Ἀπόστολος:
Πράξ. κ´ 16-18, 28-36
Εὐαγγέλιον:
Ἰω. ιζ´ 1-13
Ἦχος:
πλ. β´.— Ἑωθινόν: Ι´
Ἡ
σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στοὺς Ἁγίους καὶ Θεοφόρους Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς
Συνόδου, ποὺ συνῆλθαν γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ὀρθόδοξη διατύπωση τῶν δογμάτων τῆς
πίστεως καὶ νὰ διασφαλίσουν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶχε ἀπειληθεῖ ἀπὸ τὴν
φοβερὰ αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Ἑπομένως, κατάλληλο εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα γιὰ τὴν
σημερινὴ Κυριακὴ ἀποτελεῖ ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου ποὺ
περιλαμβάνει τὴν Ἀρχιερατικὴ Προσ ευχὴ τοῦ Ἰησοῦ λίγο πρὸ τοῦ Πάθους.
Ὁ
Κύριος προσεύχεται καὶ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ Πατέρα νὰ διατηρήσει τοὺς μαθητὲς Του ἑνωμένους
ἐν τῇ πίστει, κατὰ τὴν ἀντίστοιχη ὑπάρχουσα ἑνότητα μεταξὺ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ. Ἡ ἑνότητα
τῶν πιστῶν ἀποτελεῖ τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῶν ἀληθινῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ,
τὸ ὁποῖο ὁ διάβολος ἔχει φθονήσει καὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἔχει προσπαθήσει νὰ
διαταράξει ἐνσπείροντας αἱρέσεις καὶ σχίσματα στὴν Ἐκκλησία.
Ὅμως,
ὁ Κύριος πρὶν νὰ προσευχηθεῖ γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν, παρακαλεῖ τὸν Θεὸ
Πατέρα καὶ γιὰ ἄλλα ἐξ ἴσου σημαντικὰ θέματα τόσο γιὰ τοὺς μαθητές Του ὅσο καὶ
γιὰ τὴν δική μας πνευματικὴ ζωή. Ὁ Χριστὸς πέρα ἀπὸ τὴν ἀγωνία Του γιὰ τὸ ἐπικείμενο
Πάθος, ἐκφράζει καὶ μία στοργικὴ ἀγωνία γιὰ τὴν ζωή τῶν μαθητῶν καὶ τὴν πορεία
τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι,
ὁ Κύριος προσεύχεται, γιὰ νὰ ἔχουν οἱ πιστοὶ τὴν ἀληθινὴ γνώση τοῦ Θεοῦ ποὺ ὁδηγεῖ
στὴν αἰώνιο ζωή. Εἶναι σημαντικὸ λοιπὸν νὰ ἔχουμε τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ νὰ
διατηρήσουμε τὴν ἀλήθεια, διότι ἡ αἰώνιος ζωή βρίσκεται στὴν ὀρθὴ γνώση καὶ
πίστη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπὸν ἐμφανίζεται ἡ αἵρεση ποὺ διαστρέφει τὴν ἀλήθεια,
ἀποτελεῖ μεγάλο πνευματικὸ κίνδυνο γιὰ τοὺς πιστούς, διότι θέτει ἐν ἀμφιβόλῳ τὴν
σωτηρία τῶν ψυχῶν τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅποτε ἐμφανίζονταν αἱρέσεις ποὺ
διετάρασσαν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ διέστρεφαν τὴν ἀλήθεια, οἱ Ἅγιοι Πατέρες
τὶς ἀντιμετώπιζαν μὲ ἀποφασιστικότητα. Ὁ σύνδεσμος τῆς ἑνότητος ἐν τῇ ἀληθείᾳ εἶναι
ποὺ διασφαλίζει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἑνιαῖο χαρακτήρα τῆς πίστεως.
Ὁ
Κύριος ἐξεπλήρωσε τὴν ἐπίγειό Του ἀποστολὴ μὲ τὸ νὰ φανερώσει στοὺς ἀνθρώπους τὴν
ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἡ
προαιώνιος δόξα τοῦ Υἱοῦ συνδέεται μὲ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ Πατρός, ποὺ ἐφανέρωσε ὁ
Χριστὸς στοὺς μαθητές. Μέσα στὴν ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁ πιστὸς γνωρίζει τὸν ἀληθινὸ
Θεὸ καὶ μετέχει τοῦ μυστηρίου τῆς ἑνότητος τῶν πιστῶν, τοῦ μυστικοῦ Σώματος τῆς
Ἐκκλη- σίας, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ
ἑνότητα τῶν πιστῶν ἐνισχύεται ἀπὸ τὴν ἕνωση ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ,
καὶ ὁδηγεῖ στὴν ὀρθὴ πίστη καὶ δοξολογία τοῦ Ὀνόματός Του. Ἐνῶ μέσα στὸν κόσμο ὑπάρχει
διάσπαση καὶ διαίρεση, σύγκρουση συμφερόντων, ἀντιπαράθεση ἰδεολογημάτων, χάσμα
γενεῶν, συγκρούσεις μέσα στὴν οἰκογένεια καὶ τὴν κοινωνία, ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ
ὑπερβοῦμε τὶς διαιρέσεις καὶ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως, τὴν
κοινωνία τῶν πιστῶν, νὰ διαφυλάξουμε τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀποτελεῖ φωτεινὸ
φάρο ὁμονοίας μέσα σὲ ἕνα διηρημένο κόσμο.
Ἐπειδὴ
ἀκριβῶς ἡ αἵρεση ἀμφισβητεῖ τὴν ἑνότητα τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἰδίως μὲ
τὴν ἀμφισβήτηση τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε ὁ Ἄρειος καὶ πολλοὶ
μεταγενέστεροι αἱρετικοί, καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ διαρρήξει τὸν κοινὸ σύνδεσμο τῆς πίστεως
καὶ τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν πιστῶν προκαλώντας σχίσματα καὶ διαιρέσεις, οἱ Ἅγιοι
Πατέρες αἰσθάνθηκαν τὴν ἀνάγκη νὰ προασπίσουν τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ νὰ διαφυλάξουν
τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως αὐτὴ διακηρύσσεται μέσα στὴν Ἐκκλησία γνήσια
καὶ ἀνόθευτη.
Ὅπως
λοιπὸν ὁ Κύριος παρεκάλεσε στὴν προσευχή Του τὸν Πατέρα, «τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί
σου, ἵνα ὦσιν ἕν», ὀφείλουμε καὶ ἐμεῖς νὰ προσευχόμεθα, ὥστε ὁ Κύριος νὰ μᾶς
προφυλάσσει ἀπὸ τὸ ψεῦδος τῶν αἱρέσεων καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ἑνότητα, ποὺ τόση ἀνάγκη
ἔχει ὁ σύγχρονος κατακερματισμένος κόσμος.
Ἑνότητα
ἐν τῇ πίστει καὶ τῇ ἀληθείᾳ, ὅπως μᾶς τὶς παρέδωσαν ὡς πολύτιμο θησαυρὸ καὶ
παρακαταθήκη οἱ Πατέρες, ὥστε καὶ ἐμεῖς στὴν
πνευματική μας ζωή νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό, νὰ φέρουμε πολὺν καρπόν, νὰ
προοδεύουμε πνευματικά, καὶ νὰ δίνουμε δυνατὴ τὴν χριστιανικὴ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας
στὴν σημερινὴ κοινωνία.
Ορθόδοξος Τύπος, 23/05/014
«ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» ... ἐν κοινωνίᾳ νομίμου ποικιλίας
ΑπάντησηΔιαγραφή«11 ... Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ... 21 ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22 κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν». (Ιν. ιζ΄)
κχ
Και αυτά μεν, όσον αφορά το Κατά Ιωάννην, Κεφάλαιο ιζ΄. Ως προς εκείνα δε των υπερεχουσών παπικών και ορθόδοξων κεφαλών έχουμε τα κατωτέρω :
«Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν».
Ανήκουν στον οικουμενικό Αθηναγόρα και ειπώθηκαν το 1960 στην εφημερίδα "Ελευθερία". Το κατά Θεόν ἓν της Ενώσεως το αντικατέστησε η ενότητα, προφανώς, διότι ο Εΰαγγελιστής Ιωάννης λησμόνησε να γράψει " ίνα ενότητι ώσιν ἓν" ! Μάλλον, δεν τον φώτισε όσο έπρεπε το φιλιόκβε και υπέπεσε σε παρόμοιο λάθος, όπως ήταν εκείνο της εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος.
Και πάμε στο σήμερα, έτος 2014, όπου και έχουμε την Κοινή Δήλωση πάπα Φραγκίσκου και οικουμενικού Αθηναγόρα, μετά τη συνάντηση που είχαν (σημ. προηγήθηκε ανταλλαγή φιλοφρονήσεων μέσω facebook) και προσευχήθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Διαβάζουμε :
«2. Ἡ ἀδελφική ἡμῶν συνάντησις σήμερον εἶναι ἕν νέον καί ἀναγκαῖον βῆμα εἰς τήν πορείαν πρός τήν ἑνότητα, πρός τήν ὁποίαν μόνον τό Ἅγιον Πνεῦμα δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ, ἐκείνην τῆς κοινωνίας ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ (...) Ἐνῷ γνωρίζομεν πλήρως ὅτι δέν ἔχομεν φθάσει εἰς τόν σκοπόν τῆς πλήρους κοινωνίας, ἐπιβεβαιοῦμεν σήμερον τήν δέσμευσίν μας νά συνεχίσωμεν βαδίζοντες ἀπό κοινοῦ πρός τήν ἑνότητα, διά τήν ὁποίαν προσηυχήθη ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21).»
Τι μάθαμε ; Ότι μόνο το άγιον Πνεύμα (σημ. ποιο από τα δύο δεν μας είπε) δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ (σέ) ἐκείνην, τῆς κοινωνίας (την κοινωνία) ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ. Όπως σημειώσαμε εντός παρένθεσης, δεν μάθαμε ποιο άγιο Πνεύμα θα μας οδηγήσει στην ενότητα της κοινωνίας "εν νομίμω ποικιλία". Είναι το άγιον πνεύμα του φιλιόκβε ή το καθ΄ ημάς άγιον Πνεύμα ; Αυτό δεν το γνωρίζουμε. Υποθέτουμε, θα είναι το της ενότητος και της κοινωνικότητος μίγμα, το οποίο επεξεργάζονται οι διαχριστιανικοί - τώρα έγιναν και διαθρησκειακοί - διάλογοι. Στόχος και σκοπός η "ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ κοινωνία", που δεν θα αργήσει να γίνει κι αυτή "διακοινωνία", αφού έχουμε τα διαχριστιανικά, τα διαθρησκειακά, τα διαπολιτισμικά και τα διακυβερνητικά. Α, ναι, ξεχάσαμε τα διαδραστικά ! Sory.
Ποια θα είναι, τώρα, η "ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ κοινωνία", δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να μας το πει. Χειροτονίες γυναικών, επισκοπίνες, εκκλησίες ειδικών (...) προτιμήσεων κλπ. είναι εδώ. Γάμοι και υιοθεσίες ομοφυλοφίλων, παρένθετες μητέρες, ωάρια, σπερματοζωάρια, βλαστοκύτταρα και μεταμοσχεύσεις, άλλα σε κατάψυξη, άλλα όχι, είναι όλα παρόντα. Όρια δεν υπάρχουν, η αγάπη "πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, ουδέποτε εκπίπτει"! Ζήτω η ενότητα και σημειώσατε λάθος, αν νομίζατε μέχρι τώρα ότι ο Κύριος προσευχήθηκε ειπών «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν». Δεν είπε αυτό, είπε : ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἐνότητι ἕν ἐσμὲν, και θεέ μου συγχώρα με.
Υστερόγραφο
Ο δόλιος οικουμενικός Αθηναγόρας είχε πει ότι "ενότης δεν σημαίνει ένωσις" και αποκοίμισε τους πάντες. Που δεν πρόσεξαν το άλλο, ότι «η Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν». Τη δογματική ρύθμιση την έκανε η ενότητα - συμπληρώνω, της βλακότητας. Αγνοώ, αν οι καθηγητές Δογματικής της τότε εποχής (1960) είχαν ασχοληθεί με αυτά. Βρίσκονται καταχωρημένα στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της 1-12-1960 και ελπίζω οι σημερινοί να μη αφήσουν απαρατήρητα αυτά που μάθαμε με την Κοινή Δήλωση του 2014.