Εκκλησία. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους τήρησης του Αγιορείτικου τυπικού, όταν έγινε Μετόχι της Μονής Γρηγορίου. 

   Ο Γέροντας  Γεώργιος Καψάνης, ο οποίος πολύ λυπόταν  για τους αποσχισθέντες παλαιοημερολογίτες, πολλάκις προσπάθησε, για την επιστροφή τους στην Εκκλησία.  Με την εν Χριστώ αγάπη που τον διέκρινε, καθώς και το παγκοίνως γνωστό ομολογιακό θάρρος του, πολλούς γλύτωσε από τον αδόκιμο ζήλο του ημερολογίου.  Η ποιμαντική του προσπάθεια, στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, όπου αρκετοί χριστιανοί εταλαιπωρούντο, από αυτή την εκκλησιολογική αδιακρισία, ήταν μεγίστη.  Οι καρποί των ποιμαντικών αυτών προσπαθειών του, κατάδηλοι από την αλληλοπεριχώρηση αγάπης και αληθείας.

  Ήταν συνήθεια λοιπόν στο Μετόχι της Μονής Γρηγορίου να παρατίθεται Τράπεζα, σε όλο τον κόσμο που ερχόταν στο Μετόχι για τους Χαιρετισμούς.  Συνήθως στην Τράπεζα παρετίθεντο φακές.  Στην Τράπεζα ομιλούσε συνήθως ο Ηγούμενος.

  Κατ’ εκείνη την ημέρα φιλοξενούμενος στο Μετόχι της Μονής Γρηγορίου ήταν ο Ιερομόναχος Σπυρίδωνας. Ο Ιερομόναχος  Σπυρίδωνας έμενε σε Κελλί Αγιορείτικης Σκήτης.  Εξ όσων ενθυμούμαι ο Ιερομόναχος αυτός διετέλεσε Πνευματικός του Γέροντος Γεωργίου Καψάνη. 

  Στην Ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας, ο Ναός γέμισε κόσμο.  Ήταν πολύ κατανυκτικά.  Να πούμε ότι μόνο καντήλια και κεριά φώτιζαν τον Ναό.

  Η Εικόνα της Παναγίας ήταν στο μέσον του Ναού.  Ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, που κατά την τάξη, θα έλεγε τη Στάση των Χαιρετισμών της ημέρας, είπε στον π. Σπυρίδωνα να πεί εκείνος τους Χαιρετισμόυς.  Με απλότητα ο Ιερομόναχος Σπυρίδωνας, στάθηκε μπροστά απο την Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, έφτιαξε  την ‘’αγριεμένη’’ γενειάδα του και είπε τους Χαιρετισμούς.   Με μοναστηριακή απλότητα ανέγνωσε τη Στάση των Χαιρετισμών της ημέρας. 

Απλά, κατανυκτικά, Αγιορείτικα στο μικρό τούτο Μετόχι, στους Ανθόκηπους της Πολίχνης, που έγινε πνευματικός φάρος της περιοχής.