Άρχισαν τα τύμπανα της τελικής αναμέτρησης

   Οι κατά καιρούς ανακοινώσεις περί ελευθέρας διαβάσεως των προσφύγων στα σύνορά μας με όση καλή διάθεση και αν τις δούμε κρύβουν τουλάχιστον μια επικίνδυνη αφέλεια, αν όχι και πονηρία. Να βοηθήσουμε τους έχοντας ποικίλη ανάγκη ναί, αλλά όχι και να τους μαζέψουμε όλους εδώ! Δεν χωράμε άλλους. Οι περισσότεροι πλέον από αυτούς που έρχονται μένουν εδώ. Έρχονται και δεν φεύγουν. Δεν πάνε αλλού. Ασφαλώς κάποιους λόγους έχουν και ξεσπιτώνονται.

    Έρχονται όμως με διαμορφωμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις. Δεν αλλάζουν. Οι χώρες τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα απέραντο τζαμί η κάθε μια. Ερχόμενοι εδώ από φόβο ή από πίεση γρήγορα εντάσσονται στις μειονοτικές οργανώσεις τους και ανάλογα σε τι μουφτή και μουλά θα πέσουν αντίστοιχα και συμπεριφέρονται. Καθόλου απίθανο αύριο να είναι τρομοκράτες. Το θρησκευτικό τους υπόβαθρο είναι πολύ ισχυρό και τους οδηγεί αναπόδραστα σε συγκεκριμένες πράξεις βίας, αρχίζοντας από το στενό τους περιβάλλον. Ελάχιστοι βαπτίζονται, κάποιοι, οι λιγότεροι, ίσως από πίστη, οι άλλοι από υπολογισμό για μια δουλειά, κοινωνική ένταξη ή γάμο. Βρίσκουν εδώ το μπάχαλο που λέγεται χριστιανική και δημοκρατική Ελλάδα, αναπτύσσονται και εξελίσσονται από τελείως παράνομα έως ημιπαράνομα. Ύστερα είναι μεγάλο ζήτημα να ξεχάσουν και να χάσουν τα 5-6 χιλιάδες δολλάρια που έδωσαν στους δουλεμπόρους. Αυτά πρέπει να τα ξανακερδίσουν. Στερημένοι καθώς είναι, μένουν εδώ στοιβαγμένοι και μεταχειρίζονται τον όποιο τρόπο για να πλουτίσουν. Εδώ έρχονται συνήθως οι χειρότεροι, γι αυτό είναι οι πιο επικίνδυνοι. Δεν μιλάμε για οικογένειες κυνηγημένων προσφύγων, αλλά για όλους όσοι κατά καιρούς ξεμπαρκάρουν στις ακρογυαλιές μας. Ποτέ όμως δεν δυσκολεύονται και οι μεν και οι δε να βρούν δουλειά ποντάροντας στην συνήθη αδράνεια των Ελλήνων και ποτέ δεν μένουν μόνοι τους. Συνδέονται με ελληνίδες, οι οποίες έχουν σιχαθεί τους εαυτούς τους από την διαρκή ασύδοτη ζωή και θέλουν όπως όπως να ζήσουν σε κάποιο νοητό λιμάνι της Αλγερίας και της Αραβίας. Τόσο μυαλό κουβαλάμε δυστυχώς.

     Ας είμαστε ρεαλιστές. Τέτοιοι είμαστε και γι αυτό τα παθαίνουμε. Αν δεν μάθουμε επιτέλους να ψηφίζουμε, τα αναπαράγονται τα ίδια φαινόμενα. Ας διαβάσουμε κάποτε περί της μεταναστευτικής πολιτικής της Ιαπωνίας, για να καταλάβουμε τι σημαίνει σοβαρό κράτος. Δεν παίζουμε με το Ισλάμ, ας το πάρουμε χαμπάρι. Το Ισλάμ δεν παλεύεται. Δεν είναι μια απλή θρησκευτική άποψη, είναι αίρεση που ζητεί απολυτότητα και αποκλειστικότητα. Δεν φεύγει κάποιος ανώδυνα από τον προφήτη. Ούτε τον προσβάλλει ακίνδυνα. Είναι πνευματικό ντοπάρισμα και φανατισμός. Έχει στο αίμα του τη βία. Επαναλαμβάνει στην ιστορία εξακολουθητικά τη ζωή του Μωάμεθ. Με αίμα επικρατεί. Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι ευελπιστούν σε μια ειρηνική συνύπαρξη με το Ισλάμ. Δαιμονίζονται οι άνθρωποι οι μουσουλμάνοι, είναι οπαδοί. Γίνονται υποχείρια του ανθρωποκτόνου χωρίς να το καταλάβουν. Μέσα στο Κοράνιο 140 φορές υπάρχει η προτροπή: «θάνατος στους απίστους».

    Το Ισλάμ είναι από τα γενοφάσκια του βία και νοθεία. Δουλεύει με το μαχαίρι, γι αυτό και φοβίζει. Βέβαια δεν συνωστίζουμε όλους τους ανθρώπους σε μια κατηγορία. Υπάρχουν και κάποιοι που ξεπερνούν με τη καλή τους συνείδηση το μουσουλμανικό καθεστώς. Τον τρόπο αγωγής και εκπαίδευσης. Δυστυχώς όμως είναι η εξαίρεση. Όλη αυτή την πίεση που δέχονται τα παιδιά διαβάζοντας το κοράνιο και εφαρμόζοντας τη σαρία, την διοχετεύουν μετά σε μίσος στο δυτικό τρόπο ζωής και στη νοοτροπία των ελευθέρων ανθρώπων. Αν θέλουμε να τους βοηθήσουμε, ας το κάνουμε στο κράτος τους. Εδώ θα βοηθήσουμε πρωτίστως τους συνέλληνες που έχουν ανάγκη. Ακόμη και η αγία Γραφή δίνει προτεραιότητα στους “οικείους της πίστεως” και στους συγγενείς.

     Και προσοχή στην πατρίδα. Δεν χρειάζονται συναισθηματισμοί, αλλά ρεαλισμός και ψυχρή λογική, γιατί κάθε αμέλεια σήμερα θα πληρωθεί φρικτά αύριο. Μακάρι να ήμασταν άγιοι και να τους ενσωματώναμε όλους στην χριστιανική πίστη και Εκκλησία, αυτό θα ήταν μια κάποια ασφάλεια, αλλά είναι ουτοπικό. Αυτοί που ξεφεύγουν και πραγματικά ασπάζονται τον Χριστιανισμό, είναι ήρωες και το κάνουν με μεγάλο ρίσκο για τη ζωή τους και την οικογένειά τους. Αρκεί να σκεφθεί κάποιος ότι χρειάστηκε η θυσία τόσων αγίων και νεομαρτύρων επί τουρκοκρατίας για να ελευθερωθεί αυτός ο αιχμάλωτος τόπος. Χρειάστηκαν οι ακραίες παρεμβάσεις του Κολοκοτρώνη για τους προσκυνημένους και χρειάστηκε το γενικό σύνθημα «μη μείνει τούρκος στο Μοριά μηδέ στον κόσμο όλο». Τετρακόσια χρόνια ο φόβος είχε θρονιασθεί στις καρδιές μας, γιατί δούλευε το μαχαίρι. Η ισλαμική αυτή τακτική δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ.

     Ασφαλώς και δεν αντιμετωπίζεται με λουλούδια η επιθετική τακτική του Ισλάμ. Κι ένα άλλο: οι οπαδοί του προφήτη δεν φοβούνται το θάνατο, γι αυτό και γίνονται πιο απειλητικοί. Όσοι δεν λογαριάζουν θάνατο αυτοί πάντα νικούν, επικρατούν και ας πεθαίνουν τελικά. Ο θάνατος για το Ισλάμ, είτε λέγεται αυτοκτονία «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», είτε λέγεται ιερός πόλεμος «τζιχάντ», είναι μια χαρά κι ένα γεφύρι γιατί ο διανοητικός και ψυχολογικός βομβαρδισμός εξ απαλών ονύχων τους έχει πείσει ότι υλικός παράδεισος τους περιμένει με όλες τις απολαύσεις.

      Όταν καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα τέτοιο σύστημα ιδεών και πρακτικών εφαρμογών, μια απειλή για την κοινωνία της ελευθερίας και της δημοκρατίας, θα συνειδητοποιήσουμε και μείς πόσο δυνατή πρέπει νάναι η διαλεκτική μας και αποφασιστική η στάση μας. Πόσο ενημερωτικό το κήρυγμά μας και δυνατή η φωνή της εκκλησίας μας. Ποιάς Εκκλησίας όμως; Όχι της αλλοιωμένης και αιρετικής παπικής, προτεσταντικής και αγγλικανικής ομοφυλοφιλικής και παιδεραστικής, μια θρησκείας που έβαλε στα υποτιθέμενα θυσιαστήριά της τις γυναίκες και παντρεύει τα άτομα του ιδίου φύλου και τα προάγει και στο βαθμό του Επισκόπου. Αλλά της αληθινής ορθόδοξης Εκκλησίας. Ιδού γιατί κατακτά τις μάζες της δυτικής χριστιανοσύνης, το Ισλάμ. Διότι ο κόσμος ζητεί κάτι το υγιές και δυνατό και απεχθάνεται το αρρωστημένο. Η εξασθενημένη Δύση εύκολα μεταλλάσσεται στο εξασθενές Ισλάμ, που έχει νόμους και όχι ασυδοσία, οικογένεια και όχι διαστροφή, γυναίκες και όχι κινούμενες και ακάλυπτες σάρκες, άνδρες και όχι κινούμενα σχέδια κι από την άλλη μεριά η δική μας ορθόδοξη φωνή είναι υποτονική.

      Λοιπόν, μετά και το πρόσφατο έγκλημα στη Γαλλία από τους Ισλαμιστές δεν χωράει καμμιά αμφιβολία για το ποια στάση πρέπει να κρατήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες απέναντι στους ευρωπαίους που μεταστράφηκαν στο Ισλάμ από τον άχρωμο, άγευστο και άοσμο χριστιανισμό της Δύσης, αλλά και απέναντι στο κύμα των μουσουλμάνων μεταναστών. Δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι. Και να φανταστεί κάποιος ότι πολλοί από τους τζιχαντιστές και εντός και εκτός Ευρώπης είναι πρώην ευρωπαίοι πολίτες, οι οποίοι έκαψαν τα διαβατήριά τους και ασπάστηκαν το Ισλάμ. Αυτοί έγιναν και οι χειρότεροι. Για να δικαιολογήσουν τη μεταστροφή τους κάνουν τα πιο ακραία εγκλήματα. Δεν υπάρχει χειρότερος δαιμονισμός, σατανισμός και φανατισμός από το Ισλάμ. Τα εγκλήματά του καταργούν κάθε φραγμό και δεσμό αίματος και πνεύματος, συγγενείας και φιλίας. Ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη του 1922 Τζόρτζ Χόρτον είπε και έγραψε μετά από όσα φρικιαστικά είδε να γίνονται από τους ντοπαρισμένους μαχητές του Ισλάμ στη μικρασιατική καταστροφή, στους ματωμένους δρόμους της Σμύρνης, "ντρέπομαι που ανήκω στο ανθρώπινο γένος". Το Ισλάμ έχει τη δολοφονία στα σπλάγχνα του, μέσα στην οποία εμπεριέχει και την αυτοκτονία των καμικάζι του.

    Αυτά όμως πληρώνουν όσοι ελαφρά τη καρδία δεν λαμβάνουν μέτρα στα σύνορά τους και στη δομή του κοινωνικού γίγνεσθαι και αφήνουν με βλακώδη ανεκτικότητα τη δημιουργία θυλάκων τρομοκρατίας στη χώρα. Όσοι με παιδική ανωριμότητα και ουτοπικό αυτοϊδεασμό χτυπούν τα χεράκια τους σε κάθε κύμα εισβολής και νομίζουν ότι όλα θα πάνε καλά. Ας ρωτήσουν κάποιους από την Πόλη που έζησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955...

    Καλοί άνθρωποι και φιλάνθρωποι να είμαστε, αλλά όχι αφελείς. Πως λαμβάνουμε μέτρα κατά της εγχώριας τρομοκρατίας, έτσι χρειάζεται να δράσουμε και κατά της εισαγόμενης. Η εισαγόμενη δεν πλέον οι ερυθρές ταξιαρχίες και η μαφία της Σικελίας. Είναι οι συμπαθείς κατά τα άλλα μετανάστες που καταφθάνουν στη χώρα μας, οι οποίοι όμως κουβαλούν μαζί τους και όλο το θρησκευτικό φορτίο που από τα νιάτα τους τους φόρτωσε στην πλάτη το κατεστημένο και το ιερατείο των μουφτήδων, μουλάδων και ιμάμηδων. Αυτό δεν μπορούμε και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να το αγνοήσουμε, γιατί θα το βρούμε μπροστά μας. Μακάρι ανώδυνα και σταδιακά να ενσωματωθούν. Σοβαρές χώρες δεν δέχονται κανέναν ξένο χωρίς όρια και προϋποθέσεις. Σαφώς πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα. Αλλοιώς αν αφήσουμε ανεξέλεγκτη την εισροή, ανεξέλεγκτη τη διαμονή, ασύδοτη τη θρησκευτική προπαγάνδα και ζωή, ελεύθερους τους μουλάδες να αλωνίζουν στην ορθόδοξη χώρα, δυνατότητα να φτιάξουν κόμμα και να ιδρύσουν μεγάλο τεμένος, κέντρο ποικίλης ανατρεπτικής δράσης και φανατικής εξτρεμιστικής προπαγάνδας, μετά σίγουρα θα έχουμε Ημέρες Εθνικού Πένθους, όπως στη Γαλλία. Και η μεν Γαλλία πληρώνει την αποικιοκρατία της και την ισλαμολαγνεία της. Εμείς εδώ είναι κρίμα να πληρώσουμε την βλακεία και αβελτηρία των ιθυνόντων μας.

    Τι φταίει ο λαός μας επιτέλους; Ας εκτιμήσουμε τέλος και την γλυκύτητα της θρησκείας του Ναζωραίου και την υπεροχή του Προσώπου Του και τι πρόσφερε στον κόσμο. Πές μου τον Θεό που πιστεύεις να σου πω τι άνθρωπο φτειάχνει αυτή η πίστη. Αυτό πρέπει να ακουστεί στην διαπασών. Όταν λέγει ο Παύλος ότι «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού», αυτός ο λόγος μας δείχνει το δρόμο τι πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα πολιτισμό που να είναι πολιτισμός ψυχής και κοινωνίας. Ναι, αλλά η Ευρώπη διέγραψε δια τον φόβο των μουσουλμάνων από τη Συνταγματική της Συνθήκη τη λέξη Χριστιανισμός, για να μη θιγεί ο σουλτάνος Ερντογάν και στην Αγγλία δεν αφήνουν να φορούν Σταυρό δημόσια οι δημόσιοι υπάλληλοι ούτε να γιορτάζουν Χριστούγεννα δημόσια για αν μη θιγούν οι οπαδοί του Ισλάμ. Ποίο το αποτέλεσμα; Μαζικά συνεχίζουν να ασπάζονται το κοράνιο οι ευρωπαίοι, τα παιδιά τους εντάσσονται στο χαλιφάτο και στους τζιχαντιστές της Ανατολής και πολεμούν τους χριστιανούς σφάζοντας και ρημάζοντας. Τελευταία έφεραν τη φωτιά και το θάνατο στις κοινωνίες της Δύσεως. Κι εμάς εδώ στην Ελλάδα στο πρόσφατο παρελθόν έκαψαν τα δάση μας ομοϊδεάτες τους από τους μουσουλμάνους των Βαλκανίων.

Βέβαια ὁ παράνομος Ιούδας της αιρετικής Δύσεως “ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Αντί να υψώσει το πληγέν από τα μουσουλμανικά πυρά σατυρικό περιοδικό το λάβαρο του Σταυρού και το πρόσωπο του γλυκύτατου Ιησού, δημοσιεύει σε μια έκδοση του ενός εκατομμυρίου αντιτύπων μια ακραία βλασφημία κατά της Αγίας Τριάδος, για να φανεί δήθεν αμερόληπτο και ότι δεν λογαριάζει θρησκείες, αλλά εξίσου τις γελοιοποιεί με τη σειρά τους την κάθε μιά. Οι άνθρωποι ή έχασαν από το φόβο τα λογικά τους και πελεκάνε τα ποδάρια τους βλασφημώντας τον αληθινό Θεό των πατέρων τους που είναι ο μόνος που μπορεί να τους προστατέψει ή είναι νεοεποχίτες, σιωνιστές και νεοταξίτες και υπηρετούν τις βρώμικες και σκοτεινές υποθέσεις του μέλλοντος δίνοντας δικαιώματα στο διάβολο να τους κάνει τη ζωή σουρωτήρι από τα μουσουλμανικά καλάσνικοφ.

Κι ένα τελευταίο: η ισλαμική νοοτροπία, εκπαίδευση, συνήθεια ζωής και η αντίληψη περί της ζωής και της ενταύθα και της πέραν του τάφου είναι για πολλούς μελετητές ό,τι πιο καλό, βούτυρο θα λέγαμε, στο ψωμί του Αντιχρίστου, του μεγάλου σφαγέα. Γιατί όχι να μη αποτελέσουν οι οπαδοί του προφήτη το στρατό του μεγάλου διωγμού στο μέλλον αφού και σε πληθυσμό και σε φανατισμό είναι οι καλύτεροι εκδοροσφαγείς; Οψόμεθα!!

Χριστιανική Εστία Λαμίας