Νικόλαος Βασιλειάδης, Η Βουλή του Ενός και η βουλή των τριακοσίων

Η Βουλή του Ενός και η βουλή των τριακοσίων

Στήν Έλλάδα τό Σύνταγμα έπιγράφεται: «Είς τό 'Όνομα τής Άγιας καί Όμοουσίου καί Αδιαιρέτου Τριάδος». Αύτό προυποθέτει ότι ή βουλή τώνΕλλήνων, πού μεριμνά γιά τήν τήρησή του, είναι ύποχρεωμένη νά έφαρμόζει τις διατάξεις του καί νά ψη­φίζει νόμους πού νά συμφωνούν με τή Βουλή τού Ενός Τριαδικού Θεού.

Άλλά δέν συμβαίνει δυστυχώς κάτι τέτοιο. Όχι λίγες φορές μάλιστα συμβαίνει τό έντελώς άντίθετο. Δηλαδή ή έλληνική βουλή τών τριακοσίων ψηφίζει άντίθετα πρός τή Βουλή του Ενός Τριαδικού Θεού...

Αύτό συμβαίνει καί διότι στή χώρα αύτή, εδώ καί καιρό, πλήθυναν οι έμποροι πα­ρωχημένων ίδεολογιών. 'Ορισμένοι άρνούνται χωρίς καμιά συστολή τήν ιστορική άλήθεια. Άλλωστε γιά τόν σκοπό αύτό, καί γιά άλλους παράλληλους, έργάζονται ακούραστα οί αρχιδιάκονοι τής παραπληροφόρησης μέ τούς μισθούς τών 200.000 έτησίως! Αύτοί μέ «στημένες» συνεντεύξεις καί άπό τά μικρόφωνα τών ποικιλόχρωμων στρογγύλων τραπεζών (έλληνιστί πάνελς) «καλλιεργούν» (!) τό φρόνημα του λαού, ώστε νά τόν πείσουν ότι ή αύθάδεια είναι δικαίωμα, ή παρανομία λεβεντιά καί δείγμα έλευθερίας, ή άναίδεια του λόγου ισότητα καί ή άναρχία εύδαιμονία.

Παράλληλα, τά διάφορα πολιτικά κόμματα δέν άφήνουν τόν πολίτη τούτης τής χώρας νά κοιταχθεί στόν καθρέφτη. Παραλείπουμε τήν καλλιέργεια μιας λαϊκής υστερίας καί διχαστικών θέσεων, πρός τις όποιες ρέπει δυστυχώς μονίμως ή έλληνική μας ιδιοσυγκρασία.

Κάτω άπό τήν πίεση όλων αύτών ορισμένοι άπό τούς βουλευτές μας, υιοθετώντας όχι λίγες φορές τις διακηρύξεις μιας «προοδευτικής» μειοδοσίας ότι «όλα έπιτρέπονται» ψηφίζουν χωρίς νά βάζουν το χέρι στήν καρδιά. Πέραν τής πολυνομίας - μέχρι τής 22ας Άπριλίου του 2013 είχαμε  171.000 νόμους του έλληνικοϋ δημοσίου! - μιας πολυνομίας πού άποτελεί ντροπή καί παραλσγισμό γιά τήν πατρίδα μας, έχουν ψηφισθεί τά τελευταία χρόνια καί νόμοι πού άντιστρατεύονται στόν αιώνιο Νόμο του Ενός Τριαδικού Θεού.

Εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου μας όρθωσαν τό άνάστημά τους καί νομοθέτηοαν κατά τής ορθοδόξου άγωγής τών παιδιών μας, κατά τής έπισκέψεως ιερέων στά σχολεία γιά έξομολόγηση, κατά τής οικογενείας, του κυττάρου αύτού μιας υγιούς κοινωνίας. Άποιέρωσαν τόν ιερό δεσμό του γάμου εισάγοντας τόν πολιτικό γάμο, υιοθέτησαν τήν έλεύθερη συμβίωση καί ετοιμάζονται νά έγκρίνουν τό γάμο τών όμοφυλοφίλων. Ενέκριναν τό φόνο άνυπεράσπιστων βρεφών μέ τή νομιμοποίηση τών έκτρώσεων. Κατάργησαν τή θεοπαράδοτη αργία τής Κυριακής, τής αρχαιότερης χρι­στιανικής έορτής' διότι ή Κυριακή ώς ήμέρα εορτής καί αργιάς καθιερώθηκε άπό τόν β' μ.Χ. αιώνα. Αθέτησαν τήν ύπόσχεση πού έδωσε τό έθνος γιά τήν ανοικοδό­μηση ναού τοϋ Σωτήρος Χριστού είς αίωνίαν εύγνωμοσύνην τώνΈλλήνων, πού μέ τή βοήθεια Εκείνου άποτίναξαν τόν τυραννικό ζυγό του βάρβαρου Ίσλάμ. καί ψή­φισαν νόμο γιά τήν άνοικοδόμηση τεμένους γιά κείνους πού μας τυραννούσαν καί απεργάζονταν τόν βίαιο έξισλαμισμό του λαού μας έπί 5οο χρόνια!...

Αραγε πόσα Κοινοβούλια ύπάρχουν στόν κόσμο πού διακρίνονται γιά άχαριστία στόν εύεργέτη τοϋ έθνους τους, πού αρνούνται τήν ιστορία καί τις παραδόσεις του λαού τους;

Τόσο προοδευτικοί είμαστε έμείς καί τόσο οπισθοδρομικοί έκείνοι;

Καί κυρίως τούτο: Πώς τολμούν πρόσκαιροι θνητοί νά τά βάζουν έτσι άνερυθρίαστα μέ τό Νόμο τού Ενός αιωνίου Θεού; Πώς τολμοϋν άδύνατοι θνητοί ύποστηρικτές κάποιων μάταιων άνθρώπινων ίδεολογιών, νά άντιλέγουν στόν πάνσοφο Δημιουργό του κόσμου; Πώς τολμούν καί άνταγωνίζονται - θεωρώντας μάλιστα τόν άνταγωνισμό αύτό ώς πρόοδο - τήν άπειρη σοφία τοϋ Δημιουργού, πού έθεσε αιώνιους νό­μους, οι όποιοι διέπουν τή ζωή τών λογικών Του δημιουργημάτων;

Ας άκούσουν έπιτέλους οί βουλευτές πού άντιστρατεύονται στούς νόμους τοϋ Θεού - διότι δέν άρνούμαστε ότι ύπάρχουν καί ύγιείς φωνές στό Κοινοβούλιο, οι όποιες όμως πνίγονται καί χάνονται - άς άκούσουν λοιπόν όσοι έπιμένουν νά έπιβάλλουν τήν κατά τών νόμων τοϋ Θεού βούλησή τους, τό λόγο τοϋ θεόπνευστου βασιλιά Δαβίδ ό όποιος διακηρύσσει:

«Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων·  ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένε (Ψαλ. λβ' [32] 10-11. Ή ιστορία, σέ πείσμα τών όποιων βουβών καί βουλευτών του παρόντος αιώνος, άκολουθεί τά κελεύσματα Εκείνου. Μάταια, λοιπόν έπαναστατοϋν κατά τοϋ Θεού, τών βουβών καί τού άγιου νόμου Του οι όποιοι άνθρωποι βουλέυτές καί οί όποιες βουλές του κόσμου, είτε κρατών είτε συνασπισμώ κρατών. Ό Κύριος διασκορπίζει σάν φύλλα τις βουλές τών άνθρώπων καί έκμηδενίζει τά σχέδιά τους. Αύτό πού μένει άπρόσβλητο καί άδιάσειστο στόν αιώνα είναι ή βουλή του Ενός πανσόφου καί άπειρου Θεού.

Αύτό δέν πρέπει νά τό λησμονεί ποτέ ό λαός μας, ό οποίος άπορεί βλέποντας τά πράγματα στή χώρα αύτή νά πηγαίνουν άπό τό κακό στό χειρότερο. Αντί να απορεί όμως άς αναρωτηθεί: Αραγε ό ίδιος δέν έχει εύθύνη πού έκλέγει τέτοιους βουλευτές νά κατευθύνουν τις τύχες του; Παράλληλα άς μή διαμαρ­τύρονται οί βουλευτές, άν ό λαός τούς απαξιώνει ως άτομα.

Καιρός ν' ανοίξουμε τά μάτια τής ψυχής μας. Νά προβληματισθούμε. Νά ζητήσουμε τό έλεος τοϋ Θεού καί νά μήν άφεθούμε στά χέρια τών όποιων άνθρώπων βουλευτών ανταρτών τής Βουλής τού Τριαδικού Θεού καί τού αιώνιου Νόμου Του Αν θέλουμε νά επιβιώσουμε καί νά λεγόμαστε Γένος έλληνικό.

ν.π.β.

Περιοδικό “Η Δράση”