Προτάσεις
για την νέα διοικητική διαίρεση της χώρας από τα κόμματα και την
τοπική αυτοδιοίκηση, περίμενε η Επιτροπή Διοικητικής Διαίρεσης της Αλβανίας.
Συνεργασία με την αντιπολίτευση πρότεινε και η Κυβέρνηση, μπροστά στην
τόσο δύσκολη, για τα μέτρα της χώρας, μεταρρύθμιση.
Ασφαλώς
και οι δικοί μας έδωσαν τις δικές τους προτάσεις. Στην μη δυνατότητα
δημιουργίας περισσότερων από δύο δήμων στην Ελληνική Κοινότητα, επέμεναν να
γίνει η ένωση των ελληνικών επαρχιών στους Αγ. Σαράντα και Αργυρόκαστρο
όπως έχει. Συμφώνησαν στην αρχή τα μέλη της Επιτροπής, μάλιστα και για την
ονομασία και το κέντρο των νέων δήμων. Μέχρι εδώ, όλα καλά.
Να
που, όμως, οι αλβανοί εθνικιστές, με πρωτεργάτες τους Τσάμηδες, έβαλαν σε
κίνηση θεούς και δαίμονες για να ανατρέψουν την αρχική πρόβλεψη και τους
αριθμούς του νέου «Καλλικράτη». Από τους
225 εκπροσώπους δήμων και επαρχιών που έχει η Αλβανία, οι 94 ψήφισαν ώστε ο
νέος αριθμός δήμων να κυμαίνεται από 39-47.
Οι 131 ψήφισαν για κύμανση 57-63,
ενώ το κόμμα του PDI (των Τσάμηδων) εξέφρασε την άποψη ο αριθμός να κυμαίνεται
από 60-70. Πέρα τούτου, εξέφρασαν και σχετικές τροποποιήσεις! Να παραμείνει
ξεχωριστός δήμος η Κονίσπολη μαζί με τα τσάμικα χωριά, συμπεριλαμβάνοντας και
την επαρχία της Τζάρας. Μέσα
να ενταχθούν και δύο κοινότητες της Λιβαδειάς: Το Βαγκαλιάτι (Λ. Τάλλιο) και το
Σωπίκι. Μερικά χωριά της επαρχίας Μεσοποτάμου, όπως η Μουζίνα, η Πετσά, το
Γαρδικάκι να ενταχτούν στο δήμο του Δελβίνου. Ακόμα και από την επαρχία της
Φοινίκης το Μαυρόπουλο να περάσει με το δήμο του Δελβίνου και το Βρωμερό
με το δήμο των παραθαλασσίων και η Τσούκα με το δήμο των Αγ. Σαράντα. Ένα
μοχθηρό σχέδιο για τον αφελληνισμό της περιοχής.
Γνωρίζουμε
όλοι μας πολύ καλά για την ελληνικότητα των κοινοτήτων αυτών και τις
προσπάθειες του Ζωγικού και Ενβερινού καθεστώτος να τις αλβανοποιήσει,
πράγμα που συμβαίνει και στις μέρες μας με τις εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις,
που αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την ελληνική εθνικότητα αυτών των κοινοτήτων
(Μουζίνα, Πετσά, Γαρδικάκι, Σωπίκι), επεκτείνοντας, αυτή τη φορά, το κόμμα των
τσάμηδων την αλβανική επιρροή σε μεγαλύτερο αριθμό ελληνικών χωριών. Η
κυβέρνηση σιωπά, άρα συμφωνεί.
Σε
συνέντευξη σε αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι ο ελληνικής καταγωγής βουλευτής Ανδρέας Μάρτος, κατέκρινε
την πρόταση αυτή και τόνισε πως αν θα συμβεί αυτό, αν και είναι βουλευτής της
κυβέρνησης, θα το καταψηφίσει. Αυτό είναι προς τιμή του.
Η
ίδια δήλωση ήρθε και από τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ και βουλευτή Βαγγέλη Ντούλε,
προειδοποιώντας τους πως θα παραπεμφθούν στο Συνταγματικό Δικαστήριο αν δεν
σεβαστούν την ακεραιότητα των ελληνικών επαρχιών. Ήταν κατηγορηματικός και για
την αποπομπή της Χιμάρας από τα παραθαλάσσια και την ένωση της με τα χωριά της
Αυλώνας.
Δε
φτάνουν οι υφαρπαγές των λιβαδιών και των οικοπέδων από τις δικές μας
κοινότητες, δε φτάνει η δημογραφική αλλοίωση που έκαναν στο κομμάτι αυτό του
Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τώρα προσπαθούν να το τεμαχίσουν, να το
αλλοιώσουν και να το αλβανοποιήσουν.
Σκέφτονται
το νέο δήμο να τον ονομάσουν ο «Δήμος
του Βούρκου», με κέντρο την Κρανιά. Όχι ότι το όνομα είναι
κακό, γιατί οι Βουρκάρηδες το απέδειξαν με την παλικαριά, την λεβεντιά, την
εργατικότητα και την φιλοξενία τους, αλλά η γεωγραφική άπλα του δήμου είναι
τέτοια που δεν δικαιολογεί την ονομασία αυτή. «Δήμος της Χαονίας»,
ήταν η πρόταση του επάρχου της Φοινίκης. Πολύ λογικό και πολύ σωστό. Οι Χάονες,
αυτοί οι αρχαίοι Έλληνες, ας επανέλθουν κι ας μας ξυπνήσουν. Ως αναφορά για το κέντρο, θα
συμφωνούσα ξανά με την πρόταση του έπαρχου της Φοινίκης, για την Φοινίκη.
Εκτός
από την γεωστρατηγική της τοποθεσία, το κυριότερο μας συμφέρει να βγάλουμε στο φως, ν’ αναδείξουμε
και να προβάλλουμε τον αρχαίο πολιτισμό μας, την αρχαία μας ιστορία, όροι που
πληροί στο ακέραιο η Φοινίκη.
(από
συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου