Νίκος Χειλαδάκης, Η τραγωδία της Κύπρου και τα… κουνούπια των Τούρκων

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑ… ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Στις 22 Ιουλίου 2002 το βράδυ, το γνωστό τουρκικό κανάλι, NTV, διοργάνωσε μια μεγάλη συζήτηση για την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο, (το βίντεο της εκπομπής υπάρχει στο αρχείο μας), με καλεσμένους κορυφαίους στρατιωτικούς παράγοντες της Τουρκίας που είχαν πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού. Στην συζήτηση αυτή ακουστήκαν πάρα πολλά αποκαλυπτικά, αλλά ξεχώρισαν όμως κάποια που έδειξαν μια άλλη τραγική διάστασης της φοβερής προδοσίας που παρέδωσε την Μεγαλόνησο στους στρατιώτες της «Μάστιγας των Θεών», του Αττίλα των Τούρκων.

Πρώτος μίλησε ο Τούρκος αξιωματικός, Νετζατί Μπαγιάρ, που είχε πάρει μέρος στις επιχειρήσεις του Αττίλα Νο2 όταν οι Τούρκοι παραβιάζοντας την ανακωχή που είχε τότε συμφωνηθεί είχαν προελάσει ανενόχλητοι μέχρι την Αμμόχωστο. Ο Τούρκος αξιωματικός περιγράφοντας την πορεία της επιχείρησης, Αττίλα Νο 2 και την προέλαση των Τούρκων προς την Αμμόχωστο, είπε το εξής εκπληκτικό που μου έχει μείνει από τότε : «Τα κουνούπια που επιτίθονταν κατά σμήνη ολόκληρα και  ενοχλούσαν τα τουρκικά στρατεύματα σε μεγάλο βαθμό στις κινήσεις και στην προέλαση τους,  ήταν… το μεγαλύτερο πρόβλημα, στην δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο»,  Τα κουνούπια λοιπόν ήταν αυτοί που… «πολέμησαν» τους Τούρκους στην δεύτερη φάση της εισβολής. Μα φυσικά, αφού η Κύπρος προδομένη είχε ουσιαστικά εγκαταλειφτεί στην τύχη της και οι εισβολείς ανενόχλητοι προέλασαν μέχρι την Αμμόχωστο, την οποία μέχρι σήμερα κατέχουν παράνομα. 

 Στη συνέχεια μίλησε ο στρατηγός Σαμπρί Εβρέν, ο πρώτος Τούρκος στρατηγός που πάτησε το πόδι του στην Κυρήνεια, όταν έγινε η τουρκική εισβολή του 1974 και ο οποίος πραγματικά ομολόγησε κάτι πολύ σημαντικό  που τον διαφοροποιούσε από την επίσημη τουρκική άποψη για τα γεγονότα  της εισβολής στην Μεγαλόνησο. Ο Σαμπρί Εβρέν, 28 χρόνια μετά, ενθυμούμενος τα γεγονότα  αποκάλυψε το εξής συγκλονιστικό. Όταν είχε φτάσει στην Κύπρο διαπίστωσε πως μεγάλο μέρος του τουρκοκυπριακού πληθυσμού αντιμετώπιζε αρνητικά την απόβαση των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί. «Μέγα μέρος του λαού δεν ήταν ευχαριστημένοι από αυτή την εξέλιξη. Οι Τουρκοκύπριοι ζούσαν μαζί με τους Ελληνοκύπριους, είχαν κοινές δουλειές και συνεργάζονταν αρμονικά. Την πρώτη νύχτα που φτάσαμε δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι Τουρκοκύπριοι και ποιοι είναι οι Ελληνοκύπριοι. -Μην πυροβολείται φώναζαν στα τουρκικά και σήκωναν ψηλά τα χέρια, μπερδεύοντας μας ακόμα περισσότερο».  Ο Τούρκος στρατηγός δήλωσε πως  την πρώτη νύχτα της εισβολής, όπως ανέφερε  αποκαλυπτικά, υπήρχε σοβαρή αντίσταση από ελληνικής πλευράς στο όρος του Πενταδάκτυλου. Η αντίσταση αυτή πραγματικά έθεσε σε κίνδυνο η όλη επιχείρηση να εξελιχτεί σε μεγάλο τουρκικό φιάσκο. Στη συνέχεια παραδέχτηκε πως αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, ακόμα δεν έχει καταλήξει αν θα έπρεπε να γίνει αυτή η επιχείρηση. «Πέρασαν τόσα χρόνια και ακόμα το Κυπριακό δεν έχει διευθετηθεί», τόνισε  χαρακτηριστικά, ενώ εξέφρασε τους φόβους του μήπως όλα αυτά που έγιναν τότε αποδειχτούν τελικά μάταια και το αίμα που χύθηκε τότε χύθηκε χωρίς λόγο.

Στην συνέχεια πήρε μέρος στη συζήτηση και ο τότε αρχηγός το τουρκικού στρατού, Κενάν Εβρέν, μετέπειθα αρχηγός του πραξικοπήματος του 1980 και ο οποίος πρόσφατα, ήδη 90 ετών, καταδικάστηκε για το πραξικόπημα αυτό.  Ο Εβρέν υπερασπίστηκε την τουρκική επέμβαση που την έκρινε σαν απαραίτητη. «Παντού υπήρχαν φωτιές και καίγονταν τα πάντα. Έπρεπε να επέμβουμε. Τότε είχαν εμφανιστεί πολεμικά αεροπλάνα τα οποία τα περάσαμε για ελληνικά και αρχίσαμε να τα χτυπάμε. Αλλά τα αεροπλάνα ήταν δικά μας».  Σε ένα πόλεμο, όπως παραδέχτηκε ο πρώην αρχηγός της χούντας του πραξικοπήματος του 1980, γίνονται πάντα τέτοια λάθη που είναι αναπόφευκτα. Το 1974, ομολόγησε ο Κενάν Εβρέν το χαρακτηριστικό, «οι Τουρκοκύπριοι ήξεραν τότε σχεδόν όλοι ελληνικά ενώ γιατί ήταν υποχρεωμένοι να τα μιλάνε. Σήμερα δεν τα μιλάει σχεδόν κανένας». 

Με αυτό τον χαρακτηριστικό τρόπο, οι Τούρκοι στρατιωτικοί και χωρίς να πούνε λέξη για τις βιαιότητες που έγινα κατά του κυπριακού πληθυσμού, για τα αμέτρητα θύματα που κείτονταν στους δρόμους σε τυμπανιαία κατάσταση ένεκα της ζέστης, (από τις πραγματικά φρικτές μαρτυρίες του τότε αξιωματικού της εισβολής, Yalçin Küçük, συγγραφέα και αριστερού διανοούμενου που σήμερα βρίσκεται στις τουρκικές φυλακές λόγω για ιδεολογικούς λόγους) και για τους εκατοντάδες αγνοούμενους,  περιέγραψαν την τουρκική εισβολή, 28 χρόνια μετά από το 1974. Αυτή είναι η τραγική προδοσία της Κύπρου, μια προδοσία που βαραίνει μέχρι σήμερα συνολικά τον ελληνισμό.