Οι καρποί της αποστασίας

   Ἡ προϊστορία τῆς Ἁλώσεως, καί ὄχι μόνον, καταδεικνύει τήν καταστροφήν πού νομοτελειακῶς ἐπέρχεται, ὅταν ὑπάρχῃ ἀποστασία, ἀδιαφορία καί προδοσία τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, τήν ὁποίαν καταστροφήν ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἐπέλθῃ παιδαγωγικῶς, κατά τό πρότυπον τῶν δεινῶν τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ ὅταν ἀποστατοῦσε. Καί ὅπως τότε ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά ἁλωθῇ ἡ Πόλις καί νά καταλυθῇ τό Μέγα Μοναστήρι, οὕτως εἶναι πλέον πασιφανές εἰς τούς ἔχοντας γνῶσιν τῆς πραγματικότητος, ὅτι κάτι παρόμοιον ἴσως ἐπιτρέψῃ καί σήμερον.

    Ἀντί τῆς μετανοίας, μαρτυρίας, ὁμολογίας καί ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, δυστυχῶς, λαός καί ἐκκλησιαστικοί Ἄρχοντες, ἐκτός ἐξαιρέσεων, διακρίνονται διά τήν προδοτικήν των στάσιν, τήν συμπόρευσιν καί ταύτισίν των μέ τούς γραικύλους ἐχθρούς τῆς Πατρίδος, συμπλέοντες μέ ὅσους προελαύνουν ἀκάθεκτοι πρός ἀφανισμόν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί προδοτικῶς ἐναγκαλιζόμενοι αὐτούς τούς προδότας ἀθέους καί ἀντιχρίστους.

   Συμπλέοντες λοιπόν οἱ ἄρχοντες καί ὁ λαός μετά τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, προδίδουν καί τήν Πατρίδα καί τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν.

    Διά τοῦτο, νομοτελειακῶς, ἀλλά καί κατά Θείαν Δικαιοσύνην, ὡς φαίνεται, οἱ ἄρχοντες θά ἀπωλέσουν τάς ἀνέσεις καί τά προνόμια πού τώρα ἀπολαμβάνουν, ἀπό τά ὁποῖα ἴσως τώρα θεωροῦν ὅτι κάτι τι θά περισώσουν διά τῆς συμπορεύσεώς των μέ τούς προδότας τῆς Πατρίδος, πεπλανημένως ἐλπίζοντες ὅτι, δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ὡς οἱ προκάτοχοί των πρό τῆς Ἁλώσεως ἔπραξαν, θά ἀποσοβήσουν τήν ἐπερχομένην λαίλαπαν. Ἐπίσης καί ὁ λαός «ὅπως ἔστρωσε θά κοιμηθῇ»...

    Τοιαῦτα λοιπόν ποιοῦντες, μόνοι των ἄρχοντες καί λαός ἀπεργάζονται τήν ἅλωσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού εἶναι  καρπός τῆς προδοσίας τῆς Πατρίδος καί ἡ ἀσυνέπεια εἰς τά τῆς Πίστεως.

   Ἐάν θέλωμε νά ἀποσοβήσωμε τά ἐπερχόμενα δεινά ἀς μετανοήσωμεν διά νά ἀπολαύσωμε καρπούς μετανοίας, ἤτοι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι καρπούς ἀποστασίας.

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ