Αἰσιόδοξη προφητεία γιὰ τὸ μέλλον
Τὴ
νύχτα, ἀγαπητοί μου, τὴ νύχτα ἐκείνη, ὅταν οἱ βοσκοὶ φύλαγαν τὰ πρόβατά τους σὲ
κάποια πλαγιὰ τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔλαμπαν μὲ μιὰ ἐξαιρετικὴ ἀνταύγεια,
τὴ νύχτα ἐκείνη τὴν ἀλησμόνητη ἀκούστηκε θεσπέσιο
ἐμβατήριο. Ὄχι ἕνας ἢ δύο ἄγγελοι, ἀλλὰ σμῆνος ἀγγέλων, στρατιὰ ὁλόκληρη, ἀνέβαινε
καὶ κατέβαινε στὸν οὐράνιο θόλο καὶ ἔψαλλε τὸ γλυκύτατο «Δόξᾳ ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ.
2,14).
Δὲν
ὑπάρχει στὴν παγκόσμιο φιλολογία ἄλλος ὕμνος ποὺ μὲ τόσο λίγες λέξεις νὰ ἐκφράζῃ
τόσο ὑψηλὰ νοήματα. Εἶνε ὕμνος θεσπέσιος, ἀριστούργημα θεϊκό. Εἶνε ἐπίσημος δοξολογία.
Εἶνε περίληψις τοῦ ἔργου ποὺ ἦρθε νὰ ἐπιτελέσῃ στὸν κόσμο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
Χριστός. Εἶνε ἀκόμη προφητεία, αἰσιόδοξος προφητεία γιὰ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου