Χρήστος Λιβανός, Ο αόρατος πόλεμος εναντίον της αγωνιστικής αρθρογραφίας του «Ο.Τ.»

Ο ἀόρατος πόλεμος ἐναντίον τῆς ἀγωνιστικῆς ἀρθρογραφίας τοῦ «Ο.Τ.»

Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ 

ΚΑΘΕ φορά, ποὺ ἀποφασίζω νὰ γράψω κάποιο ἄρθρο γιὰ τὸν «᾿Ορθόδοξο Τύπο» οἱ ἴδιες σκέψεις πολιορκοῦν τὸ νοῦ μου, ἄλλες ἀρνητικὲς καὶ ἄλλες θετικές. «Τί κάθεσαι καὶ γράφεις;», ἀκούω μιὰ φωνὴ νὰ μ᾿ ἐρωτᾶ, «τί κερδίζεις; Μήπως χρήματα; 

῾Η ἀρθρογραφία σήμερα, καὶ μάλιστα σὲ μιὰ θρησκευτικὴ ἐφημερίδα, δὲν ἀμοίβεται. ῎Αλλωστε ἡ ἐφημερίδα ποὺ δημοσιεύει τὰ ἄρθρα σου εἶναι πτωχὴ καὶ μόλις καὶ μετὰ βίας καλύπτει τὰ ἔξοδά της. ᾿Αλλὰ μήπως κερδίζεις δόξα καὶ ἀναγνώριση; ᾿Απὸ ποιούς; Κοίταξε ποιοί εἶναι οἱ ἀναγνῶστες της· παπάδες, καλόγεροι καὶ ἡλικιωμένοι. Καὶ τί περισσότερο θὰ προσφέρῃς ἐσὺ στοὺς ἀναγνῶστες ἀπὸ τοὺς ἄλλους καταξιωμένους ἀρθρογράφους; Καὶ μὲ τὴ μετάνοια τί ἀσχολεῖσαι; Δὲν βλέπεις ὅτι δὲν ὑπάρχει μετάνοια καὶ ὅλα βαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο; Καὶ γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ γιατὶ γράφεις; ᾿Εσὺ θὰ σώσῃς τὴν ᾿Ορθοδοξία; Τόσοι ἄλλοι, ποὺ δὲν μιλοῦν, εἶναι χαζοὶ καὶ ἐσὺ εἶσαι ὁ ἔξυπνος; Δὲν βλέπεις ὅτι ματαιοπονεῖς; Καὶ ἄλλοι ἔγραψαν γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ πολλά, καὶ ἐνῶ αὐτοὶ ἀπέθαναν, ὁ οἰκουμενισμὸς ζεῖ καὶ βασιλεύει. ῎Αδικα χάνεις τὸ χρόνο σου. Παῦσε νὰ ἀρθρογραφῇς καὶ κοίταξε τὸν ἑαυτό σου καὶ τὸ συμφέρον σου».

Βομβαρδισμὸς σκέψεων· πόλεμος ἀνελέητος· ἀόρατος πόλεμος, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσα διαφωτιστικὰ ἔγραψε στὸ ὁμώνυμο ἔργο του ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης. ᾿Αλλὰ καὶ ἄλλοι Πατέρες καὶ μάλιστα οἱ λεγόμενοι νηπτικοὶ γράφουν καὶ μᾶς ἐξηγοῦν, ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ λογισμοὶ προέρχονται ἀπὸ τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος δι᾿ αὐτῶν προσπαθεῖ νὰ ἀπογοητεύσῃ κάθε πιστὸ καὶ ἀγωνιζόμενο χριστιανό, νὰ ψυχράνῃ τὸ ζῆλο του, νὰ ματαιώσῃ τὸν ἀγῶνα του καὶ νὰ ἐμποδίσῃ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Εὐτυχῶς ὅμως, ποὺ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς μάχης ποὺ διεξάγεται μέσα στὸ νοῦ, ὁ ἄνθρωπος δὲν μένει ἀβοήθητος. Τὴν ὥρα, ποὺ ὁ ἐχθρὸς σπέρνει τοὺς πονηροὺς λογισμούς του, καταφθάνουν πολύτιμες ἐνισχύσεις. Εἶναι οἱ καλοὶ λογισμοί, ποὺ σπέρνει μὲ τὴ σειρά του ὁ Θεὸς καὶ ὁ φύλακας ἄγγελος· εἶναι οἱ φωτεινὲς καὶ αἰσιόδοξες σκέψεις, οἱ ὁποῖες ἔρχονται νὰ διώξουν τὴν ὀμίχλη καὶ τὸν ζόφο τῆς ἀπαισιοδοξίας καὶ ἀπελπισίας καὶ νὰ ἐνισχύσουν τὸν ἀγωνιζόμενο πιστὸ στὸν δύσ κολο ἀγῶνα του. Τώρα ἀκού γεται μιὰ ἄλλη διαφορετικὴ φωνή. ῾Η προηγούμενη ἦταν βραχνὴ καὶ ἀνατριχιαστική· αὐτὴ εἶναι γλυκειὰ καὶ εὐχάριστη, δίνει παρρησία καὶ ἔμπνευση στὴν πέννα ποὺ γράφει γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ᾿Ορθοδοξία, καὶ φτερὰ στοὺς πόδας «τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά» (Ρωμ. 10,15).

«῎Οχι, μὴ σταματᾶς», φωνάζει ἡ νέα αὐτὴ φωνή, «συνέχισε νὰ γράφῃς. Γιατί νὰ σταματήσῃς; Μήπως σταμάτησαν νὰ γράφουν οἱ ἄθεοι, οἱ ἄπιστοι, οἱ ἐκκλησιομάχοι; ῎Οχι μόνο δὲν σταμάτησαν, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως ἐντείνουν τὶς προσπάθειές τους χρησιμοποι ώντας κάθε τεχνολογία καὶ εὐ καιρία. Πῶς λοιπὸν ἐσὺ θὰ σταματήσῃς; ῾Η ἐπὶ γῆς ᾿Εκκλησία ὀνομάζεται στρατευομένη, διότι εὑρίσκεται πάντοτε σὲ ἐμπόλεμη κατάστασι, ὅλα δὲ τὰ πιστὰ μέλη της εἶναι ἰσοβίως ἐπιστρατευμένα. ῾Ο Σατανᾶς καὶ οἱ σκοτεινές του δυνάμεις βάλλουν καταιγιστικῶς καὶ πανταχόθεν κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τῆς Πίστεως. Πῶς ἐσὺ θὰ λιποτακτήσῃς; Βεβαίως μὲ τὰ ἄρθρα σου δὲν κερδίζεις χρήματα· αὐτὸ ἔλειπε! ῎Αλλωστε «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35). Στὸν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἀγῶνα πρέπει νὰ δίνῃς καὶ ὄχι νὰ παίρνῃς. ῾Η ἐφημερίδα, στὴν ὁποία ἀρθρογραφεῖς, εἶναι πράγματι φτωχὴ σὲ ὑλικά, μὰ εἶναι πλούσια σὲ πνευματικά. Φυσικὸν εἶναι ἡ ὑλιστικὴ κοινωνία μας, ποὺ ἀρνήθηκε τὸ πνεῦμα καὶ θεοποίησε τὴν ὕλη, νὰ τὴν περιφρονῇ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ὡστόσο χιλιάδες ψυχὲς ποὺ τὴν διαβάζουν. Τὸ ἀναγνωστικό της κοινὸ δὲν εἶναι εὐκαταφρόνητο· δὲν εἶναι μόνο μερικοὶ παπάδες, καλόγεροι καὶ ἡλικιωμένοι, ὅπως περιφρονητικὰ σοῦ λέγει ὁ διάβολος. Εἶναι ἐκλεκτὲς ψυχὲς ἀπ᾿ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα. Τὴ διαβάζει ὁ ἐργάτης καὶ ὁ συνταξιοῦχος, τὴ διαβάζει καὶ ὁ βουλευτὴς καὶ ὁ ἐπιχειρηματίας· τὴ διαβάζει ὁ φοιτητής, ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογίας. Νὰ σοῦ εἰπῶ καὶ κάτι ἄλλο; Περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τὴ διαβάζουν οἱ ἐχθροί της! Ναί, καλὰ ἄκουσες, οἱ ἐχθροί της· αὐτοί, ποὺ ἐλέγχονται μέσα ἀπὸ τὶς στῆλες της γιὰ τὶς κακοδοξίες καὶ παρανομίες τους, τὶς ἀσέβειες καὶ προδοσίες τους· αὐτοὶ εἶναι οἱ πιὸ φανατικοὶ ἀνα γνῶστες της! Αὐτοί, ἂν καὶ ποθοῦν διακαῶς νὰ τὴν ἰδοῦν νὰ κλείνῃ, τὴ διαβάζουν ἀνελλιπῶς! Κατὰ βάθος ὠφελοῦνται καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ὕλη της. ῎Ισως δίχως αὐτή, καὶ τὸν ἔλεγχο ποὺ ἀσκεῖται κατὰ καιροὺς ἐναντίον τους, νὰ ἦταν πολὺ χειρότεροι. Γι᾿ αὐτὸ μὴ παύσῃς νὰ γράφῃς κατὰ τοῦ πολυειδοῦς κακοῦ καὶ κυρίως κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ ἐπαράτου οἰκουμενισμοῦ. ῎Αλλωστε ὁ ἀγώνας κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν ἀντι χρίστων καὶ σκοτεινῶν δυνάμεων εἶναι αὐτός, ποὺ κάνει τὴν ἐφημερίδα νὰ ξεχωρίζῃ· αὐτὸς τὴν ἔχει καταστήσει πάνοπλη ναυαρ χίδα τῆς μαχομένης ᾿Ορθοδόξου δημοσιογραφίας. Τὰ ἄλλα θρησκευτικὰ ἔντυπα, ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων, εἶναι βαρκοῦλες τοῦ γλυκοῦ νεροῦ, ποὺ πλέουν στὰ ρηχὰ καὶ ἀκίνδυνα νερὰ τῆς κολακείας, τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τῆς ἀγαπολογίας. ῞Οσο γιὰ τὴ μετά νοια, γιὰ τὴν ὁποία ἀρέσκεσαι νὰ γράφῃς, μάθε ὅτι δίχως αὐτὴ δὲν ὑπάρχει σωτηρία κανενός, οὔτε καὶ δική σου. ῍Ας ἔπαυσαν νὰ τὴν κηρύττουν οἱ περισσότεροι κληρικοὶ καὶ θεολόγοι σήμερα εἴτε διότι δὲν πιστεύουν σ᾿ αὐτὴ εἴτε διότι φοβοῦνται μὴ τοὺς χλευάσῃ ὁ κόσμος. ᾿Εσὺ θὰ γράφῃς γι᾿ αὐτή. Δύναται βεβαίως ὁ Θεὸς νὰ διατάξῃ καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμη νὰ κηρύξουν μετάνοια στοὺς ἀνθρώ πους. ᾿Εσὺ εἶσαι πολὺ ἀνώτερος ἀπὸ τὰ ἄψυχα λιθάρια. ῎Εχεις ἀθάνατη ψυχή. Καὶ ἂν θέ λῃς νὰ τὴ σώσῃς, θὰ γράφῃς. ᾿Ακό μη καὶ ἂν κανένας ἄπιστος δὲν πιστεύσῃ καὶ κανένας ἁμαρτωλὸς δὲν μετανοήσῃ, διαβάζουν οἱ πιστοὶ καὶ ἐνισχύονται καὶ στηρίζονται στὴν πίστι τους. Βλέπουν ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ὁμόφρονες μ᾿ αὐτούς, ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὶς ἴδιες ἀξίες καὶ τὰ ἴδια ἰδανικὰ καὶ ἐνθαρ ρύνονται. ῎Αλλωστε καὶ ἐσὺ ἐνισ χύεσαι ἀπὸ τὰ ἄρθρα τῶν ἄλ λων ἀρ θρο γράφων, οὕτως ὥστε νὰ πραγματοποιῆται τὸ τῆς Γρα φῆς «ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ καὶ ὑψηλή, ἰσχύει δὲ ὥσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον» (Παρ. 18,19). Δὲν ὠφελοῦνται ὅμως μόνον οἱ πιστοί. ῾Η πρόνοια τοῦ Θεοῦ φρο ντίζει, ὥστε ὁ «᾿Ορθόδοξος Τύ πος» καὶ ἄλλα ὀρθόδοξα ἔντυπα, ὁ «Σταυρός», ὁ «Σωτήρ», ἡ «Θεοδρο μία», ἡ «Παρακαταθήκη» κ.ἄ., νὰ φθάνουν στὰ χέρια πολλῶν συνανθρώπων σου, ὅπου καὶ ἂν αὐτοὶ εὑρίσκωνται, στὰ νοσοκομεῖα, τὶς φυλακές, ἀκόμη καὶ τὸ ἐξωτερικό, καὶ πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς νὰ ὠφελοῦνται, νὰ διαφωτίζωνται, νὰ προβληματί ζωνται, νὰ μετανοοῦν, νὰ γίνωνται μικροὶ ἱερα πόστολοι. Πολλὲς τέτοιες ἀλλοι ώσεις καὶ μεταβολὲς καὶ νεκραναστάσεις πνευματικὲς ἐργάζεται καθημερινῶς ἡ δεξιὰ τοῦ ῾Υψίσ του. Γι᾿ αὐτὸ συνέχισαι νὰ γράφῃς μὲ ταπεινοφροσύνη, δίχως νὰ φρο νῇς ὅτι κάνεις κάτι σπουδαῖο, δίχως νὰ θεωρῇς ἑαυτὸν ἄξιο μισθοῦ καὶ ἐπαίνων, ἀλλὰ σκεπτόμενος συνεχῶς, ὅτι εἶσαι ἕνας ἀχρεῖος δοῦλος τοῦ Χριστοῦ καὶ κάνεις αὐτό, ποὺ εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ κάνῃς χωρὶς νὰ δικαιοῦσαι καμμία ἀνταμοιβή (Λουκ. 17,10).

ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ λοιπὸν καὶ ἐγὼ στὴ δεύτερη αὐτὴ φωνή, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεώς μου, γράφω. ᾿Εὰν ἤμουν ἐπίσκοπος θὰ ἐκήρυττα ἀπὸ τοὺς ἄμβωνες καὶ θὰ ἐξέδιδα ἐγκυκλίους πρὸς τὸ λαό· ἐὰν ἤμουν ἱερέας θὰ κτυποῦσα τὶς καμπάνες πένθιμα, διότι πεθαίνει καθημερινῶς ἡ πατρίδα μου, ἀλλὰ καὶ ἀφυπνιστικὰ μήπως καὶ ἀφυπνισθοῦν οἱ συμπατριῶτες μου, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων συμπράττουν, μὲ τὴν ἀδράνεια, ἀδιαφορία καὶ ἀπραξία τους, στὸ θάνατό της· καὶ ἐὰν ἤμουν μοναχὸς δὲν θὰ ἄφηνα τὸ κομποσχοίνι ἀπὸ τὰ χέρια μου μέχρις ὅτου ὁ Θεὸς λυπηθῇ καὶ ἐλεήσει τὸν χαμένο μέσα στὴ δίνη τῆς ἀποστασίας λαό του. Δὲν εἶμαι ὅμως παρὰ ἕνας ἄσημος καὶ ταπεινὸς λαϊκὸς ἀρθρογράφος δίχως περγαμηνὲς καὶ ἀξιώματα, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θαμπώνουν καὶ ἐντυπωσιάζουν τὸν κόσμο, καὶ τὸ μόνο μέσο ποὺ διαθέτω τὶς κρίσιμες αὐτὲς ὧρες ποὺ διέρχεται ἡ Πατρίδα καὶ ἡ Πίστι μας εἶναι τὸ γράψιμο. Αὐτὸ εἶναι ὁ δικός μου ἄμβωνας, ἡ δική μου καμπάνα, τὸ δικό μου κομποσχοίνι. Αὐτὸ τὸ γράψιμο, ἀγαπητέ ἀναγνώστη, μὴ τὸ περιφρονήσῃς. Μὴ ἐξετάζῃς ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ γράφει, παρὰ μόνο ἐὰν τὰ γραφόμενα εἶναι σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ θέλει ὁ Θεὸς καὶ διδάσκει ἡ ᾿Εκκλησία μας.

Ἂς ἑνώσουμε λοιπὸν τὶς δυνάμεις μας, ὁ καθένας ἀπὸ τὴ θέσι ποὺ τὸν ἔχει τάξει ὁ Θεὸς καὶ μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ διαθέτει. ῾Η κρισιμότητα τῶν καιρῶν μας ἀπαιτεῖ τὴ συστράτευσι ὅλων τῶν ὑγειῶν δυνάμεων τοῦ ῎Εθνους μας, διότι τὸ πνεῦμα τοῦ ᾿Αντιχρίστου ἔχει κυριαρχήσει πλέον στὴν κοινωνία μας καὶ οἱ πρόδρομοί του ἐργάζονται πυρετωδῶς γιὰ τὴν ἀποχριστιανοποίησί της. Δὲν θὰ τὴν ἐπιτύχουν ὅμως, διότι ἡ ῾Ελλάδα ἀνήκει στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος, παρ᾿ ὅλες τὶς ἁμαρτίες της, θὰ τὴν προστατεύσῃ ἀπὸ τὴν παγκόσμια καταιγίδα, ποὺ ἔρχεται, καὶ θὰ τὴ σώσῃ.

Ορθόδοξος Τύπος,04/04/2014