Το άλογον και το παράλογον των Χιλιαστών

ΤΟ ΑΛΟΓΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΣΤΩΝ

Του  Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

Α΄ΜΕΡΟΣ [ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ]

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

(Γενικά – σκοπός της μελέτης)

Πολύ συχνά έχουν πέσει σε πολλών τα χέρια διάφορα φυλλάδια με τους μεγαλόσχημου τίτλους “ΣΚΟΠΙΑ” ή “ΞΥΠΝΑ” που προέρχονται από τα πιεστήρια – κυρίως – της Αμερικής ή της Ιταλίας των Χιλιαστών (ή “μαρτύρων του Ιεχωβά”, όπως αρέσκονται σήμερα να λέγονται).

Τις πιο πολλές φορές αυτά τα έντυπα πετιούνται αδιάβαστα. Αν όμως κάποιος “μελετήσει” αυτά θα διακρίνει πλάνες “ων ουκ έστιν αριθμός”. Πλάνες τόσο χονδρές και ευδιάκριτες που θα πιστέψει αμέσως ότι κανείς λογικός άνθρωπος δε θα δώσει βάση σ' αυτά. Και όμως ...

Μόνο στην περιφέρεια της Λάρισας οι ίδιοι δηλώνουν ότι περιλαμβάνουν στους κόλπους της “εκκλησίας” τους πάνω από δυο χιλιάδες άτομα. Αν κανείς έτυχε να διαβάσει κάποιες ειδήσεις από τον τοπικό ημερήσιο τύπο του καλοκαιριού του 1997 – για συγκεντρώσεις που σκοπό είχαν να σηματοδοτήσουν μια νέα επέκταση στον ελλαδικό χώρο – θα διαπίστωνε ότι ο αριθμός αυτός είναι κοντά στην πραγματικότητα.

Αυτή ακριβώς η αύξησή τους στα τελευταία χρόνια, έρχεται να διαψεύσει την άποψη ότι μόνο περιφρόνηση είναι αρκετή γι' αυτή την αίρεση. Μάλιστα, πιστεύω ότι τώρα χρειάζεται περισσότερη εγρήγορση και από τα μέλη της Εκκλησίας μας κι απ' όλους τους Έλληνες (δες παρακάτω κεφάλαιο), δηλαδή από όλους εμάς.

Η σχετική βιβλιογραφία που εντάσσεται στην κατηγορία της ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ κατά των ΑΙΡΕΣΕΩΝ είναι αρκετή, αλλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (Π. Ν. Τρεμπέλα – π. Αλεβιζόπουλου), είναι δυσεύρετη. Ο σκοπός αυτής της εργασίας μου είναι – με τη βοήθεια του Αγίου Τριαδικού Θεού – να αναδείξει:

α) Το ιστορικό περίγραμμα της εμφάνισης των Χιλιαστών.

β) Τα χωρία της Αγίας Γραφής που διαστρέφουν και ποια είναι η αγιοπατερική ερμηνεία αυτών των χωρίων.

γ) Τα χωρία που αποστομώνουν και συντρίβουν τις πλάνες των χιλιαστών μυθοπλαστών, και

δ) Τη θέση των χιλιαστών στη σημερινή ελληνική κοινωνία και τις επιδράσεις τους (όπως η σκουριά στο σίδερο) στους σύγχρονους θεσμούς και τα ιδανικά της Εκκλησίας μας και του έθνους μας.

Λέγαμε πρωτύτερα για τις πλάνες τους. Θα ρωτούσε κανείς: “Πόσες είναι; μια, δυο, τρεις;”. Η απάντηση είναι ότι οι πλάνες τους είναι τόσες πολλές, όσες όλων μαζί των αιρέσεων που έχουν εμφανιστεί στα 2000 χρόνια από τη γέννηση του Κυρίου. Έτσι όχι μόνο δεν πρέπει να λέγονται Χριστιανοί, αλλά αντίθετα ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ. Όπως μάλιστα λέει ο αείμνηστος Π. Ν. Τρεμπέλας: “ Εμάζευσαν όλας τας αιρέσεις και πλάνας, όσαι από την αρχήν του Χριστιανισμού μέχρι σήμερον εφάνησαν εις την Εκκλησίαν και εδιδάχθησαν κατά διαφόρους εποχάς από διαφόρους αιρετικούς και πλανεμένους ... κατήρτισαν ένα σύστημα διδασκαλίας, το οποίον μας το παρουσιάζουν ως διδασκαλίαν της Γραφής.” (Π.Ν.Τ.)

Μα θα ρωτούσε ο αναγνώστης: “Μα καλά, με τόσες πλάνες που διδάσκουν, πώς μερικοί τους ακολουθούν;” Τους ακολουθούν γιατί τους χαιδεύουν την ακοή τους με τις υποσχέσεις τους. Κυτιότερα με δύο απ' αυτές: Πρώτον “για τους πιστούς μάρτυρες δεν υπάρχει θάνατος” (!) και δεύτερον “δεν υπάρχει Κόλαση” (!) και ότι έτσι η μόνη τιμωρία του αμετανόητου αμαρτωλού είναι το απόλυτο μηδέν της “μη ύπαρξης” !!!

Τι λέτε λοιπόν; Υπάρχει άλλο πιο γλυκό παραμύθι για τον αμαρτωλό; Είναι σαν να του λένε: “Γλέντα όσο θες τη ζωή σου, κάνε ό,τι σου αρέσει και ό,τι σ' ευχαριστεί. Σκότωσε, κλέψε, οργίασε. Κι αν ακόμα πεθάνεις αμετανόητος, τι έγινε; Δεν έχεις να πάθεις τίποτε, απλώς θα είσαι όπως ήσουν πριν γεννηθείς. Ένα μηδέν και θα ψοφήσεις σα σκυλί!” (Π.Ν.Τ.)

'Αλλος ένας λόγος που κάποιοι τους πιστεύουν, είναι ο τρόπος προσέγγισης. (Δες πρόλογο). Καθημερινά βρίσκουν νέα κόλπα προσέγγισης – κυρίως απομονωμένων ατόμων – κάνοντας “επιδρομές διαφώτισης” συχνά-πυκνά σ' όλα τα χωριά και τις πόλεις.

Πρέπει σ' όλα αυτά να προσθέσουμε και κάτι άλλο: ότι δηλαδή οι χιλιαστές έχουν πολύ χρήμα στη διάθεσή τους που το ξοδεύουν αλύπητα για τη διαβρωτική τους προπαγάνδα. Αρκεί να δούμε πόσα φυλλάδια (περιοδικά) τους κυκλοφορούν μόνο στην Ελλάδα. Μάλιστα οι “χριστιανικές γραφές τους” - η παραποιημένη δηλαδή Καινή Διαθήκη – έχει κυκλοφορήσει σε περισσότερα από 50.000.000 (πενήντα εκατομμύρια) αντίτυπα παγκοσμίως (1995-6). Επ' αυτού του γεγονότος (της αφειδούς δηλαδή σπατάλης των χρημάτων τους), λέει χαρακτηριστικά ο Π. Ν. Τρεμπέλας ότι στη δεκαετία του '30, ένας ψευδοιεροκήρυκάς τους έδωσε 400 χρυσές δραχμές ως ενοίκια για την αίθουσα της Φιλαρμονικής Πατρών, για δύο και μόνο ώρες!

Έτσι λοιπόν με το άφθονο χρήμα του ο χιλιασμός αποκτά οπαδούς. Άλλους με το να τους ακριβοπληρώνει και άλλους, που πλανώνται από τους προηγουμένους, με την εξαπάτηση και τα κούφια λόγια. Υπάρχει και μια τρίτη ομάδα οπαδών τους, που από απλοί χριστιανοί που ήταν, παρασύρθηκαν από την “ερμηνεία” της Αγίας Γραφής που τους την πρόσφεραν οι “ειδήμονες ποιμένες” κατά το δοκούν. Άλλωστε οι ορθόδοξοι Έλληνες, δε φημιζόμαστε για την καθημερινή, ή έστω σποραδική, μελέτη του Ευαγγελίου (δυστυχώς).

Έτσι λοιπόν κι εμείς, σ' αυτή την τρίτη ομάδα απευθυνόμαστε, με την ελπίδα μας στον Κύριο Ιησού Χριστό να κατευθύνει και να ευοδώσει αυτή μας την προσπάθεια. Κύριοι στόχοι αυτής της προσπάθειας θα είναι να αποδείξει:

1. Ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός συνάναρχος με τον Πατέρα Του.

2. Ότι η Αγία Τριάδα είναι αγαπητική κοινωνία τριών προσώπων: Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος.

3. Ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι η αιώνια κόλαση.

4. Ότι ο Χριστός θα ξαναέλθει ως κριτής και όχι ως κυβερνήτης της γης.

5. Ότι ο Σταυρός του Κυρίου σώζει και καθοδηγεί τη ζωή των πιστών, διότι είναι το ακρότατο Μυστήριο της Αγάπης Του. Και κυρίως ότι ..

6. Οι χιλιαστές έχουν ρίζα στις αρχαιότερες αιρέσεις, είναι σύνολο όλων των αιρέσεων, και κυρίως ότι είναι όργανα των εβραιοσιωνιστών και πρόδρομοι της αντίχριστης παγκόσμιας κυβέρνησης των εσχάτων χρόνων.

Άρα γενικός σκοπός του βιβλίου είναι η πλήρης (το κατά δύναμιν) αναίρεση (ή ανατροπή) της θεωρίας των χιλιαστών και να καταδείξει αυτούς ως “λύκους άρπαγες εν ενδύμασι προβάτων”.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Ιστορικό περίγραμμα

Α΄ Η αρχαιότητα (1ος-4ος μ. Χ. αιώνες)

Πρώτες χιλιαστικές αντιλήψεις διακρίνουμε στον αιρετικό της αρχαίας Εκκλησίας Κήρινθο (τέλος 1ου – μέσα 2ου αιώνα), ο οποίος σύμφωνα με τον Ευσέβιο Καισαρείας (Εκκλ. Ιστορία 3,28) χαρακτηρίζεται “εισηγητής” του Χιλιασμού. Η διδασκαλία του υποστηρίχθηκε από αρκετούς εκκλησιαστικούς συγγραφείς. Συγκεκριμένα, θιασώτες αυτής της αιρετικής διδασκαλίας ήταν οι: Παπίας, Ειρηναίος, Ιουστίνος, Μελίτων, Τερτυλλιανός, Κομμοδιανός, Αρνόβιος, Λακτάντιος, Βικτωρίνος και Απολλυνάριος. Όμως αυτή η διδασκαλία ουδέποτε έγινε δεκτή από την Εκκλησία και πολεμήθηκε από τους περισσότερους Πατέρες της εποχής. Μάλιστα, αργότερα, ο άγιος Αυγουστίνος (“De civitate Dei” 20, 7-10) ερμηνεύει και εξηγεί το κ΄ κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννου (το οποίο κακοποιούν “ερμηνευτικά” οι χιλιαστές) που ομιλεί γαι τα χίλια έτη, ως αποκαλυπτικά αναφερόμενα εις την επικράτηση του Χριστιανισμού στη γη. Τέτοια ερμηνεία δίνουν σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι Πατέρες (ΒΕΠΕΣ – 5 – σ. 115).

Για την πρώτη εμφάνιση των χιλιαστών ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (“Πηδάλιον της Εκκλησίας”, σ. 154) αναφέρει κατά λέξη: “Πολλοί πλανηθέντες από τα λόγια του κ΄ κεφαλαίου της Αποκαλύψεως (εδαφ. 3-7) που λέγεται ότι εκλείσθη και εδέθη ο Σατανάς χίλια έτη, και ότι οι εν τη α΄ αναστάσει έχοντες μέρος δίκαιοι, εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη, εφαντάσθησαν, ότι αφού γενεί η β΄παρουσία, και κοινή κρίσις, έχουν οι δίκαιοι: να βασιλεύσουν εδώ εις την γην χίλια έτη ομού με τον Χριστόν, και μετά ταύτα να ανέλθουν εις τους ουρανούς, διά τούτο και χιλιασταί οι τοιούτοι ονομάσθησαν. Δύο δε τάγματα χιλιαστών εστάθησαν. Οι μεν γαρ εξ αυτών έλεγον, ότι κατά τα χίλια εκείνα έτη έχουν να απολαύσουν κάθε απόλαυσιν, και σωματικήν ηδονήν, ήσαν δε ούτοι οι περί τον Κήρινθον του Σίμωνος μαθητήν κατά τον α΄ αιώνα και οι Μαρκιωνισταί κατά τον β΄αιώνα. Οι δε έλεγον ότι δεν θέλουν απολαύσουν εμπαθείς ηδονάς, αλλά μάλλον νοεράς, και πρέπουσας εις ανθρώπους λογικούς, ων αρχηγός εστάθη ο Παπίας ο Ιεραπόλεως. Όθεν και ο Απολλυνάριος τοιούτος χιλιαστής εχρημάτισεν εκ του α΄ τάγματος, ως εκ του Μ. Βασιλείου δηλούται (επιστ. σλβ΄) και του Θεολόγου (λογος να΄) και εκ του Ιερωνύμου (βιβλίο ιη΄ εις Ησαίαν)”. Αποτέλεσμα όλης αυτής της αναταραχής που δημιουργήθηκε στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ήταν να συμπεριληφθεί στο Σύμβολο της Πίστεώς μας το άρθρο: “ ... και της Βασιλείας Αυτού ουκ έσται τέλος.” (Β΄ Οικουμενική Σύνοδος – Κων/λη, 381 μ.Χ.).

Στη συνέχεια αναιρώντας τα επιχειρήματα των χιλιαστών αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος: “... Τα δε χίλια έτη όπου λέγει ο Ιωάννης, δεν έχουν να γενούν μετά τη β΄του Χριστού παρουσίαν, και η βασιλεία του Κυρίου δεν είναι χρόνοις περιγραπτή, ούτε βρώσις και πόσις, ως είπεν ο Παύλος, αλλά χίλια έτη νοούνται, ότι είναι το από της α΄ παρουσίας του Χριστού μέχρι της β΄παρατεινόμενον διάστημα, εν ω εδεσμεύθη ο Σατανάς, κατά τον λόγον του Κυρίου.” (Πηδ. Της Εκκλ.)

Β΄ Ο Μεσαίωνας

Ο χιλιασμός ανεφάνη με νέα μορφή στο τέλος του Μεσαίωνα με τις διδασκαλίες του, εβραικής καταγωγής, Ιταλού Ioachim von Floris. Όμως διάδοση αυτής της διδασκαλίας παρατηρήθηκε μόνο σε τοπικό επίπεδο.

Γ΄ Νεότερα χρόνια

Εμφανίζεται αρχικά η αίρεση των αναβαπτιστών με χιλιαστική διδασκαλία που επεκτάθηκε στις λεγόμενες “νέες χώρες” (Αμερική). Αργότερα ο σιωνιστής Μενασέ Ισραέλ (1604-1657) συνεργάστηκε με Άγγλους χιλιαστές προς αποκατάσταση των Εβραίων στην Αγγλία, αρχικά, και στην Παλαιστίνη έπειτα. Η τότε χιλιαστική κίνηση τροφοδοτήθηκε και από την αντίστοιχη του Ταλμούδ, που δίδασκε ότι ο Μεσίας δεν ήλθε ακόμη, αλλά πρόκειται να έλθει. Όταν θα έλθει, ισχυρίζονταν, θα συγκεντρώσει όλους τους Εβραίους στην Παλαιστίνη, θα σχηματίσει κυβέρνηση στην Ιερουσαλήμ και θα διευθύνει όλον τον κόσμο (με τα νέα μέσα επικοινωνίας) από το κυβερνητικό μέγαρο. [Τέτοιες βέβαια ιδέες υπήρξαν και στα πρώτα χριστιανικά χρόνια και παραλίγο θα μετέτρεπαν το Χριστιανισμό σε εβραική αίρεση. Ευτυχώς όμως αυτή η ιδέα πολεμήθηκε από τους Αποστόλους, κυρίως από τον Παύλο, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθει, κυρίως μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων (70 μ.Χ.)]. Από όλα πάντως τα προηγούμενα που αναφέρθηκαν, αλλά και αυτά που θ' ακολουθήσουν πιο κάτω, διακρίνεται μια ξεκάθαρη συμπόρευση εβραιοσιωνισμού και χιλιασμού. Ερχόμαστε όμως στον 20 αιώνα.

Δ΄ Εικοστός αιώνας – σήμερα

Απ' το τέλος του 19ου αιώνα παρατηρείται μια “άνθιση” του χιλιαστικού φαινομένου με χαμαιλεόντεια χαρακτηριστικά. Και λέω χαμαιλεόντεια γιτί μέσα σε 90-100 χρόνια άλλαξαν τρία ονόματα που είναι κατά σειράν: “Ρωσσελιστές” (1880), “Χιλιαστές” (1920) και “Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά” (πιο βαρύγδουπος και εντυπωσιακός – από το 1931).

Δημιουργός-ιδρυτής της νέας χιλιαστικής αίρεσης ήταν ο Εβραίος Κάρολος Ρώσσελ, συνεχιστής ο επίσης Εβραίος Ιωσήφ Ρόδεφορτ και διάδοχός του ο Εβραίος (τι άλλο;) Νάθαν Κνορ.

Ο αρχηγός τους, λοιπόν, ο Ρώσσελ, στα νεανικά του χρόνια ήταν ένας επιτυχημένος έμπορος. Μάλιστα οι βιογράφοι του αναφέρουν ότι συνέτασσε εμπορικά συμβόλαια μαζί με τον πατέρα του από την ηλικία των 12 ετών. Οι δικοί του ήταν πιστοί της αίρεσης των πρεσβυτεριανών, όμως ο ίδιος από πολύ νεαρή ηλικία άρχισε να αμφισβητεί τη Γραφή και τα δόγματά της. Ώσπου ... ώσπου, ήρθε η “άνωθεν φώτιση”! “Φανταστείτε τον εγωισμόν και την αλαζονείαν του παιδιού αυτού, που είχε απορροφηθεί έως τότε καθ' όλα τα χρόνια του εις την απόκτησιν δολλαρίων! Ετέντωσε το ανάστημά του ανάμεσα στις γενεές των Χριστιανών, των θεολόγων, των Αγίων Πατέρων είκοσι σχεδόν αιώνων. Και τι είπε εις όλους αυτούς; Ευρίσκεστε όλοι εις την πλάνην!!!” (Π. Ν. Τρεμπέλας).

Αργότερα ο ίδιος, επικεφαλής μιας ομάδας χιλιαστών, προχώρησε σε μια πολύτομη έκδοση “ερμηνευτική” των Γραφών, που ονομάστηκε “ΓΡΑΦΙΚΈΣ ΜΕΛΈΤΕΣ”. Αυτή η έκδοση, που ακόμα και σήμερα είναι το “αλφαβητάρι” των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά, αναφέρει ότι ο ίδιος άλλαξε αρχικά την πίστη του και από Πρεσβυτεριανός προσχώρησε στους Κογκρεγκανασοναλιστές και αργότερα στο σύλλογο “Νέοι Χριστιανοί”. Το επόμενο βήμα του ήταν οι Αντβεντιστές (άλλη υποδιαίρεση των Διαμαρτυρομένων) όπου και πίστεψε – λέει – στη θεοπνευστία των Γραφών. Σύμφωνα με την αίρεση αυτή η δευτέρα Παρουσία “άρχισε” (;) από το έτος 1874, άποψη την οποία συμμερίστηκε απόλυτα ο Ρώσσελ. Όμως δυο χρόνια αργότερα ο Ρώσσελ ισχυρίστηκε ότι έλαβε τη ... χειροτονία απ' τον ίδιο το Θεό να είναι ... “πάστωρ και φωτοδότης του κόσμου”! Έτσι λοιπόν σύμφωνα με τους χιλιαστές εμπλουτίζεται ο αριθμός των ... “σκευών εκλογής”: Παύλος, Ιωάννης, ... Άρειος, ... Λούθηρος, ... Κάρολος Ρώσσελ!!!

Όμως η διδασκλία του Ρώσσελ δεν είχε την απήχηση που αναμενόταν και έτσι οι οπαδοί του παύουν να αυτοαποκαλούνται “Ρωσσελιστές” και ονομάζονται αρχικά: “Χιλιαστές”, και μετέπειτα “Λαός της χαραυγής της Χιλιετηρίδας”. Ποιοι όμως απαρτίζουν αυτό το “λαό”; Ήταν όλοι αυτοί που πίστευαν στα λόγια του Ρώσσελ και των οπαδών του, δηλαδή αυτοί που θα ... “συμβασίλευαν με το Χριστό, που ήρθε το 1874, ο οποίος προπαρασκευάζει τα πράγματα για να πραγματοποιήσει τη Βασιλεία Του”! (Ρώσσελ). Η βασιλεία μάλιστα αυτή θα ήταν εγκόσμια και υλική και θα είχε κυβέρνηση στην Ιερουσαλήμ με υπουργούς (;) τον Αβραάμ, τον Ιακώβ, το Μιχαήλ και άλλα πρόσωπα των Γραφών. Όλοι αυτοί θα ανασταίνονταν και θα εξασφάλιζαν στους “συμβασιλείς χιλιαστές” υγεία, άνεση, ευτυχία και χαρά.

Στη συνέχεια κάνουν το λάθος να ορίζουν ημερομηνίες. Έτσι:

1) Η κυβέρνηση των Ιεροσολύμων θα εγκαθίστατο το 1914. Φυσικά η χρονιά εκείνη πέρασε χωρίς κάποιο σημάδι, προς μεγάλη απογοήτευση των οπαδών τους. Από τότε αρχίζει και ο χλευασμός τους. Οι εφημερίδες της εποχής αποκαλούν τους χιλιαστές, “εύπιστους” και “αφελείς”. Όμως οι χιλιαστές δε διδάχτηκαν τίποτα απ' τη διάψευση της πλάνης τους και επέμειναν.

2) Τελικά – είπαν – η βασιλεία θα εγκατασταθεί στο διάστημα από την άνοιξη του 1918 μέχρι τα μέσα του 1921. Παρ' όλη όμως τη νέα παταγώδη διάψευσή τους δίδουν και τρίτη ημερομηνία της δευτέρας παρουσίας.

3) Οπωσδήποτε – επέμειναν – την 1η Απριλίου 1925 θα γίνει η ανάσταση των ... υποψηφίων υπουργών και την 1η Οκτωβρίου του ίδιου έτους θα εγκατασταθεί η βασιλεία του Θεού στη γη. Ήταν μάλιστα τόσο σίγουροι για την πραγματοποίηση αυτής της ... προφητείας τους, ώστε δυο μήνες πιο πριν (6-6-1925) οι έμποροι και οι μαγαζάτορες κεντρικών λεωφόρων της Νέας Υόρκης έτριβαν τα μάτια τους: Ένα πλήθος μερικών χιλιάδων χιλιαστών έκαναν “πορεία ετοιμότητας” ντυμένοι με σάβανα, για να παραστήσουν την ανάσταση των νεκρών που σε λίγο περίμεναν!

Γενικά, μετά από όλα αυτά, όλος ο κόσμος τους κορόιδευε και τους περιγελούσε, με αποτέλεσμα να μη δίνουν πια νέες ημερομηνίες. Παρ' όλα αυτά επιμένουν στις δοξασίες τους με νέους τρόπους: α) Αλλάζουν όνομα: “Μάρτυρες του Ιεχωβά” είναι η νέα ονομασία τους (Οχάιο 1931), που τη δανείζονται από το εβραικό όνομα του Θεού (Γιαχβέ). Φανταζόμαστε πολύ εύκολα γιατί διάλεξαν εβραική λέξη για την αυτο-ονοματοδοσία τους¹ και β) λένε πως έγινε πια η β΄παρουσία αλλά την είδαν μόνο ... οι φωτισμένοι. Φυσικά οι δυστυχείς δεν πρόσεξαν ή δεν θέλησαν να προσέξουν την Α΄ προς Θεσ/κείς επιστολή του αποστόλου Παύλου: “Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κοιμωμένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ. τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας· ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.” (Α΄ Θεσ/κείς δ΄ 13-17). Ούτε φυσικά παρατήρησαν τι λέει ο απόστολος Πέτρος: “Ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία. οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μὴ βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλὰ πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι. Ἥξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾗ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται.” (Β΄ Πέτρου γ΄ 8-10). Τόσο λοιπόν ανεπαίσθητη θα είναι η δευτέρα Παρουσία; Όχι βέβαια.

Για να επανέλθουμε όμως στις ονομασίες τους θυμίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν χρησιμοποιήσει συχνά τον τίτλο: “Σπουδαστές των Γραφών” (!!) Γι' αυτό μάλιστα όταν θα δείτε, ή έχετε δει, κάποιον πλανεμένο απ' αυτούς να χτυπάει την πόρτα σας, θα ξέρετε ότι θα έχει έρθει για να ... σας ανοίξει τα μάτια εξηγώντας (με τον τρόπο του) τις γραφές. Γι' αυτό και δε χρησιμοποιούν – τουλάχιστον στην αρχή- το “μαρτυρικό” τους όνομα. Γι' αυτό και πρέπει να τους κλείνετε την πόρτα. Γι' αυτό ο Κύριος μίλησε για λύκους με μορφή προβάτου. Κανένας διάλογος μαζί τους δεν μπορεί να τελειώσει. Έχουν ολόκληρο οπλοστάσιο γεμάτο με πλάνες και συζητώντας κάποια απ' αυτές μαζί τους, θα ανασύρουν άλλη, κ.ο.κ. Ένας σεβάσμιος γέροντας μάλιστα, μου έλεγε παλιότερα, ότι συζήτησε με κάποιον απ' αυτούς πάνω από μια ώρα, χωρίς να καταφέρει να του αλλάξει την άποψή του, σε τίποτε απ' αυτά που πίστευε. Μάταιος κόπος. Φυσικά χρησιμοποιούν συνήθως δυσνόητα χωρία, κυρίως δε της Παλαιάς Διαθήκης. Περί αυτών όμως θα ομιλήσουμε στα επόμενα κεφάλαια, όπου και θα αποδείξουμε ότι οι Μ.τ.Ι. είναι διαστροφείς και όχι σπουδαστές των Γραφών.

………………………………………………………………………………………….

1. Σαφής σχέση ανάμεσα στο χιλιασμό και το σιωνισμό φαίνεται από τα λεγόμενα των χιλιαστών στον 7ο τόμο των Γραφικών Μελετών τους. Μάλιστα τα παρακάτω λόγια αναφέρονται ως ανακοινούμενα υπό του ίδιου του Θεού: “Εγώ θέλω εγκαταστήσει τον Ιουδαισμόν. Θέλω λάβει εν τω Ιουδαισμώ μίαν εκ των τρυφερών φιλοδοξιών του, τον Σιωνισμόν, και θέλω εγκαταστήσει αυτόν επί της κορυφής της μελλούσης βασιλείας του Θεού, επί της επιγείου κατά την φύσιν αυτής βασιλείας. Πάντες οι λαοί του κόσμου θέλουσι γνωρίσει, ότι ο Κύτιος κατέρριψε τον εκκλησιστικισμόν ... εξήρανε την χριστιανωσύνην και εζωοποίησε τον Σιωνισμόν ...”

Σε ένα άλλο βιβλίο τους: “Εκατομμύρια ζώντων ήδη ουδέποτε θα αποθάνουν” και στη σελίδα 25 λένε: “... η εύνοια του Θεού ήρχισεν από τουν θέρους του 1878 να επιστρέφει εις τους Ιουδαίους ...” Άρα, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι οι χιλιαστές ευνοούν άμεσα και έμμεσα, τους σκοπούς του Σιωνισμού και ότι θα 'θελαν να σβήσει τελειώς ο Χριστιανισμός