ΜΚΟ με ξένα κόλλυβα

ΜΚΟ με ξένα κόλλυβα

Εδώ και χρόνια κραυγάζει πως οι περισσότερες ΜΚΟ είναι φωλιές ουκ ολίγων ανθελλήνων πρακτόρων και μάλιστα με θρασύτατο τρόπο, αφού με δικά μας λεφτά βγάζουνε συνέχεια ανακοινώσεις κατά της Ελλάδας.

Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Για όλα φταίμε εμείς, μας εγκαλούν συνέχεια και είναι μάλλον προφανές πως κάποιοι τα αρπάζουνε χοντρά και από τις γνωστές δυνάμεις, για να παίζουνε τα δικά τους παιχνίδια, με απόλυτο κυνισμό σε βάρος της χώρας, υπονομεύοντας διαρκώς ευαίσθητα εθνικά συμφέροντα. Κάποιοι από αυτούς, ως φαίνεται, αν δεν είναι έμμισθοι δωσίλογοι, πάντως παίζουνε ανάλογο ρόλο και μάλιστα με απαράδεκτη αναίδεια.

Και το θέμα δεν είναι τόσο αυτό, που το ξέρουμε λίγο πολύ όλοι, αλλά γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση δεν τις εξαφανίζει διαμιάς, δεν τις κλείνει εφάπαξ να τελειώνουμε -εδώ είναι το ζήτημα. Ίσως γιατί η χώρα για πρώτη φορά στην ιστορία της είναι τόσο ελεγχόμενη -και όχι μόνο λόγω χρέους- τόσο διαβρωμένη και έχει τόσο ανίσχυρο πολιτικό προσωπικό, που δεν μπορεί να πράξει ούτε καν αυτό: Να κατεβάσει κεπέγκι σε όλες τις δήθεν ΜΚΟ, έντιμες και όχι, χρήσιμες και άχρηστες, για να τελειώνει αυτό το παραμύθι. Αλλά δεν μπορεί. Δεν μας αφήνουνε οι ξένοι. Πρέπει να πληρώνουμε νταβατζιλίκι εκείνους που διαρκώς και κατά παραγγελίαν θα μας εκθέτουν, θα μας καταγγέλλουν, θα μας υπονομεύουν. Και να λέμε κι ευχαριστώ από πάνω.

Κατεξοχήν πατέρας και χρήστης των ΜΚΟ ήτανε βέβαια ο Γιωργάκης -όποιος δυσαρεστούταν πέριξ αυτού ή απομακρυνόταν του έλεγε: Γιατί δεν φτιάχνεις μία ΜΚΟ; (Με δικά μας λεφτά, εξυπακούεται). Ακόμη και στη μαμά του άνοιξε μία, της έδωσε και 400 χιλιάρικα, για να παίζει κι αυτή με τα δήθεν δικαιώματα των γυναικών ή με τα σχετικά προοδευτικο-σουηδικά και όλη τη γνωστή παπαρολογία της δεκαετίας του ’80 -αφού ήταν τζάμπα και όλα πληρωμένα, γιατί να μην το κάνει; Περνούσε και την ώρα της.

Άλλοι κάνανε ΜΚΟ, για να μαζέψουνε, υποτίθεται, τις νάρκες στο Λίβανο -θαρρείς κι εκεί δεν μπορούσανε να τις μαζέψουν μοναχοί τους- και οι δικοί μας εδώ δεν είχαν άλλη έγνοια, άλλον γκαϊλέ, παρά υπέφεραν και δεν μπορούσαν να κοιμηθούν από ευαισθησία και άγχος, διότι είχαν μείνει νάρκες εκεί κάτω ή στη Βοσνία και έπρεπε οι ίδιοι λόγω ουμανισμού (μάλλον κονόμας) να τις περισυλλέξουν.

Έρεαν δηλαδή τα εκατομμύρια προς κάθε λαμόγιο, προς κάθε πράκτορα, κάθε πιθανό καριόλη δωσίλογο και δεν βρέθηκε τόσο καιρό ένας υπουργός με κότσια να καταγγείλει αυτήν την κατάσταση ή να παραιτηθεί -ακόμη και ο γαστροβαρής Πάγκαλος τώρα βγαίνει και τα λέει εκ του ασφαλούς. Ούτε καν τις ΜΚΟ είχε τη δύναμη να κλείσει, να τις εξαφανίσει, πόσο μάλλον να ελέγξει τίποτε παραπάνω. Σκέψου σε τι ανεξαρτησία χώρας ζούμε.

Ζωγρημένοι, υπόδουλοι, με το σουγιά στο σβέρκο, αδυνατούμε ακόμη και να σουτάρουμε όλες τις ΜΚΟ, να τελειώνουμε. Κι όποιος θέλει να ευεργετήσει τρίτους ας το κάνει από την τσέπη του, για να έχει και αξία -εξάλλου είναι τόσοι πολλοί οι ξένοι που μοιράζουνε χρήμα, βραβεία και υποτροφίες σε δυνάμει γραικύλους, που κανείς δεν θα μείνει παραπονεμένος. Οι ξένοι το ξέρουν, έχουνε εμπεδώσει το παιχνίδι της ιδιοτέλειας, της ματαιοδοξίας, των λαβωμένων “εγώ”, που ψάχνουνε για ένα βραβείο δικαίωσης και τους το δίνουνε αφειδώς, γνωρίζοντας πως τους μετατρέπουνε άρδην σε διαλαλητές των δικών τους συμφερόντων.

Πεθαίνουνε, εκλιπαρούν τα πληγωμένα “εγώ” για λίγη αναγνώριση ή για λίγο χρήμα. Και μετά τα δίνουν όλα εναντίον της χώρας τους, που δεν έχει ακόμη καταλάβει το μεγαλείο τους, όπως οι ξένοι.

Δέσ’ τε. Συνήθως όσοι -καλλιτέχνες ή άλλοι- έχουνε κάνει καριέρα στο εξωτερικό ή έχουνε πάρει βραβεία ή λεφτά με διάφορους τρόπους επιστρέφουν και το χόμπι τους είναι να βρίζουνε την Ελλάδα.
Πόσο μάλλον κάποιες ΜΚΟ που ενδεχομένως επηρεάζονται (τουλάχιστον) και από τους ξένους κρυφά ή φανερά. Λοιπόν κάποιος σε αυτή τη χώρα πρέπει να βρει τα κότσια, να το τελειώνει το παιχνίδι. Κατάντησε αηδία.

Μακεδονία,21/02/2014