Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου - Ο Πύρινος Προφήτης (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ιακ. ε΄ 10-20

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. θ΄ 1-8

Ο ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

1. Ὑπομονὴ στὶς δυσκολίες

Πανηγυρίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου προφήτου Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου. Ἀ­­­μέτρητοι οἱ ναοὶ καὶ τὰ ξωκκλήσια τὰ ἀφιερωμένα στὴ χάρη του καὶ κτισμένα στὶς βουνοκορφές, στὸ μεταίχμιο οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅπως κι ἐκεῖνος ἔζησε. Διότι ὁ πανένδοξος προφήτης Ἠλίας φανερώθηκε στὴ γῆ ὡς «ἔνσαρκος ἄγγελος», σταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ κηρύξει στοὺς ἀνθρώπους τὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία.

Τὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν ἐπιστο­λὴ τοῦ ἁγίου ἀδελφοθέου Ἰακώβου, ποὺ ἀναγινώσκεται πρὸς τι­­μὴν τοῦ Προφήτη κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακή, μᾶς καλεῖ νὰ ­πάρουμε ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν Προφητῶν μαθήματα ὑπομονῆς στὶς κακουχίες: «ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελ­φοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι ­Κυρίου». Ἀδελφοί μου, λέγει, ­πάρτε ὡς παράδειγ­μα κακοπάθειας καὶ ὑπομονῆς τοὺς Προφῆτες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦταν τυ­χαῖ­οι ἄνθρωποι, ἀλλὰ μίλησαν ὡς ἀπεσταλμένοι τοῦ Κυ­ρίου.

Πράγματι, ἡ ζωὴ τοῦ προφήτη Ἠλία ἦταν γεμάτη περιπέτειες καὶ ταλαιπωρίες, τὶς ὁποῖες ὑπέμενε ὑποδειγματικά, χωρὶς νὰ ὑποστείλει τὴ σημαία τῆς ἀγωνιστικῆς του δράσεως. Διότι ἔζησε σὲ καιροὺς πρωτοφανοῦς ἀποστασίας γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν βασιλιὰς ἦταν ὁ ἀσεβέστατος Ἀχαάβ. Κι ἐπειδὴ ὁ γενναῖος Προφήτης δὲν δίσταζε νὰ ἐλέγχει τὸν βασιλιά, καθὼς καὶ τὴν παμπόνηρη βασίλισσα Ἰεζάβελ γιὰ τὴν ἀναίδεια καὶ τὴ θρασύτητά τους ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, καταδιώχθηκε μὲ μανία. Ἀλλὰ ὁ πανάγαθος Θεὸς πάντοτε προστάτευε τὸν πιστὸ δοῦλο Του.

Δὲν εἶναι ὅμως μόνο ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς βεβαιώνει ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12)· ὅλοι ὅσοι θέλουν νὰ ζοῦν μὲ εὐσέβεια, ὅπως ἁρμόζει στοὺς πιστοὺς ποὺ εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, θὰ καταδιω­χθοῦν. Ἔχοντας λοιπὸν ὡς ὑπόδειγμα τοὺς Προφῆτες, ποὺ ἔμειναν σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι στὴν πίστη τους, ἂς κάνουμε ὑ­­πομονὴ ὅταν κι ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε εἰρωνεῖες ἢ καὶ διώξεις γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει.

2. Ἡ δύναμη τῆς πίστεως

Ἐντυπωσιακὸ εἶναι καὶ τὸ περιστατικὸ ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ζηλωτῆ Προφήτη ποὺ μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: Ὁ προφήτης Ἠλίας, λέγει, «προ­σευ­χῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ»· προσευχήθηκε νὰ μὴ βρέξει, καὶ δὲν ἔβρεξε στὴ γῆ τρία χρόνια καὶ ἕξι μῆνες. Καὶ προσευχήθηκε ξανὰ ζητώντας νὰ βρέξει, καὶ ὁ οὐ­­ρανὸς ἔδωσε βροχὴ καὶ ἡ γῆ βλάστησε τὸν σπόρο ποὺ εἶχε μέσα της καὶ ἔδωσε τοὺς καρπούς της. 

Ὁ ζηλωτὴς Προφήτης, γιὰ νὰ ξυπνήσει τὸν λαὸ ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς εὐμάρειας καὶ νὰ ἀποδείξει ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ Κυβερνήτης τοῦ Σύμπαντος, ζήτησε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ στείλει ἀνομβρία. Καὶ ὁ Θεὸς ὄχι μόνο τὸν ἄκουσε καὶ σταμάτησε νὰ στέλνει βροχές, ἀλλὰ καὶ περίμενε ἀπὸ τὸν ἐκλεκτό του Προφήτη ἐκεῖνος νὰ πεῖ πότε νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ δοκιμασία. «Ὢ φιλανθρωπία Δεσπότου!», ἀναφωνεῖ ὁ ἀρχαῖος ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς Βασίλειος Σελευκείας. Παρεχώρησε ὁ Δεσπότης στὸ δοῦλο «τὰς ἡνίας τῆς κτίσεως» (PG 85, 149Α). Πόσο δυνατὴ πίστη εἶχε ὁ προφήτης Ἠλίας! Καὶ τί θερμὴ προσευχή! 

Ἂς μὴ μᾶς φαίνεται ἀπίθανο αὐτὸ ποὺ συνέβη στὴ ζωὴ τοῦ προφήτη Ἠλία. Ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι κι ἐμεῖς, ἂν εἴχαμε θερμὴ πίστη, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε στὸ βουνὸ «σήκω καὶ πήγαινε στὴ θάλασ­σα», καὶ αὐτὸ θὰ γινόταν· «καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε»· ὅλα ὅσα ζητήσετε στὴν προσευχή σας μὲ πίστη στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ τὰ λάβετε (βλ. Ματθ. κα΄ 21-22).

3. Προφητικὴ κλήση

Μποροῦμε ὅμως ἐμεῖς νὰ συγκριθοῦμε μὲ τὸν Προφήτη;... Ἐκεῖνος εἶχε εἰδικὸ χάρισμα καὶ κλήση ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, γιὰ νὰ προλάβει τὴν ἔνστασή μας, σημειώνει ὅτι «Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν». Ὁ προφήτης Ἠλίας ἦταν ἄνθρωπος ποὺ εἶχε τὴν ἴδια ἀσθενικὴ φύση μὲ μᾶς. Κι ὅμως! Πέτυχε τόσα θαυμαστὰ πράγματα μὲ τὴν πίστη του.

Ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς ἦταν ὁ προφή­της Ἠλίας, μὲ τὴν εἰδικὴ ἀποστολὴ νὰ ἐξ­αγγέλλει στὸ λαὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐ­τὸ ἦταν τὸ ἔργο τῶν Προφητῶν. Ὡστόσο κι ἐμεῖς, ὡς χριστιανοί, ἔχουμε ­λάβει προ­φητικὴ κλήση ἀπὸ τὸν Θεό. Διότι κά­θε χριστιανὸς μετέχει στὸ προφητικὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου καὶ συνεπῶς καλεῖται νὰ ἀκούει, νὰ κατανοεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐξαγγέλλει στοὺς ἀνθρώπους! Ἂς εἴμαστε ἄνθρωποι ἀδύναμοι καὶ ἀτελεῖς. Ὁ παντοδύναμος Κύριος μᾶς ἀναθέτει ἔργο ὑψηλὸ καὶ ἅγιο: Νὰ ­κηρύττου­με μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸν λόγο μας τὸ θέλη­μα τοῦ Θεοῦ. Νὰ ἀκτινοβολοῦμε φῶς μέσα στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου. Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν πυρφόρο προφήτη Ἠλία νὰ πρεσβεύει στὸν Κύριο γιὰ νὰ πυρακτώνει τὴν καρδιά μας μὲ ἅγιο ζῆλο καὶ ­φλογερὴ πίστη, γιὰ νὰ ἀνταποκρινόμαστε στὴν προφητική μας ἀποστολὴ καὶ νὰ λάμπει ἡ ζωή μας ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Φῶς καθοδηγητικὸ ποὺ θὰ ὁδηγεῖ ψυχὲς στὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”