Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Περὶ ὑποκρισίας

Περὶ ὑποκρισίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΠΛΗΓΗ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ αἰτία πολλῶν δεινῶν εἶναι ἡ ὑποκρισία, ποὺ διακρίνει πολλοὺς κληρικούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς χριστιανούς. Πρόκειται γιὰ μιὰ κατάσταση, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαράδεκτη, ἀφοῦ ἐμφανίζει ὡς θεοφιλὲς ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι ἁμαρτωλὸ καὶ κατακριτέο.

Ἡ ὑποκρισία προϋποθέτει ἀσέβεια πρὸς κάθε τί ἱερό, ἀλλὰ καὶ θρασύτητα. Ὁ ὑποκριτὴς εἶναι ἐρείπιο πνευματικά, θέλει ὅμως νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων γιὰ «ἀρετές», ποὺ ὑποκριτικὰ ἐμφανίζει.

Ἡ παρουσία του ἀνάμεσα σὲ γνωστοὺς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητική. Οἱ περισσότεροι τὸν ἀνέχονται μὲ ἐπικριτικοὺς ψιθύρους καὶ δὲν νιώθουν κοντά του εὐχάριστα.

Ἡ στάση αὐτὴ βέβαια ἀπέναντι στὸν ὑποκριτὴ δὲν εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη. Χρειάζεται δυναμικὴ ἀντίδραση. Πρέπει νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ὑποκρισία, γιὰ νὰ κλονιστεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη ἐκείνων, ποὺ ἔχουν ἐξαπατηθεῖ καὶ νὰ στραφοῦν πρὸς τοὺς ἀληθινὰ ἐναρέτους ἀνθρώπους προκειμένου νὰ ὠφεληθοῦν πνευματικά.
Ὁ ὑποκριτὴς δὲν γίνεται γνωστὸς γρήγορα καὶ εὔκολα. Συνήθως περνάει χρόνος καὶ μόνο ὅταν χρειαστεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει κάποια σοβαρὴ κατάσταση ἢ κάποιο πρόβλημα, ἀρχίζει νὰ καταστρέφεται τὸ προσωπεῖο του καὶ νὰ φαίνεται τὸ πραγματικό του πρόσωπο. Ἡ εὐλάβεια, ἡ πραότητα, ἡ ταπείνωση, ἡ ἀνεξικακία, ποὺ τὸν «κοσμοῦσαν», χάνονται καὶ φαίνεται ὁ ἀσεβής, ὁ ὀργίλος, ὁ ὑπερήφανος καὶ ἐμπαθής, ποὺ δηλητηρίαζε τὸν περίγυρό του, χωρὶς νὰ τὸν ὑποψιάζονται πολλοὶ καλοπροαίρετοι, μὲ τοὺς ὁποίους ἐρχόταν σὲ ἐπαφὴ καὶ εἶχε συνεργασία.

Εἶναι γνωστὴ ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ ἀπέναντι στοὺς ὑποκριτὲς τῆς ἐποχῆς του, δηλαδὴ στοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους. Χρησιμοποιοῦσε ἀποκαλυπτικὴ γλώσσα, γιὰ νὰ προφυλάξει τὸ λαό, ὁ ὁποῖος παρασυρόταν ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀκολουθοῦσε.

Οἱ ὑποκριτὲς εἶναι ἐπικίνδυνοι, ἰδίως ὅταν δραστηριοποιοῦνται στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ δημιουργοῦν ψεύτικες ἐντυπώσεις καὶ προκαλοῦν σκανδαλισμὸ καὶ ἀπογοήτευση. Συνηθισμένη περίπτωση εἶναι μερικοὶ ὑποψήφιοι ἱερεῖς, ποὺ ἐμφανίζονται ὡς εὐλαβέστατοι, μὲ ἱερατικὴ κλίση καὶ ἱερὸ ζῆλο καὶ μετὰ τὴ χειροτονία τους ἀποβάλουν τὸ προσωπεῖο τῆς εὐλάβειας καὶ ἀπογοητεύουν τοὺς ἐνορίτες τους.

Μακάρι κάποτε νὰ ἐκλείψει ἡ ὑποκρισία ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν καὶ οἱ ἐκδηλώσεις τους νὰ εἶναι ἀληθινές. Νὰ ξέρεις ποιοὺς ἔχεις μπροστά σου, νὰ βλέπεις τὶς ἀρετές τους καὶ νὰ χαίρεσαι ἢ νὰ βλέπεις τὶς ἀδυναμίες τους καὶ νὰ τοὺς βοηθᾶς ἀνάλογα.

Ορθόδοξος Τύπος, 14/02/2014